Μέλος της ΚΕ

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες

Η περίοδος μεταξύ 14ου Συνεδρίου και 15ου Συνεδρίου ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για το Κόμμα μας. Ηταν υποχρεωμένο να δράσει κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.

Το Κόμμα ήταν υποχρεωμένο να δράσει κόντρα στην πολιτική της συναίνεσης και της υποταγής που ακολούθησαν τα άλλα κόμματα. Κόντρα στην κοινή γνώμη, την οποία διαμορφώνουν τα αστικά ΜΜΕ, τα υπόλοιπα κόμματα, η εκκλησία και διάφοροι άλλοι μηχανισμοί. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με τις θέσεις μας τις θέσεις όλων των άλλων, για τα αίτια πολέμου στα Βαλκάνια, για τις σχέσεις της χώρας μας με το κράτος της ΠΓΔΜ, μέσα στο κλίμα του εθνικισμού και μεγαλοϊδεατισμού που προωθούσαν. Θυμόμαστε όλοι μας, ότι ήρθαν στιγμές που η πίεση την οποία δεχτήκαμε ν' αλλάξουμε πολιτική ήταν ιδιαίτερα έντονη. Ομως δεν ενδώσαμε, και καλά κάναμε. Η ζωή απέδειξε για άλλη μια φορά πως όταν έχουμε σωστές θέσεις και εμμένουμε σ' αυτές - ανεξάρτητα αν έχουμε κόστος τη στιγμή που δεχόμαστε την επίθεση - το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ανεβαίνει το κύρος, ο λαός αναγνωρίζει τη συνέπεια, το ήθος, ότι δε συμπεριφερόμαστε καιροσκοπικά, αλλά πάντα με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα.

Με βάση αυτή μας τη στάση, όλοι μας έχουμε προσωπική εμπειρία για το πώς μας αντιμετώπιζε ο λαός πριν μερικά χρόνια: Με εχθρότητα, επιθετικότητα, ακόμα και ειρωνικά. Ενώ σήμερα στο πρόσωπο του κόμματός μας πολλοί εργαζόμενοι βλέπουν το Κόμμα που μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας, το Κόμμα που επιβεβαιώνονται οι θέσεις του, το Κόμμα που αντιστέκεται. Ολοι, πιστεύω, διαπιστώνουμε ότι καθημερινά επανακτούμε το χαμένο κύρος και ως ένα βαθμό την επιρροή μας. Βέβαια, το ζητούμενο δεν πρέπει να είναι μόνο αυτό. Το θέμα είναι να πειστούν όλοι. Και περισσότερα λαϊκά στρώματα και κύρια εργάτες, να παλέψουν για τα προβλήματά τους, αλλά και για βαθύτερες αλλαγές, να πειστούν για τον αναντικατάστατο ρόλο του ΚΚΕ και τη σημασία ενίσχυσής του. Πρέπει λοιπόν να επικεντρώσουμε τη δουλιά μας στους εξής άξονες:

- Ενταση της ιδεολογικοπολιτικής δουλιάς στο Κόμμα, ενημέρωση, εξοπλισμός των ΚΜ.

- Ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση στον λαό με όλες τις δοκιμασμένες μορφές. - Προσανατολισμός στα λαϊκά προβλήματα και δουλιά στις μαζικές οργανώσεις, κύρια στα σωματεία.

- Η τήρηση των αρχών λειτουργίας του Κόμματος, των κομμουνιστικών χαρακτηριστικών του Κόμματος.

Σύντροφοι και συντρόφισσες

Στις οργανώσεις της Δ. Μακεδονίας, τα μέλη του Κόμματος υπερψήφισαν τα τρία ντοκουμέντα της ΚΕ. Θα αναφερθώ σε ορισμένα ζητήματα σχετικά με το ΔΑΑ Μέτωπο. Ορισμένοι σύντροφοι στο όνομα, μην απομονωθούμε από τα λαϊκά στρώματα που ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ, εκφράζουν την άποψη στο μαζικό κίνημα και ιδιαίτερα στις αρχαιρεσίες σωματείων κλπ., να συνεργαζόμαστε με το ΠΑΣΟΚ, ενώ στα λόγια δε διαφωνούν με την εκτίμηση που κάνουμε στα ντοκουμέντα μας, ότι η πολιτική συνεργασία με αυτά τα κόμματα δεν είναι δυνατή, καθώς τα προγράμματα και η πολιτική τους κινούνται μέσα στη λογική της διαχείρισης του συστήματος. Κάνουν το λάθος αυτοί οι σύντροφοι και δεν κατανοούν ότι τις λαϊκές δυνάμεις που ακολουθούν τα άλλα κόμματα, δεν τα βοηθάει μια τέτοια τακτική να απεγκλωβιστούν. Στην ουσία συμβάλλει με το χειρότερο τρόπο στον εγκλωβισμό αυτών των κοινωνικών δυνάμεων στα πλοκάμια του δικομματισμού. Επίσης η διαδικασία συνεργασίας ξεκινάει και πραγματοποιείται στο έδαφος του αγώνα για τα οξυμένα προβλήματα και μπορεί να καταλήξει και σε εκλογικές συνεργασίες.

Γίνεται λόγος για το περιεχόμενο δράσης του ΔΑΑ Μετώπου, με ποια προβλήματα θα ασχοληθεί και θα αποτελέσουν πόλο συσπείρωσης. Θα είναι τα μικρά ή τα μεγάλα προβλήματα. Νομίζω πως δε βρίσκεται η ουσία του ζητήματος στο μέγεθος του προβλήματος. Το θέμα είναι κατά πόσο στο κάθε πρόβλημα, προβάλλεις τα αίτια που το προκαλούν και το πώς θα λυθούν οριστικά τα προβλήματα.

Βαγγέλης Μπούτας

Μέλος της ΚΕ

Οι ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, η μετατροπή της ΕΟΚ σε ΕΕ, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η ωρίμανση του καπιταλισμού στην Ελλάδα, είναι τα νέα στοιχεία που υπαγορεύουν το νέο πρόγραμμα του Κόμματος στις νέες συνθήκες.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχει διεθνώς υποχώρηση του επαναστατικού κινήματος. Είναι αλήθεια όμως ότι αν και πέρασε λίγος καιρός από το 1989-1991, ο κουρνιαχτός που είχε σηκωθεί, άρχισε να κατακάθεται.

Η απογοήτευση που είχε κυριαρχήσει υποχωρεί, τα καινούρια προβλήματα που δημιουργήθηκαν αυτά τα 5-6 χρόνια στη χώρα μας και διεθνώς, εξ αιτίας της μονοκρατορίας του καπιταλισμού, φέρουν πιο κοντά στις ιδέες του σοσιαλισμού ανθρώπους που όχι μόνο δεν ήταν ιδεολογικά φίλοι του, αλλά και αντίπαλοι.

Πολλοί είναι αυτοί που κατανοούν την ανάγκη ύπαρξης του σοσιαλισμού όχι μόνο ως αντίβαρου στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, αλλά ως ανάγκης για τη λύση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων. Υπάρχουν όμως και άλλοι, αυτοί που διαχειρίζονται τον καπιταλισμό, που χρησιμοποιούν ως άλλοθι τις ανατροπές για να εφαρμόζουν την πολιτική της υποταγής στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, να ευχαριστούν τους προστάτες τους Αμερικανούς, Γερμανούς, όπως ο Σημίτης και ο Εβερτ.

Σήμερα τα λαϊκά στρώματα ζουν μια ληστρική εκμετάλλευση, που μέχρι τώρα δεν μπορούσαν να τη φανταστούν.

Και ακούς απλούς ανθρώπους της δουλιάς και του μόχθου να αναρωτιούνται: Καλά αυτοί που κυβερνούν δεν καταλαβαίνουν ότι με την πολιτική τους υποφέρουμε; Ερωτήσεις και απορίες απλών αγροτών, που επί ένα χρόνο βρίσκονται στον αγώνα. Ανθρώπους που ξεριζώνονται από τα σπίτια τους, από τα χωριά τους, από τα χωράφια τους και καταλαβαίνουν ότι οδηγούνται στη στρατιά των ανέργων, στη φτώχεια, στην εξαθλίωση.

Αυτό δείχνει ότι υπάρχουν προϋποθέσεις στις λαϊκές μάζες να γίνει δουλιά, για να κατανοηθεί η ανάγκη ανατροπής του καπιταλισμού και επικράτησης του επιστημονικού σοσιαλισμού, για να βρουν διέξοδο τα όνειρα και οι ελπίδες για τη ζωή.

Δημιουργούνται, λοιπόν, οι προϋποθέσεις κατανόησης και αυτή την ευθύνη την επωμίζεται το Κόμμα μας, να πληροφορήσει, να οργανώσει και να καθοδηγήσει τις λαϊκές μάζες στην πάλη για την αλλαγή του παλιού με το νέο, το σοσιαλισμό, δημιουργώντας προϋποθέσεις για τη δημιουργία του μετώπου.

Οι ρυθμίσεις και ανακατατάξεις που κάνει η ΚΑΠ και η ΓΚΑΤΤ στην αγροτική οικονομία, έχει ως στόχο, στα πλαίσια της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, να μειώσει τους αγρότες, τις καλλιέργειες, την παραγωγή, να καταστρέψει την κτηνοτροφία, τη γεωργία.

Για το πέρασμα αυτής της πολιτικής παρεμβαίνει αποφασιστικά το ΠΑΣΟΚ και ο "ΣΥΝ", και εδώ φαίνεται ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας.

Η πολιτική του Κόμματος ήταν σωστή τα περασμένα χρόνια και αυτό φάνηκε με τις κινητοποιήσεις των αγροτών, με τη δημιουργία των Συντονιστικών Επιτροπών.

Εκεί πρέπει να πρωτοστατήσουμε, να δημιουργήσουμε το μέτωπο με την ΤΑ, τον αγροτικό σύλλογο, όλους τους φορείς, με αιτήματα αντιιμπεριαλιστικά, αντιμονοπωλιακά, δημοκρατικά.

Η ένταση λοιπόν της κομματικής δουλιάς, της οργάνωσης, της πάλης, ανοίγει δρόμους για ενίσχυση του Κόμματος, για τη δημιουργία του Μετώπου. Πρέπει παράλληλα να ξεσκεπάσουμε τις ηγεσίες των κομμάτων, αλλά και τους μηχανισμούς εξαγοράς που στήσουν με τη χρησιμοποίηση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Συνδικάτων, των Συνεταιρισμών.

Οι σωστές αποφάσεις του Συνεδρίου, που πιστεύω ότι θα είναι σύμφωνα με τα προσυνεδριακά υλικά, όπως άλλωστε εκφράστηκαν και τα μέλη του Κόμματος, θα μας δώσουν τη δυνατότητα από τις 27 του μήνα να ανοιχτούμε στη δουλιά, υπερνικώντας κάθε υπαρκτή δυσκολία για την επιτυχία της πολιτικής του Κόμματος, για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων.

Τηλέμαχος Γαβριηλίδης

Γραμματέας της ΝΕ της ΚΟ Γερμανίας, μέλος της ΚΕ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δε χωράει αμφιβολία πως το 15ο Συνέδριο θα αποτελέσει ένα νέο σταθμό στην ιστορία του Κόμματος, μια νέα αφετηρία στην ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, με στόχο το ξήλωμα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης που περισφίγγει τη χώρα μας και προοπτική τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Η Κομματική Οργάνωσή μας θα δουλέψει με πείσμα και αυταπάρνηση προς την κατεύθυνση του άμεσου πολιτικού στόχου που βάζουν τα ντοκουμέντα του Συνεδρίου, τη δημιουργία του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου. Ξέρουμε ότι σαν οργάνωση δρούμε εκτός συνόρων της χώρας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έχουμε λιγότερα καθήκοντα, κάθε άλλο.

Η Νομαρχιακή μας Συνδιάσκεψη μάλιστα, καθόρισε και τους τρόπους με τους οποίους θα συμβάλουμε στους πολιτικούς στόχους του Κόμματος.

Με αποφασιστική στροφή στη δουλιά στην εργατική τάξη της χώρας που ζούμε. Την ανάπτυξη της ΚΝΕ, με όλες μας τις δυνάμεις.

Τη βελτίωση και αναβάθμιση των σχέσεών μας με το ΓΚΚ και τις άλλες οργανώσεις των αλλοδαπών κομμουνιστικών κομμάτων που δρουν στη Γερμανία.

Ανάπτυξη της δράσης μας στο μαζικό μεταναστευτικό κίνημα και βελτίωση της προπαγανδιστικής μας δουλιάς προς τους Ελληνες μετανάστες.

Συντρόφισσες και σύντροφοι.

Ο κοινωνικός χώρος που ζούμε είναι το κέντρο του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, η ατμομηχανή, όπως τον ονομάζουν οι πολιτικοί του εκπρόσωποι. Αυτόν το χώρο κάποτε τον είχαν κάνει βιτρίνα του καπιταλισμού απέναντι στα τότε σοσιαλιστικά σύνορα, με τις παροχές και το λεγόμενο κράτος δικαίου.

Σήμερα μετά τις ανατροπές και την επικράτηση της αντεπανάστασης, αυτό το κράτος "δικαίου" δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο, που εκδηλώνεται με

- Την επίθεση, αστικού κράτους και μονοπωλίων, στο βιοτικό επίπεδο του λαού, με πρώτα θύματα τους αλλοδαπούς εργαζόμενους.

- Με τις συνεχείς περικοπές στα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, την παροχή διευκολύνσεων και προνομίων στα μονοπώλια.

- Με τα αστυνομικά μέτρα στις ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών. Με το καθεστώς τρομοκρατίας που επιβάλουν οι εργοδότες στους τόπους δουλιάς.

Στη χώρα αυτή που παίζει, κυρίαρχο και καθοριστικό ρόλο στα πράγματα της ΕΕ, τη χώρα της δήθεν ευημερίας και του οικονομικού γίγαντα, η ανεργία ξεπερνάει το 12%. Σήμερα, 6 με 7 εκατομμύρια άνθρωποι αναζητούν εργασία, 17,5 εκατομ. εργαζόμενοι καλύπτουν 5,5 εκατομ. θέσεις εργασίας. Ο αριθμός αυτών που ζουν κάτω από το όριο φτώχειας, από 4,5 εκατομ. το 1994 αυξήθηκε σε πάνω από 5 εκατομ., ενώ οι στρατιές των άστεγων, αυτών που ζουν και κοιμούνται στους δρόμους, στα πάρκα και στις γέφυρες αυξάνεται αλματωδώς. Σύμφωνα δε με τα στοιχεία της υπηρεσίας προστασίας ανήλικων παιδιών, πάνω από 2,2 εκατομ. παιδιά ζούνε στη φτώχεια, πάνω από 4 εκατομ. παιδιά ζουν σε ακατάλληλα μικρά σπίτια, 500.000 παιδιά είναι άστεγα ή ζουν σε άθλιο περιβάλλον, 500.000 παιδιά ασκούν απαγορευμένη εργασία.

Η ανεργία στους Ελληνες ξεπερνάει το 17%. Τα περί ισότητας των αλλοδαπών με τους ντόπιους πολίτες - στα πλαίσια της ΕΕ - αποδεικνύονται στην πράξη λόγια χωρίς περιεχόμενο. Η γερμανική κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική της εχθρότητας απέναντι στους αλλοδαπούς.

Αυτή είναι με λίγα λόγια η κατάσταση στο κέντρο της καπιταλιστικής ΕΕ. Οταν λοιπόν σ' αυτή τη χώρα, που παίζει το πρώτο βιολί στην ΕΕ, δρομολογούνται τέτοιες εξελίξεις, γίνεται φανερό το τι επιφυλάσσουν για τις χώρες που παίζουν το τρίτο βιολί, όπως η Ελλάδα.

Γραμματέας ΝΕ Καρδίτσας

Σύντροφοι - συντρόφισσες

Ακόμα ένα συνέδριο του ΚΚΕ πραγματοποιείται. Σαφώς και δεν είναι μια τυπική διαδικασία. Δεν αφορά, δεν πρέπει να αφορά μόνο εμάς. Αφορά κι ενδιαφέρει πολύ ευρύτερα την κοινωνία, το λαό, αλλά και τους αντιπάλους μας- τους πολιτικούς. Και δεν είναι σχήμα λόγου αυτό. Είναι αποτέλεσμα της συνολικότερης προσπάθειας του Κόμματος, είναι η ευρύτερη απήχηση των απόψεών μας, είναι η αδυναμία τους, η κρίση τους, είναι η ελπίδα με την οποία τροφοδοτεί το ΚΚΕ τον εργαζόμενο λαό, είναι ο φόβος της επικείμενης κι αναπόφευκτης λαϊκής αντίδρασης - εξέγερσης. Είναι αρκετοί ακόμα λόγοι.

Γεννάται το ερώτημα: Οι σωστές αποφάσεις που θα παρθούν πώς θα γίνουν κτήμα, πώς θα αξιοποιηθούν, πώς θα υποστηριχτούν από ένα κομματικό σώμα σε επίπεδο ΚΟΒ, και όχι μόνο, που αρνείται, που αδιαφορεί, που δεν ασχολείται σοβαρά με την πολιτική και ιδεολογική δουλιά, που δεν μπορεί αλλά και δε θέλει να διαβάσει. Να, κατά τη γνώμη μου, μια αδυναμία - αυτής της μορφής και περιεχομένου - του υποκειμενικού παράγοντα. Να ένα πεδίο για συστηματική και άμεση παρέμβαση συνολικά του Κόμματος. Βέβαια, η παραδοχή αυτή δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ποιότητα στη σκέψη του Κόμματος και ότι υπάρχει και εκείνο το στελεχικό δυναμικό που έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει αυτές τις αποφάσεις στο μαζικό κίνημα, στη ζωή την ίδια.

Εκτιμώ ότι ούτε ο λαός αδιαφορεί γι' αυτά που λέμε και παλεύουμε, ούτε μας γυρνάει την πλάτη, ούτε κανένας κομμουνιστής είναι εραστής της απομόνωσης. Αντίθετα, η πραγματικότητα είναι άλλη. Ο λόγος μας και ενδιαφέρει, αλλά και συγκινεί, είναι ρεαλιστικός. Αποδείχτηκε ότι είναι έτσι με τις μεγάλες και μικρές αγροτικές κινητοποιήσεις και άλλες μορφές αγώνα και άλλων οραμάτων. Δε νιώσαμε - πραγματικά δε νιώσαμε - απομόνωση όταν κόντρα στις ηγεσίες των ΓΕΣΑΣΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ και ΣΥΔΑΣΕ, συσπειρώσαμε και ηγηθήκαμε εκείνων των αγώνων, όταν η άποψή μας για την ΕΕ, την ΓΚΑΤΤ κλπ. έγιναν γνώμη αγροτών διάφορων πολιτικών απόψεων, όταν και συνδικαλιστές αψηφούν βουλευτές και έρχονται μαζί μας. Δεν τους φόβισε ούτε η καθαρή άποψή μας για την αποδέσμευση από την ΕΕ, ούτε η πάλη μας για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Τους ένωσε η συντονισμένη και πάνω σε σταθερούς άξονες ενωτική μας ταχτική. Να λοιπόν ο δρόμος. Τα προβλήματα υπάρχουν. Ο κόσμος είναι εκεί. Ας αντιπαλέψουμε τις δικές μας αδυναμίες και ας υποστηρίξουμε στην πράξη τη βαθιά ενωτική πολιτική του Κόμματος.