Σ' αυτά τα πλαίσια - και όχι στις ψευδαισθήσεις που αρέσκονται να βουλιάζουν οι διάφοροι - έγινε η Σύνοδος στο Βερολίνο. Πρώτος της στόχος ήταν να κατοχυρωθεί και θεσμικά, στο βαθμό που είναι δυνατόν, η πραγματικότητα του λεγόμενου "καινούριου" ρόλου του ΝΑΤΟ, που ουσιαστικά δε σημαίνει άλλο τίποτα από την κατοχύρωση του στρατού - σωματοφύλακα, τρομοκράτη των κατά περίσταση επιδιώξεων των ΗΠΑ. Κάτι τέτοιο δεν ήταν εύκολο, αφού τα συμφέροντα των ΗΠΑ εξυπηρετούνται μόνο πάνω στη βάση της αδικίας και του "έτσι μου αρέσει". Η κοινή ανακοίνωση, που δόθηκε στη δημοσιότητα, ξεπερνά και αυτό το πρόβλημα με τη μαγική λέξη "ευλυγισία", που είναι διάχυτη σχεδόν σε ολόκληρο το έγγραφο και υπονοεί το γνωστό από την πράξη "όπου δεν πιάνει λόγος, πέφτει ...βομβαρδισμός". Η ζωή έχει δείξει πως κανένας θεσμικός κανόνας όχι του ΝΑΤΟ, όχι του διεθνούς δικαίου, αλλά ούτε της πιο απλής κοινής λογικής δε σταματά τις ΗΠΑ, τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όταν έχουν βάλει στο στόχαστρο τις ελευθερίες και τα δίκια κάποιου λαού ή ομάδας χωρών. Πέρασε πλέον στην κατηγορία των "κλασικών" του είδους το παράδειγμα με την οβίδα του Σαράγεβο, όπου όλα τα στοιχεία ξεφώνιζαν την προβοκάτσια που παραδέχτηκαν ουσιαστικά όλοι με τον τρόπο τους, που όμως παρ' όλα αυτά έδωσε τάχα την "αφορμή" για τους βάρβαρους βομβαρδισμούς και την επιβολή της Συνθήκης του Ντέιτον στη συνέχεια.

***

Τα προβλήματα αυτά λύθηκαν πάλι, με τις μαγικές - κοινότοπες λέξεις "ευλυγισία και αποτελεσματικότητα". Στη μελλοντική ΝΑΤΟική διάρθρωση, που σαν επαγγελματίες διαφημιστές ονόμασαν "ευρωπαϊκή ταυτότητα συμμαχίας", οι λαοί της Ευρώπης θα αναγκάζονται να φορτώνονται στρατιωτικές επεμβάσεις για τους Αμερικανούς χωρίς Αμερικανούς ή για τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές με τη συμφωνία όμως των Αμερικανών. Αυτά αποδείχνονται και από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ διατηρούν το δικαίωμα να ασκήσουν βέτο, όταν δεν εγκρίνουν κάποιο "ξεπέταγμα" των Ευρωπαίων ή επιθυμούν να τους συμμαζέψουν σε κάποιο πιο περιορισμένο ρόλο. Ο Ουόρ. Κρίστοφερ, υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, είπε ήδη κατά τη διάρκεια της Συνόδου πως "δεν είναι βέβαιο ότι οι Ευρωπαίοι θα αποφασίσουν ποτέ να δράσουν μόνοι τους, ακόμα και αν έχουν τις ευχές του ΝΑΤΟ". Επίσης οι ΗΠΑ, σε οποιαδήποτε περίπτωση, θα διαθέτουν όλα τα απαιτούμενα μέσα της επικοινωνίας, τα ηλεκτρονικά όργανα παρακολούθησης, τα δίκτυα κατασκοπίας, τα μέσα ανίχνευσης, τα αεροπλάνα για ταχεία επέμβαση κ. ά. Δε χρειάζεται κανείς να είναι μυημένος στα περί σύγχρονου πολέμου για να αντιληφθεί πως χωρίς αυτά τα μέσα, είναι αδύνατη οποιαδήποτε επέμβαση. Επίσης είναι αδύνατον όλα αυτά να λειτουργήσουν χωρίς Αμερικανούς χειριστές, αξιωματικούς, επιτελείς, διοικητές κ. ά. Ολα αυτά μαζί -ευρωπαϊκές δυνάμεις και αμερικανικά μέσα - αποκαλούνται πλέον "Συμμαχικές διοικήσεις στρατιωτικών δυνάμεων" ή CJTF.

***

Οσον αφορά τώρα τις όποιες τάχα προσπάθειες του Ελληνα υπουργού Αμυνας αυτές τις μέρες στις Βρυξέλλες, για να προωθήσει "εκεί μέσα" το ...οτιδήποτε, μας έρχεται στο νου η φράση του Ρ. Ρολάν ότι όταν χορεύουν τα βουβάλια στο βάλτο, την πληρώνουν τα βατράχια...

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

ΣΠΟΤ

Στη μελλοντική ΝΑΤΟική διάρθρωση, που σαν επαγγελματίες διαφημιστές ονόμασαν "ευρωπαϊκή ταυτότητα συμμαχίας", οι λαοί της Ευρώπης θα αναγκάζονται να φορτώνονται στρατιωτικές επεμβάσεις για τους Αμερικανούς χωρίς Αμερικανούς ή για τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, με τη συμφωνία όμως των Αμερικανών

- Οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Γεωργίας βρίσκεστε ήδη στην 3η βδομάδα των κινητοποιήσεων. Τι εξανάγκασε 12.000 εργαζόμενους να βρίσκονται τόσον καιρό στους δρόμους και μακριά από το χώρο εργασίας τους;

- Οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Γεωργίας, όπως άλλωστε το σύνολο των εργαζομένων στο δημόσιο, υφίστανται σήμερα τις σκληρές συνέπειες της μονόπλευρης λιτότητας και του διαβόητου"προγράμματος σύγκλισης". Η πολιτική αυτή ήταν φυσικό να επιφέρει σοβαρή απώλεια στο εισόδημά τους τα τελευταία χρόνια. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκαν και οξύνθηκαν και άλλα προβλήματα, όπως κενές οργανικές θέσεις που δεν καλύπτονται με προσλήψεις, μετακινήσεις εκτός έδρας που δεν επαρκούν για τις ανάγκες, ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά προβλήματα, προβλήματα του Ταμείου Αρωγής, από το θεσμό της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης κλπ. Ηταν φυσικό, λοιπόν, αυτή η κατάσταση να οδηγήσει στην αναπόφευκτη ανάπτυξη των σημερινών αγώνων, ανεξάρτητα από το είδος του συγκεκριμένου αιτήματος που προβάλλεται σήμερα. Πρέπει δε να υπογραμμίσουμε ότι οι διεκδικήσεις αναπτύσσονται από το σύνολο των εργαζομένων, κάτι που δημιουργεί μεγάλες προοπτικές για το άμεσο μέλλον στην κατεύθυνση της οργάνωσής τους σε μια Ομοσπονδία στο υπουργείο.

- Πώς κρίνετε τη στάση της κυβέρνησης και του υπουργού Γεωργίας, Στ. Τζουμάκα, απέναντι στα αιτήματά σας;

- Απέναντι στα σοβαρά και οξυμένα προβλήματά μας, η κυβέρνηση αδιαφορεί και μάλιστα εντελώς προκλητικά. Και όχι μόνο. Η στάση της πήρε και χαρακτηριστικά ανοιχτής κοροϊδίας εις βάρος μας, όπως ξεκάθαρα αποκαλύφθηκε με την υπογραφή, κατάθεση στη Βουλή και στη συνέχεια απόσυρση της γνωστής τροπολογίας για χορήγηση "επιδόματος αποδοτικότητας". Σημειώνοντας βέβαια ότι το επίδομα ήταν δική της επιλογή και όχι των ίδιων των υπαλλήλων. Το αποκορύφωμα όμως της απαράδεκτης αυτής στάσης ήταν η μεθοδευμένη τακτική του υπουργού να συκοφαντήσει και να προσπαθήσει, χωρίς αποτέλεσμα βέβαια, να πλήξει το συνδικαλιστικό μας κίνημα με αναφορές για "υποτιθέμενους αγώνες" κλπ.

- Ποια είναι η προοπτική των αγώνων από δω και πέρα και ποιο το πλαίσιο των αιτημάτων;

- Οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η επίλυση των προβλημάτων τους δεν εξυπηρετείται με την ψήφιση αυτής ή της άλλης τροπολογίας, αλλά αντίθετα ότι ο προσανατολισμός των αγώνων τους πρέπει να κατευθύνεται στην ανατροπή της εισοδηματικής πολιτικής της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν καθαρό ότι αυτή η πολιτική δεν είναι ούτε πρέπει ποτέ να θεωρείται δεδομένη, όσο κι αν κυβέρνηση και κόμματα του μααστριχτικού τόξου πασχίζουν για κάτι τέτοιο. Γι' αυτό η συνέχιση των κινητοποιήσεων πρέπει να περιλαμβάνει ολόκληρο το παραπάνω πλαίσιο των αιτημάτων και να μην αυτοπεριορίζεται και παγιδεύεται στη διεκδίκηση επιδομάτων.

Ειδικότερα δε, για τις μορφές των κινητοποιήσεων από δω και πέρα, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι απαιτείται να επιλεγούν εκείνες που θα αποτρέπουν τον κίνδυνο εκφυλισμού και δημιουργίας αδιεξόδου, ενώ παράλληλα θα πρέπει να εξασφαλίζουν τις προϋποθέσεις ενότητας, συνέχειας και προοπτικής για το συνδικαλιστικό κίνημα στο υπουργείο Γεωργίας, χωρίς να αφήνουν περιθώριο στην ανάπτυξη από οποιονδήποτε τυχοδιωκτικών απόψεων που θα οδηγήσουν σε απογοήτευση και παραίτηση από μελλοντικές διεκδικήσεις.

Κ. Δ.