"Δυναμώνουμε την ΚΟΑ στην εργατική τάξη. Χτίζουμε το Μέτωπο Πάλης του λαού της Αθήνας". Το σύνθημα αυτό δέσποζε, καθώς ήταν τοποθετημένο πάνω από το προεδρείο, στην αίθουσα Συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ, όπου πραγματοποιήθηκε, το Σάββατο και την Κυριακή, η Παναθηναϊκή Συνδιάσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης της Αθήνας (ΚΟΑ). Ο ίδιος, όμως, προσανατολισμός κυριάρχησε και σε όλες τις εργασίες της συνδιάσκεψης, στην εισήγηση, στις ομιλίες των αντιπροσώπων και τις αποφάσεις του σώματος.

Η αποφασιστική ενίσχυση της ΚΟΑ στο χώρο της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα στους μεγάλους χώρους δουλιάς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, υπογράμμισε η ΓΓ της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην παρέμβασή της, έχει γενικότερη και πολύμορφα σοβαρή σημασία.Το δυνάμωμα του Κόμματος στους χώρους αυτούς και μάλιστα στην Αθήνα αποτελεί - εκτός των άλλων - ένα σημαντικό βήμα στη δημιουργία των προϋποθέσεων, για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, στη διασφάλιση του πρωτοπόρου και, ακόμη παραπέρα, του ηγετικού ρόλου της εργατικής τάξης και αντίστοιχα του Κόμματος, στην άμεση και αποφασιστική ενίσχυση της παρέμβασης της εργατικής τάξης, των συνδικαλιστικών και άλλων οργανώσεων και φορέων της, στα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα της υγείας, της παιδείας, της ασφάλισης και της κοινωνικής πρόνοιας.

"Η δουλιά στην εργατική τάξη είναι ζήτημα - κλειδί, υπογράμμιζε η εισήγηση της απερχόμενης Επιτροπής Πόλης στη συνδιάσκεψη. Από τα αποτελέσματα της δουλιάς αυτής θα κριθεί, κατά κύριο λόγο, αν και πόσο θα προχωρήσουμε στην κατεύθυνση των αποφάσεων, στο δρόμο του σοσιαλισμού.

Η μέχρι τώρα πείρα της Οργάνωσης λέει ότι για να υπάρξουν αποτελέσματα απαιτούνται ορισμένες βασικές προϋποθέσεις:

α. Να υπάρξει προσανατολισμός όλης της ΚΟΑ, όλων των ΚΟΒ, στην εργατική τάξη και τα προβλήματά της, συγκεκριμενοποίηση στόχων, αλλά και ανάλογη συζήτηση στα όργανα και τις ΚΟΒ.

β. Να σταματήσει ο διαχωρισμός της μαζικής από την πολιτική δράση. Ο συνδυασμός είναι το στοιχείο εκείνο που δίνει προοπτική στους αγώνες, γιατί αποκαλύπτει τις αιτίες, που γεννούν τα προβλήματα, δίνει πολιτική διέξοδο για την οριστική λύση των προβλημάτων.

γ. Εγκαιρα πρέπει να μελετώνται τα προβλήματα, να παίρνονται όλα τα μέτρα, ώστε να κατανοούνται από στελέχη και συνολικά από την κομματική οργάνωση, να παρακολουθείται η ταχτική των άλλων δυνάμεων, για να είμαστε σε θέση έγκαιρα να την αντιμετωπίζουμε.

δ. Να κατανοείται ότι στο χώρο της εργατικής τάξης παρεμβαίνουν ιμπεριαλιστικά κέντρα, η αστική τάξη και όλα τα πολιτικά κόμματα. Από αυτή την άποψη γίνεται σύγκρουση ιδεολογιών και πολιτικών. Θετικό αποτέλεσμα για την εργατική τάξη, μπορεί να υπάρξει μόνον αν νικήσει η ιδεολογία και η πολιτική του ΚΚΕ, όταν ισχυροποιούνται και αναπτύσσονται το κίνημα και το Κόμμα.

- Να συνειδητοποιηθεί ακόμη ότι σχετικά με τις ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "ΣΥΝ", με βάση τη στάση τους, δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για ρεφορμιστές. Ειδικότερα, η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ - κύρια στο χώρο του δημοσίου και των ΔΕΚΟ - είναι συνδεδεμένη με οικονομικές απολαβές. Ορισμένοι από τους συνδικαλιστές τους, στην ουσία, πρακτορεύουν μονοπωλιακά συμφέροντα.

Βασικοί στόχοι της δουλιάς μας πρέπει να αποτελέσουν τα μεγάλα εργοστάσια, οι τόποι δουλιάς και οι βασικοί κλάδοι.

Με καθορισμό συγκεκριμένων στόχων, με συγκέντρωση προσπαθειών και δυνάμεων, επιδιώκουμε σ' αυτούς τους χώρους να υπάρξει ιδεολογικο-πολιτική παρέμβαση, ουσιαστική αύξηση των δυνάμεων του Κόμματος και της ΚΝΕ, αλλαγή συσχετισμών στα ΔΣ των συνδικάτων υπέρ του ΚΚΕ και της ΕΣΑΚ, στην ανάπτυξη των αγώνων"...

"Φυσικά, σε κάθε χώρο και κλάδο πρέπει ζωντανά, με βάση το πιο οξυμένο πρόβλημα, να αναπτύσσεται συζήτηση, πάλη, διεκδίκηση", σημείωνε σε άλλο σημείο της η εισήγηση της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ. "Ομως θεωρούμε ότι ορισμένα γενικά προβλήματα μπορεί με κατάλληλη προετοιμασία να δημιουργήσουν δυνατότητες σύγκλισης και γενικότερης διεκδικητικής πάλης. Αυτά είναι:

1. Οι κοινωνικές ασφαλίσεις

2. Οι εργασιακές σχέσεις

3. Η ανεργία

4. Το βιοτικό επίπεδο

5. Τα προβλήματα της υγείας, η υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της.

Γι' αυτά και άλλα προβλήματα πρέπει να παρθούν μέτρα εξοπλισμού της Οργάνωσης και των στελεχών μας στις μαζικές οργανώσεις.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι πολλά αντεργατικά μέτρα "καμουφλάρονται" κατάλληλα και οι επιπτώσεις τους δε γίνονται άμεσα αντιληπτές από τους εργαζόμενους, π.χ., αγορά μετοχών με χρήματα ασφαλιστικών ταμείων και διάφορες άλλες "ρυθμίσεις", που αναπαράγουν συντεχνιακές αντιλήψεις και καλλιεργούν το ρεφορμισμό και την υποταγή.

Η συνεχής μελέτη αυτών των προβλημάτων και το άνοιγμα ιδεολογικού μετώπου πρέπει να αποτελέσει βασικό στοιχείο της δουλιάς μας.Σε συνδυασμό με αυτό, να τεκμηριώνεται πειστικά η ανάγκη της κοινής πάλης όλων των τμημάτων της εργατικής τάξης,να κατανοείται τι είναι δυνατόν να κερδηθεί άμεσα και ποια αιτήματα θα λύνονται στην πορεία του αγώνα"...

Σχετικά με τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, εμπόρους και βιοτέχνες, η εισήγηση της ΕΠ σημείωνε, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:

"Για την Αθήνα, που έχει ένα μεγάλο ποσοστό από μικρομεσαίους επαγγελματίες, η δουλιά της ΚΟ σ' αυτό το στρώμα είναι ζήτημα που σχετίζεται με τη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη συγκρότηση του μετώπου των κοινωνικών δυνάμεων. Είναι αναμφισβήτητα θετικό γεγονός ότι σ' αυτό το χώρο υπάρχει σημαντική επιρροή του Κόμματος κι έχουμε χρέος να διατηρηθεί και να μεγαλώσει ακόμη παραπέρα.

Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών φανερώνουν τη διατήρηση των δυνάμεών μας, παρά την επίθεση της ΝΔ, με στόχο να κερδίσει τη ΓΣΕΒΕΕ. Ωστόσο, προκύπτουν καινούρια ζητήματα για μελέτη, που αφορούν στον προσανατολισμό της οργάνωσης και την ανάπτυξη της δουλιάς. Χρειάζεται να δούμε ποιοι κλάδοι μειώνονται και ποιοι έχουν προοπτική ανάπτυξης. Ακόμη, ότι σήμερα η σχέση βιοτεχνών με μονοπωλιακές επιχειρήσεις γίνεται πιο στενή. Σε πολλές περιπτώσεις, δουλεύουν φασόν, λειτουργώντας σαν εξαρτημένες μονάδες. Αυτό δημιουργεί και ανάλογες αντιλήψεις, που θέλουν ιδεολογικοπολιτική αντιμετώπιση.

Οι δυνάμεις μας στο χώρο των ΕΒΕ πρέπει να μελετήσουν ποιο πρόβλημα είναι αυτό, που συσπειρώνει τους ΕΒΕ, μα και, ταυτόχρονα, δίνει δυνατότητα, έστω και παράλληλης δράσης με την εργατική τάξη".

Οι δεκάδες αντιπρόσωποι, που πήραν το λόγο στη διάρκεια της συνδιάσκεψης, έφεραν την πείρα της ΚΟ Αθήνας, από την ταξική και πολιτική πάλη, τις ιδιαίτερες δυσκολίες, που αντιμετωπίζουν στο πολυσύνθετο και τεράστιο χώρο της πρωτεύουσας, αλλά και τρόπους και μορφές που αποδείχτηκαν στην πράξη αποτελεσματικοί και κατάλληλοι για το ξεπέρασμά τους. Ιδιαίτερα, οι ομιλίες στάθηκαν στη ραγδαία όξυνση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων των εργαζόμενων στρωμάτων και της νεολαίας, ως αποτέλεσμα της φιλομονοπωλιακής πολιτικής της κυβέρνησης. Στην ανάγκη του πολύ μεγαλύτερου και αποφασιστικότερου ξανοίγματος των κομμουνιστών της Αθήνας στην εργατική τάξη και το λαό, στην καλύτερα και αποτελεσματικότερα σχεδιασμένη και οργανωμένη δουλιά της λαϊκής συσπείρωσης και αγωνιστικής διεκδίκησης των δίκαιων αιτημάτων. Το σημαντικό ρόλο, που μπορεί να παίξει στην κατεύθυνση αυτή η πρωτόβουλη και πρωτοποριακή δουλιά των κομμουνιστών και ιδιαίτερα των συνδικαλιστικών και των υπόλοιπων μαζικών στελεχών. Τα οικονομικά προβλήματα και η ανεργία, οι συνθήκες δουλιάς και οι αρνητικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, η υγεία, η παιδεία, το περιβάλλον, τα ναρκωτικά ήταν τα προβλήματα που συγκέντρωσαν περισσότερο την προσοχή των αντιπροσώπων. Από τη μεγάλη πλειοψηφία των ομιλητών, υπογραμμίστηκε η ανάγκη και η σημασία της σωστής και εύστοχης πολιτικοποίησης της καθημερινής δουλιάς των κομμουνιστών σε όλους τους χώρους, της καθημερινής, δημιουργικής εκλαϊκευσης της πολιτικής του Κόμματος, της επιτακτικής ανάγκης αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων, στο συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο. Ανάγκη, που προϋποθέτει τον καθημερινό και όσο γίνεται καλύτερο και ολοκληρωμένο πολιτικοϊδεολογικό εξοπλισμό, την αξιοποίηση του "Ρ" και της ΚΟΜΕΠ, των μαθημάτων και των σχετικών αχτίφ, όπως τόνισαν οι αντιπρόσωποι ομιλητές.

Οι εργασίες της συνδιάσκεψης ολοκληρώθηκαν την Κυριακή το απόγευμα, με την εκλογή της νέας Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ, η οποία συνεδρίασε αμέσως μετά και εξέλεξε γραμματέα της τον Δημήτρη Ζάχαρη,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος.

Η ΚΟ Αθήνας είχε και έχει ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα για το Κόμμα,τόσο γενικά όσο και ειδικά μετά το 15ο Συνέδριο, υπογράμμισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ξεκινώντας την ομιλία της στην Παναθηναϊκή Συνδιάσκεψη και συνέχισε: Αντίστοιχες, όμως, είναι και οι απαιτήσεις.Στο χώρο της Αθήνας πρέπει να υπάρξουν οι πρώτες συστηματικές πρωτοβουλίες για τη δημιουργία των προϋποθέσεων της οικοδόμησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού Μετώπου. Στο χώρο της Αθήνας πρέπει να υπάρξουν τα πρώτα φύτρα, η πρώτη συσσώρευση, γενίκευση, ανταλλαγή και αξιοποίηση της πείρας. Στα πλαίσια αυτά έχουν ιδιαίτερη σημασία οι κατευθύνσεις και οι στόχοι της εισήγησης, για τον προσανατολισμό της δουλιάς της ΚΟΑ στην εργατική τάξη και ιδιαίτερα στους μεγάλους χώρους δουλιάς. Η ενίσχυση του Κόμματος σ' αυτούς τους χώρους, όπως και της καθημερινής δράσης των κομμουνιστών και του μαζικού κινήματος γενικότερα. Προσανατολισμοί, που πρέπει να τους δούμε στα πλαίσια της γενικότερης δουλιάς μας, για την οικοδόμηση του Μετώπου και ανάλογα να τους προωθήσουμε στη ζωή.

Στις σημερινές συνθήκες, συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα, παίρνουν ιδιαίτερες διαστάσεις και οξύτητα τα διάφορα κοινωνικά προβλήματα, τα θέματα της υγείας, της παιδείας, της ασφάλισης, της πρόνοιας κ. ά. Ο πραγματικός στόχος της κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης και των αντιλήψεών της, ότι δήθεν επωφελούνται αυτοί που δεν έχουν πραγματική ανάγκη, είναι η άγρια περικοπή και η δραστική συρρίκνωση των όποιων κοινωνικών τομέων υπάρχουν, ακόμη του κράτους και του δημοσίου γενικότερα. Θέλουν να μετατρέψουν τα τελευταία σ' ένα "φιλόπτωχο ταμείο" κάποιων ακραίων και μόνο περιπτώσεων φτώχειας και εξαθλίωσης. Θέλουν, ακόμη, να βάλουν όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους και το λαό - όσους υποτίθεται δεν έχουν ανάγκη κοινωνικής πολιτικής - να πληρώνουν τα βάρη αυτής της "φιλόπτωχης" δραστηριότητας. Ολα αυτά αποτελούν μια χονδρή και απαράδεκτη διαστρέβλωση της κοινωνικής πραγματικότητας. Οχι μόνο ή κυρίως για το ποιοι έχουν πραγματική ανάγκη ή όχι. Αλλά κυρίως γιατί η παιδεία, η υγεία, η ασφάλιση και τόσα άλλα αποτελούν στοιχειώδη κοινωνικά δικαιώματα των εργαζόμενων, για τα οποία πληρώνουν βαρύ φόρο μόχθου και ιδρώτα κι έχει υποχρέωση το κράτος να τα εξασφαλίσει και μάλιστα στην απαιτούμενη ποσότητα και ποιότητα. Στα ζητήματα αυτά πρέπει να συγκεντρωθεί σήμερα η προσοχή των κομμουνιστών και, με τη δουλιά τους, η προσοχή του εργατικού συνδικαλιστικού και μαζικού κινήματος.

Τα προβλήματα αυτά είναι κατ' εξοχήν θέματα που αφορούν την εργατική τάξη και το κίνημά της, τα μικρομεσαία στρώματα, τις γυναίκες και τη νεολαία. Βοηθούν αποφασιστικά στην πολιτικοποίηση και τη ριζοσπαστικοποίηση των εργαζόμενων, ανοίγουν δρόμους λαϊκής συσπείρωσης, αγωνιστικού συντονισμού διάφορων κοινωνικών ομάδων και συμμαχιών. Είναι επομένως προβλήματα που πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά ολόκληρη την ΚΟ Αθήνας. Να παρθούν πρωτοβουλίες. Συγκεκριμένα σε κάθε χώρο, με την επεξεργασία του κατάλληλου σχεδίου, με τα απαραίτητα ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά μέτρα, εντάσσοντας τις πρωτοβουλίες αυτές στα πλαίσια της γενικότερης δουλιάς για τη δημιουργία των προϋποθέσεων του Μετώπου.

Το μέτωπο της κοινωνικής πολιτικής, υπογράμμισε η ΓΓ της ΚΕ, έχει ιδιαίτερη σημασία στις σημερινές συνθήκες και φέρνει τη σχετική συζήτηση και τους εργαζόμενους κατ' ευθείαν μπροστά στην ανάγκη επιλογής των "δύο δρόμων", που σημειώνει το 15ο Συνέδριο.Τα περιθώρια των μικρομεταρρυθμίσεων και των μέτρων, που έριχναν στάχτη στα μάτια του λαού, φαίνεται πως εξαντλούνται και βαδίζουμε στο δρόμο των άγριων και αντιλαϊκών, νεοφιλελεύθερων μέτρων. Τα προβλήματα θα οξυνθούν παραπέρα. Η λαϊκή δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση θα αυξηθούν ακόμη παραπέρα. Αλλά πρέπει και το Κόμμα να είναι σε θέση να αποκαλύψει τις βαθύτερες πολιτικές αιτίες, να αναδείξει τις πραγματικές και προς όφελος του λαού και της χώρας διεξόδους.

Είναι φυσικό, σημείωσε η ΓΓ της ΚΕ, να γίνεται στη φάση αυτή πολλή συζήτηση στις γραμμές του Κόμματος για το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό Μέτωπο. Η καλύτερη δυνατή κατανόηση και αφομοίωση, από τα μέλη του Κόμματος, των σχετικών κατευθύνσεων και αποφάσεων του Συνεδρίου είναι μια πρώτη και βασική προϋπόθεση, για την παραπέρα αποτελεσματική εξειδίκευση και εφαρμογή τους.

Στις σημερινές συνθήκες μπορούμε και πρέπει να προωθήσουμε τη δημιουργία και ωρίμανση των απαραίτητων για την οικοδόμηση του Μετώπου προϋποθέσεων. Με την ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση των αγώνων και του μαζικού λαϊκού κινήματος σε κάθε χώρο, του συντονισμού των αγώνων και της πολιτικοποίησής τους, της προώθησης των κοινωνικών συμμαχιών. Το Μέτωπο, όμως, δε θα είναι αυτό καθ' αυτό το μαζικό λαϊκό κίνημα και η ταξική πάλη. Ούτε το άθροισμα κάποιων επιμέρους μετώπων πάλης ή μαζικών οργανώσεων και κινημάτων. Θα οικοδομηθεί, βέβαια, σε στενή σύνδεση με όλα τα προηγούμενα και μπορεί να συμμετέχουν σ' αυτό και κοινωνικές οργανώσεις, αλλά ταυτόχρονα θα είναι κάτι διαφορετικό. Θα έχει δική του οργάνωση, δικούς του πολιτικούς στόχους και πάνω απ' όλα ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση για τη διέξοδο της χώρας από τη μέγκενη των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού. Θα στοχεύει την εξουσία και θα έχει μια καθαρή πολιτική συγκρούσεων, ρήξεων και ανατροπών του κατεστημένου.

Στις σημερινές συνθήκες, συνέχισε η Αλέκα Παπαρήγα, είναι γεγονός οι υπαρκτές και σοβαρές δυσκολίες. Πρέπει, όμως, να σημειωθούν και οι εξίσου υπαρκτές δυνατότητες, που πρέπει να αξιοποιηθούν. Δεν είναι καθόλου τυχαία η επαναφορά των συζητήσεων και των συνθημάτων περί σοσιαλισμού, που παρατηρήθηκε στο πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Είναι ολοφάνερος ο λόγος που υποχρεώνει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ - είτε τη μια ή την άλλη ομάδα - να επιχειρεί και πάλι να ξεγελάσει την οργανωμένη του βάση και γενικότερα τους εργαζόμενους, με το ξεσκόνισμα των σοσιαλιστικών συνθημάτων. Το επιχειρεί γιατί δυναμώνει και πάλι η απήχησή τους μέσα στο λαό. Γιατί, τόσο οι διεθνείς εξελίξεις, όσο και η επίμονη και σταθερή πάλη και δουλιά του ΚΚΕ φέρνουν τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Και παρότι όλη αυτή η φιλολογία των ηγετικών ομάδων του κυβερνώντος κόμματος είναι μια ακόμη επιχείρηση παγίδευσης των εργαζόμενων, εκφράζει ταυτόχρονα τις δυνατότητες που ξανοίγονται μπροστά στο Κόμμα μας.

Για τον τουριστικό τομέα μίλησε ένας σύντροφος, την αγωνία των εργαζόμενων σ' αυτόν, να προσληφθούν κάπου στους μήνες της τουριστικής σεζόν και τις εξοντωτικές συνθήκες δουλιάς που επιβάλλουν οι εργοδότες. Εξίσου σοβαρά και τα στοιχεία που κατέθεσε, δείγμα και αυτά της αυξανόμενης εξάρτησης της χώρας από το ξένο κεφάλαιο:

• Τέσσερις είναι ουσιαστικά οι πολυεθνικές εταιρίες (δύο γερμανικές, μία βρετανική και μία γαλλική), που ελέγχουν την τουριστική κίνηση στη χώρα μας.
• Το 60% και πλέον του εξωτερικού τουρισμού ελέγχεται από τους περιβόητους "τουρ οπερέιτορς".

***

"Δουλεύαμε πλάι - πλάι. Αυτός ήταν Πολωνός κι έπαιρνε πολύ μικρότερο μισθό από μένα. Και καθώς αρκετοί συνάδελφοι στο κλάδο έψαχναν για δουλιά, φαίνονταν σαν αυτός να τους είχε "φάει" μία θέση. Μόνο φαίνονταν όμως, γιατί δεν ήταν έτσι στην πραγματικότητα. Κι εμένα, κι αυτόν και τους άνεργους συναδέλφους, μας εκμεταλλεύονταν, με χίλιους δυο τρόπους, τα "μεγάλα" αφεντικά. Για να κατανοηθεί, όμως, αυτό και να πάει το μυαλό κάτω κι απ' αυτό, που φαίνεται, χρειάζεται δουλιά...". Ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα από ομιλία αντιπροσώπου, σχετικά με το πρόβλημα της εκμετάλλευσης ξένων εργατών.

***

Ο λόγος για τις αστικές συγκοινωνίες της πρωτεύουσας. Ενα πρόβλημα που ταλαιπωρεί χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενους κάθε μέρα, ιδιαίτερα τις μέρες αυτές της μεγάλης και αφόρητης ζέστης.

"Μας μιλάνε για φτηνό εισιτήριο κι έτσι φαντάζει, αφού είναι 75 δραχμές. Ελα, όμως, που πληρώνουμε πολύ περισσότερα στην πραγματικότητα. Δυσθεώρητα χρέη, που ξεπερνούν τα 600 δισ. δραχμές, έχει φορτώσει μέχρι σήμερα η δήθεν κοινωνική πολιτική τους τις αστικές συγκοινωνίες. Χρέη που φορτώνονται στον κρατικό προϋπολογισμό, στις πλάτες δηλαδή των εργαζόμενων και του λαού, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και τώρα προωθούν την "ιδιωτικοποίηση", ως δήθεν λύση, ενώ οι ξένες πολυεθνικές αποκομίζουν τεράστια κέρδη από το έργο του μετρό...".

***

"Εχουμε πλημμυρίσει χορηγούς, υπογραμμίζει ο σ. ομιλητής, δημοτικός σύμβουλος σε περιφερειακό δήμο της πρωτεύουσας. Ερχονται οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών και των μεγάλων εγχώριων επιχειρήσεων και αντί κάποιων εκατομμυρίων δραχμών προβάλλονται στα πανό των δήμων, στις αφίσες των εκδηλώσεων και με διάφορους άλλους τρόπους, ως κοινωνικά ευαίσθητοι και φιλάνθρωποι, ως προστάτες της παράδοσης και του πολιτισμού μας. Ποιοι; Αυτοί που ευθύνονται - πρώτα και κύρια - για τη μεγάλη ανεργία στην περιοχή μας, για την αλλοτρίωση του τρόπου ζωής μας, ιδιαίτερα της νέας γενιάς...

Και κάθε χρόνο ζητάνε και περισσότερα για τα μερικά ψωροεκατομμύρια της ελεημοσύνης τους...".

***

Για τις υπαρκτές, σοβαρές δυσκολίες, μιλά ο αντιπρόσωπος - δημόσιος υπάλληλος σε κάποιο υπουργείο - αλλά και τις σοβαρές εξίσου δυνατότητες και την πολιτική του Κόμματος, που βρίσκει πλατιά ανταπόκριση στους εργαζόμενους.

"Αρκεί να ξανοιχτούμε σύντροφοι και συντρόφισσες, τονίζει. Σε μια μόνο ημέρα και σε ελάχιστη ώρα, τριάντα εφτά συνάδελφοι στο υπουργείο υπέγραψαν το ψήφισμα για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και κανένας τους δεν είναι ψηφοφόρος του Κόμματός μας".

Το δυνάμωμα του Κόμματος στην εργατική τάξη αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου