Οι πρόσφατες ανατιμήσεις, έως και 443%, σε φάρμακα "πρώτης γραμμής", όπως η ασπιρίνη, το "μπουσκοπάν", τα αντιγριπικά εμβόλια, συνεχίζουν να ξεσηκώνουν θύελλα αντιδράσεων, κυρίως από συνταξιούχους. Από τους ανθρώπους, δηλαδή, που τα έχουν ανάγκη όσο κανείς και που τα τελευταία χρόνια δέχονται απανωτά πλήγματα: καμία κυβέρνηση δεν έχει ικανοποιήσει το αίτημα για αυξήσεις στις συντάξεις τους, ενώ η τωρινή τους χορηγεί ένα επίδομα που έχει τη μορφή φιλοδωρήματος (Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων) και αφορά πολύ μικρό αριθμό συνταξιούχων.

Ο Ν. Φλέσσας,πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Συνταξιούχων ΕΛΤΑ, εκτιμά ότι οι ανατιμήσεις στα φάρμακα έγιναν για να κτυπηθούν τα ασφαλιστικά ταμεία και κατ' επέκταση οι ασφαλισμένοι. Επιμένει ότι συνταξιούχοι και εργαζόμενοι πρέπει να είναι ενωμένοι και να αντιδράσουν σε μια πολιτική που ουσιαστικά ασκείται από το κεφάλαιο.

"Η κυβέρνηση είναι δέσμια του κεφαλαίου. Θέλοντας να το εξυπηρετήσει προσπαθεί να ρίξει τα ασφαλιστικά ταμεία έξω. Αυτό επιχειρεί αυξάνοντας τις τιμές των φαρμάκων. Αν συνεχιστεί αυτή η τακτική, στο μέλλον δε θα υπάρχουν ασφαλιστικά ταμεία και θα αναγκάζεται ο ασφαλισμένος, ο συνταξιούχος που τα έχει μεγάλη ανάγκη, να πληρώνει τα φάρμακα από την τσέπη του. Και αυτός είναι ένας τρόπος εξόντωσής μας", τονίζει ο Ν. Φλέσσας.

Στην επίθεση που γίνεται, οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι πρέπει να αμυνθούν, επισημαίνει ο Ν. Φλέσσας. "Πρέπει να πάψουν οι εργαζόμενοι να συνδιαλέγονται με την κυβέρνηση - συνεχίζει. Ο "κοινωνικός διάλογος" είναι χαμένος χρόνος. Είναι ξεκαθαρισμένα τα πράγματα. Σήμερα πρέπει οι εργαζόμενοι να αντιτάξουν τη δική τους θέση. Δυστυχώς, και ο κ. Σημίτης είναι δέσμιος του κεφαλαίου, το οποίο πρέπει να κερδίσει σε βάρος των κοινωνικών παροχών. Αυτό το οποίο γίνεται είναι "τίποτα". Ξέρετε τι μας περιμένει; Καταστροφή στις κοινωνικές παροχές. Καταστροφή στο κράτος πρόνοιας. Αυτά τα οποία κέρδισαν οι εργαζόμενοι με τόσους αγώνες, θα τα πάρουν πίσω επειδή, κυρίως, μας βρίσκουν διασπασμένους".

Ο Ν. Φλέσσας αναφέρεται και στο επίδομα που χορηγείται στους συνταξιούχους, γνωστό ως ΕΚΑΣ, και καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι επιχειρεί να καταργήσει τον κοινωνικό χαρακτήρα της σύνταξης. "Η σύνταξη δεν είναι πρόνοια, δεν έχει καμία σχέση με την επιδοματική πολιτική. Η σύνταξη είναι δικαίωμα. Αυτοί σου λένε "πάρε ένα κοινωνικό επίδομα, ένα φιλοδώρημα, από... τον παπά της ενορίας". Μα τι λέτε, κ. Σημίτη; Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;", σημειώνει. "Εγιναν αγώνες και αγώνες για να καθιερωθεί η σύνταξη, και έρχεται σήμερα ο πρωθυπουργός για να καταργήσει αυτό το θεσμό, τον κοινωνικό χαρακτήρα της σύνταξης, και λέει "πάρτε ένα επίδομα". Πρέπει να καταλάβουν οι εργαζόμενοι ότι χτυπιέται ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης, της σύνταξης, που είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση της εργατικής τάξης", καταλήγει ο Ν. Φλέσσας.

Σε χτεσινή ανακοίνωση - καταγγελία, το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Νομού Καβάλας "Η Ενσωμάτωση" αναφέρει πως οι πρόσφατες ανατιμήσεις στα φάρμακα είναι ένα νέο βαρύ πλήγμα για όλους. "Ενώ για την ικανοποίηση των δίκαιων και ζωτικών αιτημάτων μας υπάρχει τόση άρνηση και δυστοκία, η κυβέρνηση της σύγκλισης των Βρυξελλών και των πολυεθνικών με μεγάλη ευκολία αποδέχτηκε τα απαράδεκτα αιτήματα των "φτωχών" φαρμακοβιομηχάνων και τους έδωσε αυξήσεις μέχρι και 443%", τονίζουν οι συνταξιούχοι με κάποιο παράπονο. "Στα φάρμακα που ανατιμώνται συμπεριλαμβάνονται μια σειρά από φάρμακα ευρείας κυκλοφορίας, τα οποία εμείς οι συνταξιούχοι χρησιμοποιούμε λόγω ηλικίας και των επακόλουθων ασθενειών μας σε μεγάλες ποσότητες. Το ανάλγητο κράτος για εμάς, αντί να δώσει τις αναγκαίες αυξήσεις στις πενιχρές συντάξεις μας, συρρικνώνει ακόμη περισσότερο το φτωχό εισόδημά μας", καταλήγει η ανακοίνωση.

Ε. Φ.

Το θέμα εκείνης της έκθεσης μου το θύμισε η έκθεση του ΟΗΕ που δημοσιοποιήθηκε στις 15 Ιούλη 1996. Το 1977 έπρεπε να αναπτύξουμε το θέμα: "Είναι γενική η διαπίστωση ότι η άνοδος του βιοτικού επιπέδου δε συμβαδίζει πάντοτε με τη βελτίωση της ποιότητας της καθημερινής ζωής, κυρίως στις αναπτυγμένες χώρες. Να επισημάνετε τις αιτίες του φαινομένου και να εξετάσετε αν υπάρχουν τρόποι που εξασφαλίζουν κάποια ισορροπία".

Στην ανάπτυξη έγινε προσπάθεια να αποδοθεί - με φιλολογικά, βέβαια, κριτήρια - η αντίθεση πλούτου και φτώχειας. Θυμάμαι όμως τον επίλογο της έκθεσης. Ηταν οι στίχοι ενός ποιήματος - που δεν ξέχασα ποτέ - του Ερρίκου Χάινε: "Ας πάψει η τεμπέλα η κοιλιά να σπαταλά, όσα τα χέρια πλάσανε με βιάση".

Το πρόβλημα πια δεν είναι η μη συμπόρευση της ποιότητας ζωής της με την οικονομική ανάπτυξη, όπως μας το έθεταν τότε οι φιλόλογοι. Στους πεινασμένους και τους αναλφάβητους του λεγόμενου - τότε - "Τρίτου Κόσμου" προστίθενται τώρα και οι λιμοκτονούντες νεόπτωχοι των αναπτυγμένων χωρών, των κοινωνιών των δύο τρίτων.

Πού είσαι γερο - Μαρξ να δεις και τη, δυστυχώς, επαλήθευση των θεωριών σου - κι ας σ' εξορκίζουν ομαδόν σοσιαλ-νεοφιλελεύθεροι και κάθε είδους "αναθεωροί", που θα 'λεγε κι ο δικός μας, μακαρίτης πια, Γιάννης Σκαρίμπας: Οτι δηλαδή τον αυξανόμενο πλούτο της κοινωνίας τον ιδιοποιούνται όλο και λιγότεροι εξουσιαστές της κοινωνίας.

Απ' την έκθεση του ΟΗΕ προκύπτει ότι 358 κροίσοι ανά την υφήλιο είναι πλουσιότεροι από το 45% του πληθυσμού όλης της Γης. Και πλουσιότερος απ' όλους είναι ο σουλτάνος Χασανάλ του Μπρουνέι, με περιουσία 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων και ένα παλάτι με χρυσό θόλο και 1.700 δωμάτια.

Φέτος ο σουλτάνος γιόρτασε τα πεντηκοστά γενέθλιά του ξοδεύοντας 25 εκατ. δολάρια και φιλοξενώντας κάποιους... πικραμένους, όπως τον πρίγκιπα Κάρολο της Αγγλίας για να ξεφύγει απ' τα ντέρτια της Νταϊάνας.

Εκεί λοιπόν, στη Νοτιανατολική Ασία, που η φτώχεια τσακίζει κόκαλα, υπάρχει ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου και γίνονται τρανταχτές κραιπάλες. Ακόμα και ο Κέινς θα γινόταν οπαδός του Μαρξ μπροστά στην ανισότητα που παράγει η σημερινή "Νέα Τάξη" πραγμάτων.

Κι είμαστε ακόμα στην αρχή...

Διότι προοιωνίζονται κι άλλα, πιο άγρια πράγματα. Ο καπιταλισμός άρχισε να θεοποιείται. Οι Γάλλοι τραπεζίτες λένε εδώ και δυο χρόνια: "Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να καταρρεύσει, γιατί αποτελεί τη φυσική κατάσταση της κοινωνίας. Η δημοκρατία δεν αποτελεί τη φυσική κατάσταση της κοινωνίας. Η αγορά, ναι" (Ελληνική έκδοση του Lemonde Diplomatique, Απρίλης 1996).

Το 1977, όταν αναπτύσσαμε εκείνη την έκθεση, υπήρχαν στοιχήματα πεδίο των ιδεών. Σήμερα όμως;

Σήμερα η Μαχόμενη Αριστερά καλείται να αναστηλώσει σε διεθνές και εθνικό επίπεδο το χαμένο της στοίχημα.

Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ