Μέχρι σήμερα, τα αγροτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ - οι καρεκλοκένταυροι των διοικήσεων των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων κυρίως, αλλά και ορισμένα "περιφερειακά" στελέχη τους - παρά τις νοθείες και αλχημείες για την υποταγή των διοικήσεων (π.χ., στη ΓΕΣΑΣΕ και πρόσφατα στην ΠΑΣΕΓΕΣ κλπ.), τους εκβιασμούς και τη ρουσφετολογία σε βάρος των αγροτών, δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν τις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις. Πολύ χειρότερα, γι' αυτούς, που αποκαλύφθηκαν σαν Δούρειος Ιππος στο αγροτικό κίνημα και απομονώθηκαν ακόμα περισσότερο από τους αγρότες. Ετσι, μπροστά στην άρνηση των μικρομεσαίων αγροτών να υποταχθούν στις καταστροφικές επιλογές της, η κυβέρνηση σπεύδει να προλάβει τις νέες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, που αναμένονται στους επόμενους μήνες. Επιχειρεί, ουσιαστικά, να πειθαναγκάσει τα εκλεγμένα στις διοικήσεις των αγροτικών οργανώσεων στελέχη του ΠΑΣΟΚ να αποδεχτούν και να υποστηρίξουν ανοιχτά τις αντιδραστικές επιλογές ΕΕ και κυβέρνησης(δραστική μείωση παραγωγής, τιμών και αγροτικών εισοδημάτων, ξεκλήρισμα, τελικά, του μισού αγροτικού πληθυσμού). Ζητά να παίξουν τα ίδια τα αγροτικά στελέχη, που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ, απεργοσπαστικό ρόλο, για να εμποδιστούν νέες αγροτικές κινητοποιήσεις.

Με παρεμβάσεις και εντολές κυβερνητικών στελεχών - και πρώτου απ' όλους του καθ' ύλην αρμόδιου υπουργού Δικαιοσύνης που δίνει την κατεύθυνση... - παραπέμπονται μαζικά χιλιάδες αγρότες, πρωτοπόροι αγωνιστές, να δικαστούν και καταδικαστούν. Χιλιάδες αγρότες βρίσκονται στη διαδικασία της παραπομπής και επικρέμεται στα κεφάλια τους πιθανή καταδίκη. Εκατοντάδες, αν δεν καταδικάζονται με ποινές άμεσα εκτελεστές, καταδικάζονται με αναστολή και έτσι μετατρέπονται, μαζί με όσους περιμένουν να δικαστούν, σε ομήρους, κυριολεκτικά, της κυβέρνησης, στην προσπάθειά της να τους τρομοκρατήσει, να τους εξουθενώσει οικονομικά, με μοναδικό σκοπό - πέρα από την εκδικητική μανία της - να τους εμποδίσει να πάρουν μέρος στους επόμενους αγώνες, που αναμένονται και είναι αναγκαίοι για να μην προχωρήσει η καταστροφική πολιτική της ΕΕ, η οποία οδηγεί σε οριστικό ξεκλήρισμα εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτών κατά τους σχεδιασμούς του Διευθυντηρίου της ΕΕ. Αυτή η αντιδημοκρατική, πέρα για πέρα πρωτοφανής για τα μεταπολεμικά δεδομένα στη χώρα μας - πλην, ίσως, της μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου - πρακτική τείνει να μετατραπεί σε ιδιαίτερα επικίνδυνη εκτροπή από τη δημοκρατική ομαλότητα. Γιατί από την κατατρομοκράτηση η κυβέρνηση περνά στην πρακτική αντιδημοκρατικών ενεργειών σε βάρος του μαζικού λαϊκού κινήματος, που διεκδικεί λύσεις στα αιτήματά του - κι αυτό στο όνομα της νομιμότητας, όπως ειρωνικά ισχυρίζεται!

Γιάννης ΖΑΓΓΑΝΑΣ

Επιδιώκοντας η κυβέρνηση το χτύπημα των αγωνιστικών διαθέσεων της μικρομεσαίας αγροτιάς και των νέων κινητοποιήσεων, που αναπόφευκτα φέρνει η αυξανόμενη συνεχώς δυσαρέσκεια, παίρνει - ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι - μια σειρά μέτρα και εντείνει την αυταρχική και αποπροσανατολιστική της τακτική

- Τι σημαίνει για την περιοχή το ενδεχόμενο κλείσιμο της ΑΕΒΑΛ;

- Είναι γνωστό σε όλους πως έχουμε τα "πρωτεία" στην ανεργία, αφού ξεπεράσαμε επίσημα το 17%. Ο Νομός της Κοζάνης δέχεται απανωτά πλήγματα στην παραγωγική δραστηριότητα. Μετά το 1991, που έκλεισαν η ΜΑΒΕ και τα ΕΛΣΙ, οδηγώντας στην ανεργία 700 εργαζόμενους, έρχεται σήμερα ως συνέχεια η ΑΕΒΑΛ. Το κλείσιμο της ΑΕΒΑΛ, πρακτικά, θα προσθέσει άλλους 250 εργαζόμενους στην ουρά των ανέργων. Επίσης θα έχει πολλαπλές επιπτώσεις και στους απασχολούμενους στις δραστηριότητες, που είχαν αναπτυχθεί γύρω από την ΑΕΒΑΛ. Θα υπάρξει απώλεια από την περιοχή πάνω από 250 εκατομμύρια δρχ. μηνιαίως, χτύπημα του εμπορικού κόσμου, αβεβαιότητα στην εργασία για τους 110 οδηγούς φορτηγών μεταφοράς κλπ.

- Πού αποδίδετε τις αιτίες του "αδιεξόδου", που επικαλούνται οι ηγεσίες των υπουργείων, για να θέσουν την ΑΕΒΑΛ σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης;

- Η αντίστροφη πορεία για την ΑΕΒΑΛ, γενικά για τη λιπασματοβιομηχανία, ξεκίνησε το 1992, όταν η τότε κυβέρνηση της ΝΔ συναίνεσε στην απόφαση της ΕΕ για απελευθέρωση του λιπάσματος. Τα μεγαθήρια της βιομηχανίας και τα μεγάλα συμφέροντα στο χώρο του εμπορίου αποφάσισαν πως τα εργοστάσια αυτά πρέπει να κλείσουν, για να μπορούν ανεξέλεγκτα να κυριαρχήσουν στην αγορά και να αυξήσουν τα υπερκέρδη τους και, από την άλλη, να ελέγξουν την αγροτική παραγωγή των χωρών, μέσω του λιπάσματος. Αυτή η τακτική υλοποιείται με τη στήριξη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που ασκούν την ίδια πολιτική στο λίπασμα και οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Μόνη επιλογή για τους υπηρέτες των μεγάλων πολυεθνικών συμφερόντων, δηλαδή την κυβέρνηση, είναι το σταδιακό κλείσιμο των λιπασματοβιομηχανιών της χώρα μας. Ειδικότερα για την υπερχρέωση της ΑΕΒΑΛ - πραγματικά οφείλει πολλά δισ. - θα πρέπει να πούμε ότι αποκλειστικοί υπεύθυνοι είναι και πάλι οι κυβερνήσεις. Επίσης και η ΣΥΝΕΛ, ως μοναδική υπεύθυνη για τη διάθεση των λιπασμάτων, έχει μερίδιο ευθύνης.

- Πιστεύετε ότι οι ελληνική λιπασματοβιομηχανία μπορεί να επιβιώσει; Τι προτείνετε;

- Πάγια θέση των εργαζομένων στο χώρο είναι η δημιουργία Ενιαίου Φορέα Λιπασμάτων. Δηλαδή, να πάψουν τα εργοστάσια σε Πτολεμαϊδα, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Δραπετσώνα να λειτουργούν ανταγωνιστικά το ένα απέναντι στο άλλο, κατάσταση που εντάθηκε μετά την απελευθέρωση του '92, δημιουργώντας τραγικές επιπτώσεις. Να τεθούν κάτω από έναν ενιαίο φορέα, μέσα από τον οποίο θα καθορίζεται ο επιχειρηματικός τομέας δράσης της κάθε επιχείρησης και θα λειτουργεί συντονισμένα ο τομέας διανομής και εμπορευματικότητας για την εσωτερική και εξωτερική αγορά. Επιμένουμε πως μόνο μέσα από τον Ενιαίο Φορέα θα υπάρξει προοπτική για την ανάπτυξη της λιπασματοβιομηχανίας. Ομως, δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο.

- Θεωρείτε τετελεσμένο γεγονός το ξεπούλημα σε ιδιώτες και το μετέπειτα οριστικό λουκέτο;

- Εμείς διαφωνούμε με αυτή την πολιτική και θα συγκρουστούμε με την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει τις λιπασματοβιομηχανίες. Αυτό το φωνάζουμε συνέχεια. Ιδιαίτερα στην περιοχή μας, έχουμε αισθανθεί τις επιπτώσεις από αυτή την πολιτική διάλυσης των παραγωγικών επιχειρήσεων, που ακολουθείται εδώ και τόσα χρόνια. Δηλώνουμε ότι η περιοχή μας δεν μπορεί να ανεχθεί άλλο αυτή την κατάσταση. Πιστεύουμε ότι μπορεί να ανατραπεί μόνο μέσα από το συντονισμένο μαζικό αγώνα και σε αυτόν καλούμε όλους τους εργαζόμενους και το λαό του τόπου.

Α. Α.