- Τι σημαίνει για την περιοχή το ενδεχόμενο κλείσιμο της ΑΕΒΑΛ;

- Είναι γνωστό σε όλους πως έχουμε τα "πρωτεία" στην ανεργία, αφού ξεπεράσαμε επίσημα το 17%. Ο Νομός της Κοζάνης δέχεται απανωτά πλήγματα στην παραγωγική δραστηριότητα. Μετά το 1991, που έκλεισαν η ΜΑΒΕ και τα ΕΛΣΙ, οδηγώντας στην ανεργία 700 εργαζόμενους, έρχεται σήμερα ως συνέχεια η ΑΕΒΑΛ. Το κλείσιμο της ΑΕΒΑΛ, πρακτικά, θα προσθέσει άλλους 250 εργαζόμενους στην ουρά των ανέργων. Επίσης θα έχει πολλαπλές επιπτώσεις και στους απασχολούμενους στις δραστηριότητες, που είχαν αναπτυχθεί γύρω από την ΑΕΒΑΛ. Θα υπάρξει απώλεια από την περιοχή πάνω από 250 εκατομμύρια δρχ. μηνιαίως, χτύπημα του εμπορικού κόσμου, αβεβαιότητα στην εργασία για τους 110 οδηγούς φορτηγών μεταφοράς κλπ.

- Πού αποδίδετε τις αιτίες του "αδιεξόδου", που επικαλούνται οι ηγεσίες των υπουργείων, για να θέσουν την ΑΕΒΑΛ σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης;

- Η αντίστροφη πορεία για την ΑΕΒΑΛ, γενικά για τη λιπασματοβιομηχανία, ξεκίνησε το 1992, όταν η τότε κυβέρνηση της ΝΔ συναίνεσε στην απόφαση της ΕΕ για απελευθέρωση του λιπάσματος. Τα μεγαθήρια της βιομηχανίας και τα μεγάλα συμφέροντα στο χώρο του εμπορίου αποφάσισαν πως τα εργοστάσια αυτά πρέπει να κλείσουν, για να μπορούν ανεξέλεγκτα να κυριαρχήσουν στην αγορά και να αυξήσουν τα υπερκέρδη τους και, από την άλλη, να ελέγξουν την αγροτική παραγωγή των χωρών, μέσω του λιπάσματος. Αυτή η τακτική υλοποιείται με τη στήριξη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που ασκούν την ίδια πολιτική στο λίπασμα και οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Μόνη επιλογή για τους υπηρέτες των μεγάλων πολυεθνικών συμφερόντων, δηλαδή την κυβέρνηση, είναι το σταδιακό κλείσιμο των λιπασματοβιομηχανιών της χώρα μας. Ειδικότερα για την υπερχρέωση της ΑΕΒΑΛ - πραγματικά οφείλει πολλά δισ. - θα πρέπει να πούμε ότι αποκλειστικοί υπεύθυνοι είναι και πάλι οι κυβερνήσεις. Επίσης και η ΣΥΝΕΛ, ως μοναδική υπεύθυνη για τη διάθεση των λιπασμάτων, έχει μερίδιο ευθύνης.

- Πιστεύετε ότι οι ελληνική λιπασματοβιομηχανία μπορεί να επιβιώσει; Τι προτείνετε;

- Πάγια θέση των εργαζομένων στο χώρο είναι η δημιουργία Ενιαίου Φορέα Λιπασμάτων. Δηλαδή, να πάψουν τα εργοστάσια σε Πτολεμαϊδα, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Δραπετσώνα να λειτουργούν ανταγωνιστικά το ένα απέναντι στο άλλο, κατάσταση που εντάθηκε μετά την απελευθέρωση του '92, δημιουργώντας τραγικές επιπτώσεις. Να τεθούν κάτω από έναν ενιαίο φορέα, μέσα από τον οποίο θα καθορίζεται ο επιχειρηματικός τομέας δράσης της κάθε επιχείρησης και θα λειτουργεί συντονισμένα ο τομέας διανομής και εμπορευματικότητας για την εσωτερική και εξωτερική αγορά. Επιμένουμε πως μόνο μέσα από τον Ενιαίο Φορέα θα υπάρξει προοπτική για την ανάπτυξη της λιπασματοβιομηχανίας. Ομως, δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο.

- Θεωρείτε τετελεσμένο γεγονός το ξεπούλημα σε ιδιώτες και το μετέπειτα οριστικό λουκέτο;

- Εμείς διαφωνούμε με αυτή την πολιτική και θα συγκρουστούμε με την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει τις λιπασματοβιομηχανίες. Αυτό το φωνάζουμε συνέχεια. Ιδιαίτερα στην περιοχή μας, έχουμε αισθανθεί τις επιπτώσεις από αυτή την πολιτική διάλυσης των παραγωγικών επιχειρήσεων, που ακολουθείται εδώ και τόσα χρόνια. Δηλώνουμε ότι η περιοχή μας δεν μπορεί να ανεχθεί άλλο αυτή την κατάσταση. Πιστεύουμε ότι μπορεί να ανατραπεί μόνο μέσα από το συντονισμένο μαζικό αγώνα και σε αυτόν καλούμε όλους τους εργαζόμενους και το λαό του τόπου.

Α. Α.