Μπορεί το Συμβούλιο της Επικρατείας να έθεσε φραγμό, προσωρινά βέβαια, στο απαράδεκτο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του υπουργού Δημόσιας Τάξης, με το οποίο εκχωρούσε υπερεξουσίες στις ιδιωτικές εταιρίες ασφάλειας, αλλά είναι προφανές ότι η πολιτική βούληση της κυβέρνησης παραμένει και θα εκδηλωθεί με άλλους τρόπους.

Η κυβέρνηση, στα πλαίσια της γενικότερης πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων που εφαρμόζει, δε θα εξαιρούσε τα Σώματα Ασφαλείας. Ετσι με το Προεδρικό Διάταγμα επιτρέπεται στους "σεκιουριτάδες" να οπλοφορούν και να κάνουν ελέγχους επιβατών και επισκευών σε αεροδρόμια κλπ., πέραν από αυτούς που κάνουν οι αστυνομικές αρχές.

Η κυβέρνηση αποδεικνύει, άλλη μια φορά, την εκτίμηση που τρέφει στις ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών.

Η απόπειρα αυτή της κυβέρνησης δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Πρέπει να της δοθεί η σοβαρή διάσταση που έχει και να βρεθεί στο στόχαστρο των εργαζομένων, γιατί σε τελική ανάλυση ενάντια σε αυτούς στρέφεται.

Μπορεί η κυβέρνηση να λέει ότι δε θα βάλει νέους φόρους, αλλά βέβαια είναι φανερό ότι τη δουλιά της κάνει, ενώ παράλληλα, όπου και όπως μπορεί ρίχνει νέα χαράτσια.

Ομως αυτή τη φορά τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα, γιατί ο ρυθμός αύξησης των εσόδων - ο δείκτης - καμάρι της κυβέρνησης και του Αλ. Παπαδόπουλου - έχει πέσει έξω από τους αρχικούς προϋπολογισμούς. Ετσι, τον Ιούλη τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 10,4% έναντι στόχου 14,5%. Στο υπουργείο Οικονομικών εκφράζονται φόβοι ότι αν συνεχιστεί αυτή η σοβαρή υστέρηση στα έσοδα, τότε σε συνδυασμό με τη "μη συγκράτηση των δαπανών", ο προϋπολογισμός του 1996 θα εκτραπεί από τους στόχους του "προγράμματος σύγκλισης". "Οπερ έδει δείξαι"!

Εχει δίκιο, λοιπόν, ο υπουργός Οικονομικών να ζητά πρόωρες εκλογές. Να ξεμπερδεύει με την "ανανέωση της λαϊκής εντολής", όπως πιστεύει, για να μπορέσει να εφορμήσει με την άνεσή του, σε νέο πλιάτσικο των λαϊκών στρωμάτων και των εργαζομένων.

Σίγουρα όμως θα δοκιμάσει δυσάρεστη έκπληξη όταν διαπιστώσει ότι και τα "υποζύγια" των φορολογικών βαρών, μερικές φορές ξεσηκώνονται και τότε ούτε "ψύλλος στον κόρφο τους". "Κλοτσάνε" άσχημα...

Εντάξει, οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία και εμφανίζουν τη συνάντηση Μιλόσεβιτς - Τούτζμαν ως αποτέλεσμα πρωτοβουλιών... της ελληνικής κυβέρνησης. Το ίδιο τροπάρι αναμασούν και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Κι ας γνωρίζουν όλοι - τουλάχιστον στο δημοσιογραφικό χώρο - πως η κυβέρνηση ενημερώθηκε για την έλευση των δυο αντρών στην Αθήνα λίγο πριν αυτοί φτάσουν. Ομως η "ΑΥΓΗ" γιατί, ποιους λόγους έχει να διατείνεται, από το πρωτοσέλιδό της μάλιστα, ότι η συνάντηση έγινε με "πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης", δηλαδή του Κ. Σημίτη; Ε, θα έχει τους λόγους της. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κ. Σημίτης εκτός από πρωθυπουργός είναι και κεντροαριστερός...

Μπορεί η προκλητική έκθεση του Γενικού Επιτελείου των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε εκατοντάδες νησιά του Αιγαίου, ανάμεσά τους και την Κάλυμνο, αλλά υπάρχει και η "άλλη" Τουρκία. Η Τουρκία του απλού λαού, των μεροκαματιάρηδων και των μισθοσυντήρητων, των αγωνιστών και των φυλακισμένων, που μέχρι προχτές έκαναν απεργία πείνας. Ολων αυτών, που δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν με την Ελλάδα και το λαό της και αντίθετα προσβλέπουν στην κατανόηση, στη φιλία, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη μαζί του.

Χαρακτηριστική και "σημαδιακή" θα λέγαμε απόδειξη όλων των προηγούμενων αποτελεί η σημερινή, κοινή συναυλία των Μ. Θεοδωράκη και του Ζ. Λιβανελί. Και είναι βέβαια συγκυριακό το γεγονός, πως γίνεται ακριβώς τις ίδιες μέρες, που δημοσιοποιείται η έκθεση του τουρκικού Επιτελείου, αλλ' αυτό δε μειώνει καθόλου τη σημασία της. Πολύ περισσότερο γιατί γίνεται στην Κάλυμνο. Σ' ένα αμφισβητούμενο υποτίθεται νησί.

Πιστεύουμε πως τόσο η συγκεκριμένη, όσο και κάθε ανάλογη πρωτοβουλία αξίζουν κάθε στήριξης και βοήθειας. Οσο περισσότεροι δρόμοι επικοινωνίας και κατανόησης των δυο λαών ανοίγουν, όσο απομονώνονται οι διάφορες εθνικιστικές φωνές και οι σοβινιστικές αντιλήψεις, τόσο λιγότεροι κίνδυνοι υπάρχουν να βρουν έδαφος τα διαιρετικά σχέδια και επιδιώξεις των Αμερικάνων, της "νέας τάξης" και των εκατέρωθεν του Αιγαίου, ντόπιων υποτακτικών τους.

"Αναμφισβήτητα ήταν σημαντική η πρωτοβουλία της κυβέρνησης για την εξομάλυνση των σερβοκροατικών σχέσεων. Πρωτοβουλία που αναγνώρισαν ως θετική η ΠΟΛ.ΑΝ. και ο ΣΥΝ. Το ΚΚΕ δεν τοποθετήθηκε στο θέμα. Γεγονός, εν πολλοίς αναμενόμενο, καθώς ο Περισσός μπορεί πίσω και από αυτήν την πρωτοβουλία, να βλέπει τον αμερικάνικο δάκτυλο...". Αυτά γράφει το χτεσινό "Εθνος" και νομίζουμε - επειδή σχεδόν όλος ο Τύπος έδωσε την ίδια περίπου εικόνα - ότι πρέπει να ειπωθούν τα πράγματα με τ' όνομά τους.

Πρώτον, η ελληνική κυβέρνηση δεν πήρε καμιά πρωτοβουλία εξομάλυνσης. Απλώς και μόνο οι Πρόεδροι της Ν. Γιουγκοσλαβίας και της Κροατίας ζήτησαν να συναντηθούν στην Αθήνα και ως χώρα τους φιλοξενήσαμε.

Δεύτερον, το περιεχόμενο της συνάντησης βρισκόταν στα πλαίσια της αμερικανικής έμπνευσης συμφωνίας του Ντέιτον και ήταν - τουλάχιστον - σε γνώση των Αμερικανών. Γεγονός, που αποδείχνεται και από το ότι ο... πολύς Ρ. Χόλμπρουκ πήρε τηλέφωνο τον Μιλόσεβιτς στη διάρκεια της συνάντησης, για να ενημερωθεί για την εξέλιξή της.

Μπορεί η αμοιβαία αναγνώριση των δύο χωρών - η οποία ήταν και το κύριο αποτέλεσμα της συνάντησης - να αποτελεί μια θετική εξέλιξη και το ευχόμαστε ολόψυχα. Νομίζουμε, όμως, ότι κανείς δεν μπορεί να το υποστηρίξει αυτό με σιγουριά. Πολύ περισσότερο, που αρκετά πράγματα δεν έγιναν γνωστά, ακόμη περισσότερα προβλήματα μεταξύ των δύο χωρών έμειναν εκκρεμή και άλυτα και επίσης, το γενικότερο πλαίσιο ήταν και είναι η συμφωνία του Ντέιτον και η γενικότερη αμερικανική πολιτική του "διαίρει και βασίλευε".

Επόμενα, ας μη γράφουν - τουλάχιστον αβασάνιστα - κάποιοι.