Αλλά, καθώς όλα δείχνουν, τις χειρότερες μέρες δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα. Πρόσφατη έκθεση, που συντάχθηκε για λογαριασμό του Ευρωκοινοβουλίου και που είχε ως αντικείμενο τις επιπτώσεις του Μάαστριχτ στις οικονομίες των κρατών - μελών, κάνει για τη χώρα μας την εξής εφιαλτική πρόβλεψη:

Για να επιτύχει η Ελλάδα το 1999 τους όρους της Συνθήκης, πρέπει μέχρι τότε να προστεθούν 300.000 νέοι άνεργοι στον υπάρχοντα σήμερα αριθμό! Δηλαδή, "πρέπει" η ανεργία να εκτιναχτεί στο 18%!

Αλλά και αυτά ακόμα τα ψίχουλα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φρόντισε, με τον τελευταίο νόμο για την ...ανεργία, να τα μετατρέψει σε "μερίδια εργασίας" σε πριμοδότηση των εργοδοτών, σαν κίνητρο - λέει - για να κάνουν προσλήψεις! Στον ίδιο νόμο, με τη "φιλοσοφία" του οποίου ευθυγραμμίζεται η ΝΔ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατέγραψε με τον πιο χειροπιαστό τρόπο τους γενικότερους προσανατολισμούς της στο μέτωπο της απασχόλησης. Προσανατολισμούς πλήρως ευθυγραμμισμένους με τις επιταγές της "Λευκής Βίβλου", όπως ευθέως ομολόγησε σε άρθρο του στον "Οικονομικό Ταχυδρόμο" ο μέχρι πρότινος διοικητής και νυν υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, Ρ. Σπυρόπουλος. Το νόμο χειροκρότησε ο ΣΕΒ, ο οποίος, πατώντας πάνω στα ήδη κεκτημένα, ζητά - πάντα στο όνομα της αντιμετώπισης ...της ανεργίας των νέων: Απαλλαγή από τις εισφορές της κοινωνικής ασφάλισης για δυο έτη! Πρακτική εξάσκηση των νέων σε επιχειρήσεις με ελάχιστη αμοιβή! Θέσπιση ειδικής σύμβασης περιορισμένου χρόνου εργασίας - κατάρτισης. Ενίσχυση επιδότησης της απασχόλησής τους! Να σημειώσουμε ότι ήδη όλα τα πιο πάνω αιτήματα του ΣΕΒ βρίσκονται σε πορεία δικαίωσης, ιδιαίτερα μετά τις προεκλογικές εξαγγελίες του πρωθυπουργού την περασμένη Τετάρτη στο Ζάππειο. Ο ΣΕΒ ζητά επίσης την επέκταση ανάλογων μέτρων - δηλαδή μέτρων που θα μειώνουν το έμμεσο, αλλά και το άμεσο μισθολογικό κόστος - για την ...απασχόληση ηλικιωμένων,καθώς και για την απασχόληση στις αποβιομηχανοποιημένες περιοχές!

Στον αντίποδα αυτών των απάνθρωπων σχεδιασμών, κινούνται οι προτάσεις των κομμουνιστών και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Τόσο για την ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος με την εφαρμογή μιας ριζικά άλλης πολιτικής, όσο και για τη λήψη άμεσων μέτρων αντιμετώπισης της λαίλαπας. Οπως π. χ. το 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών,η γενικευμένη εφαρμογή του οποίου μπορεί να αποδώσει γύρω στις 330.000 νέες θέσεις εργασίας, σύμφωνα με έρευνα του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ. Οπως επίσης η ανακούφιση των ανέργων με την αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του βασικού ημερομισθίου και τη χρονική του επέκταση για όσο διάστημα ο άνεργος δε βρίσκει δουλιά.

Μαίρη ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

"Αντιστρέψαμε την αποβιομηχάνιση. Η βιομηχανική παραγωγή, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, πήρε ανοδική πορεία... Αυξήσαμε την απασχόληση κατά 150.000 θέσεις. Αποτρέψαμε έτσι ουσιαστικά την αύξηση της ανεργίας..."!Απόσπασμα από τη συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη,την περασμένη Τετάρτη, στο Ζάππειο. Απόσπασμα, που αναμφίβολα διεκδικεί τον τίτλο του μεγαλύτερου, μέχρι στιγμής, προεκλογικού ανέκδοτου.

Η "ανοδική" πορεία, που πέτυχε στη βιομηχανική παραγωγή με την πολιτική της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και προηγούμενα η κυβέρνηση της ΝΔ, βρίσκει τη δικαίωσή της στο Λαύριο και το Θριάσιο.Τρεις χιλιάδες περίπου χαμένες θέσεις εργασίας μετρά την τελευταία εξαετία το Λαύριο. Εντεκα χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας μετρά την τελευταία δεκαετία η περιοχή του Θριάσιου. Το 60% αγγίζει ή ξεπερνά και στις δυο περιοχές η συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού στη βιομηχανία, αναδεικνύοντας ακόμα περισσότερο την τραγικότητα της κατάστασης.

Από τις κύρια βιομηχανικές περιοχές της χώρας, το Λαύριο και το Θριάσιο ελάχιστα θυμίζουν σήμερα κάτι από τον αλλοτινό τους οικονομικό "οργασμό". Δυο περιοχές, στις οποίες έχουν αποτυπωθεί βαθιά τα σημάδια των καταστροφικών πολιτικών που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, υποτασσόμενες άκριτα στις επιλογές των Βρυξελλών και εξυπηρετώντας τα συμφέροντα ντόπιων και ξένων μεγαλοβιομηχάνων.

Οι αθρόες και ανεξέλεγκτες εισαγωγές βιομηχανικών προϊόντων, η έλλειψη του οποιοδήποτε μέτρου ελέγχου των πολυεθνικών που αφήνονται να δρουν ασύδοτα, οι άκρατες ιδιωτικοποιήσεις, ιδίως των πιο σημαντικών για την οικονομία της χώρας επιχειρήσεων και η ανυπαρξία οποιασδήποτε κλαδικής πολιτικής στήριξης της εγχώριας βιομηχανίας είναι τα χαρακτηριστικά της "αναπτυξιακής" πολιτικής που εφαρμόστηκε.

Το αποτέλεσμα είναι το ένα εργοστάσιο να κλείνει μετά το άλλο, υποκύπτοντας στο λυσσαλέο ανταγωνισμό των πολυεθνικών μεγαθηρίων και ολόκληρες περιοχές να μαραζώνουν, να γίνονται σύμβολα της αποβιομηχάνισης.Η ανεργία να εκτινάσσεται στα ύψη και να γίνεται όπλο στα χέρια των εργοδοτών για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, για τη μετατροπή των εργατών σε σύγχρονους σκλάβους.

Και οι χειρότερες μέρες είναι ακόμα πίσω, μιας και οι δυο εταίροι του δικομματισμού πανηγυρίζουν για τα αποτελέσματα της πολιτικής τους και ευαγγελίζονται τη συνέχισή της με πιο έντονους μάλιστα ρυθμούς.

Το βιομηχανικό κραχ χτυπά πρώτα το Λαύριο και το σαρώνει σε τέτοιο βαθμό, που το όνομά του να είναι πλέον συνώνυμο του μαρασμού και του θανάτου της βιομηχανίας. Τα "κουφάρια" των παλιών εργοστασίων, οι έρημοι δρόμοι που ζωντανεύουν τα Σαββατοκύριακα, για να ξαναπέσουν μετά στη βουβαμάρα και οι χιλιάδες εξαθλιωμένοι απ' την ανεργία εργάτες, που γυροφέρνουν καθημερινά στις γειτονικές περιοχές, αναζητώντας ένα μεροκάματο και πουλώντας όσο όσο την εργατική τους δύναμη, επιμένουν να δείχνουν το έγκλημα που διέπραξαν οι κυβερνήσεις.

Τα συσσίτια εμφανίζονται εδώ για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας (σε ειρηνικές περιόδους) και διάφορα σεμινάρια επανακατάρτισης προγραμματίζονται απ' τους κυβερνώντες, σε μια προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος και αποπροσανατολισμού των ανέργων και των εργαζομένων. Εκατοντάδες εκατομμύρια πέφτουν - απ' τα οποία ελάχιστα φτάνουν τελικά στις τσέπες των ανέργων - όχι για την παραγωγική ανασυγκρότηση της πόλης, αλλά για τον πλήρη ενταφιασμό της. Το ερώτημα όλων: "Γιατί από το ένα δισ. δραχμές που στοιχίζουν τα σεμινάρια, δε δίνονται για παράδειγμα τα 400 εκατ. δρχ. για την εξαγορά και την επαναλειτουργία της ΑΒΕΛ - Μεταλλευτικής ή για την επαναλειτουργία κάποιων άλλων μονάδων;".

Το καίριο χτύπημα δίνεται το '90, όταν κλείνει οριστικά το "ΑΙΓΑΙΟΝ" και 1.700 εργάτες, από τους 4.500 που συνολικά αριθμεί η πόλη, μένουν στο δρόμο. Ακολουθούν η ΕΜΜΕΛ με 170 εργάτες, τα "Κλωστήρια Λαυρίου",με 153 εργάτες, η ΒΕΛΠΕΞ,με 80 άτομα, η ΑΒΕΛ - Μεταλλευτική,με 250 άτομα, η ΤΕΧΝΟΚΡΑΦΤ,με 20 εργάτες και η BEST BOATS,70 άτομα.

Την ίδια περίοδο μια σειρά βιομηχανίες συρρικνώνονται, όπως η ΕΒΟ που μείωσε το προσωπικό της κατά 150 άτομα, η ΠΥΡΚΑΛ κατά 12 άτομα και η θυγατρική της ΑΒΕΛ - Μεταλλευτική κατά 50 άτομα. Σε μείωση του προσωπικού της κατά 30 άτομα προχώρησε και η ΟΛΥΜΠΙΚ ΜΑΡΙΝ,η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα του οριστικού κλεισίματος, με κίνδυνο να πεταχτούν στο δρόμο και οι εναπομείναντες 40 εργαζόμενοι.

Το δρόμο για την Τουρκία πήρε εντελώς "αθόρυβα" πριν 20 μέρες η βιομηχανία ΠΕΡΦΕΤΙ (παράγει την τσίχλα ΤΣΙΚ ΑΜΕΡΙΚΑ) και το δρόμο για την ανεργία οι 85 εργαζόμενοι σε αυτήν. Αλλο ένα "λουκέτο" προστίθεται στο Θριάσιο. Αν και από τις πλέον βιομηχανικές περιοχές της χώρας - συγκέντρωνε κάποτε το ένα τρίτο της βαριάς και ελαφράς βιομηχανίας - το Θριάσιο, τα τελευταία χρόνια κινείται στο ρυθμό της αποβιομηχάνισης, ακολουθώντας τα χνάρια του Λαυρίου, ενώ στα σχέδια κυβερνώντων είναι η διάλυση του παραγωγικού ιστού της και η μετατροπή της σε διαμετακομιστικό κέντρο και σε πόλη της ανεργίας.

Τα στοιχεία των επιχειρήσεων που έκλεισαν ή συρρικνώθηκαν την τελευταία δεκαετία είναι αποκαλυπτικά. Συγκεκριμένα έκλεισαν: ΗΦΑΙΣΤΟΣ με 1.096 εργαζόμενους, ΒΙΟΦΑΡΜ με 530, ΕΤΡΕΧ με 500, OWENS με 600 εργάτες, ΕΠΑΣ με 496, ΒΙΕΞ με 429 και ΓΕΔΥ - ΕΒΠΑ με 150 άτομα.

Επιχειρήσεις που συρρικνώθηκαν την ίδια περίοδο: "Χαλυβουργική" από 3.000 εργαζόμενους απασχολεί σήμερα 600. ΤΙΤΑΝ από 1.138 πριν σήμερα απασχολεί 180. ΠΕΤΡΟΛΑ από 1.080 απασχολεί σήμερα μόλις 440. ΠΥΡΚΑΛ από 662 εργαζόμενους απασχολεί μόλις 180.

Δεκάδες είναι οι μικρές βιοτεχνίες που κλείνουν καθημερινά ή συρρικνώνονται ή και απολύουν προσωπικό, αντικαθιστώντας το με μερικώς απασχολούμενους ή ακόμα και με εργάτες υπό καθεστώς "μαύρης εργασίας". Η προοπτική ακόμα πιο ζοφερή, μιας και τρεις μεγάλες επιχειρήσεις οδηγούνται σε "φούντο".

Πρόκειται για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας,που ετοιμάζονται να ξεπουληθούν στον Ν. Ταβουλάρη,υπό εξευτελιστικούς όρους και "καθαρά" από εργαζόμενους. Το διάβα του Περατικού εκτός των άλλων στοίχισε και τη μείωση του προσωπικού από 2.100 σε 1.700, ενώ η προωθούμενη δεύτερη ιδιωτικοποίηση καθιστά αβέβαιο το μέλλον τους, με πιο "αισιόδοξο" σενάριο, να παραμείνουν 700.

Σε οριστικό κλείσιμο οδηγείται και η "Χαλυβουργική",με πρώτο βήμα τις 120 "συναινετικές" απολύσεις που ανακοίνωσε ήδη η εταιρία. Μπροστά στον κίνδυνο να ξεσπάσει ένα νέο κύμα απολύσεων - σύμφωνα με πληροφορίες θα ανέλθουν στις 300 - με τη μορφή των "οικειοθελών" αποχωρήσεων είναι και η ΠΕΤΡΟΛΑ.

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ

"Υπεύθυνες για το μαρασμό και την εγκατάλειψη, που βιώνουν οι περιοχές του Θριάσιου και του Λαυρίου, είναι οι αντεργατικές πολιτικές που εφάρμοσαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις", υπογραμμίζει ο Δ. Κουμπούρης,βουλευτής του ΚΚΕ στο υπόλοιπο Νομού Αττικής, και καλεί τους εργαζόμενους να τις καταδικάσουν με την ψήφο τους.

Σε δήλωσή του στην εφημερίδα μας τονίζει: "Δεκάδες είναι οι βιομηχανίες που έχουν κλείσει και χιλιάδες οι άνεργοι που προστέθηκαν στον κατάλογο της ανεργίας. Την ίδια περίοδο οι νέες επενδύσεις στη βιομηχανία είναι ελάχιστες ως ανύπαρκτες, το ίδιο και οι νέες θέσεις εργασίας που έχουν δημιουργηθεί. Η συρρίκνωση συνεχίζεται και θα συνεχιστεί με πιο έντονους ρυθμούς, όσο εφαρμόζονται οι καταστρεπτικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης που ακολουθούν και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ανεξάρτητα από το ποιος είναι κάθε φορά στην κυβέρνηση. Παρόμοια κατάσταση έχουμε και στη μικρή βιοτεχνία, πλήττονται δηλαδή συνολικά τα λαϊκά στρώματα, ενώ ωφελημένο βγαίνει το μεγάλο κεφάλαιο που κερδίζει και απ' το κλείσιμο των εργοστασίων. Τις συνέπειες βιώνουν και οι εργαζόμενοι, οι οποίοι απασχολούνται κάτω από σκληρές συνθήκες δουλιάς, με εντατικοποίηση και με χτύπημα των κοινωνικών - εργασιακών τους κατακτήσεων. Τις συνέπειες από την έξαρση της ανεργίας εισπράττουν ιδιαίτερα οι νέοι, οι οποίοι δεν προλαβαίνουν καν να μπουν στην παραγωγή. Η εγκατάλειψη αγκαλιάζει όλους τους τομείς. Για παράδειγμα, το Νοσοκομείο Ελευσίνας, που εδώ και 20 χρόνια χτίζεται, με αποτέλεσμα να λειτουργούν σήμερα μόνο τα εξωτερικά ιατρεία. Εχει σημασία, γιατί μιλάμε για μια περιοχή όπου - εκτός των άλλων - έχουμε έξαρση των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών. Ανάλογα είναι τα προβλήματα που έχουν σχέση με την παιδεία κλπ.

Οι εργαζόμενοι έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους από τις πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί. Εχουν αναπτυχθεί πλούσιοι αγώνες, που καταδικάζουν αυτές τις πολιτικές. Αυτό είναι σημαντικό, αλλά πρέπει σήμερα να καταδικαστούν και με την καταψήφιση των κομμάτων που τις εφάρμοσαν (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ), αλλά και εκείνων (ΠΟΛ.ΑΝ., ΣΥΝ, ΔΗΚΚΙ) που τις στηρίζουν στην πράξη. Με την υπερψήφιση του ΚΚΕ, που έχει αποδείξει στην πράξη ότι είναι το μοναδικό κόμμα που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων".

"Η πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων κλείνει τα εργοστάσια και τη θέση τους παίρνουν τεράστιες αποθήκες, όπου αποθηκεύονται εισαγόμενα βιομηχανικά προϊόντα", επισημαίνει ο Αντ. Χοροζάνης,νομαρχιακός σύμβουλος στη νομαρχία Δυτ. Αττικής και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στο υπόλοιπο νομού Αττικής και τονίζει πως "ήδη προχωρούν γοργά στη μετατροπή των περιοχών από βιομηχανικές σε διαμετακομιστικούς σταθμούς, "όραμα" που θα οξύνει περαιτέρω την ανεργία".

Οπως μας δήλωσε: "Οι κυβερνήσεις που πέρασαν, υπακούοντας στις εντολές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στα κελεύσματα των βιομηχάνων, εφάρμοσαν πολιτικές διάλυσης της βιομηχανίας. Το Θριάσιο, το Λαύριο, το Μαντούδι, η Κοζάνη, η Πάτρα, είναι τρανταχτά παραδείγματα αυτών των πολιτικών. Η προσπάθεια των δυο μονομάχων και των άλλων εταίρων του Μάαστριχτ αναλώνεται στο ποιος θα εφαρμόσει καλύτερα αυτή την πολιτική. Στα σχέδια κυβερνώντων, Ευρωπαίων και βιομηχάνων είναι να μετατραπούν οι περιοχές σε διαμετακομιστικούς σταθμούς. Ηδη ο ΟΣΕ ετοιμάζει μια μεγάλη έκταση στον Ασπρόπυργο, όπου θα αποθηκεύονται με κοντέινερς, εισαγόμενα προϊόντα βαριάς βιομηχανίας. Αντίθετα, στα Μεσόγεια θα γίνουν αποθήκες εισαγόμενων προϊόντων ελαφράς βιομηχανίας. Οι θέσεις εργασίας, που θα δημιουργηθούν, είναι μηδαμινές σε σχέση με τις χιλιάδες που χάθηκαν από τον οδοστρωτήρα της αποβιομηχάνισης και όσες ακόμα θα χαθούν, αν συνεχιστούν οι ίδιες πολιτικές. Γι' αυτό οι υποψήφιοι άνεργοι έχουν κάθε λόγο να "μαυρίσουν" όσους ευαγγελίζονται αυτή την πολιτική. Εχουν κάθε λόγο να υπερψηφίσουν το ΚΚΕ, που ειδικά στην περιοχή μας, εδώ και 20 χρόνια αποκάλυπτε τα αντεργατικά σχέδια, πάλευε και παλεύει για την υπεράσπιση και τον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας".

Από πρόσφατη κινητοποίηση των εργαζομένων ενάντια στο σχεδιαζόμενο κλείσιμο της "Χαλυβουργικής"

Τα "κουφάρια" των παλιών εργοστασίων επιμένουν να ανασαλεύουν, να υπενθυμίζουν τον αλλοτινό οικονομικό "οργασμό"

Τα συσσίτια εμφανίζονται για πρώτη φορά στο Λαύριο και αναδεικνύονται σε "μνημεία" ξετσιπωσιάς των κυβερνήσεων