ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΕΝΗ

Ο μπαξές της υποταγής

Του Τάκη ΤΣΙΓΚΑ

Ενας ακόμη κρατικός προϋπολογισμός, που συζητήθηκε και ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή, σημάδεψε το τέλος του χρόνου που έφυγε, την αρχή του καινούριου και μαζί τους τα νέα δεινά που επιφυλάσσονται στους εργαζόμενους. Και παρότι η μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών και υπουργών ομιλητών - όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ - αναλώθηκε στο τέτοιο ή άλλο ανακάτεμα των διάφορων αριθμών - είτε υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για... θαύμα σωστής διαχείρισης είτε για ιστορικό παράδειγμα αναξιοπιστίας και αναποτελεσματικότητας - τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας έγιναν για μια ακόμη φορά ορατά και δεν έγινε δυνατό - ευτυχώς - να χαθούν στην ομίχλη της αριθμολογίας και της δημαγωγίας. Οπως αναδείχτηκαν και οι δύο γενικότερες λογικές για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Αυτή του ΚΚΕ και αυτή των άλλων πολιτικών δυνάμεων, είτε υπερψήφισαν τον κυβερνητικό προϋπολογισμό είτε τον καταψήφισαν.

Οχι, δε βιαζόμαστε να τσουβαλιάσουμε το κυβερνών κόμμα με τα υπόλοιπα, από τη ΝΔ έως και τον "ΣΥΝ" και να ισοπεδώσουμε τις όποιες υπαρκτές διαφορές τους. Αλλά δεν μπορούμε να μην υπογραμμίσουμε την ταυτότητα των αντιλήψεών τους, στη γενική κατεύθυνση και τη στρατηγική αντιμετώπισης των μεγάλων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων της χώρας. Πολύ περισσότερο, που όλο και περισσότερο - και πάντως σε καθοριστικό ήδη βαθμό - η αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών δεν εξαρτάται από την τέτοια ή άλλη διαχείριση κάποιων οικονομικών δεδομένων, αλλά τη ριζική αλλαγή της μέχρι σήμερα πορείας.

Ας γίνουμε, όμως, περισσότερο συγκεκριμένοι. Η Ελλάδα, εδώ και χρόνια, βαδίζει στον καταστροφικό δρόμο της παραγωγικής υποβάθμισης και αποδιάρθρωσης. Ο βιομηχανικός τομέας έχει υποστεί σκληρά πλήγματα και φθίνει συνεχώς. Ο αγροτικός βρίσκεται ήδη στο κατώφλι της συνολικής χρεοκοπίας και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις βλέπουν με τρόμο το λουκέτο να στέκεται απειλητικά μπροστά τους. Ο δημόσιος παραγωγικός τομέας συνθλίβεται στις συμπληγάδες της πολιτικής των αποκρατικοποιήσεων, της εξυπηρέτησης των πολύμορφων ρουσφετιών και ενός αντικρατικίστικου και ταυτόχρονα αντικοινωνικού παραλογισμού. Η τάση της ενισχυόμενης συνεχώς πορείας μετατροπής της ελληνικής οικονομίας σε μια οικονομία παροχής - κατά κανόνα φτηνών και μέτριας ή κακής ποιότητας - υπηρεσιών είναι ολοφάνερη. Οι παραγωγικές επενδύσεις (δημόσιες ή ιδιωτικές) έχουν γίνει ένα σπάνιο και δυσεύρετο είδος. Τα λεγόμενα μεγάλα έργα, αυτά που ο πρωθυπουργός έχει ονομάσει ατμομηχανή της ανάπτυξης, έχουν φανερώσει ήδη ότι τα όριά τους κινούνται στα περιθώρια του μεγάλου φαγοποτιού και πάντως μακριά από τις πραγματικές ανάγκες μιας φιλολαϊκής ανάπτυξης. Η ψαλίδα μεταξύ των εισαγωγών και εξαγωγών συνεχώς μεγαλώνει σε όφελος των πρώτων, ενισχύοντας και αναπαράγοντας σε μεγαλύτερη έκταση, χρόνο με το χρόνο, τα υπάρχοντα προβλήματα. Και τα διάφορα ελλείμματα, ο εξωτερικός και εσωτερικός δανεισμός, η ανεργία και όλα όσα αραδιάζουν σε κάθε ευκαιρία οι εκάστοτε κυβερνώντες τραβούν συνεχώς την ανηφόρα.

Και όλ' αυτά, παρά τα αλλεπάλληλα σταθεροποιητικά προγράμματα, που εφαρμόζονται περισσότερο από δέκα χρόνια. Παρά τις πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας, που ζουν και βασιλεύουν σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο. Παρά το γεγονός, δηλαδή, ότι οι εργαζόμενοι - η ολότητα σχεδόν του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας - πληρώνουν με διάφορους τρόπους - ορατούς και μη - βαρύ φόρο για την έξοδο από την κρίση. Και όμως, η πολυπόθητη έξοδος δε φαίνεται και το πηχτό σκοτάδι καλύπτει τον ορίζοντα, παρά τα όσα αντίθετα λέγονται και πάλι για φως στην άκρη του τούνελ.

Μοναδικοί δείκτες που ευημερούν σε όλη αυτή την περίοδο τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και ιδιαίτερα του πολυεθνικού τμήματός του. Η ενισχυόμενη συνεχώς πολύμορφη ασυδοσία του. Το επεκτεινόμενο και εντεινόμενο συνεχώς ξεζούμισμα της χώρας, των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των παραγωγικών δυνάμεών της. Η πολύμορφη και στυγνή εκμετάλλευση, η ολοένα και μεγαλύτερη συγκέντρωση του παραγόμενου πλούτου σε λιγότερα χέρια.

Και όμως, μπροστά σε αυτή την τραγική ήδη κατάσταση, οι κυβερνώντες, αλλά και οι αντιπολιτευόμενες δήθεν δυνάμεις της ΝΔ, της Πολιτικής Ανοιξης και του "ΣΥΝ" "αδυνατούν" να προσεγγίσουν τις πραγματικές και βαθύτερες αιτίες της. "Αδυνατούν" να καταλάβουν ότι το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς στα ίδια τα ιερά και όσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στην αναγνώριση της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας (διάβαζε: μεγάλο κεφάλαιο) ως υπέρτατης αξίας και ύψιστης αρχής. Στην εφαρμογή των λεγόμενων νόμων της αγοράς, στην προώθηση της λεγόμενης απελευθέρωσης. Στην ολοένα και περισσότερο ενισχυόμενη κυριαρχία του πολυεθνικού κεφαλαίου στα διάφορα κέντρα εξουσίας, υπερεθνικά και εθνικά, αλλά και σε κάθε επίπεδο της δημόσιας οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Στον ολοένα και μεγαλύτερο περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζόμενων σε εθνικό επίπεδο, των ίδιων των λαών στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στα ίδια, δηλαδή, τα ιερά και όσια του καπιταλισμού, της σημερινής, μάλιστα, φάσης ανάπτυξής του, την πλέον παρασιτική, ασύδοτη και απάνθρωπη. Αυτή ακριβώς η υποταγή - με τον ένα ή άλλο τρόπο - στα σύγχρονα καπιταλιστικά ιδεώδη αποτελεί και την κοινή αφετηρία της λογικής των θέσεων και των προτάσεών τους. Γι' αυτό και είναι ανούσιες και αμελητέες οι όποιες υπαρκτές μεταξύ τους διαφορές. Γι' αυτό και η διγλωσσία και η υποκρισία αποτελεί κοινό τους γνώρισμα και χαρακτηριστικό, ενώ οι αντιφάσεις έχουν γίνει μόνιμος συνοδός του πολιτικού τους λόγου.

Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που παραδέχονται σ' ένα βαθμό - έστω και με μισόλογα - τα προηγούμενα, αλλά παρουσιάζουν και δικαιολογούν ταυτόχρονα τις θέσεις και προτάσεις τους ως αναγκαίες και απαραίτητες προσαρμογές στα πλαίσια των πολλών, σοβαρών και γενικότερων δυσκολιών. Είναι οι εκπρόσωποι του "ρεαλισμού". Ενός ρεαλισμού, όμως, της υποταγής και του τσακίσματος της μέσης. Δίχως όνειρα, ελπίδες και οράματα. Ενός ρεαλισμού, που δε διστάζει ορισμένες φορές να γίνεται ακόμη περισσότερο συντηρητικός και νεοφιλελεύθερος - ακόμη και τυχοδιώκτης και επικίνδυνος - και από τους τυπικούς εκπροσώπους αυτών των αντιλήψεων.

Κάποιοι άλλοι τα ντύνουν με τα ρούχα της δήθεν ανανέωσης και του εκσυγχρονισμού, συνεχίζοντας ακόμη να προσφέρουν στην τόση συκοφάντηση αυτών των εννοιών. Και όχι μόνο σ' αυτή. Αλλά και στο μηδενισμό και την άκριτη απόρριψη του παρελθόντος, δοκιμασμένων λαϊκών κατακτήσεων και διαχρονικών αξιών και ιδεών. Και ταυτόχρονα έχουν την... τιμή να βάζουν το κερασάκι στη συνολική τούρτα, αφού είναι οι πλέον κατάλληλοι, για να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα, να καλλιεργούν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις και να αμβλύνουν τις λαϊκές αγωνιστικές διαθέσεις και φρόνημα.

Είναι, πράγματι, πολύχρωμος ο μπαξές της υποταγής. Πρόκειται, όμως, για μια πολυχρωμία ξεθωριασμένη, μουντή, χωρίς την παραμικρή ζωντάνια και τόνο, βαριά σφραγισμένη από την παραδοχή της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Είναι ένας μπαξές, που δεν έχει ούτε τη θέληση, ούτε τη δυνατότητα να αντισταθεί ουσιαστικά και πραγματικά στην εξόφθαλμη πλέον καταστροφική λαίλαπα, που έχει ενσκήψει στη χώρα. Δε θέλει και ούτε μπορεί να αρθρώσει προτάσεις ουσιαστικής και φιλολαϊκής διεξόδου, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις μιας άλλης, ριζικά διαφορετικής πορείας. Από το γεγονός αυτό πηγάζει και η έντονη ανάγκη της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού της χώρας. Οχι της ανασύνθεσης που σχεδιάζουν τα διάφορα επιτελεία της άρχουσας τάξης, αλλ' αυτής που θα σφραγίζεται από την ορμητική είσοδο του μαζικού λαϊκού κινήματος στην κονίστρα των πολιτικών εξελίξεων. Είναι και το κρίσιμο αυτό ζήτημα ένα από τα στοιχήματα που θα κριθούν στο χρόνο που κάνει σήμερα το πρώτο του βήμα.

Προσφορές για την αποκατάσταση των ζημιών

Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗΣ, μουσικοσυνθέτης, 10.000 δρχ. μέσω των ετεροδημοτών Ν. Μαγνησίας.
Ο ΝΙΚΟΣ ΧΑΡΙΣΗΣ 50.000 δρχ., μέσω ετεροδημοτών Ν. Μαγνησίας, στη μνήμη των θείων του Μήτσου και Γιώργη Παπαρήγα.
Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΕΡΜΠΙΝΟΣ 25.000 δρχ. δεύτερη δόση, μέσω των ετεροδημοτών του Ν. Μαγνησίας, στη μνήμη των αντιστασιακών Απόστολου Μητρόπουλου, Γιάννη Ουσταμπασίδη, Αντώνη Χατζή, μαχητή του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και του γιατρού, στελέχους του ΚΚΕ Παύλου Στυλόπουλου.
Η ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ ΕΛΕΝΗ, από τη Σφενδάνη Πιερίας, 10.000 δρχ. στη μνήμη του συζύγου της Νίκου Στεφανίδη, του πεθερού της Χρήστου και της πεθεράς της Αμαλίας.
Ο σ. ΚΩΣΤΑΣ και η ΕΥΠΡΑΞΙΑ ΚΟΥΤΟΥΡΟΥΣΗ 50.000 δρχ. μέσω ΚΟ Σερρών.
Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΚΛΑΔΗΣ 100.000 δρχ. μέσω ΚΟΒ Γαστούνης, στη μνήμη του αδελφού του Κώστα Κλάδη (Κόκκινου), αγωνιστή της ΕΑ και του γαμπρού του Βασίλη Αναγνωστέλη.
Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΓΓΕΛΗΣ 100.000 δρχ. μέσω ΝΕ Αιτ/νίας, στη μνήμη του ενάρετου ανθρώπου, κομμουνιστή, και δάσκαλου Αποστόλη Κακαβά.
Η ΕΛΕΝΗ και ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΒΟΣ 100.000 δρχ. δεύτερη δόση.
Μέσω ΝΕ Ζακύνθου, η Ενωση Αγροτικών Συν/σμών Ζακύνθου 100.000 δρχ. ομόφωνα.
Ο ΣΠΥΡΟΣ ΧΕΙΜΑΡΙΟΣ, διευθυντής του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού Ζακύνθου, 50.000 δρχ.
Η ΝΑΣ Ζακύνθου 170.000 δρχ. για τη διάσωση του ιστορικού αρχείου.
Το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ζακύνθου 10.000 δρχ.
Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΚΑΠΑΡΗΣ (Βασίλης) 40.000 δρχ.
Μέσω ΝΕ Θεσπρωτίας: Το Εργατικό Κέντρο Θεσ/τίας 20.000 δρχ. Ο Δήμος Ηγουμενίτσας 100.000 δρχ. Το Σωματείο Οικοδόμων Ηγουμενίτσας 30.000 δρχ.
Μέσω ΝΕ Ηρακλείου Κρήτης: Ο Δικηγορικός Σύλλογος 100.000 δρχ. Ο Φαρμακευτικός Σύλλογος 100.000 δρχ. Ο Σύλλογος Μηχανολόγων - Ηλεκτρολόγων Ηρακλείου - Λασιθίου 50.000 δρχ.
Ο ΒΑΣΙΛΗΣ και η ΡΕΝΑ ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΟΥ 100.000 δρχ. δεύτερη δόση, μέσω ΚΟΒ Εξαρχείων.
Οι σ. ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ και ΣΟΦΙΑ 100.000 δρχ. δεύτερη δόση, μέσω ΚΟΒ Ηράκλειας Ν. Σερρών.
Το Συνδικάτο Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ηρακλείου Κρήτης 150.000 δρχ. για τη διάσωση του αρχείου του ΚΚΕ.
Η Ομοσπονδία Εφημεριδοπωλών Ελλάδος 50.000 δρχ. για τη διάσωση του ιστορικού αρχείου.
Ο Δ. Ν., φίλος του Κόμματος, 100.000 δρχ. μέσω ΚΟΒ προσφυγικών Καλλιθέας, στη μνήμη του πατέρα του Γιώργου.
Οι ΜΑΡΙΑ ΘΕΟΥ και ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΑΧΗΣ 20.000 δρχ. στη μνήμη της συν. Γεωργίας Παχή που πέθανε στις 12.12.94.
Μέσω ΚΟΒ Αλμυρού: Ο καπετάν - ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΟΡΕΝΤΖΗΣ από την Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, 300 δολάρια ΗΠΑ. Φίλοι και σύντροφοι από την Τζέντα 66.000 δρχ. Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΜΠΙΡΑΣ 50.000 δρχ. δεύτερη δόση.

Προσφορές για την αποκατάσταση των ζημιών

Οι ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 15.000 δρχ. ΠΙΤΙΑΚΟΥΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 30.000 δρχ. ΣΟΦΙΑ ΚΑΡΑΚΑΣΙΔΟΥ 10.000 δρχ. στη μνήμη του συζύγου της Χριστόφορου. Α. Α 5.000 δρχ, στη μνήμη του Γιάννη Αντωνιάδη. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ 20.000 δρχ, στη μνήμη του αδελφού του Θόδωρου Αποστολίδη. ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΣΑΒΒΟΥΛΙΔΗΣ 10.000 δρχ. ΚΕΡΑΜΙΔΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 10.000 δρχ. τρίτη δόση. ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΚΕΤΤΑΣ 10.000 δρχ. μέσω ΚΟΒ Καλλιθέας στη μνήμη των συν. Χρήστου Παπαναστασίου και Χρήστου Ουζούνη. Σύνδεσμος Συνταξιούχων ΔΕΗ Μακεδονίας - Θράκης 50.000 δρχ.

Προσφορές για την αποκατάσταση των ζημιών

Η ΣΦΕΤΚΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΥΛΑ 5.000 δρχ. στη μνήμη των κομμουνιστών αδελφών Αρβανιτίδη Μηνά και Πολύκαρπου, των αδελφών Σφέτκου Θεόδωρου και Σίμου, επίσης των αδελφών Μαζαράκη Λάμπρου και Χρυσόστομου από την Ηλιοκόμη Σερρών.
Η Λέσχη φίλων του ΚΚΕ από το Μόντρεαλ Καναδά 2.400 δολάρια δεύτερη δόση.
Ο ΜΑΝΤΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ 30.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Μεταμόρφωσης, στη μνήμη των σ. Μαντά Γιάννη, Παναγιώτη Αλέκου, Βλάχου Γεώργιου και Καλαμούτσου Ηλία.
Η ΖΩΗ ΜΠΑΡΜΠΑ 10.000 δρχ., στη μνήμη του συζύγου της Ανδρέα Μπάρμπα, η ΒΑΣΩ ΣΤΑΜΠΟΛΙΔΟΥ 10.000 δρχ., στη μνήμη του αδελφού της Γιώργου Σταμπολίδη, μέσω ΚΟΒ Μετεώρων Πολίχνης.
Μέσω ΚΟΒ Αγ. Τριάδας ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΤΣΙΓΓΑΣ 5.000 δρχ., στη μνήμη του γαμπρού του Αχιλλέα Δελέγκα. Επίσης στη μνήμη του λατρευτού εγγονού τους ο παππούς και η γιαγιά Ματσόγγα 5.000 δρχ.
Μέσω ΚΟΒ Ροδοχωρίου Συκεών η ΣΑΒΒΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ 10.000 δρχ. ΣΤΕΛΛΑ ΧΑΣΑΠΗ 5.000 δρχ.
Ο σ. ΤΑΣΟΥΡΗΣ ΤΑΣΟΣ 20.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Δ. Μαρουσιού, στη μνήμη των σ. Χανιώτη Μίμη, Λιοπίρη Στάθη, Κουγιούφα Νίκο, Σερέτη Φώτη, καθώς και όλων των σ. που έφυγαν από τη ζωή αγωνιζόμενοι για τα ιδανικά του Κόμματος.
Ο ΚΑΠΙΡΗΣ ΜΑΡΙΟΣ,αντιστασιακός από τη Νάξο, 100.000 δρχ. το δώρο της σύνταξής του, μέσω ΚΟΒ Ν. Φιλαδέλφειας.
Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΝΤΩΝΗΣ 100.000 δρχ., μέσω ΚΟ Λάρισας, στη μνήμη του πατέρα του Γιώργου που σκοτώθηκε το 1948 και του αδελφού του Χρήστου, λοχαγού του ΔΣΕ, που σκοτώθηκε το 1949 στον Κίσσαβο.