ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΤΟ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΕ

Χρόνος αντίστασης κι ελπίδας το 1995

Εργαζόμενοι, Εργαζόμενες, Αγρότες,

Επαγγελματοβιοτέχνες, Ανεργοι, Συνταξιούχοι,

Επιστήμονες, Διανοούμενοι, Καλλιτέχνες,

Γυναίκες, Νέοι και Νέες της πατρίδας μας

Ενας ακόμη χρόνος επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, αυταρχισμού σε βάρος της νεολαίας, λιτότητας, ανεργίας και ακρίβειας φεύγει, μεταφέροντας τα προβλήματα στη νέα χρονιά. Ο μόνος ωφελημένος είναι το πολυεθνικό κεφάλαιο και οι επιχειρήσεις που ελέγχει, σε συνεργασία με την ελληνική ολιγαρχία του πλούτου.

Το 1994 σφραγίστηκε από τον ανελέητο ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για νέες σφαίρες επιρροής, για οικονομική, πολιτική και στρατιωτική κυριαρχία, "φορτώνοντας" με καινούρια βάσανα και αιματοχυσίες τους λαούς στα Βαλκάνια, την Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική, αλλά και με περισσότερα κέρδη τις πολυεθνικές.

Ο καπιταλισμός δείχνει καθημερινά το πραγματικό, αποκρουστικό πρόσωπό του: Από τη γενοκτονία των παιδιών στη Σομαλία και τη Ρουάντα μέχρι το αίμα της Βοσνίας, από τα αποσπάσματα που δολοφονούν παιδιά στη Λατινική Αμερική μέχρι την παιδική πορνεία των μεγαλουπόλεων του "οικονομικού θαύματος" της ΝΑ Ασίας, από την αυξανόμενη εγκληματικότητα, τους ανέργους και τους φτωχούς των μητροπόλεων του καπιταλισμού μέχρι τις νέες ζώνες φτώχειας, εξαθλίωσης και ανεργίας των λαών των πρώην σοσιαλιστικών χωρών.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μέσα στο 1994 αποδείχτηκε "αντάξιος" συνεχιστής της πολιτικής της ΝΔ, πρόθυμη να εφαρμόσει όλες τις εντολές και συστάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων διεθνών οργανισμών, που εκπροσωπούν τον πιο σκληρό πυρήνα του διεθνούς πολυεθνικού κεφαλαίου.

Η χρονιά που φεύγει δεν ήταν μόνο μια ακόμα "μαύρη" χρονιά για τον ελληνικό λαό και τους λαούς της Ευρώπης. Οι αγώνες που έγιναν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, τα εκλογικά αποτελέσματα επίσης την αναδείχνουν σε μια χρονιά των ελπίδων, των δυνατοτήτων για τους λαούς, για το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα. Οι αγώνες των εργαζομένων, αγροτών, συνταξιούχων και νεολαίας και στην Ελλάδα δείχνουν ότι αρχίζει η ανασύνταξη δυνάμεων, η ελπίδα της αντίστασης.

Το 1995 ανατέλλει με περισσότερη ελπίδα για τους εργαζόμενους και τους λαούς. Ο νέος χρόνος έρχεται με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, από τους κομμουνιστές, στις ακατάβλητες δυνάμεις του λαϊκού κινήματος. Με την πίστη πως κανένας αγώνας μικρός ή μεγάλος δεν πήγε και δεν πάει χαμένος.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας, που στενάζουν από την πολυμέτωπη επίθεση, έχουν ανάγκη από τη σταθερή, συνεπή πολιτική στήριξη των αγώνων τους, μέσα και έξω από τη Βουλή.

Το ΚΚΕ είναι η πολιτική δύναμη που καθορίζει τη στάση της με μοναδικό κριτήριο το συμφέρον του λαού, την ανεξαρτησία της χώρας, τη διεθνή αλληλεγγύη και συνεργασία ανάμεσα στους λαούς που υποφέρουν από κάθε μορφής ιμπεριαλιστική επέμβαση και καταπίεση. Είναι η πολιτική δύναμη που αναγνωρίζει έμπρακτα τον πρωταγωνιστικό ρόλο του λαϊκού κινήματος, για να αντιμετωπιστεί η βαθιά κρίση που φέρνει βάσανα στο λαό και κέρδη στους καπιταλιστές.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, για να δυναμώσει η αντίσταση και πάλη του λαού μας, πέρα από την πολύπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ, τη στήριξη των πρωτοβουλιών του από ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που βλέπουν σ' αυτό τη δύναμη υπεράσπισης των δίκαιων αιτημάτων τους.

Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τους αριστερούς και προοδευτικούς ανθρώπους, όλους εκείνους που αναζητούν διέξοδο, όλους όσοι νιώθουν ότι τα άλλα κόμματα τους εμπαίζουν να ενώσουν τις προσπάθειές τους με τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, τους κνίτες και τις κνίτισσες στον τόπο εργασίας και στον τόπο κατοικίας:

Για να διεκδικήσουμε αυξήσεις μισθών και μεροκάματων, να αναχαιτιστούν νέα μέτρα και αποφάσεις που επιβάλλουν ακριβές τιμές και δυσβάστακτα φορολογικά βάρη.

Για να υπερασπιστούμε την παραγωγική βάση της χώρας από την αρπαγή και ιδιωτικοποίηση που προωθεί το πολυεθνικό κεφάλαιο, με τη βοήθεια της κυβέρνησης και των κομμάτων που αποδέχονται τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Για να διεκδικηθούν μέτρα προστασίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της αγροτικής παραγωγής.

Για να υψώσουμε μέτωπο αντίστασης στον εργασιακό μεσαίωνα της "Λευκής Βίβλου".

Για να αναπτυχθεί ένα παλλαϊκό κοινωνικό μέτωπο για την αναβάθμιση της παιδείας, που την πληρώνουν από την τσέπη τους οι εργαζόμενοι με το χαράτσι της παραπαιδείας.

Για να αντισταθούμε στην προσπάθεια μετατροπής του δημόσιου τομέα της υγείας σε απλό πελάτη αγοράς υπηρεσιών από τον ιδιωτικό τομέα.

Για να προστατεύσουμε τον πολιτισμό, τη γλώσσα μας, την ιστορία του λαού μας, από τη διάβρωση, τον εκφυλισμό, τα πολιτισμικά υποπροϊόντα.

Για να ανοίξουμε πλατιούς δρόμους επικοινωνίας με τους γειτονικούς λαούς ενάντια στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που διαιρούν και σπέρνουν τον πόλεμο.

Διέξοδος υπάρχει μόνο στον ενωμένο λαϊκό αγώνα, στη συσπείρωση κομμουνιστών, αριστερών, προοδευτικών ανθρώπων, όλων εκείνων των πρωτοπόρων λαϊκών δυνάμεων που θέλουν να αγωνιστούν για μια Ελλάδα ανεξάρτητη από την ιμπεριαλιστική κηδεμονία σε όλους τους τομείς της κοινωνικοοικονομικής και πολιτικής ζωής, μια Ελλάδα φιλική και συνεργαζόμενη με χώρες και λαούς που υποφέρουν από το ζυγό της εξάρτησης και της καταπίεσης της "νέας τάξης πραγμάτων".

ΑΘΗΝΑ 3Ο.12.94

Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Πικρή χαρά

Του Μ. ΜΕΡΑΚΛΗ

Οσοι παρακολουθούν τη διεθνή πολιτική γνωρίζουν, ότι σε τρεις χώρες, όπου ανατράπηκε ο κομμουνισμός, στην Πολωνία, την Ουγγαρία και (τώρα) τη Βουλγαρία, επανήλθε στην εξουσία το μετονομασμένο σε σοσιαλιστικό πρώην κομμουνιστικό κόμμα.

Οι δημοσιογράφοι, που θηρεύουν συχνά τον εντυπωσιασμό στα ρεπορτάζ και τις ειδησεογραφίες τους, φτάνουν να σχολιάζουν τις παραπάνω εξελίξεις - λίγα μόλις χρόνια μετά την παταγώδη πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού - με τίτλους όπως: "Οι κομμουνιστές επιστρέφουν"!

Πόσο μπορεί να χαίρεται ο φίλος της κομμουνιστικής ιδεολογίας με τις εξελίξεις αυτές; Πρόκειται για εξελίξεις αναμφίβολα εντυπωσιακές. Γιατί το μόνο ορθό συμπέρασμα που επιτρέπουν να βγάλουμε είναι, ότι η επί δεκαετίες διασπειρόμενη και επιβαλλόμενη στη Δύση πληροφορία, ότι οι λαοί, στους οποίους ίσχυσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, τον μίσησαν βαθιά, ήταν αναληθής. Η επάνοδος των πρώην κομμουνιστών στην εξουσία, και μάλιστα με τους κανόνες των διαδικασιών που η ίδια η Δύση θεωρεί "ιδανικούς", κλονίζει καίρια το κύρος και την αντικειμενικότητα της παραπάνω άποψης.

Ο ισχυρισμός, ότι το καθεστώς που διαδέχθηκε το προηγούμενο στις χώρες αυτές απογοήτευσε τους λαούς, οι οποίοι με τον τρόπον αυτό εκφράζουν τη διαμαρτυρίας τους, είναι ασύστατος και γελοίος. Επαναλαμβάνω πως μιλούσαν για μίσος βαθύ και αξερίζωτο προς το κομμουνιστικό σύστημα+ατ τέτοιο που, αν ήταν πραγματικό, θα προτιμούσαν οι λαοί να ζουν όχι μόνο στον κατ' ευφημισμό παράδεισο που τους επιφύλασσε η πτώση του κομμουνισμού, αλλά και στον τελευταίο κύκλο της κόλασης: ο υπαρκτός σοσιαλισμός - έτσι έλεγε η φιλελεύθερη και φιλάνθρωπη Δύση - στάθηκε η κόλαση όλων των κολάσεων.

Ερχεται η ιστορία, που μας δίνει τη δική της πληροφορία: μεγάλες λαϊκές πλειοψηφίες έκαναν γρήγορα τη σύγκρισή τους, σύγκριναν το πριν και το τώρα, και κατάλαβαν ότι το πριν είναι το καλύτερο. Υπάρχει εδώ ένα μήνυμα δικαίωσης για εκείνους που πίστεψαν και πιστεύουν στο κομμουνιστικό ιδεώδες και έζησαν σαν δικό τους θάνατο, δική τους συντριβή την πτώση του κομμουνισμού. Οι εξελίξεις στην Πολωνία, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία μπορούν να δώσουν χαρά, να ξαναφέρουν την αισιοδοξία.

Αλλά η χαρά αυτή και η αισιοδοξία μετριάζονται από τη στάση εκείνων, που εκπροσωπούν τους επανερχόμενους στην εξουσία πρώην κομμουνιστές. Για λόγους που δεν είναι εύκολο να διαγνωσθούν, μολονότι οι νέοι ηγέτες έχουν τη λαϊκή στήριξη, ώστε να συνεχίσουν, με τις αναγκαίες προσαρμογές, το έργο του σοσιαλισμού που διακόπηκε, δίνουν την εντύπωση ότι μάλλον ενδιαφέρονται για έργα συντήρησης του διαβρωμένου κιόλας, μολονότι νεότευκτου, κόσμου. Ισως εδώ, τώρα, παίζεται το μεγάλο δράμα της σύγχρονης ιστορίας.

Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

Παρακαταθήκες για συναίνεση

Παρακαταθήκες για συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων σε μια φιλελεύθερη πολιτική και για διαμόρφωση εθνικής γραμμής, αφήνει στο τελευταίο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλής.

Εμπνευστής, αρχιτέκτονας και "ακούραστος εργάτης" της συναίνεσης στην πολιτική ζωή, παραμένει συνεπής μέχρι τέλους σ' αυτή τη γραμμή πλεύσης.

Αφού επαναλαμβάνει τα γνωστά περί μόχθων και θυσιών, καθώς και ότι για την"επικίνδυνη εξέλιξη των προβλημάτων της χώρας ευθυνόμαστε όλοι: ηγεσία και λαός" (!), καταλήγει, υποδεικνύοντας: "Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε όλοι τα σφάλματά μας. Να επανεκτιμήσουμε με ρεαλισμό και υπευθυνότητα τις νέες διεθνείς συγκυρίες και να αναζητήσουμε με ρεαλισμό και υπευθυνότητα, με συναινετικές διαδικασίες, την εθνική εκείνη γραμμή που θα μας βγάλει από τα σημερινά αδιέξοδα".

Ειδικότερα για τα Βαλκάνια, αναφέρει ότι στα εγγενή προβλήματα "προστίθενται οι απερίσκεπτες παρεμβάσεις εξωβαλκανικών παραγόντων, οι οποίοι με τις ανεδαφικές και ασυνάρτητες πρωτοβουλίες τους, οξύνουν τις αντιπαραθέσεις των λαών της Βαλκανικής".

Καμιά λέξη κριτικής στην κυβερνητική πολιτική δεν περιέχει το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του προέδρου της ΝΔ Μ. Εβερτ,το οποίο εξαντλείται σε γενικόλογες διακηρύξεις για το "καινούριο". Αποδεικνύοντας ότι είναι "άξιος μαθητής" του Κ. Καραμανλή, τονίζει ότι "ο καινούριος χρόνος πρέπει να γίνει χρόνος του "όλοι μαζί"".

Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Απόφαση συμψηφισμού

Την απόφασή του να προχωρήσει στην αναστολή των διώξεων για τις υποκλοπές και την υπόθεση της ΑΓΕΤ, φτάνοντας έτσι στην τελευταία πράξη του συμψηφισμού των σκανδάλων, ανακοίνωσε και επίσημα χτες ο πρωθυπουργός. Ο Α. Παπανδρέου στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του θέλησε να παρουσιάσει την απόφασή του ως "προσφορά στον τόπο", εντάσσοντάς τη σε ένα συνολικότερο πλαίσιο "θεσμικών μεταβολών" που αφορούν: α) ψήφιση νέου νόμου περί ευθύνης υπουργών, β) προώθηση νόμου για τα οικονομικά των κομμάτων, γ) κίνηση διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος, η οποία θα ξεκινήσει - όπως υποστηρίζει - μετά την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και δε θα αφορά θέματα που αντιμετωπίστηκαν με την αναθεώρηση του 1986.

Οσον αφορά το ζήτημα των αναστολών, ο Α. Παπανδρέου σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας, υποστήριξε στο μήνυμά του ότι η πρωτοβουλία του πηγάζει από την πρόθεσή του να βάλει "πάνω από όλα... το συμφέρον του τόπου" και την "προοπτική των θεσμών" αφού, όπως λέει, "προσωπικά δεν έχω να "συμψηφίσω" τίποτα"... Οσο για το τελευταίο, βέβαια, οι μνήμες του ελληνικού λαού είναι νωπές, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι χτεσινές ανακοινώσεις του πρωθυπουργού αποτελούν πλευρά του υπερκομματικού προφίλ, που επιθυμεί να δημιουργήσει ο τελευταίος σε μια χρονιά όπως το 1995, όπου κυριαρχεί το ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.