ΕΡΓΑΤΙΚΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

Προκρούστεια

Οταν ο κ. Παπανδρέου εξαγγέλλει "δέσμες" ή "μέτρα" για αναβάθμιση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος ή για εξυγίανση του δημοσίου βίου, ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας - σε όποια περιοχή του ιδεολογικού φάσματος και να βρίσκεται - δικαιούται, τουλάχιστον, να θυμάται.

Δικαιούται, τουλάχιστον, να θυμάται πόσο απατηλά, αντιδημοκρατικά και αντιλαϊκά υπήρξαν τα "μέτρα" που έλαβε κατά το παρελθόν, αλλά και πόσο ψευδεπίγραφα, - αφού όλα έκαναν λόγο για ..."στήριξη της οικονομίας", για "ευρυθμότερη λειτουργία των θεσμών" ή για "εκσυγχρονισμό του δημοσίου"...

Οι νόμοι του κ. Παπανδρέου και των συνεργατών του για την "προστασία των συνδικαλιστικών ελευθεριών" περιείχαν τα αναγκαία παράθυρα, μέσα από τα οποία έσπευδε και διόριζε στις κορυφαίες συνδικαλιστικές ενώσεις διοικήσεις της αρεσκείας του, με προσφυγή στο Ειρηνοδικείο ή το Πρωτοδικείο, ή έσπευδε και κήρυσσε κάθε ενοχλητική γι' αυτόν απεργία ως καταχρηστική και παράνομη,- πάλι με προσφυγή στα δικαστήρια.

Ο νόμος της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο υποτίθεται ότι "κοινωνικοποιούσε" τις δημόσιες επιχειρήσεις, έγινε μόνο και μόνο για να περάσει το περιβόητο άρθρο 4, με το οποίο καθιστούσε ουσιαστικά αδύνατες τις απεργίες στο δημόσιο τομέα.

Ο νόμος της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ για τις προβληματικές επιχειρήσεις δεν έγινε για την "ανασυγκρότησή" τους, - όπως ψευδώς έγραφε στον τίτλο του- αλλά για να απαλλαγούν οι ιδιοκτήτες τους από τις υποχρεώσεις και ευθύνες τους, για να πέσουν τα χρέη τους στις πλάτες του Λαού και για να περιέλθει η διαχείρισή τους στους κομματικούς αετονύχηδες.Η ανήκουστη εκείνη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, για τη "στήριξη της εθνικής οικονομίας", δεν έγινε για την οικονομία (την οποία δυο χρόνια αργότερα τίναζε για εκλογικούς λόγους στον αέρα), αλλά ήταν δώρο προς το Μεγάλο Κεφάλαιο και πράξη μίσους εναντίον των εργαζομένων, - αφού επέβαλε εξοντωτικά πρόστιμα σε όποιον επιχειρηματία τολμούσε να δώσει αύξηση στο προσωπικό του, - καταργώντας, έτσι τις... διεκδικήσεις προς όφελος της εργοδοσίας.

Ο νόμος του κ. Παπανδρέου και του αλήστου μνήμης αντιπροέδρου του Αγ. Κουτσόγιωργα ("Κουτσονόμος") για την "άρση του τραπεζικού απορρήτου έναντι των ελεγκτικών αρχών", ήταν νόμος ψευδεπίγραφος, διότι το μόνο που διασφάλιζε ήταν η κατατρομοκράτηση των εκδοτών, ώστε να μην ενοχλούν με τα δημοσιεύματά τους τις ρεμούλες της εξουσίας και παραεξουσίας.

Οι νόμοι της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ για διαφάνεια στις προσλήψεις, δεν έγιναν προς εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης, αλλά για στάχτη στα μάτια των ικανών, προκειμένου να προωθούνται στο δημόσιο στρατιές ανικάνων και κομματικών πελατών του γραφείου τους, προς αλλοίωση του λαϊκού φρονήματος.

Δεν χρειάζεται να παραθέσουμε και άλλα χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Αλλωστε, όσα "μέτρα" εξήγγειλε κατά καιρούς ο κ. Παπανδρέου, ακόμη και τα πιο ουσιώδη (δημόσια υγεία και ΕΣΥ, εθνική αντίσταση, εκλογικός νόμος του 1985, "καθαρτήριες" πρωτοβουλίες του 1989, αναδιαρθρώσεις καλλιεργειών, εκτροπή του Αχελώου κλπ. κλπ.) όλα πάρθηκαν με κομματικά κριτήρια και όλα αποδείχθηκαν ατελέσφορα ή υπήρξαν ημιτελή.

Και τα νέα μέτρα του κ. Παπανδρέου δε φαίνεται να ξεκινούν από αγαθές προθέσεις, ούτε φαίνεται ότι θα έχουν καλύτερα αποτελέσματα.

Διότι, στην τελική τους μορφή, θα περιέχουν και πάλι, όχι εκείνο που συμφέρει τη χώρα και το δημοκρατικό πολίτευμά της, αλλά εκείνο που συμφέρει τον ίδιο και την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ.

Και επειδή έχει αποδειχθεί τετράγωνα, ότι τα συμφέροντα του τόπου και τα συμφέροντα της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ είναι αντίθετα, τα νέα μέτρα του κ. Παπανδρέου, αν παρθούν, θα οδηγήσουν σε συρρίκνωση της δημοκρατίας, σε περιστολή των λαϊκών ελευθεριών και σ' ένα πολιτικό παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα.

Θα του επιτραπεί, όμως, και το έσχατο αυτό ανοσιούργημα;

Ας μην αφεθεί στα χέρια τους

Μπορεί η ανακίνηση του θέματος για την αναθεώρηση του Συντάγματος να έγινε ως αντιπερισπασμός στο κουκούλωμα των σκανδάλων, αλλά το θέμα αυτό, που θα απασχολήσει το επόμενο διάστημα, έχει κρίσιμη σημασία.

Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει για το χαρακτήρα και το περιεχόμενο της αναθεώρησης του Συντάγματος. Πρόκειται για εναρμόνιση με το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενόψει και της Διακυβερνητικής διάσκεψης του 1996. Ουσιαστικά, δηλαδή, επιχειρείται να θωρακιστεί και θεσμικά η συντηρητική πορεία πλεύσης με τη συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων, που συμμετέχουν στο σύστημα εξουσίας.

Δεν είναι ασφαλώς τυχαίο ότι οι γενικές κατευθύνσεις, που έχουν παρουσιαστεί από τον πρωθυπουργό και τους προέδρους της ΝΔ και της Πολιτικής Ανοιξης, συγκλίνουν και εν πολλοίς ταυτίζονται.

Η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, εξάλλου, θα αποτελέσει το επισφράγισμα της συναίνεσης που έχει ξεκινήσει και εμπεδώνεται καθημερινά.Στόχος της συνταγματικής αναθεώρησης είναι οι κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, οι οποίοι πρέπει να αντιδράσουν με κάθε τρόπο.Και πάντως, η αναθεώρηση του Συντάγματος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί στους πολιτικούς εκφραστές των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας και τους συνταγματολόγους.

Το γαϊτανάκι

Σε γαϊτανάκι έχει μετατρέψει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας το θέμα της βελτίωσης των μισθών των αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων. Με κάθε ευκαιρία, ο υπουργός και οι υφυπουργοί αναφέρονται στο ρόλο του ανθρώπινου δυναμικού και υπενθυμίζουν τις αόριστες δηλώσεις του πρωθυπουργού στη Βουλή κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό.

Το προηγούμενο διάστημα, κάθε φορά που έμπαινε το θέμα, η απάντηση που δινόταν ήταν "περιμένετε και στη Βουλή θα ακούσετε", για να μείνει έκθετος και ο ίδιος ο Γ. Αρσένης, ο οποίος, πριν βγει ο πρωθυπουργός στο βήμα, είχε προαναγγείλει ότι θα υπάρξουν συγκεκριμένες εξαγγελίες. Τώρα όλα παραπέμπονται στο 1995 και στη διαμόρφωση, σε συνεννόηση με τα άλλα κόμματα, μιας "νέας πολιτικής σε ό,τι αφορά τις αποδοχές των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων". Οσο για τις αυξήσεις, αυτές το πολύ πολύ να περιοριστούν σε κάποιο επίδομα.

"Χόρτασαν"...

Οι 580 από τους 3.000 απολυμένους του εργοστασίου της Π - Π Πάτρας, που είχαν επαναπροσληφθεί στη διάρκεια της... προεκλογικής περιόδου των ευρωεκλογών, για να παρακολουθήσουν μαθήματα επανεκπαίδευσης, βρέθηκαν, πρωτοχρονιάτικα, ξανά στο δρόμο. Τα μαθήματα τελείωσαν! Προεκλογική ήταν εξάλλου η περίοδος, που ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου υποσχέθηκε δημόσια και ενώπιον των απολυμένων ότι το εργοστάσιο θα ξαναλειτουργήσει. Βέβαια, το εργοστάσιο παραμένει ερμητικά κλειστό και οι απολυμένοι διανύουν τον τρίτο χρόνο ανεργίας, "χορτασμένοι" από κοροϊδία και από τα "ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα".

Ασχημο ξεκίνημα

Από τις "προγραμματικές δηλώσεις" του υπουργού Προεδρίας στα "Νέα", επιβεβαιώνεται ότι ο Α. Παπανδρέου γνώριζε πολύ καλά γιατί επέλεξε τον Γ. Ποττάκη για το υπουργείο Προεδρίας. Χωρίς καλά καλά να ενημερωθεί ακόμη ο Κορίνθιος πολιτικός για τα θέματα του υπουργείου Προεδρίας, πρόλαβε να ανακαλύψει ότι τα σοβαρότερα θέματα, που απασχολούν τη δημόσια διοίκηση, είναι η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων (!) και η μείωση του αριθμού των εργαζομένων μέσω ενός προγράμματος πρόωρης συνταξιοδότησης, που θα συζητήσει, μάλιστα, στην πρώτη ευκαιρία με το Διευθυντήριο των Βρυξελλών.

Πότε πρόλαβε ο υπουργός να διαπιστώσει ότι πλεονάζουν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα; Μήπως έκανε κιόλας απογραφή του προσωπικού; Τότε, ας μας πει σε ποιους τομείς του δημοσίου πλεονάζουν οι εργαζόμενοι και σε ποιους λείπουν. Μήπως ακόμα σχεδιάζει να επεκτείνει τις "ελαστικές" εργασιακές σχέσεις, δηλαδή, τους έκτακτους εργαζόμενους, ταυτόχρονα με την επιχειρούμενη κατάργηση της μονιμότητας;

Μάλλον άσχημα ξεκινάει ο Γ. Ποττάκης.

Το ήθος της ... συνείδησης

Αυτό θα πει πολιτικό ανάστημα. Περίσσιο ήθος. Στάση συνείδησης. Το απέδειξε, για μια ακόμα φορά, ο "πολύς" Ε. Γιαννόπουλος. Ο μέχρι πρόσφατα διαπρύσιος διώκτης των σκανδάλων. Ο ...φόβος και ο τρόμος της Δεξιάς και του Μητσοτάκη. Αυτός που θα έβαζε στο σκαμνί τους υποκλοπείς και "μιζαδόρους".

Μόνο που όλα αυτά ίσχυαν μέχρι προχτές. Εκτοτε ο "άνθρωπος του λαού" έγινε σοφότερος... Ηταν αρκετή μια τηλεφωνική επικοινωνία με τον Α. Παπανδρέου. Και από εκεί που δεν άφηνε σταθμό για σταθμό που να μην δηλώνει υπέρ των παραπομπών, τώρα δεν αφήνει σταθμό για σταθμό που να μην διαφημίζει τη "μεγαλοθυμία" του προέδρου του. Τέτοιο πολιτικό ήθος. Τέτοια αξιοπιστία. Οπως ακριβώς συνάδει με την πολιτική ιστορία του εν λόγω κυρίου.