ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Για τον "εκσυγχρονισμό"

Του Μάκη ΜΑ+ΔΚΙΛΗ

Η συζήτηση για το λεγόμενο εκσυγχρονισμό συνεχίζεται και φουντώνει. Οι απανταχού θιασώτες του εμφανίζονται βαθύτατα γοητευμένοι μ' αυτή τη "μαγική" λέξη, αλλά και προβληματισμένοι για τον ακριβή προσδιορισμό του περιεχομένου του. Από την άλλη, στη σχετική συζήτηση συμμετέχουν και οι τελείως αντίθετοι με τα "καινά δαιμόνια", που υποτίθεται ότι ο εκσυγχρονισμός εισάγει.

Ο Κ. Τσουκαλάς τον χαρακτηρίζει σαν "την τελευταία και πονηρότερη προσπάθεια ορισμού μιας πολιτικής χωρίς πολιτική" (!). Ο Ν. Μουζέλης "μια προσπάθεια για ένα πιο δημοκρατικό πολίτευμα...". Ο Κ. Σημίτης κάνει λόγο για το σοσιαλιστικό (!) εκσυγχρονισμό και τον προσδιορίζει σαν τον τρίτο δρόμο, που είναι "η συγκροτημένη και συντεταγμένη πορεία προς την ενσωμάτωση της χώρας στο διεθνές περιβάλλον" (διάβαζε Ευρωπαϊκή Ενωση). Ο Αιμ. Μεταξόπουλος, ενώ συμφωνεί με το περιεχόμενο που προσδίδουν άλλοι στον εκσυγχρονισμό, θεωρεί ότι ο όρος δεν αποδίδει το σύνολο των "απαραίτητων μεταρρυθμίσεων εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος".

Σε παρόμοιο μήκος κύματος, κινούνται και άλλα πολιτικά πρόσωπα ή κόμματα. Ο εκσυγχρονισμός έχει γίνει ένα είδος εικονίσματος, που οι πιστοί τρέχουν να προσκυνήσουν. Πιστοί όλων των αποχρώσεων: της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της Πολιτικής Ανοιξης, του "ΣΥΝ" (προπαντός).

Εδώ ο εκσυγχρονισμός, εκεί ο εκσυγχρονισμός, πού είναι, ποιος είναι, τελικά, αυτός ο εκσυγχρονισμός;

1. Υπάρχει εκσυγχρονισμός και "εκσυγχρονισμός". Εκσυγχρονισμό συνιστούν οι μεταρρυθμίσεις που το λαϊκό κίνημα καταφέρνει με την πάλη του να επιβάλλει στην άρχουσα τάξη (π.χ. η νομιμοποίηση του ΚΚΕ το 1974). Από την άλλη, η άρχουσα τάξη πραγματοποιεί τους δικούς της εκσυγχρονισμούς, με στόχο την ενίσχυση και περιφρούρηση του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος. Τέτοιος εκσυγχρονισμός είναι και η στρατηγική επιλογή ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων, στο περιεχόμενο των εκσυγχρονισμών αυτού του είδους προστέθηκαν και οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιούνται στην πρώην Σοβιετική Ενωση και αλλού, που έχουν στόχο και περιεχόμενο την καπιταλιστική παλινόρθωση και την εδραίωση της αντεπαναστατικής εξουσίας.

2. Είναι γνωστές οι αντιπαραθέσεις ομάδων και στελεχών στους κόλπους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οπως υπογράμμισε η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ (3-4 Δεκέμβρη 1994), "αναπτύσσονται η διαπάλη και τα "κοιλοπονήματα" για τη νέα μορφή του αστικού πολιτικού συστήματος, που αντανακλούν και τους ιδιαίτερους προσανατολισμούς, τις αντιθέσεις ομάδων της ολιγαρχίας που διεκδικούν τον έλεγχο της οικονομίας και της πολιτικής ζωής του τόπου. Παρά τις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις το κλίμα συναίνεσης κερδίσει έδαφος".

Εχει μεγάλη σημασία να δει κανείς τα πράγματα από αυτή τη σκοπιά. Διαφορετικά δε θα μπορέσει να χαράξει σωστή πολιτική και στάση απέναντι στους όποιους σχεδιασμούς, οι οποίοι στοχεύουν στην ενσωμάτωση της εργατικής τάξης και του λαού στο σύστημα, στην απορρόφηση της λαϊκής αγανάκτησης που προκαλεί η συντηρητική πολιτική, στο οριστικό δέσιμο των εργαζομένων πίσω από το άρμα της νέας τάξης πραγμάτων.

3. Από την άποψη αυτή, μια προσεκτική αποκρυπτογράφηση των ωραίων και μεγάλων λόγων των διαφόρων "εκσυγχρονιστών" περί κοινωνικής δικαιοσύνης, ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του ατόμου κλπ., οδηγεί στα παρακάτω συμπεράσματα.

α) Ο εκσυγχρονισμός, ενώ εμφανίζεται σαν δήθεν αταξικός, στην πραγματικότητα αποτελεί πλευρά της αστικής πολιτικής και ιδεολογίας, είναι βαθύτατα ταξικός.

β) Οχι μόνο συγκαλύπτει την ύπαρξη και το ασυμφιλίωτο των βασικών κοινωνικοπολιτικών αντιθέσεων (εδώ, αν και παριστάνει το σύγχρονο ρεύμα, πηγαίνει πίσω και από τον Κάουτσκι της 10ετίας του 1920), αλλά και επιχειρεί να επιβάλει τη συναίνεση των τάξεων, γίνεται ο βασικός μοχλός εμπέδωσής της στη συνείδηση των εργαζομένων. Ταυτόχρονα η συναίνεση τού είναι όρος για την εφαρμογή των θέσεών του.

γ) Για όλους δίχως καμιά εξαίρεση τους "εκσυγχρονιστές", το Μάαστριχτ και η Ευρωπαϊκή Ενωση αποτελούν μονόδρομο, μάλιστα το "ευρωπαϊκό όραμα" είναι το ιδεώδες τους. Το γεγονός ότι ορισμένοι από αυτούς κλείνουν το μάτι και στις ΗΠΑ, ενώ άλλοι είναι αποκλειστικά προσηλωμένοι στην ΕΟΚ, καθόλου δεν αλλάζει αυτή τη διαπίστωση.

δ) Ενα μέρος των λεγόμενων εκσυγχρονιστών παρουσιάζεται με ένα είδος κριτικής απέναντι σε εθνικιστικές θέσεις, τις οποίες καταλογίζει σε "λαϊκιστές". Στην πραγματικότητα όμως, προσαρμόζει το δικό του εθνικισμό σε ένα ευρύτερο ιμπεριαλιστικό πλαίσιο υποταγής: Εχει αποδεχτεί την κατανομή ρόλων ανάμεσα στην ελληνική και τουρκική άρχουσα τάξη στα Βαλκάνια και επιπλέον ανταγωνίζεται μαζί της ποια από τις δύο θα κερδίσει την εύνοια του ιμπεριαλισμού, προκειμένου να "φάει" μεγαλύτερο κομμάτι από τη βαλκανική "πίτα".

ε) Αρκετών, ο αντικομμουνισμός και η αντιΚΚΕ στάση έχει γίνει δεύτερη φύση (Παπαγιαννάκης και γενικά η ηγεσία του "ΣΥΝ", Πάγκαλος κ.ά).

Ετσι λοιπόν, πίσω από τη μη (!) ξύλινη γλώσσα που χρησιμοποιούν, καλύπτεται (για ορισμένους εξ αντικειμένου) η παροχή υπηρεσιών προς τον ίδιο τον καπιταλισμό. Ο Ν. Μουζέλης, για παράδειγμα, δεν έχει πρόβλημα με το αστικό κράτος, αλλά "με την ανάγκη ορθολογικοποίησης της κρατικής μηχανής", όπως λέει. Ο Κ. Σημίτης τάσσεται υπέρ "της διευθυντικής παρέμβασης του κράτους στην οικονομία και της διορθωτικής στην κοινωνία". Την ίδια ώρα η θεσμολαγνία, η συγκάλυψη του ρόλου των ιμπεριαλιστών στη σφαγή των λαών της πρώην Γιουγκοσλαβίας, οι φλυαρίες για το σύγχρονο ρόλο των κομμάτων (τους), οι ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, ο κυβερνητισμός (κυρίως του "ΣΥΝ"), έχουν αναχθεί σε σύγχρονο λόγο... Γι' αυτό και η τεράστια προβολή από την ολιγαρχία των ΜΜΕ.

Ο κοινός παρονομαστής των εκσυγχρονιστών είναι ο εκσυγχρονισμός του καπιταλισμού, της κυριαρχίας των πολυεθνικών, της εξάρτησης της χώρας μας, του αστικού πολιτικού συστήματος. Η σκέψη και η πρακτική τους κινείται μέσα στα όρια του αστικού ρεφορμισμού, της απόσπασης της πολιτικής από την οικονομία. Και από την άποψη αυτή ταυτίζονται πλήρως με τους λεγόμενους "λαϊκιστές", την ιδεολογία των οποίων υποτίθεται ότι εξορκίζουν με τον απήγανο.

Το φούντωμα της συζήτησης για τον εκσυγχρονισμό, οι στενά δεμένες με αυτή προσπάθειες εξεύρεσης της κατάλληλης φόρμουλας για την αναπαλαίωση του πολιτικού συστήματος, οι συγκρούσεις μερίδων της ολιγαρχίας, τα διαρκώς επανερχόμενα περί "μπερλουσκονισμού", δείχνουν από μια πλευρά την κρίση του συστήματος και της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής, το "στριφογύρισμά" της μέσα στα αδιέξοδα του καπιταλισμού.

Η Λαϊκή αγανάκτηση και δυσφορία θα δώσει θετικά για το λαό αποτελέσματα, αν μπορέσει τελικά να κατευθυνθεί στην ενίσχυση της ταξικής πάλης και όχι σε δρόμους ανώδυνους για τις πολυεθνικές και την πολιτική του τετράχρωμου δικομματισμού. Εκείνο που παραμένει σύγχρονο - σε πείσμα των ρεφορμιστών και των οπορτουνιστών - είναι η ύπαρξη εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων, συνεπώς η πάλη για βαθιές αντιιμπεριαλιστικές αλλαγές και σοσιαλισμό.

Προϋπόθεση, για να σταματήσει η καταστροφική για το λαό πορεία "και να αρχίσει να διαγράφεται η αναγκαία και ρεαλιστική προοπτική της αντιιμπεριαλιστικής αλλαγής, είναι η πολύπλευρη και αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, η συσπείρωση και κοινή δράση... και η κοινωνική λαϊκή συσπείρωση στο μαζικό κίνημα". (Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, 3 - 4 Δεκέμβρη).

Προσφορές για την αποκατάσταση των ζημιών

Μέσω ΚΟ Θεσσαλονίκης: Η σ. ΣΕΒΑΣΤΗ και η μητέρα της 10.000 δρχ. Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΟΛΑΣ, καθηγητής γυμναστικής, 10.000 δρχ. Οι συν. ΕΛΕΝΗ και ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΔΗΣ 20.000 δρχ. τρίτη δόση. Η ΡΟΥΛΑ ΜΟΥΣΤΕΡΑΚΗ 50.000 δρχ., στη μνήμη του πατέρα της, στρατηγού Γιάννη Μουστεράκη. Η ΕΛΕΝΗ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 5.000 δρχ., στη μνήμη του συζύγου της Δημήτρη Ασημακόπουλου. Ο Κ. Α. Ν. 30.000 δρχ. δεύτερη δόση, στη μνήμη των συμφοιτητών του, Γιάννη, Αλεξάνδρου (Διαμαντή) και Νίκου Χαραλαμπίδη, επίσης για την ΠΕΑΕΑ 5.000 δρχ. Οι ΤΑΡΛΑΤΖΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ και ΚΑΡΠΟΒΙΤΣ ΜΑΡΙΑ 10.000 δρχ., στη μνήμη του γιου και αδελφού αξιωματικού του ΔΣΕ Ταρλατζή Χρήστου και του συζύγου και πατέρα Ταρλατζή Γιώργου.
Στις 15 Γενάρη συμπληρώνεται 1,5 χρόνος από το χαμό του Κώστα Πετροπουλέα. Στη μνήμη του οι γονείς του ΝΙΚΟΣ και ΚΥΡΙΑΚΗ και οι αδελφές του ΒΟΥΛΑ και ΜΑΡΙΑ προσφέρουν μέσω της ΚΟΒ Κέντρου Περιστερίου 50.000 δρχ.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑΣ 50.000 δρχ. δεύτερη δόση, μέσω των ετεροδημοτών Αττικής Ηλείων, στη μνήμη του πατέρα του Νικόλαου Τζαβέλλα.
Ο ΣΤΕΡΙΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ, αγωνιστής της ΕΑ, συνταξιούχος, 10.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Ηρακλείου, στη μνήμη των αγωνιστών της ΕΑ και του ΔΣΕ από το χωριό Πύθεον Ελασσόνας.
Οι ΠΑΥΛΟΣ και ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΟΥΦΗ 100.000 δρχ., δεύτερη δόση, για τη διάσωση του αρχείου, μέσω ΚΟΒ Τουρκοβουνίων.
Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΝΕΛΟΠΟΥΛΟΣ 85 ετών, βετεράνος συν. αγωνιστής, 50.000 δρχ, μέσω ΚΟΒ Δάφνης, στη μνήμη του αξέχαστου αδελφού του γεωπόνου ΕΑΜίτη αγωνιστή εθνοσύμβουλου Πυλίας στην κυβέρνηση του βουνού, και της αξέχαστης αδελφής του Ελένης, που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς, καθώς και όλων των υπέροχων συν., που χάθηκαν.
Η Επιτροπή Ειρήνης Γούβας 10.000 δρχ. μέσω ΚΟΒ Γούβας.
Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ 10.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Γούβας.
Το Δημοτικό Συμβούλιο Μετσόβου με ομόφωνη απόφασή του προσφέρει μέσω ΚΟΒ Μετσόβου συμβολικά 100.000 δρχ.
Μέσω ΝΕ Αττικής: Το Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας, Ασπροπύργου και Πέριξ 50.000 δρχ. ΜΑΛΛΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ αντιστασιακή, 30.000 δρχ., στη μνήμη του συζύγου της Μαλλή Νίκου, και των Νικολάου Βουτσινά, Ευστρατίου Λεβεντέλη. ΔΟΥΜΟΥΛΙΑΝΟΣ ΜΠΑΜΠΗΣ αντιστασιακός, 20.000 δρχ., από το υστέρημά του.
Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ αντιστασιακός από το Κερατσίνι, 10.000 δρχ. μέσω ΚΟΒ Ταμπουριών, στη μνήμη της αδελφής του Φιλιώς Μουτσάτσου.
Οι ΑΝΝΑ και ΝΙΚΟΣ ΜΑΚΡΗΣ αγωνιστές της ΕΑ, από το Τορόντο 18.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ "Ριζοσπάστη".
Ο σ. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 50.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Κυπριάδου - Πατήσια.
Ο ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΟΣ αντιστασιακός και τα παιδιά του ΧΡΗΣΤΟΣ και ΜΠΑΜΠΗΣ από το Ληξούρι Κεφαλονιάς, 100.000 δρχ., στη μνήμη του πατέρα του που πέθανε τον Μάη του 1944, των μεγάλων δασκάλων της Μαρξιστικής - Λενινιστικής Κοσμοθεωρείας, Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν, καθώς και του θρυλικού Αρη Βελουχιώτη και του αθάνατου Νίκου Μπελογιάννη.
Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΡΗΓΟΡΑΤΟΣ από τα Ζερβάτα Κεφαλλονιάς, 115.000 δρχ., στη μνήμη των αδελφού των Διονύση και Γεράσιμου Γρηγοράτου καπετάνιου Αστραπόγιαννου και του καλού συν. Λεωνίδα Ζαχαράτου.
Ο ΝΙΚΟΣ και η ΜΕΝΗ ΑΓΑΘΙΑ 100.000 δρχ δεύτερη δόση, μέσω ΚΟΒ Αγ, Κων/νου Ηλιούπολης, στη μνήμη των γονιών τους Μαριγώς και Γιώργη Αγάθια, Πανωραίας και Σαράντου Χαραλαμπίδη, επίσης σ' όλα τα Τρυπιοτόπουλα που έδωσαν τη ζωή τους αγωνιζόμενα στον ΕΛΑΣ - ΔΣΕ.
Πέντε συνταξιούχοι του ΤΕΒΕ προσφέρουν 10.000 δρχ., στη μνήμη του συντρόφου τους, Διονύση Πυλαρινού.
Η ΜΑΧΗ ΤΣΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ 100.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Ντεπώ Θεσ/νίκης, στη μνήμη του συζύγου της Πέτρου Τσατσόπουλου και της φίλης της Ιφιγένειας Μουράτη.
Ο Ν. Β. συνταξιούχος συνδικαλιστής του ΤΕΒΕ, 20.000 δρχ μέσω ΚΟΒ Π. Καισαριανής.
Η ΒΑΣΩ, ο ΓΙΑΝΝΗΣ και ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΟΓΛΟΥ 100.000 δρχ., στη μνήμη του πατέρα τους Θανάση Χατζόγλου αντιστασιακού από Μπιράγια Ευρυτανίας. Επίσης οι ΔΙΟΝΥΣΗΣ και ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΗΜΑΣ κουνιάδοι του,50.000 δρχ., στη μνήμη του. Οι σ. ΜΥΡΤΩ και ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑΤΟΣ 50.000 δρχ., δεύτερη δόση μέσω ΚΟΒ Δροσιάς, στη μνήμη του Αγγελου και Μαρ. Σταματάτου, της Μαργαρίτας Κωτσάκη και όλων των αγωνιστών της ΕΑ.
Ο σ. ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ 30.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Παγώδας Σάμου, στη μνήμη του αδελφού του Κοσμά Χριστοδουλάκη, μαχητή του ΔΣΕ, που έδωσε τη ζωή του για τα ιδανικά του σοσιαλισμού.
Ενας Καραβοσταμαίος από την Ικαρία 30.000 δρχ., μέσω ΚΟ Καραβόσταμου, στη μνήμη του Σ. Κώστα Τσιμπίδη.
Η Οικογένεια του βετεράνου - αγωνιστή Ιωάννου Καφαλίδη ανάπηρου πολέμου,10.000 δρχ., στη μνήμη του μέσω ΚΟΒ Συκεών Θεσ/νίκης.
Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ ΘΩΜΑΣ από τα Γιάννενα προσωπική εργασία στην αποκατάσταση των ζημιών και 20.000 δρχ.
Στη μνήμη του αξέχαστου πατέρα, θείου, και Παππού Μιχάλη Λάσκαρη, αγωνιστή μέλους του ΚΚΕ τα παιδιά του ΣΤΕΛΙΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ ΣΤΑΘΗΣ ΜΑΚΡΗΣ και η ανιψιά του Παρασκευή Λάσκαρη - Δικέλα.

Η ΑΛΟΗ και ο ΦΙΛΟΠΠΟΣ,προσφέρουν για τη διάσωση του αρχείου του Κόμματος 10.000 δραχμές στη μνήμη της θείας τους ΛΙΛΗΣ