H ταξικότητα, που διέπει τη λογική του φορολογικού συστήματος στην Ελλάδα, φαίνεται καθαρά στις αφορολόγητες εκπτώσεις φυσικών προσώπων. Ως γνωστό, οι ιατρικές δαπάνες, οι τόκοι στεγαστικών δανείων, τα ασφάλιστρα, 24 συνολικά περιπτώσεις δαπανών εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα. Οι δε εκπτώσεις αυτές προβλέπονται για όλους τους Ελληνες πολίτες. Και για τους εργαζόμενους και για τους βιομήχανους, εμπόρους, εφοπλιστές κλπ. Εχουμε δηλαδή την κλασική περίπτωση οι κοινωνικές αυτές κατηγορίες φορολογουμένων να αντιμετωπίζονται ισότιμα από το νόμο, όταν οι μεταξύ τους οικονομικές ανισότητες είναι από μεγάλες μέχρι χαώδεις.

Οι κυριότερες από τις 24 περιπτώσεις φοροαπαλλαγών, που ισχύουν σήμερα για όλους τους φορολογούμενους - πλούσιους και φτωχούς - είναι οι ακόλουθες:

• Εκπτωση (μέχρι 4% του οικογενειακού εισοδήματος και μέχρι 200.000 δραχμές και για τους δύο συζύγους) από ασφάλιστρα ζωής ή θανάτου, προσωπικών ατυχημάτων και ασθενειών. Το μέτρο αφορά 785.259 φορολογούμενους, ενώ το κόστος για τον προϋπολογισμό υπολογίζεται σε 47,4 δισ. δρχ.
• Εκπτωση (15% επί του εισοδήματος και μέχρι 240.000 δραχμές) του ενοικίου κύριας κατοικίας. Το μέτρο αφορά 489.262 φορολογουμένους, ενώ συνολικό κόστος ανέρχεται σε 54,6 δισ. δρχ.
• Ολα τα έξοδα ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης. Το μέτρο αφορά 897.354 φορολογούμενους και η συνολική επιβάρυνση ανέρχεται σε 52,3 δισ. δραχμών. Αν το συνολικό ποσό υπερκαλύπτει το εισόδημα, δίνεται και η δυνατότητα μεταφοράς των δαπανών αυτών στα δύο επόμενα χρόνια.
• Εκπτωση (10% επί του εισοδήματος και μέχρι 120.000 δραχμές) του ενοικίου για τα παιδιά που σπουδάζουν. Αφορά 30.855 φορολογούμενους. Το συνολικό ποσό κόστους ανέρχεται σε 2,3 δισ. δραχμές.
• Εκπτωση (40% της συνολικής δαπάνης και μέχρι 150.000 δραχμές για κάθε παιδί ή για τον ίδιο το φορολογούμενο ή για τη σύζυγό του) για φροντιστήρια ή ιδιαίτερα μαθήματα και ξένες γλώσσες. Αφορά 430.648 φορολογούμενους και η συνολική δαπάνη για τον προϋπολογισμό ανέρχεται σε 22 δισ. 761 εκατομμύρια δραχμές.
• Εισφορές που καταβάλλουν 582.777 φορολογούμενοι σε ταμεία ασφάλισης, συνολικού ύψους 138,3 δισ. δρχ.
• Εκπτωση (30% της συνολικής δαπάνης ή μέχρι 10% του εισοδήματος ή μέχρι 200.000 δραχμές) της δαπάνης για νομικές υπηρεσίες. Αφορά 18.809 φορολογούμενους και είναι συνολικού ύψους 462 εκατομμυρίων δραχμών.
• Οι τόκοι αποπληρωμής στεγαστικών δανείων για απόκτηση πρώτης κατοικίας, που χορηγούνται από ασφαλιστικές επιχειρήσεις στους υπαλλήλους τους.
• Τόκοι στεγαστικών δανείων για πρώτη κατοικία που χορηγούνται από τράπεζες, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και άλλους πιστωτικούς οργανισμούς, οι δεδουλευμένοι τόκοι (μέχρι 25% του οικογενειακού επιδόματος) για χρέη προς το δημόσιο από φόρο κληρονομιάς, δωρεάς και γονικής παροχής, καθώς και ανάλογοι τόκοι από προκαταβολές που χορηγούν τα Ταμεία Αλληλοβοήθειας Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας. Αφορούν 280.108 φορολογούμενους και ανέρχονται σε 66 δισ. 206 εκατομμύρια δραχμές.
• Το 30% των δαπανών από αγορές αγαθών και υπηρεσιών. Εκπίπτει και για τους δύο συζύγους συνολικό ποσό 300.000 δραχμών. Το μέτρο αυτό ισχύει μόνο για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
• Εκπίπτουν από το εισόδημα η αξία των ακινήτων, ιατρικών μηχανημάτων και ασθενοφόρων, που δωρίζονται στο δημόσιο και τα χρηματικά ποσά λόγω δωρεάς. Αφορά 177.307 φορολογούμενους και το συνολικό κονδύλι για τον προϋπολογισμό ανέρχεται σε 8,8 δισ. δραχμές.
• Ποσό 500.000 δραχμών σε περιπτώσεις αναπηρίας του φορολογούμενου και των προσώπων που τον βαρύνουν. Αφορά 139.117 φορολογούμενους και βαρύνει τον προϋπολογισμό με 74,9 δισ. δραχμές.
• Επίσης, προβλέπεται μείωση κατά 10% του καθαρού εισοδήματος ή της σύνταξης των δημοσιογράφων. Αφορά 6.583 δημοσιογράφους και το κονδύλι είναι 1 δισ. 372 εκατομμύρια δραχμές.

Το θέμα των φοροαπαλλαγών, και η προοπτική επανεξέτασής τους, ήρθε με ιδιαίτερη οξύτητα στην επικαιρότητα, κατά την πρόσφατη "σύγκρουση" κυβέρνησης - δικαστικών, η οποία έληξε με τη γνωστή συμβιβαστική λύση. Το δε υπουργείο Οικονομικών τις ημέρες αυτές αποφάσισε την "επίσπευση των διαδικασιών" και τη σύσταση επιτροπής "κοινωνικού διαλόγου" με τη συμμετοχή εκπροσώπων των "κοινωνικών εταίρων".

Από την αρχή ακόμα πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα, συμφωνούμε ή είμαστε αντίθετοι, να ανοίξει διάλογος για το θέμα Φοροαπαλλαγές και επανεξέτασή τους σε ετήσια μάλιστα βάση.Οι κομμουνιστές και γενικά οι αριστεροί πολίτες της χώρας μας, θα ήταν οι τελευταίοι που θα έθεταν εμπόδια και προσκόμματα στο να αρχίσει ένας τέτοιος διάλογος, μιας και θέματα τέτοιας μορφής ανήκουν στο προνομιακό μας πεδίο. Και αυτό για έναν και ουσιαστικό λόγο. Το φορολογικό καθεστώς στην Ελλάδα, είναι εξόφθαλμα ταξικό, από τα πιο αντιλαϊκά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Δεν είναι μόνο η οδυνηρή αναλογία 70/30 των έμμεσων προς τους άμεσους φόρους, που γονατίζει κυριολεκτικά τα λαϊκά στρώματα. Είναι και το καθεστώς των αναρίθμητων προκλητικών φορολογικών προνομίων προς το χρηματιστικό κεφάλαιο, που ψήψισαν οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις, η εφαρμογή των οποίων έχει οδηγήσει στην αφορολόγητη ασυλία των μεγάλων εισοδημάτων. Από πού να ξεκινήσουμε και πού να καταλήξουμε. Από τα αφορολόγητα των εφοπλιστών, την εξαίρεση των τρισεκατομμυρίων κερδοσκοπικών κεφαλαίων που τοποθετούνται στους κρατικούς τίτλους, από τους δεκάδες "αναπτυξιακούς" νόμους που ισχύουν και σήμερα και ουσιαστικά χρηματοδοτούν τις (ανύπαρκτες) επενδύσεις των επιχειρήσεων, ή από τις δεκάδες και εκατοντάδες εκπτώσεις δαπανών που ισχύουν για τις επιχειρήσεις και τις χρηματιστηριακές εταιρίες. Μέχρι και τις "μίζες" και τα έξοδα διαφήμισης εκπίπτουν οι επιχειρήσεις, για να μην αναφέρουμε στους προκλητικούς συντελεστές απόσβεσης των πάγιων στοιχείων τους και του μηχανολογικού τους εξοπλισμού. Κοντολογίς η φορολογική πολιτική που ακολούθησε το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα αποσκοπούσε και αποσκοπεί στη συσσώρευση του κεφαλαίου μέσω της αναδιανομής των εισοδημάτων από τα φτωχά λαϊκά στρώματα προς τα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου. Από την παράθεση των στοιχείων αυτών, γίνεται νομίζουμε καθαρό, γιατί τασσόμαστε υπέρ του να ανοίξει το θέμα φορολογικές δαπάνες.

Πολύ φοβούμαστε όμως ότι το όλο θέμα ξεκίνησε στραβά από την αρχή. Πολύ φοβόμαστε ότι εκείνοι που το άνοιξαν κάθε άλλο παρά επιδιώκουν να αμβλύνουν τις φορολογικές αδικίες του παρελθόντος και να θίξουν τα κακώς κείμενα.Και ο φόβος μας δεν είναι αστήρικτος και έχει σχέση με τον τρόπο που μεθοδεύεται το όλο θέμα. Κατ' αρχάς είναι ο "κοινωνικός διάλογος" που πρόκειται να επακολουθήσει. "Κοινωνικό διάλογο" όπου την πλευρά των εργατών θα εκπροσωπήσει ο Πρωτόπαππας και η κυβερνητική ομάδα που έχει αναρριχηθεί στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος. Εκπροσώπων δηλαδή που έχουν αποδεχτεί πλήρως τον "ευρωπαϊκό προσανατολισμό" της Ελλάδας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των ένθερμων οπαδών της Λευκής Βίβλου, οι οποίοι πρωτοστατούν μάλιστα στη δημιουργία ρεφορμιστικών κατασκευασμάτων τύπου ΟΚΕ. Δεν πρόκειται επομένως για διάλογο ουσίας μιας και οι εργαζόμενοι της χώρας, ουσιαστικά δεν εκπροσωπούνται, αλλά για στημένη από την αρχή υπόθεση.

Το θέμα των φορολογικών απαλλαγών ξεκίνησε στραβά και από άλλη πλευρά. Σαν κυρίαρχες πλευρές του όλου θέματος πρόβαλαν οι φορολογικές απαλλαγές των βουλευτών και των δικαστικών. Την επιχείρηση αποπροσανατολισμού - γιατί περί αυτού πρόκειται - την είχε ξεκινήσει σε ανύποπτο χρόνο ο "συναινετικός" βουλευτής της ΝΔ Γ. Σουφλιάς ο οποίος σε δραματικό τόνο είχε προτείνει να ξεκινήσει η κατάργηση των φοροαπαλλαγών από τους βουλευτές. Στον ίδιο τόνο ο πρόεδρος των εφοριακών και μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ Α. Μακρυπίδης πρότεινε"την κατάργηση των φορολογικών απαλλαγών των υπαλλήλων του υπουργείου Οικονομικών". Η συνέχεια δόθηκε με τους δικαστικούς, όπου εφημερίδες και τα άλλα ΜΜΕ ζητούσαν "εδώ και τώρα κατάργηση των φοροαπαλλαγών των βουλευτών και δικαστικών". Πρόκειται για τη γνωστή μέθοδο της ανάδειξης του ελάχιστου σε μείζον προκειμένου να αποκρυβεί η ουσία του θέματος. Που δεν είναι άλλη από την απόκρυψη των φορολογικών παραδείσων του κεφαλαίου. Και ακόμα χειρότερα, να καλυφθούν οι ανομολόγητες μέχρι σήμερα προθέσεις της κυβέρνησης, να περικόψει τις - 24 όλες και όλες σε σύνολο 803 - φορολογικές απαλλαγές των λαϊκών στρωμάτων. Και ας μην έχουμε καμία αυταπάτη ότι περί αυτού πρόκειται. Στο στόχαστρο θα βρεθούν οι ιατρικές δαπάνες, οι εκπτώσεις των ενοικίων, οι τόκοι των στεγαστικών δανείων, οι ασφαλιστικές εισφορές, χωρίς να αποκλείσουμε ούτε και αυτό το αφορολόγητο του ενός 1 εκατομμυρίου.

Το όλο θέμα, βέβαια, μπορεί να γυρίσει κατά των μεθοδεύσεων της κυβέρνησης και των ποδηγετούμενων ΜΜΕ. Αρκεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να το τοποθετήσει στη σωστή του βάση. Αρκεί να αποτελέσει την απαρχή για τη δημιουργία διεκδικητικού κινήματος στην κατεύθυνση των ριζικών φορολογικών αλλαγών σε προοδευτική κατεύθυνση.