Καθημερινά, όλο και περισσότεροι πολίτες συνειδητοποιούν ότι τα ΜΜΕ ξεφεύγουν από την αποστολή τους, όχι μόνο σε ό,τι έχει σχέση με την ενημέρωση, αλλά και σε θέματα μεγάλης σπουδαιότητας, που έχουν να κάνουν με εθνικά και κοινωνικά ζητήματα, με την υγεία, τη μόρφωση, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, το δικαίωμα για εργασία, τις ανθρώπινες αξίες.

Τον τελευταίο καιρό, τα πράγματα έχουν πάρει επικίνδυνα ολισθηρό δρόμο. Εκπομπές κόβονται στον αέρα και "πάνελ" θυμίζουν περισσότερο καυγάδες σε καφενεία, παρά πολιτικές συζητήσεις. Η αλήθεια δίνεται μισή, ανάλογα με τα συμφέροντα που υπηρετούνται. Δημοσιογράφοι έχουν εμπλακεί σ' ένα φαύλο κύκλο αναξιοπιστίας και το συνδικαλιστικό τους σωματείο αδυνατεί να τους προστατεύσει. Συνάδελφοί μας απολύονται και άλλοι εξαναγκάζονται σε παραίτηση. Χρειάζεται αφύπνιση και ενότητα του κλάδου. Πάνω απ' όλα όμως, η ΕΣΗΕΑ πρέπει να τολμήσει, να δώσουμε οξυγόνο στα ΜΜΕ, με θεσμοθέτηση αρχών, που θα εξασφαλίσουν αντικειμενική και δημοκρατική ενημέρωση.

Για να γίνουν όμως αυτά, είναι απαραίτητη η ύπαρξη ισχυρής Ενωσης Συντακτών, που θα έχει τη δύναμη να προστατεύει τα μέλη της και να μην εκχωρεί κατακτήσεις που αποκτήθηκαν με αγώνες και θυσίες.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι στο νομοσχέδιο για το πλαίσιο που αφορά στα ΜΜΕ ενδεχομένως να υπάρξει διάταξη για μία ακόμα ρύθμιση των χρεών αυτών. Ρύθμιση, που θα αποβεί και πάλι προς όφελος των εργοδοτών και όχι των εργαζομένων.

Δυο ανάλογες ρυθμίσεις έχουμε γνωρίσει στο παρελθόν. Ρυθμίσεις που ήταν βλαπτικές για τα Ταμεία των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Τρίτη δεν πρέπει να γίνει. Το σώμα των δημοσιογράφων, ασφαλώς, δε θα το επιτρέψει. Βέβαια, ο πρώτοςλόγος ανήκει στις διοικήσεις των Ταμείων και στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.

Οσο για τα θρυλούμενα ότι κάποιοι ονειρεύονται να βάλουν χέρι στα Ταμεία μας, προσωπικά τα θεωρώ αστεία, αφού σε κρίσιμες στιγμές του κλάδου οι εργαζόμενοι έδωσαν αποφασιστικά και ενωμένοι τη μάχη, πέρα από πολιτικές και συνδικαλιστικές αντιθέσεις.

Χρέος της ΕΣΗΕΑ είναι να συμβάλει να σταματήσει ο καταποντισμός της κρατικής ραδιοτηλεόρασης και να αποτρέψει τη μονοπωλιακή πληροφόρηση του ελληνικού λαού από δύο - τρία μεγάλα συγκροτήματα ή ντόπιους μπερλουσκόνηδες.

Στο ίδιο εξάμηνο, οι συνάδελφοι θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν σωστότερες επιλογές εκπροσώπων τους στην Ομοσπονδία Τύπου και στον ΕΔΟΕΑΠ.Αυτή τη φορά, κριτήριο πρέπει να είναι τα πραγματικά προβλήματα του κλάδου, που καθημερινά διογκώνονται. Η ενεργοποίηση όλων μας είναι αναγκαία. Η αδιαφορία βοηθάει μόνο εκείνους που θέλουν να μας βάλουν στη φάκα, όπως είχε πει κάποτε ο αξέχαστος πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ Δημήτρης Ρούσος.Πρέπει, όμως, να περιοριστούν και οι μεγάλες αντιθέσεις που υπάρχουν στον κλάδο. Οι μεγάλες διαφορές εκείνων που θησαυρίζουν από εκείνους που αγωνιούν, αν θα βγάλουν το μεροκάματο και την επόμενη μέρα.

Να αρθούν οι αδικίες σε βάρος των συνταξιούχων και ιδιαίτερα για όσους παίρνουν συντάξεις ντροπής. Οι συνταξιούχοι να εξομοιωθούν με τους εργαζόμενους στις αυξήσεις, αφού όλα τα μέλη της ΕΣΗΕΑ έχουν τα ίδια δικαιώματα.

Πρέπει, ακόμα, να φροντίσουμε να καλυφθούν οι θέσεις που προβλέπονται στο ΤΣΠΕΑΘ, για να υπάρξει αποτελεσματικότερος έλεγχος και να μη χάνουν τα Ταμεία μας πόρους που τους ανήκουν.

Ο θάνατος χτυπά συχνότερα την πόρτα των δημοσιογράφων. Παλαιότερα έφευγαν προχωρημένης ηλικίας συνάδελφοι. Σήμερα χάνονται νέοι, πάνω στις καλύτερες στιγμές δημιουργίας τους. Η υγεία των εργαζομένων στα ΜΜΕ κλονίζεται επικίνδυνα. Το άγχος της δουλιάς μας πνίγει. Είναι καιρός να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να παραδειγματιθούμε από τα λάθη μας και να χαράξουμε νέους δρόμους! Για τη δημοσιογραφία, τα ΜΜΕ, για τους εργαζόμενους, για τον απλό Ελληνα πολίτη, που δικαιούται να μαθαίνει μόνο την αλήθεια...

Η εμπειρία ήταν συγκλονιστική. Αυτά που τελικά πήραμε, αυτά που βιώσαμε, δουλεύοντας κάτω από τις ίδιες συνθήκες, παλεύοντας τον ίδιο εχθρό, τον ιμπεριαλισμό, χτίζοντας τα ίδια οράματα για ένα σοσιαλιστικό μέλλον, αλλά και χορεύοντας στο ρυθμό που μόνο οι Κουβανοί ξέρουν, ήταν τελικά ασύγκριτα μεγαλύτερα από τη μικρή προσφορά μας. Ο μπριγαδίστας της Κούβας γυρίζει σίγουρα διαφορετικός, πιο ώριμος, πιο μαχητικός, πιο επαναστάτης, πιο οραματιστής, πιο ζωντανός, πιο ανθρωπιστής. Αυτό είναι το μεγάλο κέρδος.

Θα προσπαθήσω, όσο πιο συνοπτικά μπορώ, να περιγράψω τις βασικές εκτιμήσεις μου μέσα από όλες αυτές τις συζητήσεις, τις επισκέψεις, αλλά και τη διαβίωσή μας εκεί.

• Η οικονομική κατάσταση της Κούβας είναι ακόμα πολύ δύσκολη, αφάνταστα δύσκολη, λόγω του απάνθρωπου ολοκληρωτικού αποκλεισμού, που επέβαλαν οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές.

Τον τελευταίο χρόνο, παρατηρείται μια ανάκαμψη στους δείκτες της οικονομίας τους, λόγω των μέτρων που πήρε η κυβέρνηση, σε πλήρη συνεργασία με το λαό και τα συνδικάτα. Παραμένουν, όμως, ακόμα σοβαρά προβλήματα της λειτουργίας των εργοστασίων, της ηλεκτροδότησης, της διατροφής, της διαβίωσης κλπ.

• Ο λαός, παρ' όλα αυτά, είναι συσπειρωμένος γύρω από την Επανάσταση, την κυβέρνηση και τους στόχους της, στη συντριπτική του πλειοψηφία. Είναι οργανωμένος και συμμετέχει στα δρώμενα. Είναι πανέτοιμος να αντιμετωπίσει τυχόν επίθεση των Αμερικάνων.
• Υπάρχει μια εμφανής ανάπτυξη και υποδομή στους τομείς Παιδεία - Υγεία - Πολιτισμός, που θα μπορούσε να συγκινήσει τις λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες. Η παιδεία και ο πολιτισμός έχουν αρμονικά διαπλεχθεί και είναι πραγματικά κτήμα του συνόλου του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας. Τα καλλιτεχνικά σχολειά, που υπάρχουν σε κάθε περιφέρεια, δίνουν τη δυνατότητα σε όσα παιδιά πραγματικά θέλουν να αποκτήσουν μαζί με τη βασική και καλλιτεχνική εκπαίδευση, ανεξάρτητα αν θα ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτή.
  Εμεινα έκπληκτη με το σύστημα παροχής περίθαλψης και φροντίδας υγείας στο σύνολο του πληθυσμού. Ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες της "ειδικής περιόδου", όπου ο λαός έφτασε σε σημείο πείνας, οι παροχές παιδείας και υγείας δεν περικόπηκαν.Ξέφτισε ολοκληρωτικά στην αντίληψή μου το καταναλωτικό ανταγωνιστικό πρότυπο των "ανεπτυγμένων" χωρών στον τομέα της υγείας, ξεγυμνώθηκε η αναποτελεσματικότητά του να παρέχει φροντίδα υγείας, αλλά και η απάνθρωπη κερδοσκοπική φυσιογνωμία του. Οπου υπήρχε ομάδα ανθρώπων, στη γειτονιά, στο σχολειό, στη δουλιά, στην εξοχή, υπήρχε και ο οικογενειακός γιατρός με τη νοσηλεύτρια. Το πυκνό δίκτυο πολυιατρείων και οι οικογενειακοί γιατροί είχαν αναλάβει την πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας, δηλαδή την εξωνοσοκομειακή περίθαλψη, την πρόληψη, την αγωγή υγείας του πληθυσμού. Η έρευνα και η βιοτεχνολογία, παρά τις τεράστιες δυσκολίες στην ανανέωση της υλικοτεχνικής υποδομής και της υψηλής τεχνολογίας, βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο και προτεραιότητα. Η εμπιστοσύνη του κόσμου στο γιατρό και το σύστημα υγείας είναι απεριόριστη. Οι δαπάνες για την υγεία και παιδεία απορροφούν πολύ μεγάλο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού της Κούβας.

  Αυτές είναι οι κατακτήσεις της Επανάστασης, γι' αυτό άλλωστε ο λαός είναι συσπειρωμένος και την υπερασπίζεται με πάθος.

Οι Κουβανοί δίνουν τεράστια σημασία στην αλληλεγγύη μας. Ενιωθαν και εξέφραζαν, με τον τρόπο που ξέρουν, την ευγνωμοσύνη τους, την αγάπη τους για την Ελλάδα, τη συντροφικότητα σε μας, που είχαμε την τύχη να ζήσουμε μαζί τους. Είναι πράγματι ωραίος λαός και τους αξίζει να ζήσουν ελεύθεροι.

Δε θα μπορούσα να κλείσω αυτό το σημείωμα, αν δεν έκανα μια μικρή αναφορά στους στόχους που βάζει σήμερα η κυβέρνηση και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας, όπως μας τους περιέγραψαν εκπρόσωποί τους, αλλά και απλοί άνθρωποι που συζητήσαμε.

Εχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε πως θα το πετύχουν, με το δικό τους πείσμα, με τη δική μας αλληλεγγύη, με τη διεθνή πάλη για αλλαγή του συσχετισμού στον κόσμο υπέρ του σοσιαλισμού.

Μαριάνθη ΑΛΕΙΦΕΡΟΠΟΥΛΟΥ - ΧΑΛΒΑΤΖΗ

μέλος της Ελληνικής Μπριγάδας

Ο μπριγαδίστας της Κούβας γυρίζει σίγουρα διαφορετικός. Πιο ώριμος, πιο μαχητικός, πιο επαναστάτης, πιο οραματιστής, πιο ζωντανός, πιο ανθρωπιστής. Αυτό είναι το μεγάλο κέρδος