Με την προσέλευση αντιπροσώπων από όλες τις γωνιές της Ελλάδας, άρχισε το 14ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ στην αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδόμων. Σήμερα θα γίνουν οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας της Ομοσπονδίας.

Στην ομιλία του, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δ. Μαυροδόγλου τόνισε ότι η θέση των εργατών, αγροτών και συνταξιούχων χειροτερεύει μέρα με τη μέρα και ότι η αβεβαιότητα για το αύριο γίνεται καθημερινό μαρτύριο, ιδιαίτερα για τη νέα γενιά. "Τα προβλήματά μας - συνέχισε - δεν έχουν χρώμα. Το ίδιο θίγουν τους πράσινους, τους μπλε και τους κόκκινους. Πρέπει να προσέξουμε, να μη χάσουν τα σωματεία μας το διεκδικητικό, αγωνιστικό και ταξικό τους χαρακτήρα και να μην τα μετατρέψουμε σε πολιτιστικά σωματεία για εκδρομές, συνεστιάσεις και άλλες τέτοιες εκδηλώσεις και χάσουμε το στόχο".

Επισήμανε ότι η επίθεση σε θεμελιακά δικαιώματα εργαζομένων και συνταξιούχων "βαπτίζονται εκσυγχρονισμός και εναρμόνιση με την ΕΟΚ".

Κάνοντας αναφορά στην εγκληματική - ιμπεριαλιστική επέμβαση στα Βαλκάνια, επισήμανε ότι ο κίνδυνος επέκτασης του πολέμου δεν εξέλιπε. "Απαίτηση, τόνισε, του λαού και των συνταξιούχων είναι να φύγουν όλοι οι ξένοι από τα Βαλκάνια και να καθίσουν οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών, χωρίς ξένες επεμβάσεις, να λύσουν τις διαφορές τους και να ζήσουν μέσα σε πνεύμα συνεργασίας και ειρήνης όπως ζούσαν δεκάδες χρόνια τώρα. Ακόμα απαίτησή μας είναι ούτε ένας Ελληνας στρατιώτης να μην περάσει τα σύνορά μας. Ταυτόχρονα η χώρα μας να απομακρύνει τις ξένες βάσεις και να πάψει να συμμετέχει στο ΝΑΤΟ, τη ΔΕΕ και σε κάθε επιθετικό φιλοπόλεμο οργανισμό". Για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, ο Δ. Μαυροδόγλου κρίνει ότι είναι αναγκαίο ένα αγωνιστικό και φιλειρηνικό κίνημα στη χώρα μας και παγκόσμια, που θα μπαίνει εμπόδιο στα κατακτητικά και φιλοπόλεμα σχέδια των ισχυρών.

Ο Δ. Μαυροδόγλου έκανε μεγάλη αναφορά στην υγεία, "που πάει από το κακό στο χειρότερο και ο προϋπολογισμός του '95 αυξάνει μόνο κατά 3% σε σχέση με το '94", στους τρεις αντιασφαλιστικούς νόμους που ψήφισε η ΝΔ ως κυβέρνηση και εφαρμόζονται σήμερα από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και γενικότερα στην αρνητική στάση που τηρούν όλα τα κόμματα - πλην του ΚΚΕ - απέναντι στα προβλήματα των συνταξιούχων. Ο "ΣΥΝ" έδειξε ενδιαφέρον μόνο όταν τέθηκε εκτός Βουλής. "Το ΚΚΕ - πρόσθεσε - ήταν το μοναδικό κόμμα που έκανε επανειλημμένες ερωτήσεις και κατέθεσε ψηφίσματά μας στη Βουλή για τα προβλήματά μας. Μετά τις εκλογές του Οκτώβρη 1993, στις αρχές του 1994 κατέθεσε πρόταση νόμου που περιελάμβανε όλα τα αιτήματα του χώρου της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα". Αναφερόμενος στη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα, ο Δ. Μαυροδόγλου είπε ότι η συνεργασία είναι καλή και πρέπει να διατηρηθεί. Εκανε αναδρομή στις μαζικές πανελλαδικές συγκεντρώσεις των συνταξιούχων τον Ιούνη και τον Οκτώβρη του '94, και στην τότε πολύ σωστή πολιτική τοποθέτηση της Συντονιστικής Επιτροπής μετά την αρνητική στάση του πρωθυπουργού. Είχε καλέσει τους συνταξιούχους να καταψηφίσουν τη ΝΔ, "που τους τα πήρε" και το ΠΑΣΟΚ "που αρνείται να τους τα δώσει". "Ηταν μία καθαρά πολιτική πράξη, πολύ σωστή - είπε ο Δ. Μαυροδόγλου - γιατί πρέπει κάποτε τα κόμματα της εξουσίας που εφαρμόζουν αντεργατική - αντισυνταξιουχική πολιτική να καταδικάζονται και πολιτικά".

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας εξέφρασε τη διαφωνία του με το αίτημα αρκετών συνταξιούχων να ενταχθούν ως κίνημα στη ΓΣΕΕ. "Αν γίνουμε Συνομοσπονδία - τόνισε - το πιθανότερο είναι βρεθούμε έξω από τη ΓΣΕΕ, κάτι που δε συμφέρει το συνταξιουχικό κίνημα, έστω κι αν συμμετέχουμε ως παρατηρητές. Δεν είναι σωστό να κόψουμε τα νήματα με το εν ενεργεία συνδικαλιστικό κίνημα". Ακόμη, τόνισε ότι η δημιουργία Συνομοσπονδίας χρειάζεται μηχανισμούς, στέγη και πολλά άλλα, που δεν υπάρχουν και είναι δύσκολο να αποκτηθούν.

Από τη ΓΣΕΕ μίλησε ο γενικός γραμματέας Γ. Μαυρίκος, ο οποίος δήλωσε τη συμπαράστασή του στους αγώνες των συνταξιούχων. Αναφέρθηκε στον άδικο αποκλεισμό των συνταξιούχων από το συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και στην υψηλή - με βάση τα εισοδήματά τους - φορολογία που τους επιβάλλεται. "Το 75% των εσόδων του κράτους - τόνισε - προέρχεται από συνταξιούχους και εργαζόμενους, κι αφήνουν στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο". Υποστήριξε όλα τα αιτήματα των συνταξιούχων, με πρώτο αυτό της κατάργησης των τριών αντιασφαλιστικών νόμων και τους είπε να συνεχίσουν να αγωνίζονται, αφού "οι αγώνες πάντα κερδίζουν, ποτέ δε χάνουν".

Παιχνίδια ζωής και θανάτου σε βάρος χιλιάδων πολιτικών προσφύγων παίζει η ελληνική πολιτεία, η οποία όταν δεν "κωφεύει" σκόπιμα, στην καλύτερη περίπτωση προσφέρει απλά, κενού περιεχομένου υποσχέσεις. Νόμοι και υπουργικές αποφάσεις, που κατά καιρούς εκδίδονται, δε λύνουν τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων. Αντίθετα τους οδηγούν στην απόγνωση και στη βιολογική εξόντωση.

Οι πολιτικοί πρόσφυγες, ιδιαίτερα όσοι έφτασαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, ζουν βουβά το δράμα τους. Υπάρχουν άνθρωποι που φτάνουν στο όριο συνταξιοδότησης, έχοντας συμπληρώσει 10.000 ή και 12.000 ένσημα από τη δουλιά τους στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, και δεν μπορούν να πάρουν σύνταξη! Κι αυτό γιατί ο νόμος 1539/85 που ψηφίστηκε πριν 10 χρόνια και υπογράφτηκε από έξι σοσιαλιστικές - τότε - χώρες πλην της Ρουμανίας, καθώς και οι υπουργικές αποφάσεις που εκδόθηκαν, με βάση αυτό το νόμο, αναγνωρίζουν 4.500 ένσημα (τόσα χρειάζονται για να πάρουν την κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ) στους άντρες που πέρασαν τα 55 τους χρόνια και στις γυναίκες άνω των 50. Οσο για τους νεότερους ο νόμος τους αναγνωρίζει μόνο 1.500 ένσημα. "Πρόκειται για έναν άδικο νόμο", τονίζει στον "Ρ" ο Δήμος Ζώτας,αντιπρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ενωσης Επαναπατρισθέντων Πολιτικών Προσφύγων (ΠΕΕΠΠ). Επισημαίνει ότι η αδικία έγκειται τόσο στο ότι η Ελλάδα πήρε χρήματα, "με το παραπάνω μάλιστα", από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες όσο και στο ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας να βρουν δουλιά για να συμπληρώσουν τον απαιτούμενο αριθμό ενσήμων.

Χαρακτηριστική, αλλά και τραγική, είναι η περίπτωση του Γιώργου Γιαταγατζίδη.Με τη γυναίκα του δούλεψαν 40 ολόκληρα χρόνια στην Τσεχοσλοβακία και σήμερα ζουν στη Θεσσαλονίκη. Ο ίδιος συγκέντρωσε 12.762 βαρέα ένσημα δουλεύοντας χειμώνα - καλοκαίρι στην οικοδομή. Σε επιστολή του, που απευθύνεται στη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, γράφει: "Από την Πράγα μου έδωσαν τα χαρτιά μου και την αναπηρική σύνταξη. Στα 60 μου θα έπαιρνα κανονική σύνταξη γήρατος. Ωστόσο στην Ελλάδα πήρα, μόνο για το έτος 1990, την αναπηρική σύνταξη (30.000 δραχμές) και μετά μου την έκοψαν. Μου είπαν ότι θα την πάρω όταν γίνω εξήντα χρονών, ούτε αυτό έγινε. Το ΙΚΑ μου απάντησε ότι δεν πρόκειται να την πάρω γιατί μόνο 1.500 ένσημα μου αναγνωρίζουν, σύμφωνα με το νόμο".

"Για να πάρει η γυναίκα μου σύνταξη έπρεπε να πληρώσει 318.000 δραχμές", συνεχίζει την επιστολή του ο Γ. Γιαταγατζίδης. "Αυτή η σύνταξη θα είναι 80.000 και μεις πληρώνουμε 35.000 νοίκι το μήνα. Δανειζόμαστε συνέχεια ελπίζοντας ότι κάτι θα γίνει. Είμαι απελπισμένος, δεν έχω να πάρω ούτε ψωμί. Γυρνώ στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και τα μάτια μου βουρκώνουν. Δε ζητώ τίποτα παραπάνω από τα δικαιώματά μου"...

Κι αυτή δεν είναι η μοναδική περίπτωση, ούτε τα μοναδικά προβλήματα. Υπάρχουν γυναίκες από τη Ρωσία ή την Πολωνία, που βρίσκονται στην Ελλάδα οχτώ χρόνια, κι ακόμα δεν έχουν πάρει την ελληνική υπηκοότητα. Υπάρχουν ανάπηροι του εμφυλίου πολέμου, που δεν τους δίνεται αναπηρική σύνταξη, όπως ο Ν. Γκότσης του οποίου και τα δυο του πόδια είναι κομμένα, και από τον οποίο ζήτησαν να βρει μάρτυρες που να έχουν δει με τα ίδια τους τα μάτια τη στιγμή που έχασε τα άκρα του!

Ευνόητο, βέβαια, είναι ότι υπάρχουν και εκατοντάδες οικογένειες προσφύγων στη Θεσσαλονίκη, κυρίως από τη Ρουμανία, που αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. "Η κυβέρνηση πρέπει να αλλάξει τακτική", λέει ο Δ. Ζώτας. "Να φύγουν οι εμφυλιοπολεμικές σκέψεις και να βρεθούν τρόποι αντιμετώπισης όλων αυτών των προβλημάτων".

Εκτενής αναφορά έγινε στο ρόλο της κοινωνικής ασφάλισης - μια μεγάλη κατάκτηση της εργατικής τάξης - και ιδιαίτερα στο ΙΚΑ. Η κατάσταση της κοινωνικής ασφάλισης στη χώρας μας, τόνισαν, δεν ήταν καλή, ήταν μέτρια, ανεχτική. Στα τρία χρόνια, όμως, που πέρασαν όχι μόνο δε βελτιώθηκε, αλλά επιδεινώθηκε.

Κοινή ήταν η διαπίστωση ότι οι παροχές συντάξεων και υγείας είναι όσο ποτέ άλλοτε χαμηλότερες. Τα μεγάλα ελλείμματα παραμένουν. Στο τέλος του 1994 το ΙΚΑ είχε έλλειμμα 316 δισ. δραχμές. Το Ιδρυμα για να μειώσει τα ελλείμματά του πήρε από τον κλάδο υγείας και το ΙΚΑ - ΤΕΑΜ πάνω από 200 δισ. δραχμές. Η κρίση, τονίστηκε, οφείλεται "στην καταλήστευση των αποθεματικών του από τράπεζες και εργοδοσία. Ορισμένοι τα υπολογίζουν σε επτά τρισ. σημερινά". Από την εισφοροδιαφυγή, σύμφωνα με υπολογισμούς, το ΙΚΑ χάνει κάθε χρόνο 200 δισ. δραχμές, ενώ οι παγωμένες οφειλές μαζί με τα πρόσθετα τέλη φτάνουν τα 300 δισ.

Το συνδικαλιστικό κίνημα, επισημάνθηκε, εκτός των εξαιρέσεων, βλέπει με πολλή απάθεια τα τεκταινόμενα στην κοινωνική ασφάλιση, στο ΙΚΑ. "Και στην περίπτωση αυτή, η κοινωνική συναίνεση κάνει το θαύμα της, αφού η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και των περισσοτέρων Ομοσπονδιών αποδέχτηκαν το Μάαστριχτ και τη "Μαύρη Βίβλο"". Ιδιαίτερη κριτική ασκήθηκε στην πρακτική του προέδρου της ΓΣΕΕ Χρ. Πρωτόπαπα τόσο για την τακτική του όσο και για την παραποίηση αιτημάτων των συνταξιούχων.

Οι συνταξιούχοι καλούν τους εργαζόμενους να δείξουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα προβλήματα της κοινωνικής ασφάλισης που τους αφορούν άμεσα, δεδομένου ότι οι νέοι ασφαλισμένοι θα παίρνουν σύνταξη ίση με το 1/3 των συντάξεων του 1990.

Για το θέμα της ενοποίησης των Ταμείων, δήλωσαν ότι δεν είναι αντίθετοι, αρκεί να γίνει με προϋποθέσεις, με τη σύμφωνη γνώμη των ασφαλισμένων και τη διαφύλαξη των δίκαιων κατακτήσεών τους. Οχι ως λύση ανάγκης για τα προβληματικά ταμεία, όπως γίνεται μέχρι σήμερα. Επίσης ζήτησαν να σταματήσει η αρπαγή των κεφαλαίων των επικουρικών ταμείων.

Αναφερόμενοι στις ελλείψεις του ΙΚΑ ζητούν να καλυφθούν τα κενά με γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, να δημιουργηθούν ιατρεία όπου δεν υπάρχουν, να καλυφθούν οι ανάγκες του Ιδρύματος με σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό. Ακόμη ζητούν να μειωθούν τα νοσήλια στο ύψος που ήταν πριν το 1990 και να καταργηθεί το ποσό των 5.000 δραχμών για την είσοδο στο νοσοκομείο. Η διοίκηση του ΙΚΑ, δε, να περάσει στον έλεγχο των ασφαλισμένων με την εποπτεία του κράτους.

Ο Ανάργυρος Διαμαντόπουλος είναι ο πρόεδρος της Ενωσης Συνταξιούχων ΙΚΑ Φθιώτιδας. Δε μας κρύβει την απογοήτευσή του για την πολιτική αυστηρής λιτότητας που εφάρμοσε η κυβέρνηση της ΝΔ και συνεχίζει τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η γυναίκα του επαγγέλλεται οικιακά και ζουν με τη σύνταξη των 90.000 δραχμών (μαζί με το επικουρικό). Τον ρωτάμε πώς τα βγάζει πέρα. "Σφίγγουμε το λουρί - μας απαντά. Μας συνήθισαν να τρώμε μόνο μία φορά, το μεσημέρι. Πρωί και βράδυ τη βγάζουμε με τσάι".

"Η ζωή είναι ποδήλατο, δε φτάνουν τα λεφτά", μας είπε ο 69χρονος συνταξιούχος Γιώργος Μέντζος, από το Αγρίνιο. Η γυναίκα του είναι ανασφάλιστη. Το ζευγάρι ζει με 105.000 δραχμές απ' την κύρια και επικουρική σύνταξη. "Ευτυχώς δεν έχω ενοίκιο - λέει. Μόνο όμως τα έξοδα της ΔΕΗ είναι 70.000 δραχμές. Βάλε τηλέφωνο και νερό... Κι ήμαστε σε μια ηλικία που χρειαζόμαστε και φάρμακα. Τώρα, δε, πρέπει να κάνουμε και δηλώσεις για την Εφορία... ".

Σε κλιμάκωση του αγώνα και μάλιστα "με μεγαλύτερη αντίσταση κατά των αδικιών" προχωρούν οι συνταξιούχοι όλης της χώρας.

Η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα (ΣΕΑ) των συνταξιούχων δημοσιοποίησε χτες επιστολή της προς τα πολιτικά κόμματα, στην οποία ανακοινώνει ότι στις 9 Μάρτη θα γίνει πανσυνταξιουχική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο θέατρο "Διάνα", ώρα 9.30 πμ. Η ΣΕΑ απαρτίζεται απ' τις οργανώσεις των συνταξιούχων του ΙΚΑ, του ΤΕΒΕ, του ΤΣΑ, της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του ΟΣΕ, των ΕΛΤΑ, του ΝΑΤ, των Τραπεζών και του Δημοσίου.

Η ΣΕΑ στην επιστολή της προς τα κόμματα επισημαίνει ότι "δε σημειώθηκε καμιά πρόοδος στην επίλυση των σοβαρών προβλημάτων των συνταξιούχων. Αντίθετα, υπογραμμίζει, η κυβερνητική πολιτική έκανε πιο σκληρή τη λιτότητα με τις μηδαμινές για το 1995 αυξήσεις των συντάξεων και τις αυξήσεις των ειδών πλατιάς κατανάλωσης". Ακόμα, τονίζει η ΣΕΑ, η γενικότερη αντιασφαλιστική και αντισυνταξιουχική πολιτική εγκυμονεί τον κίνδυνο για παραπέρα μείωση των συντάξεων.

Η ΣΕΑ καλεί τα κόμματα να της ορίσουν ραντεβού μέχρι τις 6 Μάρτη για να ανακοινώσουν τις θέσεις των κομμάτων στη συγκέντρωση της 9ης Μάρτη.