ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΑΝΕΡΓΙΑ

"Πρωταθλητές" οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία

Μύθος ο μεγάλος αριθμός των εργαζομένων στο στενό δημόσιο τομέα. Αποκαλυπτικά στοιχεία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας

"Πρωτιά" στον αριθμό των θέσεων απασχόλησης που χάνονται, για να πάρουν οι αντίστοιχοι εργαζόμενοι το δρόμο της ανεργίας, κατέχει ο τομέας της βιομηχανίας, ενώ σε απόσταση αναπνοής ακολουθεί ο τομέας της γεωργίας. Το παραπάνω συμπέρασμα προκύπτει από τα στοιχεία για την εξέλιξη της απασχόλησης και της ανεργίας στο διάστημα από το 1993 και μετά, που καταγράφονται στην εξαμηνιαία έκθεση του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας με θέμα "Τρέχουσες εξελίξεις και προοπτικές στην ελληνική και τη διεθνή οικονομία". Το παραπάνω γεγονός, σε συνδυασμό με την εμφανιζόμενη αυξητική τάση στον αριθμό των απασχολουμένων στον τομέα των υπηρεσιών, κύρια λόγω αυξήσεων που σημειώνεται στην εποχιακή απασχόληση, καταδεικνύει από ακόμα μια σκοπιά τον παρασιτικό χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας και τις θλιβερές επιπτώσεις στο εργατικό δυναμικό της Ελλάδας, της εφαρμοζόμενης από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πολιτικής παραγωγικής υποβάθμισης και περιθωριοποίησης της χώρας. Εντυπωσιακό είναι επίσης το γεγονός ότι στη χώρα μας ο αριθμός των απασχολούμενων στο στενό δημόσιο τομέα, ως ποσοστό της συνολικής απασχόλησης, είναι από τους μικρότερους στις χώρες του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης! Τα ίδια τα στοιχεία καταρρίπτουν το "μύθο" για το "τέρας" του δημοσίου, που επιμένουν να συντηρούν για ευνόητους λόγους οι εκάστοτε κυβερνητικοί ιθύνοντες.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που καταγράφονται στην εξαμηνιαία έκθεση:

Το εργατικό δυναμικό ανήλθε σε 4.326.700 άτομα, έναντι 4.118.400 το 1993, σημειώνοντας αύξηση κατά 5%.
Η συνολική απασχόληση αυξήθηκε στην περίοδο '93-'96 κατά 4,2%.Ετσι ο αριθμός των απασχολουμένων ανήλθε σε 3.876.200 άτομα το 1996 από 3.720.200 άτομα το 1993.
Το γεγονός ότι το εργατικό δυναμικό στο παραπάνω διάστημα αυξήθηκε με γρηγορότερους ρυθμούς σε σχέση με τον αριθμό των απασχολουμένων, καθώς και ότι σημειώνεται αυξανόμενη εισροή μεταναστών στην Ελλάδα, είχε ως αποτέλεσμα την άνοδο του ποσοστού της επίσημα καταγεγραμμένης ανεργίας στο 10,4% το 1996 από 9,7% το 1993. Ετσι, ο αριθμός των καταγεγραμμένων ανέργων ανήλθε σε 450.500 άτομα το 1996 από 398.200 άτομα το 1993, αυξήθηκε δηλαδή κατά 13,1%.
Την περίοδο 1993-1995 (δεν υπάρχουν πιο πρόσφατα στοιχεία) περιορίζεται αισθητά ο αριθμός των απασχολούμενων στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, αλιεία). Ο αριθμός των απασχολουμένων στο συγκεκριμένο τομέα έπεσε στα 781.900 άτομα το 1995 από 793.800 άτομα που ήταν το 1993, μειώθηκαν δηλαδή κατά 11.100 άτομα.
Σημαντική μείωση παρουσίασε επίσης στην τριετία 1993-1995, ο αριθμός των απασχολούμενων στο δευτερογενή τομέα (ορυχεία και λατομεία, βιομηχανία, εταιρίες παροχής ηλεκ., αερίου και νερού, κατασκευές). Στον τομέα αυτό ο αριθμός των απασχολουμένων έφτασε τα 887.100 άτομα το 1995 από 899.800 άτομα που ήταν το 1993, μειώθηκε δηλαδή κατά 12.700 άτομα. Η εξέλιξη αυτή αποτυπώνει από μια άλλη σκοπιά τις συνέπειες της εφαρμοζόμενης από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πολιτικής "αποβιομηχάνισης" και παραγωγικής αποσάθρωσης της χώρας. Μιας πολιτικής της οποίας το "επίτευγμα" είναι η προκλητική αύξηση των υπερκερδών των βιομηχάνων και των μεγαλοεπιχειρηματιών, όχι όμως μέσω της πραγματοποίησης παραγωγικών επενδύσεων που θα απέφερε πολλαπλά οφέλη στην ελληνική οικονομία, αλλά μέσω της τοποθέτησης των κεφαλαίων τους σε παρασιτικούς και κερδοσκοπικούς τομείς της οικονομίας. Στην αντίπερα όχθη των συνεπειών αυτής της πολιτικής, βρίσκονται οι εργαζόμενοι, που είτε βλέπουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται σε επίπεδα εξαθλίωσης, είτε τελικά καταλήγουν να μην έχουν τη δυνατότητα να "πουλήσουν" το μοναδικό "αγαθό" που διαθέτουν, αυτό της εργατικής τους δύναμης. Και γίνονται άνεργοι!
Αντίθετη πορεία με την παραπάνω, σημείωσε ο αριθμός των απασχολουμένων στον τομέα των υπηρεσιών, σαφές δείγμα και αυτό του παρασιτικού χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι απασχολούμενοι στον τομέα των υπηρεσιών (εμπόριο, ξενοδοχεία, εστιατόρια, μεταφορές - επικοινωνίες, κλπ.) ανήλθαν σε 2.154.800 άτομα το 1995 από 2.026.600 άτομα το 1993, αυξήθηκαν δηλαδή κατά 127.400 άτομα. Οπως φαίνεται από τα ίδια στοιχεία, οι απασχολούμενοι στον τομέα των υπηρεσιών καλύπτουν ως ποσοστό τη συντριπτική πλειοψηφία του συνόλου των απασχολουμένων.

"Μύθος" ο διογκωμένος δημόσιος τομέας

Εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία που καταγράφονται σχετικά με τον αριθμό των απασχολουμένων στο στενό δημόσιο τομέα και τα οποία συγκρινόμενα με άλλες χώρες της Ευρώπης ή του ΟΟΣΑ καταρρίπτουν το "μύθο" του δήθεν υπερπλεονάζοντος προσωπικού της κεντρικής δημόσιας διοίκησης της Ελλάδας. Σύμφωνα με τα στοιχεία, ο αριθμός των υπαλλήλων της κεντρικής διοίκησης αυξήθηκε με ρυθμό 1,8% ετησίως, ενώ το πρώτο τρίμηνο του 1997 σημειώνεται άνοδος κατά 1,4%. Το αξιοσημείωτο όμως είναι - όπως σημειώνεται - ότι στη χώρα μας ο αριθμός των απασχολουμένων στη Γενική Κυβέρνηση ως ποσοστό της συνολικής απασχόλησης είναι από τους μικρότερους στις χώρες του ΟΟΣΑ και συγκεκριμένα 12,3% έναντι 18% - 19% (στις χώρες του ΟΟΣΑ)! Επίσης είναι ο μικρότερος στο σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης όπου το ποσοστό αυτό φτάνει το 19,3%! Αν ληφθεί υπόψη το σύνολο του ευρύτερου κυβερνητικού τομέα (συμπεριλαμβανομένων και των δημοσίων επιχειρήσεων και τραπεζών δημοσίου συμφέροντος) το σχετικό ποσοστό στη χώρα μας ανεβαίνει στο 17,3% το 1995, το οποίο εξακολουθεί να είναι χαμηλότερο από το μέσο όρο των χωρών της ΕΕ. Ασχετα από το ποσοστό των εργαζομένων που απασχολούνται στο δημόσιο, είναι βέβαια εντελώς διαφορετικό ζήτημα πώς οι διάφορες κυβερνήσεις αξιοποιούν - δηλαδή, δεν αξιοποιούν - το δυναμικό αυτό και πως έχουν μετατρέψει το δημόσιο τομέα συνολικά σ' ένα ρουσφετολογικό μηχανισμό εξυπηρέτησης των στενών τους κομματικών συμφερόντων και χώρο ομηρίας εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων.

Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ

"ΣΟΦΤΕΞ" - "ΜΕΛ" - "ΚΕΡΑΦΙΝΑ" - "ΒΩΞΙΤΕΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ"

"Σέρνουν" το χορό των ιδιωτικοποιήσεων

Νέος κύκλος παθών αναμένεται να αρχίσει για τη "Σόφτεξ", ενώ πρόσφορος μήνας φαίνεται πως θα είναι ο Σεπτέμβρης για την αποκρατικοποίηση των άλλων τριών επιχειρήσεων

Ο Σεπτέμβρης φαίνεται να είναι ο μήνας που θα ανεβάσει το θερμόμετρο των αποκρατικοποιήσεων, καθώς αναμένονται εξελίξεις τόσο για τις τρεις εταιρίες του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ), "Κεραφίνα" ΜΕΛ και "Βωξίτες Ελευσίνας", για τις οποίες η κυβέρνηση έχει ανοίξει ήδη τον αδιέξοδο δρόμο της ιδιωτικοποίησής τους, ενώ αναμένεται και νέος κύκλος παθών για τη ΣΟΦΤΕΞ. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που έχει θέσει ο ΟΑΕ μέχρι τις 16 Ιουλίου ολοκληρώνεται ο κύκλος των μη δεσμευτικών προσφορών για την πώληση των εταιριών, ΚΕΡΑΦΙΝΑ, ΜΕΛ και ΒΩΞΙΤΕΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ, ενώ τον Σεπτέμβρη αντί του Αυγούστου που αρχικά είχε προγραμματιστεί θα ξεκινήσουν οι διαγωνισμοί για τις δεσμευτικές προσφορές από τους υποψήφιους επενδυτές. Τόσο για την ΚΕΡΑΦΙΝΑ όσο και για τους "Βωξίτες Ελευσίνας", έχουν σπεύσει ήδη διάφοροι επίδοξοι αγοραστές να υποβάλουν μη δεσμευτικές προσφορές, ενώ ανάλογο ενδιαφέρον εκτιμάται από τον ΟΑΕ ότι υπάρχει και για τη βιομηχανία ειδών υγιεινής στην Κόρινθο, ΜΕΛ. Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για κερδοφόρες επιχειρήσεις, οι οποίες εξυγιάνθηκαν όπως και πολλές άλλες με χρήματα του δημοσίου, για να επιστραφούν καθαρές από χρέη στους ιδιώτες που πριν μερικά χρόνια τις βούλιαξαν και τις παράτησαν.

Συγκεκριμένα:

Η χαρτοβιομηχανία ΜΕΛ, αυτή τη στιγμή κατέχει το 20% της ελληνικής αγοράς ειδών υγιεινής και ταυτόχρονα κάνει σημαντικές εξαγωγές, κύρια προς το Ισραήλ. Το '96 παρουσίασε τζίρο ύψους 1,7 δισ. δραχμών, παρά τις "φιλότιμες" προσπάθειες από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να οδηγηθεί σε οικονομικό αδιέξοδο. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το 1990 έγινε έλεγχος στην επιχείρηση από την Εφορία και της επιβλήθηκε πρόστιμο 800 εκατομ. δραχμών για ατασθαλίες που είχαν γίνει, όταν την επιχείρηση είχε ο πρώην ιδιοκτήτης της,Ν. Στασινόπουλος.
Η εταιρία "Βωξίτες Ελευσίνας" (η οποία με την ένταξή της στον ΟΑΕ κληρονόμησε και όλα τα χρέη του ομίλου "Σκαλιστήρι" στον οποίο και ανήκε), όχι μόνο είναι βιώσιμη, αλλά εξάγει και το 50% της παραγωγής της, κατέχοντας τη δεύτερη θέση στις εξαγωγές βωξίτη.
Η ΚΕΡΑΦΙΝΑ (η οποία πέρασε στο παρελθόν κάτω από τον έλεγχο του δημοσίου μαζί με τα υπέρογκα χρέη που φόρτωσαν οι πρώην ιδιοκτήτες της οικογένειας Κεφάλα), έχει μετατραπεί σε κερδοφόρα εταιρία με αξιόλογα μερίδια στην αγορά.
Για τη χαρτοποιία ΣΟΦΤΕΞ, άδηλο εξακολουθεί να παραμένει το μέλλον της, η υπονόμευση της οποίας απέκτησε νέες διατάσεις από τον περασμένο Δεκέμβρη, με τον πόλεμο που άνοιξαν οι πιστώτριες τράπεζες. Παρά τις επαναλαμβανόμενες δεσμεύσεις της κυβέρνησης για χρηματοδότηση, η επιχείρηση ακόμη δεν έχει πάρει τα 3,9 δισ. δρχ, που υποσχέθηκαν κυβέρνηση και τράπεζες, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει ακόμη σημαντικό πρόβλημα ρευστότητας. Οι τελευταίες εξελίξεις αναφέρουν ότι η χρηματοδότηση θα γίνει άμεσα, με σκοπό στις 19 Σεπτεμβρίου ή να ξεκινήσει ο διαγωνισμός για την πώληση του μετοχικού της κεφαλαίου. Ζητούμενο είναι πάντως το εάν θα βρεθεί αγοραστής, αφού ευρέως είναι γνωστό, ότι συγκεκριμένα μεγαλοσυμφέροντα ενδιαφέρονται όχι για την αγορά μετοχικού κεφαλαίου, αλλά για το κλείσιμό της και στη συνέχεια το κομμάτιασμα για να αρπάξουν τα φιλέτα που λιμπίζονται χρόνια.

Ολες οι παραπάνω ιδιωτικοποιήσεις εντάσσονται στη γενικότερη λογική του ξεπουλήματος που εφαρμόζει η κυβέρνηση και στο στόχο της μέσα στο 1998 να έχει απαλλάξει από το δημόσιο όλες τις πρώην προβληματικές επιχειρήσεις που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του ΟΑΕ, για να κλείσει και τον Οργανισμό. Η ανεργία και η αποβιομηχάνιση, είναι φαινόμενα που ποσώς απασχολούν την εκσυγχρονιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Χ. Λ.

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΒΙΟΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Προκλητική εμμονή στον "κοινωνικό διάλογο"

Σταθερό αίτημα των ΕΒΕ η αποχώρηση της διοίκησης της Συνομοσπονδίας από το διάλογο - "μαϊμού"

Εμμένουν στη συμμετοχή τους στο ψευτοδιάλογο της κυβέρνησης οι εκπρόσωποι του προεδρείου της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ), που ανήκουν στις παρατάξεις ΠΑΣΚΕΒΕ, ΔΑΚΜΜΕ και ΑΣΚΜΜΕ. Παρά το γεγονός ότι είναι πλέον φανερό πως ο "κοινωνικός διάλογος" και οι κυβερνητικές προθέσεις τίποτα κοινό δεν έχουν με τα συμφέροντα των εκατοντάδων χιλιάδων επαγγελματοβιοτεχνών και των μικρεμπόρων, η διοίκηση της Συνομοσπονδίας προκλητικά συνεχίζει να συνδιαλέγεται σε βάρος των ΕΒΕ, υπονομεύοντας παράλληλα την προοπτική αγωνιστικής διεκδίκησης λύσεων στα οξυμένα προβλήματα. Την αποχώρηση της Συνομοσπονδίας από το "διάλογο" έχει ζητήσει και η Αγωνιστική Συσπείρωση που στηρίζεται από τη Δημοκρατική Κίνηση ΕΒΕ (ΔΗΚΕΒΕ), καταγγέλλοντας παράλληλα ότι οι εκπρόσωποι των τριών παρατάξεων αποφεύγουν ακόμα και την άσκηση κριτικής στις θέσεις και την τακτική της κυβέρνησης στα θέματα που αφορούν τους ΕΒΕ.

Η Αγωνιστική Συσπείρωση επισημαίνει

Οι κυβερνητικές προτάσεις σημαίνουν νέα προνόμια και κίνητρα για το κεφάλαιο και βαριές συνέπειες για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους ΕΒΕ. Σε ό,τι αφορά τις θέσεις της κυβέρνησης οι εκπρόσωποι της Αγωνιστικής Συσπείρωσης επισημαίνουν μεταξύ άλλων τα εξής:

Για το φορολογικό, η κυβέρνηση εκτιμά πως δε χρειάζεται καμία αλλαγή.
Για τον ανταγωνισμό, επαναλαμβάνει την προσήλωσή της στους μηχανισμούς της αγοράς και τα γενικόλογα και χωρίς αντίκρισμα περί εξασφάλισης του υγιούς ανταγωνισμού, τροποποίησης της σχετικής νομοθεσίας και ενεργοποίησης της επιτροπής ανταγωνισμού. Παράλληλα εμφανίζει ως πρωτοποριακές τις ρυθμίσεις περιορισμού των τετραγωνικών των σούπερ μάρκετ και των πολυκαταστημάτων που έχουν κριθεί στην πράξη ως πλήρως αναποτελεσματικές.
Για την τραγική κατάσταση, στην οποία βρίσκονται οι ΕΒΕ όχι μόνο δε βρίσκει κουβέντα να πει η κυβέρνηση αλλά επαναλαμβάνει και τη γνωστή κοροϊδία περί ενίσχυσης των ΜΜΕ από τον αναπτυξιακό νόμο και τακονδύλια της ΕΕ
Για το χρηματοπιστωτικό τομέα, οι προτάσεις της κυβέρνησης παραπέμπουν στις συνεταιριστικές τράπεζες και τις εταιρίες αμοιβαίων εγγυήσεων που δε λύνουν το πρόβλημα της χρηματοδότησης. Κουβέντα δε γίνεται για ένα ειδικό καθεστώς χρηματοδότησης των ΕΒΕ από το τραπεζικό σύστημα.
Σε πάρα πολλά σημεία των προτάσεων της κυβέρνησης αναφέρεται ως μέτρο για την αντιμετώπιση της ανεργίας η ενίσχυση της αυτοαπασχόλησης ανέργων ή απολυμένων. Αυτό λέγεται όταν η ίδια η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός ΜΜΕ που πρέπει να κλείσουν.
Ενώ οι προτάσεις της κυβέρνησης βρίθουν από κίνητρα για το κεφάλαιο για τους εργαζόμενους προβλέπουν: διεύρυνση της μερικής απασχόλησης, διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα με ταυτόχρονη κατάργηση των υπερωριών, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων μέσω των τοπικών συμφώνων απασχόλησης, για τους συνταξιούχους που εργάζονται να μειώνεται η σύνταξή τους, λιτότητα για τους μισθούς, μείωση των πραγματικών εισοδημάτων των εργαζομένων.

Επίσης, η Αγωνιστική Συσπείρωση καταγγέλλει πως η κυβέρνηση όχι απλά έχει αντιλαϊκές θέσεις στον "κοινωνικό διάλογο", αλλά τις εφαρμόζει κιόλας ενώ υποτίθεται ότι γίνεται διάλογος. Χαρακτηριστικά παραδείγματα για τους ΕΒΕ είναι πρώτον ότι πρόσφατα αύξησε τη φορολογική επιβάρυνση μέσω των "αντικειμενικών κριτηρίων" και δημοσιοποίησε τη ρύθμιση που έχει ετοιμάσει το υπουργείο Εσωτερικών για την επέκταση του 5%. Δεύτερον, λέει ότι θα εξασφαλίσει όρους υγιούς ανταγωνισμού, θα ενεργοποιήσει την επιτροπή ανταγωνισμού και από την άλλη πρόσφατα σε μια περίπτωση χαρακτηριστικής μονοπωλιακής εκμετάλλευσης όπως αυτή που ήρθε στη δημοσιότητα με την "κόντρα" βιομηχανιών - σούπερ μάρκετ περιορίστηκε σε εκκλήσεις προς τις δύο πλευρές. Τρίτον, ενώ υποτίθεται ότι θα γίνει διάλογος για το ασφαλιστικό η κυβέρνηση ψηφίζει νομοσχέδιο για την υγεία που φορτώνει τεράστια βάρη στα ασφαλίστηκα ταμεία. Συνεπώς, υπογράμμισε, δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη ότι μέσα από τον "κοινωνικό διάλογο" είναι δυνατό να αλλάξει ή έστω να βελτιωθεί η κυβερνητική πολιτική. Μόνο συνενοχή υπάρχει.

Σε ό,τι αφορά, δε, τις προτάσεις της ΓΣΕΒΕΕ που μετέφεραν οι εκπρόσωποι των τριών παρατάξεων ως τέτοιες στον "κοινωνικό διάλογο" δεν ανταποκρίνονται στα προβλήματα των ΕΒΕ αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και στα αιτήματα που μέχρι τώρα παλεύονται από το συνδικαλιστικό κίνημα. Υπάρχουν, υπογράμμισε, ασάφειες, λαθεμένες ή αντικρουόμενες θέσεις.

Σταθερό αίτημα πάντως των ΕΒΕ σ' αυτή τη φάση δεν μπορεί παρά να είναι η αποχώρηση της ΓΣΕΒΕΕ από την απάτη του "κοινωνικού διαλόγου", για να μην είναι και οι ΕΒΕ συνένοχοι στην κυβερνητική πολιτική.