Εφτά λέξεις: "Ζήτω η ειρήνη! Ζήτω η πανανθρώπινη λευτεριά! ".Αντήχησαν στο χώρο εκτελέσεων του δάσους του Σέιχ Σου, στη Θεσσαλονίκη. Και μετά οι ριπές των όπλων του εκτελεστικού αποσπάσματος. Εκτελώντας τον 22χρονο Νίκο Νικηφορίδη, πίστεψαν πως εκτελούν και την ειρήνη, το όραμα για "πανανθρώπινη λευτεριά".

Ηταν 5 Μάρτη 1951.Το ρολόι του Νίκου σταμάτησε στις 4 και 20 το πρωί. Τα τελευταία λόγια του νεαρού μάρτυρα της ειρήνης ηχούν και σήμερα, ακριβώς 44 χρόνια μετά, σαν κάλεσμα στις συνειδήσεις μας για αγώνα για την ειρήνη. Η ζωή του, ο αγώνας του και η θυσία του, δίνουν υπόσταση στο όραμα της "πανανθρώπινης λευτεριάς". Το μεγαλείο του φαίνεται και από τα λόγια που είπε στη μάνα του Ευγενία, όταν τον είδε για τελευταία φορά: "Μάνα μην κλαις και μην παρακαλάς. Αξίζει να πεθάνω και εσύ να κλάψεις για να μην πεθάνουν πολλοί και για να μην κλάψουν πολλές μάνες".

Ο Νίκος Νικηφορίδης συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη, καταδικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο "τρις εις θάνατον" και οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα γιατί μάζευε υπογραφές κάτω από την "Εκκληση της Στοκχόλμης",ένα κείμενο που διακινούνταν σε όλο τον κόσμο με το οποίο απευθυνόταν έκκληση για κατάργηση των ατομικών όπλων. Οργωνε τις γειτονιές και χτυπούσε τις πόρτες των σπιτιών της Θεσσαλονίκης.

Το στρατοδικείο τον καταδίκασε με βάση τον "Αναγκαστικό Νόμο" 509 για σύσταση παράνομου μηχανισμού, κατασκοπία κλπ. Με το νόμο αυτό χιλιάδες κομμουνιστές οδηγήθηκαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα και δεκάδες χιλιάδες στις εξορίες και στις φυλακές. Μαζί με τον Ν. Νικηφορίδη εκτελέστηκαν και τρία ανταρτόπουλα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, ηλικίας 17 χρονών. Την προηγούμενη βραδιά από τα κελιά τους ακούγονταν αντάρτικα τραγούδια. Αγαπούσαν τη ζωή γι' αυτό αγωνίζονταν αλλά ούτε και ο θάνατος τους φόβισε. Για την ιστορία να πούμε, ότι το στρατοδικείο λειτούργησε και το απόσπασμα στήθηκε, με κυβέρνηση που πρωθυπουργός της ήταν ο Σοφ. Βενιζέλος και αντιπρόεδρός της ο αποκληθείς "Γέρος της Δημοκρατίας", Γ. Παπανδρέου.Την επομένη της εκτέλεσης οι αθηναϊκές εφημερίδες πέρασαν στα ψιλά τη συγκλονιστική είδηση: "Εκτελέστηκε χθες εις τας φυλακάς του Επταπυργίου, ο κομμουνιστής Νίκος Νικηφορίδης, 22 ετών, όστις είχε καταδικαστεί τρις εις θάνατον, υπό του Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης, διά παράβασιν του Α. Ν. 509. Μετά του Νικηφορίδη, εκτελέστηκαν τρεις ακόμα κομμουνιστές, καταδικασθέντες εις θάνατον, των οποίων η εκτέλεσις της ποινής εκκρεμούσε από 2,5 ετών".

Τρεις περίπου βδομάδες μετά την εκτέλεση, στην οδό Αρύτης 28 στο Παγκράτι, στο πατρικό σπίτι του Νικηφορίδη, έφθανε σταλμένο από τη Φρειδερίκη, ένα γράμμα. Ηταν η "χάρις"... Το παλάτι αφού έδωσε την εντολή για τη δολοφονία, ερχόταν τώρα να διεκδικήσει εύσημα μεγαλοψυχίας.

Ο Νίκος Νικηφορίδης έγινε ιδέα, σύμβολο αγώνα που συνεπήρε και ενέπνευσε χιλιάδες και χιλιάδες νέους. Το αίμα του άνοιξε τον δρόμο που διάβηκαν ο Γρηγόρης Λαμπράκης και εκατομμύρια άλλοι αγωνιστές της ειρήνης.

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Ο Νίκος Νικηφορίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Από πολύ μικρός γνώρισε τη φρίκη του πολέμου και της Κατοχής. Μπήκε από τους πρώτους στις γραμμές της Αντίστασης ενάντια στον κατακτητή. Εγινε αετόπουλο και μετά ΕΠΟΝίτης. Λίγο αργότερα, παρά τη μικρή του ηλικία, έγινε γραμματέας της ΕΠΟΝ Παγκρατίου.

Πάλεψε ακούραστα μέρα - νύχτα για τη λευτεριά της Ελλάδας. Πολλές φορές πιάστηκε και βασανίστηκε, πότε γιατί μοίραζε παράνομο υλικό, πότε γιατί τις νύχτες μετέδιδε με το χωνί το δελτίο ειδήσεων, πότε γιατί έγραψε στους τοίχους με κόκκινη μπογιά το "Λευτεριά ή Θάνατος".

Αριστος μαθητής, αποφοιτά με βραβείο από το Νυχτερινό Γυμνάσιο της Πλάκας. Το βραβείο του όμως, δεν μπόρεσε ποτέ να το πάρει.

Το 1947 μόλις τελείωσε το γυμνάσιο, στάλθηκε μαζί με χιλιάδες άλλους αγωνιστές στην Ικαρία και αργότερα στη Μακρόνησο, όπου βασανίστηκε απάνθρωπα.

Σχεδόν ετοιμοθάνατο από τα βασανιστήρια, τον αφήνουν ελεύθερο το 1950.

Πάλεψε με το θάνατο δύο μήνες. Μόλις έγινε καλά άρχισε να δουλεύει πάλι δραστήρια για το ΚΚΕ και την εδραίωση της ειρήνης. Τον Οκτώβρη του 1950 πήγε στη Θεσσαλονίκη για να οργανώσει εκεί το φιλειρηνικό μέτωπο και να μαζέψει υπογραφές κάτω από την έκκληση της Στοκχόλμης, για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων.

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1951 συλλαμβάνεται μαζί με άλλους συντρόφους του. Στην Ασφάλεια βασανίστηκε άγρια για να προδώσει τους συντρόφους του. Δε λύγισε όμως.

Αρχές Φλεβάρη γίνεται η "δίκη" του, στο Εκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης. Καταδικάζεται με τον Α. Ν. 509 τρεις φορές σε θάνατο.

Και μέσα στο Στρατοδικείο διακήρυξε με θάρρος την ιδεολογία του: "Ημουν, είμαι και θα πεθάνω κομμουνιστής".

Παγκόσμια κινητοποίηση οργανώθηκε για τη σωτηρία του. Η κυβέρνηση Σ. Βενιζέλου σπεύδει να δηλώσει ότι "δε γίνονται εκτελέσεις πλέον".

Παρά τις διαβεβαιώσεις, ο Νίκος Νικηφορίδης εκτελείται αιφνιδιαστικά, τα χαράματα της 5 Μάρτη μαζί με τρεις ακόμα αντάρτες ΕΠΟΝίτες. Τα νεκρά σώματα τα έριξαν σε ένα λάκκο...

Σε πορεία ανασύνταξης και ανασυγκρότησης των δυνάμεών του, το φιλειρηνικό κίνημα. Οι προσυνεδριακές διαδικασίες για το 12ο Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ που θα διεξαχθεί από τις 31 Μάρτη μέχρι τις 2 Απρίλη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ανοίγουν τον δρόμο για ενεργοποίηση των φιλειρηνικών δυνάμεων. Δεκάδες προσυνεδριακές συνελεύσεις των τοπικών Επιτροπών Ειρήνης και περιφερειακές συνδιασκέψεις πραγματοποιούνται το διάστημα αυτό σε όλη την Ελλάδα.

Η ΕΕΔΥΕ βαδίζει με αισιοδοξία προς το συνέδριό της μέσα από μια πορεία γενικών συνελεύσεων και συσκέψεων των τοπικών Επιτροπών Ειρήνης, που φέρνουν στην επικαιρότητα την ανάγκη μαζικής δράσης για την ειρήνη, με συγκεκριμένες μορφές που θα συσπειρώνουν όλο και περισσότερους ανθρώπους.

Οι γενικές συνελεύσεις και οι συνδιασκέψεις συνεχίζονται. Η Παμπειραϊκή Συνδιάσκεψη θα πραγματοποιηθεί την επόμενη Κυριακή 12 Μάρτη στις 9 π.μ. στην αίθουσα της ΠΝΟ. Η Παναθηναϊκή θα γίνει το Σάββατο 18 Μάρτη στις 9 π.μ. στο κτίριο "Κωστή Παλαμά".

Η ΕΕΔΥΕ στην πορεία προς το 12ο Συνέδριό της διοργανώνει τις παρακάτω εκδηλώσεις:

- 20 Μάρτη στο αμφιθέατρο της Φοιτητικής Εστίας Ζωγράφου στις 5 μ.μ. για το το πρόβλημα των ναρκωτικών από τη σκοπιά της υπεράσπισης της ζωής. Διοργανώνεται από την ΠΕΔΥΕ σε συνεργασία με το Δήμο Ζωγράφου και το Εθνικό Συμβούλιο κατά των ναρκωτικών.

- 22 Μάρτη στο αμφιθέατρο των σχολείων του Ταύρου στις 5μ.μ. για το Περιβάλλον από τη σκοπιά του κινήματος ειρήνης. Διοργανώνεται από την ΕΕΔΥΕ σε συνεργασία με το Δήμο Ταύρου και το ΤΕΕ.

- 28 Μάρτη - 2 Απρίλη, στο κτίριο "Κωστή Παλαμά (Ακαδημίας και Σίνα) Εκθεση αφίσας, φωτογραφίας και σκίτσου από τα 40 χρόνια της αντιιμπεριαλιστικής δράσης της ΕΕΔΥΕ.

- 3 Απρίλη θα δοθεί μεγάλη συναυλία στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με τη συμμετοχή κορυφαίων καλλιτεχνών όπως ο Β. Παπακωνσταντίνου,η Αφροδίτη Μάνου,ο Λουκιανός Κηλαηδόνης,η Ελευθερία Αρβανιτάκη και άλλοι που τα ονόματά τους θα ανακοινωθούν εντός των ημερών.

"Απαιτούμε την απόλυτη απαγόρευση του ατομικού όπλου φοβερής μαζικής εξόντωσης για τους λαούς.

Απαιτούμε τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού διεθνούς ελέγχου, που θα εξασφαλίζει την εφαρμογή αυτού του μέτρου απαγόρευσης.

Πιστεύουμε πως η κυβέρνηση, που πρώτη θα χρησιμοποιούσε τα ατομικά όπλα ενάντια σε οποιανδήποτε χώρα, θα διέπραττε ένα έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα και γι' αυτό θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί σαν εγκληματίας πολέμου.

Καλούμε όλους τους καλοπροαίρετους ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο να υπογράψουν αυτή την έκκληση".

Αυτό είναι το κείμενο της "Εκκλησης της Στοκχόλμης". Ο Νίκος Νικηφορίδης την υπέγραψε με το αίμα του. Το κείμενο αυτό αποτέλεσε την πρώτη παγκόσμια εκστρατεία για τον αφοπλισμό, που οργάνωσε το νεοσύστατο τότεΠαγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης (ΠΣΕ). Στην εκστρατεία αυτή, συμμετείχε και το ελληνικό κίνημα ειρήνης, που έκανε τα πρώτα του βήματα κάτω από συνθήκες τρομοκρατίας, που είχε επιβάλει το μετεμφυλιοπολεμικό κράτος και η αμερικανοκρατία.

Εκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον κόσμο έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από αυτό το κείμενο, που η διακίνησή του από τον Νίκο θεωρήθηκε πράξη κατασκοπίας για την οποία καταδικάστηκε "τρις εις θάνατον"!

Πρώτος από δεξιά ο Ν. Νικηφορίδης, στη Μακρόνησο