"

Οι κινητοποιήσεις των συνταξιούχων, των εργατών του Σκαραμαγκά, των οικοδόμων, των 30 σωματείων της Αθήνας, αλλά και των πανελλαδικών κινητοποιήσεων των αγροτών και των μικρομεσαίων των πόλεων εναλλάσσονται μέσα στο 1995.

Οι αγώνες δεν είναι τυχαίο και αυθόρμητο γεγονός, όσο κι αν το αυθόρμητο συνυπάρχει, εκφράζοντας την αγανάκτηση των λαϊκών μαζών απέναντι σε μια αντιδραστική - αντιλαϊκή πολιτική, ολοένα αυξανόμενης και πιο άγριας εκμετάλλευσης. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 28-3-95 αντιμετωπίζει τις κινητοποιήσεις με τον τίτλο: "Η υπομονή έχει και τα όριά της" θέλοντας να αναδείξει τη δήθεν "αγανάκτηση του κοινού" από τις αγροτικές κινητοποιήσεις.

Το ίδιο ακριβώς λένε οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι ΕΒΕ, οι αγρότες όταν αποφασίζουν να αγωνιστούν. Η υπομονή απέναντι σ' αυτή την πολιτική έχει τα όριά της. Οι κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη γίνονται σε μια περίοδο που οι διεργασίες για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες πολιτικοκοινωνικής συναίνεσης και ο απόηχος των δρομολογούμενων "εκσυγχρονισμών" από το αστικό πολιτικό κατεστημένο δεν έχουν κοπάσει. Οι αγώνες τάραξαν την "ησυχία" των ηγεσιών των κομμάτων που υπηρετούν το σύστημα. Ο "μονόδρομος" της συναινετικής λογικής είτε της συντηρητικής, είτε της εξωραϊσμένης του "ΣΥΝ" αμφισβητείται. Γι' αυτό και ο "νεοαριστερός" νομάρχης Μαγνησίας και στέλεχος του "ΣΥΝ", Σκοτεινιώτης, καυχιόταν μαζί με την ΑΥΓΗ για το κατόρθωμά του να σπάσει το μπλόκο του Αλμυρού, αποδείχνοντας για μια ακόμη φορά, πόσο καλές υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει στο σύστημα ο πολιτικός αυτός σχηματισμός. Επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι εκτός από τις διεργασίες στις κορυφές, διεργασίες έχουμε και στη βάση. Διεργασίες θετικές που κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορούν να ανοίξουν το δρόμο μιας αντιιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής συσπείρωσης. Η σύνοδος της ΚΕ του Δεκέμβρη έκανε την πιο κάτω εκτίμηση:

"Παρά το γεγονός ότι οι εφεδρείες και εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν, για τη συνέχιση της σημερινής πολιτικής, η άρχουσα τάξη ανησυχεί για την προοπτική και το ρόλο του λαϊκού παράγοντα στην πορεία. Την ανησυχούν οι αγώνες που δεν έχουν σταματήσει καθόλου. Την ανησυχεί η διογκούμενη αγανάχτηση. Δεν αισθάνεται παντοδύναμη... Ανησυχεί την άρχουσα τάξη της χώρας μας το γεγονός ότι δεν έχει κυριαρχήσει η υποταγή και ενσωμάτωση του εργατικού και λαϊκού κινήματος της χώρας. Οι κοινωνικές αντιθέσεις βαθαίνουν, η λαϊκή δυσαρέσκεια είναι έντονη, έστω κι αν δεν έχει ακόμα πάρει πολιτικά χαρακτηριστικά και δεν εκφράζεται με ισχυρούς ταξικούς αγώνες".

***

1. Ανεξάρτητα από τη μορφή, τη μαζικότητα, την οξύτητα και τη διάρκεια των κινητοποιήσεων το περιεχόμενό τους, οι στόχοι και οι διεκδικήσεις είναι πιο πολιτικοποιημένα.

Η πάλη για να μην ιδιωτικοποιηθούν τα Ναυπηγεία, για μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας και της υπεράσπισης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, για ανθρώπινη ζωή των συνταξιούχων, αλλά και για μείωση του κόστους καλλιέργειας για τους αγρότες, για στήριξη των προϊόντων τους ή το άδικο και εξοντωτικό φορολογικό σύστημα, η στέγη, ο τζίρος για τους ΕΒΕ είναι στόχοι που στον α ή β βαθμό αμφισβητούν την πολιτική που ασκείται στη χώρα. Μια πολιτική που αντικειμενικά, και ανεξάρτητα από το πόσο συνειδητοποιείται από τις λαϊκές δυνάμεις, υλοποιεί τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Λευκής Βίβλου, ενάντια στα άμεσα αλλά και τα γενικότερα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των ΕΒΕ και της αγροτιάς. Ζητήματα που οι κομμουνιστές πρέπει να αναδείχνουν στην πρώτη γραμμή του ιδεολογικοπολιτικού τους μετώπου.

2. Η δράση από τα κάτω, των πρωτοβάθμιων οργανώσεων, σε συνδυασμό με την οξύτητα των προβλημάτων ξεπερνά τη συνειδητή υποταγή σ' αυτές τις πολιτικές επιλογές, των ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών ηγεσιών (ΓΣΕΕ, ΓΕΣΑΣΕ κλπ) καταχτώντας μορφές συντονισμού που εξυπηρετούν την αγωνιστική συσπείρωση και δράση. Η κινητοποίηση των αγροτών είναι ένα θαυμάσιο δείγμα τέτοιας κατάχτησης.

3. Η ουσιαστική λειτουργία των Αβάθμιων οργανώσεων, η συσπείρωση και συμμετοχή των μελών τους στις διαδικασίες, στις αποφάσεις, ανοίγει το δρόμο ενωτικών αγώνων παρά τις προσπάθειες των ηγεσιών των κομμάτων του κατεστημένου. Ταυτόχρονα συμβάλλει στη συσπείρωση και δράση ανθρώπων με διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις ενάντια στην κυβερνητική πολιτική (συνταξιούχοι - αγρότες).

Αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά και τις προϋποθέσεις που ανοίγονται για κοινή δράση, προώθηση κοινωνικών συμμαχιών εργατικής τάξης, ΕΒΕ, αγροτιάς συνειδητοποιεί το αστικό πολιτικό κατεστημένο, όταν ρίχνει το σύνθημα "να χτυπηθούν οι φοροφυγάδες". Ο στόχος διπλός. Να κατασυκοφαντηθούν οι κινητοποιήσεις, να δημιουργηθούν και να οξυνθούν αντιθέσεις ανάμεσα στην εργατική τάξη, τους ΕΒΕ και τους αγρότες. Τα ΜΜΕ, σαν μέρος του αστικού πολιτικού εποικοδομήματος, χτυπούν ίσια στις συνειδήσεις των εργαζομένων που ζητούν διέξοδο και ενάντια στην κοινή δράση. Η στρατηγική των πολυεθνικών απαιτεί μια τέτοια ταχτική μπροστά στους αγώνες. Η αξιοποίηση των πλειοψηφιών της ταξικής συνεργασίας σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ κλπ., με αίτημα να εφαρμοστεί ο νόμος με τα αντικειμενικά κριτήρια, θέλει να αντιπαραθέσει την εργατική τάξη στους φυσικούς της συμμάχους.

***

1. Να μείνουν στο απυρόβλητο οι πραγματικοί φοροφυγάδες δηλαδή το μεγάλο κεφάλαιο, οι πολυεθνικές με τα κέρδη και υπερκέρδη. Να μπορούν να συνεχίζουν την ασύδοτη δράση τους για ένταση της εκμετάλλευσης όχι μόνο της εργατικής τάξης αλλά και των ΕΒΕ και της αγροτιάς.

2. Να προλεταριοποιηθούν βίαια οι μικροί και μεσαίοι αγρότες. Να συγκεντρωθεί η καλλιεργήσιμη γη σε ελάχιστα χέρια. Να υπάρχουν σχέσεις μεγάλης καπιταλιστικής παραγωγής στην αγροτική οικονομία με την εξαφάνιση μικρών και μεσαίων νοικοκυριών. Να ενταθεί η καπιταλιστική εκμετάλλευση της γης με ταυτόχρονη μείωσή της. Αλλωστε δεν είναι κρυφό, ότι η Λευκή Βίβλος προωθεί τη μείωση της καλλιεργήσιμης γης στην ΕΕ στο 1/3 της σημερινής. Τόσο οι συμφωνίες της ΓΚΑΤΤ, όσο και η ΚΑΠ εκεί οδηγούν την αγροτιά στη χώρα μας.

3. Να απαλλοτριωθούν βίαια οι ΕΒΕ. Ο χώρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων διεκδικείται από το πολυεθνικό κεφάλαιο, στη σφαίρα κυρίως των υπηρεσιών, του εμπορίου αλλά και στο βιοτεχνικό χώρο.

4. Η προλεταριοποίηση τμημάτων από ΕΒΕ και αγροτιά θα αυξήσει την ήδη ογκούμενη στρατιά ανέργων, με ταυτόχρονη απώλεια σημαντικών παραγωγικών δυνάμεων. Θα διευκολύνει το πέρασμα των νέων εργασιακών σχέσεων, την αφαίρεση κεκτημένων από την εργατική τάξη.

5. Η ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων (Σκαραμαγκάς) διευρύνει την ασυδοσία του κεφαλαίου, πολλαπλασιάζει την ανεργία, αφαιρεί προϋποθέσεις ανάπτυξης προς όφελος των εργαζομένων σε μια αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή προοπτική. Δυσκολεύει τους όρους της ταξικής πάλης σε αντικαπιταλιστική προοπτική.

6. Η καλλιέργεια αντιθέσεων ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της, προσπαθεί να καλλιεργήσει αυταπάτες στην εργατική τάξη για τους πραγματικούς αίτιους της κρίσης, να στρέψει αλλού τις δικές της αντιστάσεις, να προετοιμάσει το έδαφος για να ρίξει ακόμη μεγαλύτερα βάρη της κρίσης στην πλάτη της. Συσκοτίζει την κύρια αντίθεση που βαθαίνει, και εμποδίζει την προοπτική ενός ισχυρού κοινωνικού μετώπου που θα μπορεί να συγκρουστεί πιο αποτελεσματικά με το κεφάλαιο.

***

Συνεπώς από την πολιτική που καθόρισε η απόφαση της ΚΕ το Δεκέμβρη απορρέουν και τα καθήκοντα μπροστά στους αγώνες. Τα όργανα, τα στελέχη, οι ΚΟΒ, όλοι στη δράση. Βασικό ζήτημα είναι το βάθεμα του ιδεολογικοπολιτικού μετώπου μέσα στην εργατική τάξη πρώτα απ' όλα, αλλά και στους ΕΒΕ και την αγροτιά. Χρειάζονται αντιμετώπιση η πολιτική και η ταχτική της άρχουσας τάξης, τα επιχειρήματά της, ώστε να δυναμώνει το μέτωπο ενάντιά της.

Πρέπει, στηρίζοντας ολόπλευρα τους αγώνες, να φροντίζουμε την ανάπτυξη της αλληλεγγύης, της διεύρυνσης των κινητοποιήσεων, την προοπτική κοινής δράσης.

Οι πρωτοβουλίες για μαζική διαφωτιστική δουλιά, η δράση στις πρωτοβάθμιες οργανώσεις να συμβάλλουν στη μαζικοποίηση των αγώνων, να αναδείχνουν και να στηρίζουν ιδεολογικά πολιτικά στόχους, που συμβάλλουν στην κοινή δράση. Η δουλιά των κομμουνιστών μπορεί και πρέπει να συνδέει την ταχτική στους αγώνες με την προοπτική της πολιτικής πάλης και της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής διεξόδου. Να αναδείχνει το γεγονός ότι η πολιτική των άλλων κομμάτων, είναι συνειδητά ενάντια στα συμφέροντά τους, υπέρ του κεφαλαίου. Να επιδιώκει μ' αυτό τον τρόπο το ξεμπλοκάρισμα δυνάμεων από τα κάτω και τη συσπείρωσή τους με την πολιτική του ΚΚΕ. Πολιτική μονόδρομος για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

• ΕΙΣΠΡΑΤΤΕΙ το αντίτιμο της πολιτικής της η κυβέρνηση. Η εμμονή στην προώθηση των επιλογών της, παρά την έκρηξη που σημειώνεται σε μια σειρά κοινωνικούς χώρους, αλλά και το προχτεσινό διάγγελμα "φαυλότητας" του Α. Παπανδρέου, είναι ενδεικτικά των ανύπαρκτων περιθωρίων που αφήνει η αστική τάξη στους πολιτικούς εκπροσώπους της, αναθέτοντάς τους την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της. Οποιος, όμως, πιστεύει ότι η έκφραση της κοινωνικής αγανάκτησης έχει ημερομηνία λήξεως είναι τουλάχιστον αφελής (σελίδες 6 - 7).
• Ο "ΣΥΝ" παρέχει "αριστερή" αρωγή στην κυβέρνηση. Τα στελέχη του δε χάνουν ευκαιρία να υπονομεύουν και να δυσφημούν τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Οι εκπρόσωποί του στη νόθα ΓΕΣΑΣΕ ευθυγραμμίζονται πλήρως με τους πράσινους ομογάλακτούς τους, βρίσκοντας τις παροχές της κυβέρνησης "ικανοποιητικές" και τη συνέχιση των κινητοποιήσεων "άσκοπη" και "υποκινούμενη" (σελίδα 6).
• ΤΟ ΚΚΕ πρωτομάχος και υπερασπιστής της ειρήνης. Συνέντευξη της Ρούλας Κουκούλου, παλιού στελέχους τους ΚΚΕ και πρώην μέλους του ΠΓ του Κόμματος, που επί χρόνια συμμετείχε ενεργά στο κίνημα ειρήνης. Μιλάει για το ρόλο του Κόμματος στην ανάπτυξη αυτού του κινήματος στην Ελλάδα, την παραπέρα πορεία και τους στόχους του στις συνθήκες της "νέας τάξης πραγμάτων" του ιμπεριαλισμού (σελίδες 10 - 11).
• Η ΘΥΣΙΑ του Νίκου Μπελογιάννη και το χρέος μας. Πριν 43 χρόνια το πικρό μαντάτο της δολοφονίας του ήρωα κομμουνιστή τύλιξε με το εφτάδιπλο ρίγος του τη γη κι έφτασε στους πιο απόμερους μυχούς της καρδιάς των ανθρώπων. Το όνομα του Ν. Μπελογιάννη έγινε θρύλος στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο (σελίδες 8 - 9).
• ΕΝΑ συγκλονιστικό οδοιπορικό στα "μπλόκα των τρακτέρ" κάνει σήμερα ο "Ρ". Οπως υπογραμμίζει ο συντάκτης του ρεπορτάζ: "Αν με ρωτούσε κάποιος ποιο συμπέρασμα έβγαλα από το πολυήμερο οδοιπορικό στα "μπλόκα" με τα τρακτέρ στο Θεσσαλικό κάμπο, θα έλεγα ότι ο ξεσηκωμός των κολίγων και η θυσία του Κιλελέρ, το αίμα του Αντύπα που πότισε τη Θεσσαλική γη, λειτουργούν σήμερα ως αγωνιστική παρακαταθήκη, φλογίζοντας τα όνειρα και τα ιδανικά των Θεσσαλών αγροτών (σελίδες 12 - 13).
• ΡΥΠΑΝΣΗ και φυτοφάρμακα αυξάνουν τη νοσηρότητα στον Ασπρόπυργο. Παρά τη μεγάλη αύξηση του πληθυσμού που εμφανίζεται την τελευταία δεκαετία στην περιοχή, οι γεννήσεις μειώνονται σταδιακά και οι θάνατοι των κατοίκων αυξάνονται (σελίδες 24 - 25).
• ΛΙΓΑ τα αλλεργιολογικά κέντρα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, το 25% του πληθυσμού εμφανίζει κάποιας μορφής αλλεργία. Ομως μόνο σε τέσσερα νοσοκομεία της Αθήνας και δύο της Θεσσαλονίκης υπάρχουν σχετικά τμήματα. Στα νοσοκομεία Παίδων της Αθήνας υπηρετούν μόνο δύο παιδίατροι - αλλεργιολόγοι (σελίδα 25).
• ΣΥΖΗΤΗΣΗ με τον σκηνοθέτη του "Ηνίοχου" Αλέξη Δαμιανό. Οπως αναφέρει ο σκηνοθέτης, ο "Ηνίοχος" είναι ένα αρχαϊκό άγαλμα - σύμβολο, πνευματική κληρονομιά και δάνειο ζωής της αρχαίας σοφίας στις νεότερες γενιές της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος που γιορτάζει τη νίκη του, χωρίς καμιά υπόνοια έπαρσης (σελίδα 19).
• "ΧΡΥΣΗ" η φετινή χρονιά για το θέατρο. Η επιμονή κάποιων θιάσων σε στόχους και η μαχητικότητά τους, που ταυτίζεται με το αίτημα της ποιότητας της δημιουργίας και που λείπει απελπιστικά από την τηλεόραση άρχισε να φέρνει καρπούς στις θεατρικές αίθουσες (σελίδα 20).
• ΜΕ αισιοδοξία αντιμετωπίζουν τις φοιτητικές εκλογές οι ΠΚΣ. "Χαμένοι είναι οι αγώνες που δε γίνονται - Τίποτα δε χαρίζεται όλα καταχτιούνται". Με αυτά τα δύο συνθήματα η Φοιτητική Αγωνιστική Συσπείρωση Παντείου κατεβαίνει στις φετινές φοιτητικές εκλογές, με όπλο της την παρουσία καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς στους αγώνες για να λυθούν τα προβλήματα του Πανεπιστημίου (σελίδες 36 - 37).
• ΞΗΛΩΝΕΤΑΙ ο κλάδος της ένδυσης. Χαριστική βολή θα αποτελέσει η τελωνειακή ένωση με την Τουρκία. Πάνω από 60.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν από το 1980 μέχρι σήμερα. Ακόμα πιο ζοφερές οι προβλέψεις. Ποιοι και γιατί διέλυσαν το κορμό της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας την "Πειραϊκή - Πατραϊκή" (σελίδα 34).
• ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ στον "αέρα" οι ασφαλισμένοι σε ασφαλιστικές εταιρίες. Δεκάδες από αυτές επιδίδονται, στη χώρα μας, σε μια σειρά παρατυπιών, αλλά η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εμπορίου δεν έχει αποφασίσει ακόμα κανένα μέτρο (σελίδα 33).
• Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ του Οσλο μοιάζει να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο, καθώς το Ισραήλ επιμένει σε μια διπρόσωπη πολιτική απέναντι στα αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη. Η επιμονή του στην επέκταση των εβραϊκών οικισμών είναι η ωρολογιακή βόμβα που απειλεί να τινάξει την ειρήνη της περιοχής στον αέρα. Το μέλλον της Μέσης Ανατολής βρίσκεται και πάλι σε κίνδυνο; (σελίδα 47).
• ΜΕΤΑ από 4 χρόνια προετοιμασίας η συμφωνία της πετρελαϊκής εταιρίας ΚΟΝΟΚΟ με το Ιράν, η οποία θα απέφερε κέρδη τουλάχιστον 1.000.000.000 δολαρίων κατέρρευσε με μια απλή εκτελεστική εντολή του Μπιλ Κλίντον. Ποιος και γιατί κρύβεται πίσω από την ξαφνική αυτή αλλαγή στάσης του Αμερικανού Προέδρου; (σελίδα 44).
• Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ στρατός συνεχίζει την αιματηρή επιχείρησή του στο βόρειο Κουρδιστάν, με στόχο την εξόντωση του κουρδικού λαού, για 12η ημέρα. Και ενώ η Ευρώπη μετά από ένα διάστημα χαρακτηριστικής απάθειας αρχίζει να ψελλίζει κάποιες ενστάσεις, όλο και περισσότερα στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι Αγκυρα και Βαγδάτη έχουν προσυνεννοηθεί για να αντλήσουν, εκατέρωθεν, οφέλη (σελίδα 44).
• ΣΤΗ Ζιμπάμπουε οι εκλογές πλησιάζουν μέσα σε μια οικονομική κατάσταση χειρότερη από ποτέ. Στη Ναμίμπια η κατάσταση είναι παρόμοια παρ' ότι έχουν, ήδη, περάσει 3 μήνες από τις τελευταίες εκλογές. Δυο αφρικανικές χώρες σε κοινή πορεία; (σελίδες 42 - 43).

"

Οι κινητοποιήσεις των συνταξιούχων, των εργατών του Σκαραμαγκά, των οικοδόμων, των 30 σωματείων της Αθήνας, αλλά και των πανελλαδικών κινητοποιήσεων των αγροτών και των μικρομεσαίων των πόλεων εναλλάσσονται μέσα στο 1995.

Οι αγώνες δεν είναι τυχαίο και αυθόρμητο γεγονός, όσο κι αν το αυθόρμητο συνυπάρχει, εκφράζοντας την αγανάκτηση των λαϊκών μαζών απέναντι σε μια αντιδραστική - αντιλαϊκή πολιτική, ολοένα αυξανόμενης και πιο άγριας εκμετάλλευσης. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 28-3-95 αντιμετωπίζει τις κινητοποιήσεις με τον τίτλο: "Η υπομονή έχει και τα όριά της" θέλοντας να αναδείξει τη δήθεν "αγανάκτηση του κοινού" από τις αγροτικές κινητοποιήσεις.

Το ίδιο ακριβώς λένε οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι ΕΒΕ, οι αγρότες όταν αποφασίζουν να αγωνιστούν. Η υπομονή απέναντι σ' αυτή την πολιτική έχει τα όριά της. Οι κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη γίνονται σε μια περίοδο που οι διεργασίες για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες πολιτικοκοινωνικής συναίνεσης και ο απόηχος των δρομολογούμενων "εκσυγχρονισμών" από το αστικό πολιτικό κατεστημένο δεν έχουν κοπάσει. Οι αγώνες τάραξαν την "ησυχία" των ηγεσιών των κομμάτων που υπηρετούν το σύστημα. Ο "μονόδρομος" της συναινετικής λογικής είτε της συντηρητικής, είτε της εξωραϊσμένης του "ΣΥΝ" αμφισβητείται. Γι' αυτό και ο "νεοαριστερός" νομάρχης Μαγνησίας και στέλεχος του "ΣΥΝ", Σκοτεινιώτης, καυχιόταν μαζί με την ΑΥΓΗ για το κατόρθωμά του να σπάσει το μπλόκο του Αλμυρού, αποδείχνοντας για μια ακόμη φορά, πόσο καλές υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει στο σύστημα ο πολιτικός αυτός σχηματισμός. Επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι εκτός από τις διεργασίες στις κορυφές, διεργασίες έχουμε και στη βάση. Διεργασίες θετικές που κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορούν να ανοίξουν το δρόμο μιας αντιιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής συσπείρωσης. Η σύνοδος της ΚΕ του Δεκέμβρη έκανε την πιο κάτω εκτίμηση:

"Παρά το γεγονός ότι οι εφεδρείες και εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν, για τη συνέχιση της σημερινής πολιτικής, η άρχουσα τάξη ανησυχεί για την προοπτική και το ρόλο του λαϊκού παράγοντα στην πορεία. Την ανησυχούν οι αγώνες που δεν έχουν σταματήσει καθόλου. Την ανησυχεί η διογκούμενη αγανάχτηση. Δεν αισθάνεται παντοδύναμη... Ανησυχεί την άρχουσα τάξη της χώρας μας το γεγονός ότι δεν έχει κυριαρχήσει η υποταγή και ενσωμάτωση του εργατικού και λαϊκού κινήματος της χώρας. Οι κοινωνικές αντιθέσεις βαθαίνουν, η λαϊκή δυσαρέσκεια είναι έντονη, έστω κι αν δεν έχει ακόμα πάρει πολιτικά χαρακτηριστικά και δεν εκφράζεται με ισχυρούς ταξικούς αγώνες".

***

1. Ανεξάρτητα από τη μορφή, τη μαζικότητα, την οξύτητα και τη διάρκεια των κινητοποιήσεων το περιεχόμενό τους, οι στόχοι και οι διεκδικήσεις είναι πιο πολιτικοποιημένα.

Η πάλη για να μην ιδιωτικοποιηθούν τα Ναυπηγεία, για μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας και της υπεράσπισης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, για ανθρώπινη ζωή των συνταξιούχων, αλλά και για μείωση του κόστους καλλιέργειας για τους αγρότες, για στήριξη των προϊόντων τους ή το άδικο και εξοντωτικό φορολογικό σύστημα, η στέγη, ο τζίρος για τους ΕΒΕ είναι στόχοι που στον α ή β βαθμό αμφισβητούν την πολιτική που ασκείται στη χώρα. Μια πολιτική που αντικειμενικά, και ανεξάρτητα από το πόσο συνειδητοποιείται από τις λαϊκές δυνάμεις, υλοποιεί τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Λευκής Βίβλου, ενάντια στα άμεσα αλλά και τα γενικότερα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των ΕΒΕ και της αγροτιάς. Ζητήματα που οι κομμουνιστές πρέπει να αναδείχνουν στην πρώτη γραμμή του ιδεολογικοπολιτικού τους μετώπου.

2. Η δράση από τα κάτω, των πρωτοβάθμιων οργανώσεων, σε συνδυασμό με την οξύτητα των προβλημάτων ξεπερνά τη συνειδητή υποταγή σ' αυτές τις πολιτικές επιλογές, των ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών ηγεσιών (ΓΣΕΕ, ΓΕΣΑΣΕ κλπ) καταχτώντας μορφές συντονισμού που εξυπηρετούν την αγωνιστική συσπείρωση και δράση. Η κινητοποίηση των αγροτών είναι ένα θαυμάσιο δείγμα τέτοιας κατάχτησης.

3. Η ουσιαστική λειτουργία των Αβάθμιων οργανώσεων, η συσπείρωση και συμμετοχή των μελών τους στις διαδικασίες, στις αποφάσεις, ανοίγει το δρόμο ενωτικών αγώνων παρά τις προσπάθειες των ηγεσιών των κομμάτων του κατεστημένου. Ταυτόχρονα συμβάλλει στη συσπείρωση και δράση ανθρώπων με διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις ενάντια στην κυβερνητική πολιτική (συνταξιούχοι - αγρότες).

Αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά και τις προϋποθέσεις που ανοίγονται για κοινή δράση, προώθηση κοινωνικών συμμαχιών εργατικής τάξης, ΕΒΕ, αγροτιάς συνειδητοποιεί το αστικό πολιτικό κατεστημένο, όταν ρίχνει το σύνθημα "να χτυπηθούν οι φοροφυγάδες". Ο στόχος διπλός. Να κατασυκοφαντηθούν οι κινητοποιήσεις, να δημιουργηθούν και να οξυνθούν αντιθέσεις ανάμεσα στην εργατική τάξη, τους ΕΒΕ και τους αγρότες. Τα ΜΜΕ, σαν μέρος του αστικού πολιτικού εποικοδομήματος, χτυπούν ίσια στις συνειδήσεις των εργαζομένων που ζητούν διέξοδο και ενάντια στην κοινή δράση. Η στρατηγική των πολυεθνικών απαιτεί μια τέτοια ταχτική μπροστά στους αγώνες. Η αξιοποίηση των πλειοψηφιών της ταξικής συνεργασίας σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ κλπ., με αίτημα να εφαρμοστεί ο νόμος με τα αντικειμενικά κριτήρια, θέλει να αντιπαραθέσει την εργατική τάξη στους φυσικούς της συμμάχους.

***

1. Να μείνουν στο απυρόβλητο οι πραγματικοί φοροφυγάδες δηλαδή το μεγάλο κεφάλαιο, οι πολυεθνικές με τα κέρδη και υπερκέρδη. Να μπορούν να συνεχίζουν την ασύδοτη δράση τους για ένταση της εκμετάλλευσης όχι μόνο της εργατικής τάξης αλλά και των ΕΒΕ και της αγροτιάς.

2. Να προλεταριοποιηθούν βίαια οι μικροί και μεσαίοι αγρότες. Να συγκεντρωθεί η καλλιεργήσιμη γη σε ελάχιστα χέρια. Να υπάρχουν σχέσεις μεγάλης καπιταλιστικής παραγωγής στην αγροτική οικονομία με την εξαφάνιση μικρών και μεσαίων νοικοκυριών. Να ενταθεί η καπιταλιστική εκμετάλλευση της γης με ταυτόχρονη μείωσή της. Αλλωστε δεν είναι κρυφό, ότι η Λευκή Βίβλος προωθεί τη μείωση της καλλιεργήσιμης γης στην ΕΕ στο 1/3 της σημερινής. Τόσο οι συμφωνίες της ΓΚΑΤΤ, όσο και η ΚΑΠ εκεί οδηγούν την αγροτιά στη χώρα μας.

3. Να απαλλοτριωθούν βίαια οι ΕΒΕ. Ο χώρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων διεκδικείται από το πολυεθνικό κεφάλαιο, στη σφαίρα κυρίως των υπηρεσιών, του εμπορίου αλλά και στο βιοτεχνικό χώρο.

4. Η προλεταριοποίηση τμημάτων από ΕΒΕ και αγροτιά θα αυξήσει την ήδη ογκούμενη στρατιά ανέργων, με ταυτόχρονη απώλεια σημαντικών παραγωγικών δυνάμεων. Θα διευκολύνει το πέρασμα των νέων εργασιακών σχέσεων, την αφαίρεση κεκτημένων από την εργατική τάξη.

5. Η ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων (Σκαραμαγκάς) διευρύνει την ασυδοσία του κεφαλαίου, πολλαπλασιάζει την ανεργία, αφαιρεί προϋποθέσεις ανάπτυξης προς όφελος των εργαζομένων σε μια αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή προοπτική. Δυσκολεύει τους όρους της ταξικής πάλης σε αντικαπιταλιστική προοπτική.

6. Η καλλιέργεια αντιθέσεων ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της, προσπαθεί να καλλιεργήσει αυταπάτες στην εργατική τάξη για τους πραγματικούς αίτιους της κρίσης, να στρέψει αλλού τις δικές της αντιστάσεις, να προετοιμάσει το έδαφος για να ρίξει ακόμη μεγαλύτερα βάρη της κρίσης στην πλάτη της. Συσκοτίζει την κύρια αντίθεση που βαθαίνει, και εμποδίζει την προοπτική ενός ισχυρού κοινωνικού μετώπου που θα μπορεί να συγκρουστεί πιο αποτελεσματικά με το κεφάλαιο.

***

Συνεπώς από την πολιτική που καθόρισε η απόφαση της ΚΕ το Δεκέμβρη απορρέουν και τα καθήκοντα μπροστά στους αγώνες. Τα όργανα, τα στελέχη, οι ΚΟΒ, όλοι στη δράση. Βασικό ζήτημα είναι το βάθεμα του ιδεολογικοπολιτικού μετώπου μέσα στην εργατική τάξη πρώτα απ' όλα, αλλά και στους ΕΒΕ και την αγροτιά. Χρειάζονται αντιμετώπιση η πολιτική και η ταχτική της άρχουσας τάξης, τα επιχειρήματά της, ώστε να δυναμώνει το μέτωπο ενάντιά της.

Πρέπει, στηρίζοντας ολόπλευρα τους αγώνες, να φροντίζουμε την ανάπτυξη της αλληλεγγύης, της διεύρυνσης των κινητοποιήσεων, την προοπτική κοινής δράσης.

Οι πρωτοβουλίες για μαζική διαφωτιστική δουλιά, η δράση στις πρωτοβάθμιες οργανώσεις να συμβάλλουν στη μαζικοποίηση των αγώνων, να αναδείχνουν και να στηρίζουν ιδεολογικά πολιτικά στόχους, που συμβάλλουν στην κοινή δράση. Η δουλιά των κομμουνιστών μπορεί και πρέπει να συνδέει την ταχτική στους αγώνες με την προοπτική της πολιτικής πάλης και της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής διεξόδου. Να αναδείχνει το γεγονός ότι η πολιτική των άλλων κομμάτων, είναι συνειδητά ενάντια στα συμφέροντά τους, υπέρ του κεφαλαίου. Να επιδιώκει μ' αυτό τον τρόπο το ξεμπλοκάρισμα δυνάμεων από τα κάτω και τη συσπείρωσή τους με την πολιτική του ΚΚΕ. Πολιτική μονόδρομος για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

• ΕΙΣΠΡΑΤΤΕΙ το αντίτιμο της πολιτικής της η κυβέρνηση. Η εμμονή στην προώθηση των επιλογών της, παρά την έκρηξη που σημειώνεται σε μια σειρά κοινωνικούς χώρους, αλλά και το προχτεσινό διάγγελμα "φαυλότητας" του Α. Παπανδρέου, είναι ενδεικτικά των ανύπαρκτων περιθωρίων που αφήνει η αστική τάξη στους πολιτικούς εκπροσώπους της, αναθέτοντάς τους την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της. Οποιος, όμως, πιστεύει ότι η έκφραση της κοινωνικής αγανάκτησης έχει ημερομηνία λήξεως είναι τουλάχιστον αφελής (σελίδες 6 - 7).
• Ο "ΣΥΝ" παρέχει "αριστερή" αρωγή στην κυβέρνηση. Τα στελέχη του δε χάνουν ευκαιρία να υπονομεύουν και να δυσφημούν τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Οι εκπρόσωποί του στη νόθα ΓΕΣΑΣΕ ευθυγραμμίζονται πλήρως με τους πράσινους ομογάλακτούς τους, βρίσκοντας τις παροχές της κυβέρνησης "ικανοποιητικές" και τη συνέχιση των κινητοποιήσεων "άσκοπη" και "υποκινούμενη" (σελίδα 6).
• ΤΟ ΚΚΕ πρωτομάχος και υπερασπιστής της ειρήνης. Συνέντευξη της Ρούλας Κουκούλου, παλιού στελέχους τους ΚΚΕ και πρώην μέλους του ΠΓ του Κόμματος, που επί χρόνια συμμετείχε ενεργά στο κίνημα ειρήνης. Μιλάει για το ρόλο του Κόμματος στην ανάπτυξη αυτού του κινήματος στην Ελλάδα, την παραπέρα πορεία και τους στόχους του στις συνθήκες της "νέας τάξης πραγμάτων" του ιμπεριαλισμού (σελίδες 10 - 11).
• Η ΘΥΣΙΑ του Νίκου Μπελογιάννη και το χρέος μας. Πριν 43 χρόνια το πικρό μαντάτο της δολοφονίας του ήρωα κομμουνιστή τύλιξε με το εφτάδιπλο ρίγος του τη γη κι έφτασε στους πιο απόμερους μυχούς της καρδιάς των ανθρώπων. Το όνομα του Ν. Μπελογιάννη έγινε θρύλος στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο (σελίδες 8 - 9).
• ΕΝΑ συγκλονιστικό οδοιπορικό στα "μπλόκα των τρακτέρ" κάνει σήμερα ο "Ρ". Οπως υπογραμμίζει ο συντάκτης του ρεπορτάζ: "Αν με ρωτούσε κάποιος ποιο συμπέρασμα έβγαλα από το πολυήμερο οδοιπορικό στα "μπλόκα" με τα τρακτέρ στο Θεσσαλικό κάμπο, θα έλεγα ότι ο ξεσηκωμός των κολίγων και η θυσία του Κιλελέρ, το αίμα του Αντύπα που πότισε τη Θεσσαλική γη, λειτουργούν σήμερα ως αγωνιστική παρακαταθήκη, φλογίζοντας τα όνειρα και τα ιδανικά των Θεσσαλών αγροτών (σελίδες 12 - 13).
• ΡΥΠΑΝΣΗ και φυτοφάρμακα αυξάνουν τη νοσηρότητα στον Ασπρόπυργο. Παρά τη μεγάλη αύξηση του πληθυσμού που εμφανίζεται την τελευταία δεκαετία στην περιοχή, οι γεννήσεις μειώνονται σταδιακά και οι θάνατοι των κατοίκων αυξάνονται (σελίδες 24 - 25).
• ΛΙΓΑ τα αλλεργιολογικά κέντρα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, το 25% του πληθυσμού εμφανίζει κάποιας μορφής αλλεργία. Ομως μόνο σε τέσσερα νοσοκομεία της Αθήνας και δύο της Θεσσαλονίκης υπάρχουν σχετικά τμήματα. Στα νοσοκομεία Παίδων της Αθήνας υπηρετούν μόνο δύο παιδίατροι - αλλεργιολόγοι (σελίδα 25).
• ΣΥΖΗΤΗΣΗ με τον σκηνοθέτη του "Ηνίοχου" Αλέξη Δαμιανό. Οπως αναφέρει ο σκηνοθέτης, ο "Ηνίοχος" είναι ένα αρχαϊκό άγαλμα - σύμβολο, πνευματική κληρονομιά και δάνειο ζωής της αρχαίας σοφίας στις νεότερες γενιές της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος που γιορτάζει τη νίκη του, χωρίς καμιά υπόνοια έπαρσης (σελίδα 19).
• "ΧΡΥΣΗ" η φετινή χρονιά για το θέατρο. Η επιμονή κάποιων θιάσων σε στόχους και η μαχητικότητά τους, που ταυτίζεται με το αίτημα της ποιότητας της δημιουργίας και που λείπει απελπιστικά από την τηλεόραση άρχισε να φέρνει καρπούς στις θεατρικές αίθουσες (σελίδα 20).
• ΜΕ αισιοδοξία αντιμετωπίζουν τις φοιτητικές εκλογές οι ΠΚΣ. "Χαμένοι είναι οι αγώνες που δε γίνονται - Τίποτα δε χαρίζεται όλα καταχτιούνται". Με αυτά τα δύο συνθήματα η Φοιτητική Αγωνιστική Συσπείρωση Παντείου κατεβαίνει στις φετινές φοιτητικές εκλογές, με όπλο της την παρουσία καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς στους αγώνες για να λυθούν τα προβλήματα του Πανεπιστημίου (σελίδες 36 - 37).
• ΞΗΛΩΝΕΤΑΙ ο κλάδος της ένδυσης. Χαριστική βολή θα αποτελέσει η τελωνειακή ένωση με την Τουρκία. Πάνω από 60.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν από το 1980 μέχρι σήμερα. Ακόμα πιο ζοφερές οι προβλέψεις. Ποιοι και γιατί διέλυσαν το κορμό της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας την "Πειραϊκή - Πατραϊκή" (σελίδα 34).
• ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ στον "αέρα" οι ασφαλισμένοι σε ασφαλιστικές εταιρίες. Δεκάδες από αυτές επιδίδονται, στη χώρα μας, σε μια σειρά παρατυπιών, αλλά η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εμπορίου δεν έχει αποφασίσει ακόμα κανένα μέτρο (σελίδα 33).
• Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ του Οσλο μοιάζει να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο, καθώς το Ισραήλ επιμένει σε μια διπρόσωπη πολιτική απέναντι στα αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη. Η επιμονή του στην επέκταση των εβραϊκών οικισμών είναι η ωρολογιακή βόμβα που απειλεί να τινάξει την ειρήνη της περιοχής στον αέρα. Το μέλλον της Μέσης Ανατολής βρίσκεται και πάλι σε κίνδυνο; (σελίδα 47).
• ΜΕΤΑ από 4 χρόνια προετοιμασίας η συμφωνία της πετρελαϊκής εταιρίας ΚΟΝΟΚΟ με το Ιράν, η οποία θα απέφερε κέρδη τουλάχιστον 1.000.000.000 δολαρίων κατέρρευσε με μια απλή εκτελεστική εντολή του Μπιλ Κλίντον. Ποιος και γιατί κρύβεται πίσω από την ξαφνική αυτή αλλαγή στάσης του Αμερικανού Προέδρου; (σελίδα 44).
• Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ στρατός συνεχίζει την αιματηρή επιχείρησή του στο βόρειο Κουρδιστάν, με στόχο την εξόντωση του κουρδικού λαού, για 12η ημέρα. Και ενώ η Ευρώπη μετά από ένα διάστημα χαρακτηριστικής απάθειας αρχίζει να ψελλίζει κάποιες ενστάσεις, όλο και περισσότερα στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι Αγκυρα και Βαγδάτη έχουν προσυνεννοηθεί για να αντλήσουν, εκατέρωθεν, οφέλη (σελίδα 44).
• ΣΤΗ Ζιμπάμπουε οι εκλογές πλησιάζουν μέσα σε μια οικονομική κατάσταση χειρότερη από ποτέ. Στη Ναμίμπια η κατάσταση είναι παρόμοια παρ' ότι έχουν, ήδη, περάσει 3 μήνες από τις τελευταίες εκλογές. Δυο αφρικανικές χώρες σε κοινή πορεία; (σελίδες 42 - 43).

Οι αγώνες δεν είναι τυχαίο και αυθόρμητο γεγονός, όσο κι αν το αυθόρμητο συνυπάρχει εκφράζοντας την αγανάκτηση των λαϊκών μαζών απέναντι σε μια αντιδραστική - αντιλαϊκή πολιτική της ολοένα αυξανόμενης και πιο άγριας εκμετάλλευσης

Οι αγώνες δεν είναι τυχαίο και αυθόρμητο γεγονός, όσο κι αν το αυθόρμητο συνυπάρχει εκφράζοντας την αγανάκτηση των λαϊκών μαζών απέναντι σε μια αντιδραστική - αντιλαϊκή πολιτική της ολοένα αυξανόμενης και πιο άγριας εκμετάλλευσης