Η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στη Γαλλία ακόμα, κάθε άλλο, παρά εμφανίζει την εικόνα εκείνη που έχει προγραμματίσει η σημερινή κυβέρνηση, η οποία έχει προέλθει πριν δυο μήνες περίπου από τις κοινοβουλευτικές εκλογές. Το μέγιστο πρόβλημα γι' αυτήν είναι η μαζική ανεργία, η οποία προσλαμβάνει όλο και πιο δραματικές διαστάσεις στη δεύτερη αυτή οικονομικά ισχυρότερη χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αποκορύφωμα των προεκλογικών υποσχέσεων του σημερινού σοσιαλιστή πρωθυπουργού, Λιονέλ Ζοσπέν, ήταν η δημιουργία 700.000 θέσεων εργασίας για τη νεολαία, η οποία κυριολεκτικά μαστίζεται από την ανεργία.

Κι όμως, τα σχετικά μέτρα που απαιτούνται για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του οξυνόμενου αυτού προβλήματος δεν εφαρμόζονται: Σήμερα, λοιπόν, η ανεργία στη Γαλλία φθάνει στα τρία εκατομμύρια περίπου και ισοδυναμεί με το 12,6% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Στη νεολαία μάλιστα, το ποσοστό αυτό αγγίζει το 30% με αποτέλεσμα το κοινωνικό αυτό φαινόμενο να εμφανίζεται όλο και απειλητικότερο...

Τον ερχόμενο Σεπτέμβρη η κυβέρνηση θα πραγματοποιήσει μια μεγάλη Συνδιάσκεψη, στην οποία θα συμμετέχουν Σύλλογοι Επιχειρηματιών και τα Συνδικάτα με κεντρικό θέμα τη μείωση του χρόνου εργασίας και τις αυξήσεις μισθών. Ηδη, όμως, από τώρα, έχουν ξεσπάσει διαμάχες αναφορικά με το αν και πώς στην πραγματικότητα η μείωση του χρόνου εργασίας θα είναι δυνατόν να συμβάλει στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Η βδομάδα των 40 ωρών εργασίας είχε καθιερωθεί στη Γαλλία το 1936 από την τότε κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου και των 39 ωρών το 1982. Από τότε, όμως και μετά, δεν έχει πραγματοποιηθεί κανένα μέτρο προς την κατεύθυνση αυτή.

Στην περίπτωση, που η κυβέρνηση Ζοσπέν αποφασίσει να εφαρμόσει τα σχέδιά της για την καθιέρωση της βδομάδας των 35 ωρών εργασίας, τότε σύμφωνα με σχετικές εκτιμήσεις ειδικών, κατά τη διάρκεια των τριών επόμενων χρόνων, θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθούν 1.400.000 θέσεις εργασίας. Για να πραγματοποιηθούν, όμως, τα σχέδια αυτά "θα πρέπει οι συνθήκες να είναι άριστες και οι απαιτούμενες προσπάθειες να γίνουν από το κράτος, τους εργαζόμενους και τους επιχειρηματίες". Για τους Γάλλους εργαζόμενους αυτό θα σήμαινε ν' αποδεχτούν μείωση των μισθών τους, γεγονός που συναντά την ισχυρή αντίσταση της πλειοψηφίας των γαλλικών συνδικάτων. Πάντως, για να εφαρμοστούν αποτελεσματικά τα μέτρα της κυβέρνησης, θα πρέπει στη Γαλλία να σημειωθεί μια οικονομική άνοδος της τάξης του 4% "κάτι που σήμερα θεωρείται καθαρή ουτοπία...".

Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, το κύριο ενδιαφέρον και οι προβληματισμοί των Γάλλων εργαζομένων στρέφονται σε πρώτη γραμμή στις λογικές αυξήσεις των εισοδημάτων τους και στην άνοδο της αγοραστικής τους δύναμης. Και η απαίτηση αυτή είναι αντικειμενικά πέρα για πέρα δικαιολογημένη, αφού λόγω των σκληρών μέτρων λιτότητας που έχει επιβάλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ και εφαρμόσει η προηγούμενη κυβέρνηση, έχουν συντελέσει στην αισθητή πτώση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.

Το φαινόμενο της φτώχειας στη Γαλλία, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, προσλαμβάνει όλο και δραματικότερες διαστάσεις... Φτωχός, σήμερα, θεωρείται εκείνος ο Γάλλος πολίτης το εισόδημα του οποίου είναι κάτω του ενός μέσου οικογενειακού. Σύμφωνα δε με σχετικές εκτιμήσεις, οι φτωχοί, οι οποίοι είναι ηλικίας κάτω των 30 χρόνων πληθαίνουν όλο και περισσότερο... Μέσα σε μια δεκαετία, το ποσοστό των νέων σε ηλικία φτωχών υπερδιπλασιάστηκε και από 9% που ήταν έφτασε στο 20% περίπου. Μόνο στη διάρκεια του χρονικού διαστήματος 1989 - 94 το βιοτικό επίπεδο των Γάλλων που είναι ηλικίας κάτω των 25 χρόνων σημείωσε μια αισθητή πτώση κατά το ένα έκτο.

Ενόψει, λοιπόν, της δραματικής αυτής οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης που κυριαρχεί στη γαλλική νεολαία, τα σημερινά προγράμματα της κυβέρνησης "μόλις είναι σε θέση ν αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα συσσωρευόμενα προβλήματά της...". Συγκεκριμένα: Στη διάρκεια των επόμενων πέντε χρόνων προβλέπεται να δημιουργηθούν 350.000 θέσεις εργασίας για τη νεολαία. Κι αν τελικά εφαρμοστούν τα σχέδια αυτά, σε καμιά περίπτωση δε θα είναι δυνατόν να λυθεί ικανοποιητικά το πρόβλημα της μαζικής ανεργίας, η οποία κυριολεκτικά μαστίζει τη νεολαία.

Πάντως, ο Πρόεδρος των Ανεξάρτητων Γαλλικών Συνδικάτων, Μαρκ Μπλοντέλ, θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά τα πράγματα, όταν μάλιστα υπογραμμίζει ότι τα σχέδια της σημερινής κυβέρνησης - χωρίς ούτε καν να γίνεται λόγος για τις οικονομικές αμοιβές - έχουν μια "καταπληκτική ομοιότητα" με τα προγράμματα εκείνα, τα οποία είχε εφαρμόσει το 1994 η αστική κυβέρνηση της Γαλλίας και που είχαν κάποια μέτρια επιτυχία.

Στο μεταξύ, όπως υπογραμμίζουν οι ειδικοί, η πίεση στην αγορά εργασίας αντικειμενικά, όχι μόνο θα συνεχίζεται, αλλά θα γίνει και μεγαλύτερη. Για παράδειγμα, οι πολλές χιλιάδες των απόφοιτων των γαλλικών σχολείων αυτού του χρόνου, οι οποίοι τώρα βρίσκονται σε διακοπές, το Φθινόπωρο θα αναζητούν μια θέση εργασίας. Ακόμα, θεωρείται βέβαιο ότι η κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας θα συντελέσει αποφασιστικά στην αύξηση του αριθμού των νέων, οι οποίοι θα έχουν ανάγκη να εργαστούν.

Κατά άλλα, η σημερινή υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, Μαρτίνε Ομπρί, ελπίζει ότι μέχρι τέλος αυτού του χρόνου θα δημιουργηθούν 50.000 θέσεις εργασίας και τον επόμενο άλλες 100.000. Για να επιτευχθεί, όμως ο στόχος αυτός, θα πρέπει το γαλλικό κράτος να διαθέσει τουλάχιστον 35 δισεκατομμύρια φράγκα. Ανάλογες βέβαια υποσχέσεις για μια αποτελεσματική καταπολέμηση της ανεργίας είχε δώσει παλιότερα και ο Πρόεδρος Ζακ Σιράκ, αλλά αυτή εκτινασσόταν όλο και σε νέα ύψη...

Ταυτόχρονα, υπεύθυνοι εκπρόσωποι της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας, με τη δικαιολογία ότι ο τζίρος μειώνεται, καταστρέφουν όλο και περισσότερες θέσεις εργασίας. Παράλληλα, όμως και άλλοι οικονομικοί κλάδοι που βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση, δεν προσλαμβάνουν νέο εργατικό προσωπικό.

Επειδή, όμως, η σημερινή κυβέρνηση σκοπεύει να καθορίσει τις πολιτικές της κατευθύνσεις μετά τις θερινές διακοπές, "οι πάντες και τα πάντα τελούν εν αναμονή...". Ετσι, αυτή τη στιγμή, ουδείς γνωρίζει ποιες μορφές υλοποίησης θα προσλάβουν οι ιδέες της νέας γαλλικής κυβέρνησης αναφορικά με τη μείωση του χρόνου εργασίας, τη διαμόρφωση των μισθών και την προστασία των εργαζομένων από τις αυθαίρετες απολύσεις των επιχειρηματιών.

Επίσημα ανακοινώνεται ότι η σημερινή μαζική ανεργία στη Γαλλία προς τα τέλη αυτού του χρόνου πρόκειται να "σταθεροποιηθεί...". Ο υπουργός, όμως Συντονισμού, Ντομινίκ Στράους - Καν, κάπως προσεχτικότερους από τους άλλους συναδέλφους του, αφήνει ξεκάθαρα να εννοηθεί, ότι το πρόβλημα της ανεργίας θα ήταν δυνατόν να διαρκέσει μέχρι και το τέλος του 1998. Τώρα, αν η υπομονή των εκατομμυρίων Γάλλων εργαζομένων θα διατηρηθεί μέχρι τότε, και αν η κυβέρνηση θα "γλιτώσει" από τις μαχητικές απεργιακές κινητοποιήσεις τους, είναι κάτι που θα το διαπιστώσουμε το ερχόμενο φθινόπωρο.

Πάντως, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, ήδη, μερικές πολιτικές ενέργειες της σημερινής κυβέρνησης έχουν προκαλέσει δυσαρέσκεια και απογοήτευση στους αριστερούς ψηφοφόρους. Η πιο μεγάλη, όμως, απογοήτευση ήρθε από τη διεύθυνση του κοντσέρν της "Ρενό", στο οποίο το γαλλικό κράτος έχει έχει ακόμα την πλειοψηφία των μετοχών, η οποία στα τέλη του Ιούνη είχε ανακοινώσει το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου Βιλβόρντε. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι, ο σημερινός πρωθυπουργός, Λιονέλ Ζοσπέν, προεκλογικά είχε ταχθεί αποφασιστικά υπέρ της επανεξέτασης ενός τέτοιου μέτρου...

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

(Του ανταποκριτή μας

Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Ο αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Μπιλ Ρίτσαρντσον, άρχισε από τη Δευτέρα(11/8)παγκόσμια περιοδεία - όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος - για να πείσει βασικές χώρες να υποστηρίξουν τη μείωση των χρηματικών εισφορών των ΗΠΑ προς το διεθνή οργανισμό και, επίσης, να προωθήσει πρόταση της κυβέρνησης Κλίντον για την αύξηση των μόνιμων μελών των Συμβουλίου Ασφαλείας από 5 σε 10, με την προσθήκη της Γερμανίας και Ιαπωνίας, και τριών άλλων χωρών που θα προέρχονται από τον λεγόμενο τρίτο κόσμο. Δηλαδή, ο συνολικός αριθμός των μελών του Σώματος αυτού να ανέβει από 15 σε 20.

Η αξίωση για τη μείωση των εισφορών των ΗΠΑ, εντάσσεται στα πλαίσια του εκβιασμού που ασκεί το αμερικανικό κογκρέσο, το οποίο αρνείται επίμονα τη χορήγηση χρήματος για την εξόφληση των καθυστερούμενων οφειλών των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, που ξεπερνούν το 1 δισεκατομμύριο δολάρια - για την ακρίβεια: 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια - αν πρώτα δεν εκπληρωθεί ο όρος αυτός, αν, δηλαδή, δε μειωθούν οι εισφορές τους.

Η κυνική αυτή αυθαιρεσία έχει προκαλέσει αναταραχή στους κόλπους του ΟΗΕ, δεδομένου ότι, η Γενική Συνέλευση των 185 μελών - κρατών εγκρίνει την αμερικάνικη αυτή απαίτηση, κάποιες άλλες χώρες - ανάμεσά τους αναφέρεται η Κίνα - θα κληθούν να αυξήσουν τις δικές τους συνδρομές σαν μέλη του οργανισμού. Σήμερα οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης του.

Ας σημειωθεί ότι οι συνδρομές δεν είναι προαιρετικές. Το ύψος τους, για την κάθε χώρα, έχει από παλιά καθοριστεί από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με βάση το οικονομικό επίπεδο των μελών του. Οι ΗΠΑ, σαν πλουσιότερη χώρα - αντιπροσωπεύει το 27% του παγκόσμιου εισοδήματος - οφείλουν να καλύπτουν το 25% των εξόδων του ΟΗΕ. Τώρα θέλουν να μειωθεί στο 20%.

Εδώ πρέπει να προσθέσουμε ότι από την παρουσία και τις δραστηριότητες του ΟΗΕ, οι ΗΠΑ ωφελούνται τεράστια. Οπως έγραψε πρόσφατα η "Νιου Γιορκ Ποστ" - η Νέα Υόρκη, όπου εδρεύει ο διεθνής οργανισμός, αποκομίζει 3,3 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο, που προέρχονται από πληρωμές για διάφορες υπηρεσίες. Επίσης, ο Οργανισμός εξασφαλίζει 16.400 θέσεις εργασίας στη μητροπολιτική περιοχή της πόλης, καθώς και σε 14.300 άλλα άτομα: οδηγούς αυτοκινήτων, φρουρούς ασφαλείας, καθαριστές κλπ.

Και όχι μόνο αυτό. Σύμφωνα με τον "Σύνδεσμο των ΗΠΑ για τον ΟΗΕ", (ΟΗΕ - ΗΠΑ) επικεφαλής του οποίου είναι ο Τζον Ουάιτχεντ, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών, και ο Ελιοτ Ρίτσαρντσον, πρώην υπουργός Αμυνας, ο ΟΗΕ διαθέτει για ειρηνευτικές δραστηριότητες, παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και έργα ανάπτυξης σε παγκόσμια κλίμακα, πάνω από 4 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Απ' αυτά, κοντά 1 δισεκατομμύριο δολάρια πηγαίνει σε αμερικάνικες εταιρίες. Δικαιολογημένα, λοιπόν, διαμαρτυρήθηκε ο αντιπρόεδρος του ΟΗΕ - ΗΠΑ, Ραλφ Σουέρμαν, λέγοντας: "Αυτά τα μέλη του Κογκρέσου, υπερβάλλουν τις ελλείψεις του Οργανισμού και ζητούν την αποχώρηση των ΗΠΑ, παραγνωρίζουν πόσο σημαντικός είναι ο ΟΗΕ για τις αμερικάνικες επιχειρήσεις".

Ας επανέλθουμε, όμως, στον Μπιλ Ρίτσαρντσον, γνωστό και ως "Καουμπόη με το χαμόγελο και με το λάσο" (το σκοινί που κρατάν, καβάλα σε άλογο, οι καουμπόηδες για να πιάνουν τα βόδια), όπως τον αποκαλούν συμπατριώτες του. Προτού αναχωρήσει για την περιοδεία του, ανακοίνωσε ότι θα επικεντρώσει την προσοχή του στην Ασία: Νότια Κορέα, Ιαπωνία, Κίνα, Τατζικιστάν, Καζαχστάν και Ουζμπεκιστάν, αλλά θα σταθμεύσει και στη Ρωσία, Γεωργία, Ουκρανία και Γαλλία.

Η επίσκεψη στην Κεντρική Ασία υποδείχτηκε από τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Αλ Γκορ, εξήγησε ο Μπιλ Ρίτσαρντσον, πρώην ομοσπονδιακός βουλευτής από το Νιου Μέξικο, πράγμα που έδωσε λαβή σε υπαινιγμούς ότι ίσως προετοιμάζει το έδαφος σαν υποψήφιος αντιπρόεδρος, όταν ο Γκορ θα επιδιώξει την προεδρία στις επόμενες γενικές εκλογές.

Μαζί με όλα αυτά, το βαρύ κλίμα περιπλέχτηκε ακόμα πιο πολύ και από το γεγονός ότι 50 μέλη της Βουλής έχουν υπογράψει ένα σχέδιο νομοθετήματος, όπου διατείνονται ότι ο ΟΗΕ οφείλει στις ΗΠΑ τουλάχιστο 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια, σαν αποζημίωση για εθελοντική υποστήριξη υιοθετημένων από τον ΟΗΕ ειρηνευτικών επιχειρήσεων, ανθρωπιστικής βοήθειας και άλλων ενεργειών, στην Αϊτή, πρώην Γιουγκοσλαβία, Ρουάντα και Σομαλία στο διάστημα 1992 - 1995. Που σημαίνει, ότι η έγκριση ενός τέτοιου μέτρου θα απαγόρευε την καταβολή όλων των παλιών και σημερινών οφειλών των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, αν δεν καταβληθεί το πιο πάνω ποσό γι' αυτές τις δραστηριότητες!

Σ' αυτούς, και άλλους παρόμοιους εκβιασμούς αναφέρεται ένα νέο βιβλίο της δημοσιογράφου και ραδιοεκφωνήτριας, Φίλις Μπένις, με τον εκφραστικό τίτλο: "Δίνοντας τα παραγγέλματα: πώς η Ουάσιγκτον κυριαρχεί στο σημερινό ΟΗΕ".

Η συγγραφέας παραθέτει κάμποσα παραδείγματα για τον υπερατλαντικό κυριαρχικό ρόλο, όπως στον πόλεμο στον Περσικό Κόλπο, στη Σομαλία, Αϊτή, Βοσνία και Ρουάντα, καθώς και για τη χρησιμοποίηση ωμών οικονομικών κυρώσεων. Και επισημαίνει ότι, ενώ η Ουάσιγκτον υπονομεύει και περικόβει τις εισφορές στον Οργανισμό σε κάθε περίσταση, σε καίριες στιγμές χειραγωγεί την υποστήριξη του ΟΗΕ για αμφίβολες επεμβάσεις - ή τον εξαναγκάζει να παραμένει αμέτοχος.

Τέλος, ο ΟΗΕ - ΗΠΑ καταγγέλλει ότι η προτεινόμενη νομοθεσία στο Κογκρέσο δεν εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον. Αντίθετα, επιβάλλει το δικαίωμα του Σώματος αυτού να υπαγορεύει τους όρους του στα 184 άλλα μέλη - κράτη του ΟΗΕ.