Η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στη Γαλλία ακόμα, κάθε άλλο, παρά εμφανίζει την εικόνα εκείνη που έχει προγραμματίσει η σημερινή κυβέρνηση, η οποία έχει προέλθει πριν δυο μήνες περίπου από τις κοινοβουλευτικές εκλογές. Το μέγιστο πρόβλημα γι' αυτήν είναι η μαζική ανεργία, η οποία προσλαμβάνει όλο και πιο δραματικές διαστάσεις στη δεύτερη αυτή οικονομικά ισχυρότερη χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αποκορύφωμα των προεκλογικών υποσχέσεων του σημερινού σοσιαλιστή πρωθυπουργού, Λιονέλ Ζοσπέν, ήταν η δημιουργία 700.000 θέσεων εργασίας για τη νεολαία, η οποία κυριολεκτικά μαστίζεται από την ανεργία.

Κι όμως, τα σχετικά μέτρα που απαιτούνται για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του οξυνόμενου αυτού προβλήματος δεν εφαρμόζονται: Σήμερα, λοιπόν, η ανεργία στη Γαλλία φθάνει στα τρία εκατομμύρια περίπου και ισοδυναμεί με το 12,6% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Στη νεολαία μάλιστα, το ποσοστό αυτό αγγίζει το 30% με αποτέλεσμα το κοινωνικό αυτό φαινόμενο να εμφανίζεται όλο και απειλητικότερο...

Τον ερχόμενο Σεπτέμβρη η κυβέρνηση θα πραγματοποιήσει μια μεγάλη Συνδιάσκεψη, στην οποία θα συμμετέχουν Σύλλογοι Επιχειρηματιών και τα Συνδικάτα με κεντρικό θέμα τη μείωση του χρόνου εργασίας και τις αυξήσεις μισθών. Ηδη, όμως, από τώρα, έχουν ξεσπάσει διαμάχες αναφορικά με το αν και πώς στην πραγματικότητα η μείωση του χρόνου εργασίας θα είναι δυνατόν να συμβάλει στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Η βδομάδα των 40 ωρών εργασίας είχε καθιερωθεί στη Γαλλία το 1936 από την τότε κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου και των 39 ωρών το 1982. Από τότε, όμως και μετά, δεν έχει πραγματοποιηθεί κανένα μέτρο προς την κατεύθυνση αυτή.

Στην περίπτωση, που η κυβέρνηση Ζοσπέν αποφασίσει να εφαρμόσει τα σχέδιά της για την καθιέρωση της βδομάδας των 35 ωρών εργασίας, τότε σύμφωνα με σχετικές εκτιμήσεις ειδικών, κατά τη διάρκεια των τριών επόμενων χρόνων, θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθούν 1.400.000 θέσεις εργασίας. Για να πραγματοποιηθούν, όμως, τα σχέδια αυτά "θα πρέπει οι συνθήκες να είναι άριστες και οι απαιτούμενες προσπάθειες να γίνουν από το κράτος, τους εργαζόμενους και τους επιχειρηματίες". Για τους Γάλλους εργαζόμενους αυτό θα σήμαινε ν' αποδεχτούν μείωση των μισθών τους, γεγονός που συναντά την ισχυρή αντίσταση της πλειοψηφίας των γαλλικών συνδικάτων. Πάντως, για να εφαρμοστούν αποτελεσματικά τα μέτρα της κυβέρνησης, θα πρέπει στη Γαλλία να σημειωθεί μια οικονομική άνοδος της τάξης του 4% "κάτι που σήμερα θεωρείται καθαρή ουτοπία...".

Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, το κύριο ενδιαφέρον και οι προβληματισμοί των Γάλλων εργαζομένων στρέφονται σε πρώτη γραμμή στις λογικές αυξήσεις των εισοδημάτων τους και στην άνοδο της αγοραστικής τους δύναμης. Και η απαίτηση αυτή είναι αντικειμενικά πέρα για πέρα δικαιολογημένη, αφού λόγω των σκληρών μέτρων λιτότητας που έχει επιβάλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ και εφαρμόσει η προηγούμενη κυβέρνηση, έχουν συντελέσει στην αισθητή πτώση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.

Το φαινόμενο της φτώχειας στη Γαλλία, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, προσλαμβάνει όλο και δραματικότερες διαστάσεις... Φτωχός, σήμερα, θεωρείται εκείνος ο Γάλλος πολίτης το εισόδημα του οποίου είναι κάτω του ενός μέσου οικογενειακού. Σύμφωνα δε με σχετικές εκτιμήσεις, οι φτωχοί, οι οποίοι είναι ηλικίας κάτω των 30 χρόνων πληθαίνουν όλο και περισσότερο... Μέσα σε μια δεκαετία, το ποσοστό των νέων σε ηλικία φτωχών υπερδιπλασιάστηκε και από 9% που ήταν έφτασε στο 20% περίπου. Μόνο στη διάρκεια του χρονικού διαστήματος 1989 - 94 το βιοτικό επίπεδο των Γάλλων που είναι ηλικίας κάτω των 25 χρόνων σημείωσε μια αισθητή πτώση κατά το ένα έκτο.

Ενόψει, λοιπόν, της δραματικής αυτής οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης που κυριαρχεί στη γαλλική νεολαία, τα σημερινά προγράμματα της κυβέρνησης "μόλις είναι σε θέση ν αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα συσσωρευόμενα προβλήματά της...". Συγκεκριμένα: Στη διάρκεια των επόμενων πέντε χρόνων προβλέπεται να δημιουργηθούν 350.000 θέσεις εργασίας για τη νεολαία. Κι αν τελικά εφαρμοστούν τα σχέδια αυτά, σε καμιά περίπτωση δε θα είναι δυνατόν να λυθεί ικανοποιητικά το πρόβλημα της μαζικής ανεργίας, η οποία κυριολεκτικά μαστίζει τη νεολαία.

Πάντως, ο Πρόεδρος των Ανεξάρτητων Γαλλικών Συνδικάτων, Μαρκ Μπλοντέλ, θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά τα πράγματα, όταν μάλιστα υπογραμμίζει ότι τα σχέδια της σημερινής κυβέρνησης - χωρίς ούτε καν να γίνεται λόγος για τις οικονομικές αμοιβές - έχουν μια "καταπληκτική ομοιότητα" με τα προγράμματα εκείνα, τα οποία είχε εφαρμόσει το 1994 η αστική κυβέρνηση της Γαλλίας και που είχαν κάποια μέτρια επιτυχία.

Στο μεταξύ, όπως υπογραμμίζουν οι ειδικοί, η πίεση στην αγορά εργασίας αντικειμενικά, όχι μόνο θα συνεχίζεται, αλλά θα γίνει και μεγαλύτερη. Για παράδειγμα, οι πολλές χιλιάδες των απόφοιτων των γαλλικών σχολείων αυτού του χρόνου, οι οποίοι τώρα βρίσκονται σε διακοπές, το Φθινόπωρο θα αναζητούν μια θέση εργασίας. Ακόμα, θεωρείται βέβαιο ότι η κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας θα συντελέσει αποφασιστικά στην αύξηση του αριθμού των νέων, οι οποίοι θα έχουν ανάγκη να εργαστούν.

Κατά άλλα, η σημερινή υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, Μαρτίνε Ομπρί, ελπίζει ότι μέχρι τέλος αυτού του χρόνου θα δημιουργηθούν 50.000 θέσεις εργασίας και τον επόμενο άλλες 100.000. Για να επιτευχθεί, όμως ο στόχος αυτός, θα πρέπει το γαλλικό κράτος να διαθέσει τουλάχιστον 35 δισεκατομμύρια φράγκα. Ανάλογες βέβαια υποσχέσεις για μια αποτελεσματική καταπολέμηση της ανεργίας είχε δώσει παλιότερα και ο Πρόεδρος Ζακ Σιράκ, αλλά αυτή εκτινασσόταν όλο και σε νέα ύψη...

Ταυτόχρονα, υπεύθυνοι εκπρόσωποι της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας, με τη δικαιολογία ότι ο τζίρος μειώνεται, καταστρέφουν όλο και περισσότερες θέσεις εργασίας. Παράλληλα, όμως και άλλοι οικονομικοί κλάδοι που βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση, δεν προσλαμβάνουν νέο εργατικό προσωπικό.

Επειδή, όμως, η σημερινή κυβέρνηση σκοπεύει να καθορίσει τις πολιτικές της κατευθύνσεις μετά τις θερινές διακοπές, "οι πάντες και τα πάντα τελούν εν αναμονή...". Ετσι, αυτή τη στιγμή, ουδείς γνωρίζει ποιες μορφές υλοποίησης θα προσλάβουν οι ιδέες της νέας γαλλικής κυβέρνησης αναφορικά με τη μείωση του χρόνου εργασίας, τη διαμόρφωση των μισθών και την προστασία των εργαζομένων από τις αυθαίρετες απολύσεις των επιχειρηματιών.

Επίσημα ανακοινώνεται ότι η σημερινή μαζική ανεργία στη Γαλλία προς τα τέλη αυτού του χρόνου πρόκειται να "σταθεροποιηθεί...". Ο υπουργός, όμως Συντονισμού, Ντομινίκ Στράους - Καν, κάπως προσεχτικότερους από τους άλλους συναδέλφους του, αφήνει ξεκάθαρα να εννοηθεί, ότι το πρόβλημα της ανεργίας θα ήταν δυνατόν να διαρκέσει μέχρι και το τέλος του 1998. Τώρα, αν η υπομονή των εκατομμυρίων Γάλλων εργαζομένων θα διατηρηθεί μέχρι τότε, και αν η κυβέρνηση θα "γλιτώσει" από τις μαχητικές απεργιακές κινητοποιήσεις τους, είναι κάτι που θα το διαπιστώσουμε το ερχόμενο φθινόπωρο.

Πάντως, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, ήδη, μερικές πολιτικές ενέργειες της σημερινής κυβέρνησης έχουν προκαλέσει δυσαρέσκεια και απογοήτευση στους αριστερούς ψηφοφόρους. Η πιο μεγάλη, όμως, απογοήτευση ήρθε από τη διεύθυνση του κοντσέρν της "Ρενό", στο οποίο το γαλλικό κράτος έχει έχει ακόμα την πλειοψηφία των μετοχών, η οποία στα τέλη του Ιούνη είχε ανακοινώσει το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου Βιλβόρντε. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι, ο σημερινός πρωθυπουργός, Λιονέλ Ζοσπέν, προεκλογικά είχε ταχθεί αποφασιστικά υπέρ της επανεξέτασης ενός τέτοιου μέτρου...

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ