Την ώρα που το ενδιαφέρον της αμερικανικής κοινής γνώμης φαίνεται, ως επί το πλείστον, εστιασμένο στον πόλεμο που έχει ανάψει ανάμεσα σε οργανώσεις καταναλωτών (ή ιδιώτες) και στις καπνοβιομηχανίες, οι χημικές βιομηχανίες εξακολουθούν, όσο πιο "αθόρυβα" γίνεται, να υποθηκεύουν την υγεία της πλειοψηφίας του πληθυσμού των ΗΠΑ... αποθηκεύοντας δισεκατομμύρια τόνων τοξικών χημικών αποβλήτων σε κάθε πιθανή περιοχή, που είθισται, να "χαρτογραφείται" ως μη κατοικήσιμη! Εάν, μάλιστα, σκεφτεί κανείς ότι στο "χορό" των τοξικών αποβλήτων, εκτός από τις βιομηχανίες, έχουν μπει και αρκετές ομοσπονδιακές, πολιτειακές αλλά και στρατιωτικές υπηρεσίες που κάνουν χρήση της χλωροχημικής τεχνολογίας, τότε γίνονται έκδηλες οι εκτεταμένες διαστάσεις αυτού του προβλήματος.

Η χλωροχημική τεχνολογία (διοξίνες, DDT, PCB, ή οι επιβλαβείς για το όζον χλωροφλοράνθρακες (CFC)) χρησιμοποιείται εκτεταμένα στη βιομηχανία παραγωγής ή επεξεργασίας χαρτοπολτού, σε πετροχημικά για την παραγωγή πλαστικών, βινιλίων, διαλυτικών ακόμη και υλικών για το στεγνό καθάρισμα. Είναι φανερό ότι πολλά από τα προϊόντα που μεταχειριζόμαστε ή καταναλώνουμε σε επαγγελματικούς ή οικιακούς χώρους είναι αποτελέσματα αυτής της τεχνολογίας... Και αυτό γιατί οι περισσότερες πολυεθνικές εταιρίες συνεχίζουν να κατασκευάζουν και να χρησιμοποιούν 1.000 νέα συνθετικά τοξικά - χημικά κάθε χρόνο - εκτός των 72.000 που υπάρχουν ήδη στην αγορά!

Την ίδια ώρα, ο μύθος - άλλοθι, που προβάλλουν οι χρήστες της χλωροχημικής τοξικής τεχνολογίας, σχετικά με τα ασφαλή και αποδεκτά επίπεδα τοξικής ρύπανσης, έχει αρχίσει να καταρρέει. Το θάψιμο των τοξικών αποβλήτων ήδη έχει μολύνει το 40% των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων στις ΗΠΑ, ενώ επιστημονικώς αποδεδειγμένα η πλειοψηφία των κατοίκων κάθε ηλικίας στις περιοχές αυτές αργοπεθαίνει υποφέροντας από καρκίνους διαφόρων μορφών, αιματολογικές, γενετικές, ανοσοποιητικές και νευρικές διαταραχές, ή στειρότητα. Οσο, για τις λεγόμενες "μη κατοικήσιμες" περιοχές όπου θάβονται δισεκατομμύρια τόνοι τοξικών αποβλήτων, και εδώ υπάρχει "λάκκος στη φάβα"! Τα τελευταία στοιχεία του Ινστιτούτου Ερευνών για το Περιβάλλον "RACHEL" (Αννάπολις, Μέριλαντ) αναφέρουν ότι τουλάχιστον ο ένας στους τέσσερις Αμερικανούς - συμπεριλαμβανομένων 10 εκατομμυρίων παιδιών κάτω της ηλικίας των 12 - ζει σε περιοχή όπου σε ακτίνα 8 χιλιομέτρων υπάρχει "χωματερή" τοξικών αποβλήτων.

Σύμφωνα με στοιχεία της αμερικανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης "Εκστρατεία - Δικαίωμα στην ενημέρωση για τα τοξικά", οι Αμερικανοί κυριολεκτικά δεν έχουν ιδέα για τα δισ. τόνων τοξικών χημικών που χρησιμοποιούνται, μεταφέρονται, αποθηκεύονται και εν τέλει διοχετεύονται ποικιλοτρόπως στις κοινωνίες τους.

Η ίδια πηγή υποστηρίζει ότι περίπου το 95% όλων των ρυπογόνων τοξικών αποβλήτων διοχετεύεται στο περιβάλλον εν αγνοία ή από αδυναμία του αμερικανικού ομοσπονδιακού κράτους. Καταγγέλλει, μάλιστα, πως από το 1989, οπότε αρκετές πολυεθνικές εταιρίες χλωροχημικής τεχνολογίας ένιωθαν πως "περιορίζονται" οι δυνατότητές τους για "ελεύθερη" αποθήκευση τοξικών αποβλήτων εξαιτίας της ύπαρξης σχετικής αμερικανικής νομοθεσίας, χρηματοδότησαν με ποσό άνω των 68 εκατ. δολαρίων υποψήφιους πολιτικούς ώστε να υπάρχει απέναντί τους ευνοϊκή μεταχείριση!

Ο όμιλος Ομάδων Ερευνών Δημόσιου Συμφέροντος (Public Interest Research Groups ή PIRC) υποστηρίζει, στο πλαίσιο της εκστρατείας που κάνει για να ενημερώσει τους Αμερικανούς πολίτες, μεταξύ άλλων ότι:

- Μόνον το 5% τοξικής ρύπανσης ανακοινώνεται δημόσια, εν μέρει γιατί οι βιομηχανίες με τις χειρότερες επιδόσεις στη ρύπανση του περιβάλλοντος - όπως βιομηχανίες ορυκτών, πετρελαίου και φυσικού αερίου - δεν υποχρεώνονται να ανακοινώνουν δημοσίως στοιχεία τέτοιου είδους.

- Το 40% των ποταμιών, λιμνών στις ΗΠΑ είναι τόσο μολυσμένα που δεν είναι είναι ασφαλή μέρη για κολύμπι ή ψάρεμα. Από το 1988 μέχρι σήμερα, απαγορεύτηκε η πρόσβαση σε 15.995 περιπτώσεις όρμων, λιμνών ή ποταμιών γιατί κρίθηκαν ακατάλληλα για τη δημόσια υγεία!

- 47 πολιτείες εξέδωσαν συμβουλευτικές ανακοινώσεις υγείας πιέζοντας τους κατοίκους να κάνουν περιορισμένη κατανάλωση ψαριών από ορισμένους τοπικούς υδροφόρους ορίζοντες εξαιτίας της μόλυνσής τους με υδράργυρο, πλαστικά, χλωράνθρακες, διοξίνες, DDT και άλλων (υπο) προϊόντων που αλλοιώνουν το περιβάλλον.

Σύμφωνα, πάλι, με την Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (Enviromental Protection Agency - EPA):

- Το περίπου 17% των μεγάλων βιομηχανικών εγκαταστάσεων, το 21% των μεγάλων δημοτικών εγκαταστάσεων, το 28% των μεγάλων ομοσπονδιακών κυβερνητικών εγκαταστάσεων σε εθνική κλίμακα δε συμμορφώθηκαν με τον Νόμο Καθαρών Υδροφόρων Οριζόντων (του 1972) μέσα στο πρώτο τετράμηνο του 1995 μέχρι το Μάρτη του 1996.

- Το Τέξας, η Φλώριδα, το Μίτσιγκαν, η Νότια Καρολίνα και το Οχάιο είναι οι πέντε, πρώτες στη λίστα, πολιτείες με το μεγαλύτερο αριθμό παραβιάσεων του νομικού καθεστώτος προστασίας του περιβάλλοντος, ενώ ειδικότερα το Κάνσας, το Μίτσιγκαν, το Μισσούρι, η Νότια Καρολίνα και η Φλώριδα ήταν οι πέντε, πρώτες στη μαύρη λίστα, πολιτείες με το υψηλότερο ποσοστό εγκαταστάσεων με συνθήκες λειτουργίας που παραβιάζουν το νομικό περιβαλλοντικό καθεστώς.

Το πρόβλημα της παράνομης και επιβλαβούς αποθήκευσης τοξικών αποβλήτων στις ΗΠΑ διογκώνεται χρόνο με το χρόνο, καθώς αυξάνεται η παραγωγή προϊόντων από βιομηχανίες ή άλλους φορείς με τη χρήση χλωροχημικής τεχνολογίας. Η επίλυση του ζητήματος αυτού συχνά αντιμετωπίζεται με την εξαγωγή των θανατηφόρων τοξικών σκουπιδιών σε χωματερές αναπτυσσόμενων χωρών, όπου ισχύει ελαστικό ή ανύπαρκτο νομικό καθεστώς που να προστατεύει τον πολίτη από πρακτικές με μεσοπρόθεσμες αλλά και μακροπρόθεσμες βλάβες στην ανθρώπινη υγεία και στη φύση...

Από στατιστικά στοιχεία ομοσπονδιακών υπηρεσιών γίνεται σαφές ότι χρόνο με το χρόνο τα τοξικά σκουπίδια "αυξάνονται" και "πληθαίνουν" επικίνδυνα.

Το 1973 η Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας των ΗΠΑ (ΕΡΑ) εκτιμούσε την ετήσια παραγωγή τοξικών αποβλήτων σε 10 εκατομμύρια τόνους ή 200 κιλά κατά Αμερικανό πολίτη.Το 1981,η ΕΡΑ ανακοίνωσε ότι η ετήσια παραγωγή τοξικών σκουπιδιών έφθασε τους 290 εκατομμύρια τόνους ή ένας τόνος ανά άτομο.Ακόμη πιο απογοητευτική η κατάσταση αργότερα, και συγκεκριμένα το 1989,οπότε ο Αμερικάνικος Σύνδεσμος Χημικών εκτιμά την ετήσια παραγωγή τοξικών αποβλήτων στις ΗΠΑ μεταξύ 580 εκατομμυρίων και 2,9 δισ. τόνων! Την ίδια χρονιά, η ΕΡΑ υπολόγιζε την παραγωγή τοξικών σε 6 δισ. τόνους με αναλογία πληθυσμού 25 τόνοι το χρόνο κατά άτομο.

Από τα 6 δισ. τόνων τοξικών αποβλήτων, μόνον τα 300 εκατομμύρια αποθηκεύονται σύμφωνα με τους κανόνες ασφαλείας και τη νομοθεσία των ΗΠΑ. Το 95% "θάβεται" προς άγνωστη κατεύθυνση και με τρόπους επισφαλείς. Πού πηγαίνουν; Τα τοξικά σκουπίδια όταν δε "φυγαδεύονται" στο εξωτερικό, "συσσωρεύονται" στο έδαφος: σε λαγούμια, ορύγματα όπου η βαρύτητα τα τραβά σε βάθος χιλιομέτρων με συνέπεια να μολύνουν τους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες, ποτάμια, λίμνες κλπ.

Μετά απ' όλα αυτά, Αμερικανοί επιστήμονες αλλά και οργανώσεις προστασίας πολιτών προειδοποιούν ότι εάν δεν περιοριστεί δραστικά η χρήση χλωροχημικής βιομηχανίας, η κατά συνέπεια συσσώρευση και διόγκωση της ποσότητας των τοξικών αποβλήτων και η ως εκ τούτου μόλυνση των υδροφόρων οριζόντων, το 50% του συνόλου των Αμερικανών που πίνει και χρησιμοποιεί νερό από υπόγειες πηγές δε θα μπορέσει να αποφύγει τις περιπέτειες του καρκίνου, των γενετικών ανωμαλιών ή της διατάραξης του ανοσοποιητικού και νευρικού συστήματος!

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ