Αν κάποιος ερχόταν από το εξωτερικό αυτές τις μέρες και άκουγε ειδήσεις, ή διάβαζε εφημερίδες, θα έβγαζε το συμπέρασμα ότι η ελληνική παιδεία αντιμετωπίζει προβλήματα και για να τα λύσει η καλή κυβέρνηση καταργεί την... επετηρίδα, αλλά κάποιοι κακοί αντιδρούν στο... επαναστατικό αυτό μέτρο! Ομως, αυτό είναι το "δέντρο" και πίσω από αυτό κρύβουν ένα τεράστιο "δάσος" αντιδραστικών αλλαγών που προωθούν στην εκπαίδευση, τέτοιων που, όταν σε λίγα χρόνια φανούν στην πράξη τα αποτελέσματά τους, θα είναι αργά. (Ενα παράδειγμα σχετικό με το θέμα: Οταν στα πρώτα χρόνια της "αλλαγής" το ΠΑΣΟΚ στο "πεντάχρονο πλάνο ανάπτυξης" έλεγε ορθά - κοφτά "το δικαίωμα στη μόρφωση δε συνεπάγεται το δικαίωμα στην εργασία" και άνοιγε τις πόρτες για εισαγωγή στα πανεπιστήμια χωρίς κανένα σχεδιασμό, το ΚΚΕ είχε επισημάνει ότι το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική, θα οδηγούσε σε μαζική παραγωγή πτυχιούχων ανέργων).

Τι κρύβεται, λοιπόν, πίσω από το "δέντρο" της επετηρίδας;

Θα ήταν κοινοτοπία να πει κανείς ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα πάσχει σοβαρά σε όλες τις βαθμίδες του και σε όλες τις πτυχές του. Αρα η οποιαδήποτε προσπάθεια θεραπείας είναι καλοδεχούμενη. Οι αλλαγές, όμως, που προωθεί ο Γερ. Αρσένης δε συνιστούν την παραμικρή προσπάθεια θεραπείας. Είναι χαριστική βολή σ' αυτό το πολύπαθο και εν πολλοίς αναποτελεσματικό εκπαιδευτικό σύστημα, που ξέρουμε όλοι μας και αντικατάστασή του με ένα άλλο. Αυτό που κρύβουν επιμελώς, είναι ότι οι προωθούμενες αλλαγές δεν αποτελούν καν τα συμπεράσματα κάποιων μελετών των υπηρεσιών του υπουργείου Παιδείας και ειδικών, αλλά την υλοποίηση - στην ελληνική τους έκδοση - αποφάσεων που έχουν ληφθεί από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών. Αναγκαία και ικανή συνθήκη, για να "πατήσουν" οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις ("Λευκή Βίβλος για την Απασχόληση") είναι οι αντίστοιχες αλλαγές στην εκπαίδευση ("Λευκή Βίβλος για την Παιδεία").

Πώς θα γίνει αυτό στην πράξη; Με την "ελεύθερη πρόσβαση" στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στην οποία θα συνυπάρχουν κατηγοριοποιημένα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ με τη μορφή των "Προγραμμάτων Σπουδών" αλλά και των "Προγραμμάτων Σπουδών Επιλογής", το Ανοιχτό Ελληνικό Πανεπιστήμιο, τα Νομαρχιακά Πανεπιστήμια, τα κάθε λογής ιδιωτικά ΙΕΚ και "κολέγια" και ό,τι άλλο προκύψει στο μέλλον. Και όλα αυτά, με την οικονομική "συνδρομή" των νέων και των οικογενειών τους - πρέπει να μάθουν να επενδύουν στη μόρφωσή τους, λέει απερίφραστα η "Λευκή Βίβλος". Βέβαια, μέσα σε όλο αυτό το συνονθύλευμα, θα υπάρχει και η ελίτ των σχολών, απ' όπου θα αποφοιτούν οι εκλεκτοί και ταγμένοι να διοικήσουν όλους τους υπόλοιπους.

Αυτός είναι ο στόχος και για να επιτευχθεί, πρέπει να γίνουν αλλαγές σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης. Για να εφαρμοστούν, όμως, αυτές οι αλλαγές απαραίτητη προϋπόθεση είναι και ο ασφυκτικός έλεγχος του Σώματος των εκπαιδευτικών. Αυτό το επιδιώκουν με την καθιέρωση εξετάσεων, για το πρώτο ξεκαθάρισμα (πώς, από ποιους, και κυρίως σε τι θα εξετάζεται ο υποψήφιος εκπαιδευτικός, για να κρίνεται καταλληλότερος από τους υπόλοιπους;) αλλά και τον τεράστιο και ελεγχόμενο πλήρως από την εκάστοτε κυβέρνηση μηχανισμό(Επιτροπή Αξιολόγησης Σχολικής Μονάδας, Σώμα Μονίμων Αξιολογητών κλπ.).

Παναγιώτης ΡΑΜΜΟΣ

Οι ...επαναστατικές αλλαγές, που προωθεί στη δημόσια εκπαίδευση ο Γερ. Αρσένης και καμουφλάρει πίσω από την περί επετηρίδας φιλολογία, δε συνιστούν την παραμικρή προσπάθεια θεραπείας του πολύπαθου και εν πολλοίς αναποτελεσματικού εκπαιδευτικού συστήματος, που ξέρουμε όλοι μας, αλλά την αντιδραστική μεταμόρφωσή του

- Σήμερα οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό - τουρισμό πραγματοποιούν τρίωρη στάση εργασίας και κατά τόπους συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Ποιες είναι οι συνθήκες που επικρατούν στον κλάδο και επέβαλλαν την απόφαση για κινητοποιήσεις;

- Το τουριστικό κεφάλαιο πρωτοπορεί στην εφαρμογή των λεγόμενων νέων εργασιακών σχέσεων, σε συστήματα τέτοια που αποτέλεσμα έχουν τη μείωση του κόστους εργασίας, το χτύπημα δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η ασυδοσία κυριαρχεί στον κλάδο, η εργατική νομοθεσία και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας δεν εφαρμόζονται, η ασφάλιση των εργαζομένων είναι ζητούμενο. Είναι χαρακτηριστικό ότι όσο κι αν δουλέψουν, τα ένσημα που επικολλούνται είναι όσα απαιτούνται για περίθαλψη και επίδομα ανεργίας. Η εισφοροδιαφυγή έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Η πλήρης απασχόληση έχει καταργηθεί. Οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, η εκ περιτροπής απασχόληση, το ωρομίσθιο, οι εργολαβίες είναι αυτά που κυριαρχούν. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, η σταδιακή κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η προβληματικότητα των ασφαλιστικών ταμείων. Οι μηχανισμοί ελέγχου είναι ανύπαρκτοι. Η κυβέρνηση έχει κάνει την επιλογή όχι μόνο της ανοχής, αλλά και της στήριξης αυτής της κατάστασης.

- Ποιο είναι το διεκδικητικό σας πλαίσιο;

- Το διεκδικητικό πλαίσιο αφορά εργασιακές σχέσεις και ασφαλιστικό. Αίτημά μας είναι η διασφάλιση της πλήρους απασχόλησης, σε βάρος των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και της εργατικής νομοθεσίας. Διεκδικούμε την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων και ιδιαίτερα του 2084/92 που αφαιρεί σημαντικές κατακτήσεις. Με φωτογραφική διάταξη, καταργεί το δικαίωμα χορήγησης εφάπαξ στην 20ετία για τους εργαζόμενους που απολύονται ή αποχωρούν από το επάγγελμα. Από τα 70 ασφαλιστικά ταμεία που χορηγούν εφάπαξ, μόνο το ΤΑΞΥ είναι στον ιδιωτικό τομέα. Στα υπόλοιπα 69 οι εργαζόμενοι δε χάνουν τη δουλιά τους, συνταξιοδοτούνται από την εργασία τους. Στον κλάδο μας, ο κάθε εργαζόμενος πολύ εύκολα μπορεί να χάσει τη δουλιά του, σε μια κρίσιμη ηλικία που έχει κάνει ρυτίδες και δεν είναι αρεστός στον επιχειρηματία, που προτιμά νέους και φτηνούς. Η κατάργηση της 20ετίας και οι υπόλοιπες ρυθμίσεις του 2084 στόχο έχουν τα αποθεματικά του ταμείου, προκειμένου μ' αυτά να καλύψουν "μαύρες τρύπες". Το συνταξιοδοτικό πρόβλημα των εποχιακών πρέπει να αντιμετωπιστεί, η προϋπόθεση των 4.500 ενσήμων με 100 ημέρες ασφάλισης ετησίως, σημαίνει 45 ημερολογιακά έτη απασχόλησης. Διεκδικούμε άλλες προϋποθέσεις για τη συνταξιοδότησή τους.

- Πώς βλέπετε να διαμορφώνεται η κατάσταση στον κλάδο από δω και πέρα και τι ενέργειες απαιτείται να γίνουν, ώστε να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα;

- Οσο στο συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου κυριαρχούν οι δυνάμεις αυτές, που στη λογική τους έχουν το συμβιβασμό και την υποχώρηση, τόσο τα προβλήματα θα οξύνονται, τα αδιέξοδα θα μεγαλώνουν. Η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, η αγωνιστική προοπτική της Ομοσπονδίας και των Συνδικάτων πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων. Εχουν υποχρέωση να αλλάξουν την κατάσταση προκειμένου οι αγώνες και η αντίσταση να έχουν συνέχεια και αποτέλεσμα. Οι κινητοποιήσεις αυτές επιβλήθηκαν από την παρέμβαση των ίδιων των εργαζομένων, από τις συντονισμένες παρεμβάσεις διαφόρων σωματείων. Για να έχουν συνέχεια απαιτείται η λειτουργία και η δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων στην κατεύθυνση των αγώνων για τη λύση των προβλημάτων.

Β. Ν.