Συνεπείς οπαδοί και στήριγμα της κυβερνητικής πολιτικής θα είναι οι μεγαλοβιομήχανοι της χώρας, με μοναδική προϋπόθεση να συνεχίσουν οι "εκσυγχρονιστές" του ΠΑΣΟΚ με συνέπεια την πολιτική της ποικιλόμορφης ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου. Τα παραπάνω προκύπτουν αβίαστα, από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου των εκπροσώπων του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ). Η ηγεσία του Συνδέσμου επικρότησε πλήρως την ομιλία του Κ. Σημίτη στη ΔΕΘ, ενώ "εγκαινίασε" και το κεφάλαιο "Ολυμπιάδα 2004", στο οποίο όπως είναι φυσικό θα αναφέρονται πολύ συχνά στο εξής. Φυσικό άλλωστε, αφού ενόψει νέων χρηματοδοτήσεων και των αναθέσεων που θα υπάρξουν ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους για να "χτυπήσουν" αποτελεσματικά. Δε θα μπορούσε βεβαίως να είναι διαφορετικά, αφού ο νέος "εθνικός" στόχος, όπως παρουσιάζεται, συνδέεται με το Πακέτο Σαντέρ, ύψους 7 τρισ. δρχ. (μόνο η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση). Επ' αυτού εκφράστηκε χτες και το μοναδικό "άγχος" των βιομηχάνων, αφού βλέπουν μπροστά τους ένα ακόμη "μεγάλο φαγοπότι". Παρότρυναν, λοιπόν, την κυβέρνηση να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα απορρόφησης των κονδυλίων του β Πακέτου Ντελόρ την επόμενη διετία για να μη λειτουργήσει εις βάρος του πακέτου Σαντέρ. Πρόκειται για μια απαίτηση που, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του υφυπουργού Πάχτα, οι οποίες δημοσιεύονται σε άλλο ρεπορτάζ της σελίδας, έχει ικανοποιηθεί - ως στόχος - από την κυβέρνηση πριν καν διατυπωθεί!

Αναφερόμενος στην ομιλία του πρωθυπουργού ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ι. Στράτος, χαιρέτισε τους προσανατολισμούς της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, τη συνέχιση δηλαδή της μονόπλευρης λιτότητας και της απλόχερης ενίσχυσης των μεγαλοεπιχειρηματιών. Παράλληλα, επανέλαβε βέβαια τα περί αναγκαιότητας παραπέρα μείωσης του δημόσιου τομέα, ακόμα πιο εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων κλπ. Αναφερόμενος στην επισήμανση του πρωθυπουργού για στασιμότητα της βιομηχανικής παραγωγής, χωρίς να την αμφισβητήσει, επιχείρησε να την αποδώσει "στην ομάδα των επιχειρήσεων που βραδυπορούν, στην οποία κυριαρχούν οι επιχειρήσεις που ελέγχονται από το κράτος και τις κρατικές τράπεζες". Για μια ακόμη φορά τάχθηκε κατά της πολιτικής της σκληρής δραχμής, η οποία προβλήθηκε ως άλλοθι για τη μείωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων κατά 20% την τελευταία 5ετία.

Με αφορμή αυτό, αλλά και το πακέτο Σαντέρ, πρόβαλαν την αναγκαιότητα ενίσχυσης των επιχειρήσεων ως το υπέρτατο κριτήριο για "την κατανομή των κοινοτικών πόρων" που αναμένονται. Την ίδια βέβαια στιγμή ο Α. Κανελλόπουλος επιβεβαίωσε πάντως ότι "η βιομηχανία δε συνεισφέρει αυτά που θα μπορούσε στο ΑΕΠ και οι επενδύσεις δεν είναι αυτές που θα 'πρεπε να είναι", παρά βέβαια τις παχυλές χρηματοδοτήσεις και την αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων. Θίχτηκε, επίσης, το θέμα της καθυστέρησης της υλοποίησης της δυνατότητας που παρέχεται στη χώρα για σύναψη προγραμματικών συμφωνιών μέχρι τέλους του 1997, εκφράζοντας την ανησυχία μήπως το διάστημα που απομένει παρέλθει άπραγο και οι ελληνικές επιχειρήσεις στερηθούν 900 δισ. δρχ. που θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους.

Τα χέρια τους φαίνεται να τρίβουν οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ και από την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004. Μάλιστα, σημείωσαν ότι δεν πρόκειται να επηρεάσει αρνητικά την οικονομία, υποστηρίζοντας ότι ο σχετικός προϋπολογισμός είναι ισοσκελισμένος και ότι ακόμη και εάν προκύψει "έλλειμμα κάποιων δεκάδων δισ. δρχ., δεν μπορεί αυτό να συγκριθεί με τα τεράστια ελλείμματα που ήδη υπάρχουν", όπως είπε χαρακτηριστικά ο Ι. Στράτος. Πρόκειται για αρκετά... "ψύχραιμη" άποψη, αφού βέβαια εκφράζεται από το μέρος αυτών που θα ενισχύσουν τα ταμεία τους και σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσε να εκφραστεί από τη μεριά εκείνων που θα κληθούν να πληρώσουν, δηλαδή των φορολογούμενων πολιτών. Πρότειναν δε ο φορέας που θα αναλάβει το έργο της Ολυμπιάδας να είναι ανεξάρτητος και όχι δημόσιος.

Την όρεξη των βιομηχάνων και άλλων μεγαλοεπιχειρηματιών, που με τον ένα ή άλλο τρόπο ασχολούνται με το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, άνοιξε η απόφαση της κυβέρνησης να συντμήσει το χρόνο χρηματοδότησης των σχετικών έργων μέχρι το τέλος του 1999, αντί του 2001 που προβλεπόταν αρχικά και σε συνδυασμό με αυτό να προχωρήσει σε ανακατανομές κονδυλίων μεγαλύτερες από 500 δισ. δραχμές. Οι περικοπές που κατ' επέκταση θα προκύψουν από την ανακατανομή θα αφορούν τομείς μικρής απορροφητικότητας, όπως της Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας, της Βιομηχανίας, του Εκσυγχρονισμού της Δημόσιας Διοίκησης, τα τομεακά προγράμματα των Ταχυδρομείων, του Φυσικού Αερίου κλπ.

Για το θέμα αυτό πραγματοποιήθηκε σύσκεψη χτες στο μέγαρο Μαξίμου μεταξύ του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου και του αρμόδιου υφυπουργού Χ. Πάχτα.

Σε δηλώσεις του ο τελευταίος μετά το τέλος της συνάντησης, ανέφερε πως "είναι βέβαιο πλέον ότι οδεύουμε προς ένα Γ ΚΠΣ για την περίοδο 2000 - 2006". Οσο για τις ανακατανομές κονδυλίων του σημερινού ΚΠΣ, τις δικαιολόγησε με τον ισχυρισμό ότι δε θα πρέπει την 1/1/2000 να έχουμε δύο προγράμματα σε εξέλιξη, ενώ στη συνέχεια έκανε λόγο "για συνολικό επανασχεδιασμό του Β ΚΠΣ" με στόχο ακριβώς τη σύντμηση της ολοκλήρωσης των έργων μέχρι το Δεκέμβρη του 1999. Παρεμβαίνοντας οι βιομήχανοι μέσω του ΣΕΒ υποστήριξαν ότι τόσο οι προωθούμενες σήμερα αλλαγές, όσο και οι προτάσεις έργων που θα υλοποιηθούν με το Γ ΚΠΣ πρέπει να γίνουν με γνώμονα και κριτήριο την επίπτωσή τους στην ανταγωνιστικότητα. Ζητούν δηλαδή το βασικό κριτήριο να είναι τα δικά τους κέρδη.

Βέβαια, οι πραγματικοί λόγοι που ωθούν την κυβέρνηση να περιορίσει το χρόνο υλοποίησης των έργων του Β' ΚΠΣ και να προχωρήσει σε μία τόσο μεγάλη ανακατανομή κονδυλίων της τάξης των 500 δισ. δραχμών ή και μεγαλύτερης ακόμα, είναι τα κακά μαντάτα που ήρθανε από τις Βρυξέλλες, σύμφωνα με τα οποία τα ποσά που θα χορηγηθούν σε κάθε χώρα με το Γ ΚΠΣ θα εξαρτηθούν από το βαθμό απορρόφησης επενδύσεων που θα έχουν πραγματοποιηθεί στο Β ΚΠΣ. Και τα αναπορρόφητα υπόλοιπα θα συμψηφιστούν. Αν δηλαδή η Ελλάδα έχει λαμβάνειν από το Γ ΚΠΣ πχ 5 τρισ. δραχμές και από το Β δεν έχει απορροφήσει επενδύσεις ύψους 1 τρισ. δραχμών, τότε για την περίοδο 2000 - 2006 θα λάβει το ποσό των 4 τρισ. δραχμών.

Αξίζει επίσης να επισημανθεί ότι ο περιορισμός της υλοποίησης των έργων του σημερινού ΚΠΣ από τα 4 στα 2 χρόνια αναμένεται να δημιουργήσει σημαντικότατα προβλήματα σε ένα μηχανισμό παρακολούθησης ο οποίος έχει κυριολεκτικά καταληφθεί από ιδιωτικές εταιρίες. Και η είσοδος των ιδιωτικών συμφερόντων στη διοικητική πυραμίδα του ΚΠΣ, σε βάρος βέβαια της δημόσιας διοίκησης η οποία έχει περιθωριοποιηθεί, δεν είναι βέβαια άσχετη με τα οικτρά αποτελέσματα που έχει μέχρι σήμερα παρουσιάσει το συνολικό επενδυτικό έργο.