Αλμα προς την ιδιωτικοποίηση των πάντων (δάση, παραλίες, οποιοδήποτε κομμάτι ελληνικής γης) σε βαθμό που να αφήνει ανοιχτό το δρόμο - μέσα στην υπερβολή του - ακόμα και για τη δημιουργία ιδιωτικών πόλεων με απόλυτη διοικητική, οικονομική, χωροταξική αυτονομία, επιχειρεί η κυβέρνηση με ένα ασύλληπτης επινοητικότητας νομοθετικό κατασκεύασμα που έχει ήδη προωθηθεί στη Βουλή.

Βασικές διατάξεις του Συντάγματος και σειρά νόμων που καταρτίστηκαν μετά από μακρόχρονη λαϊκή πίεση για τη διασφάλιση στοιχειωδώς αυτού που αναφέρεται ως δημόσιο συμφέρον, πετάγονται με μια μονοκονδυλιά στο καλάθι των αχρήστων.

Το σχετικό νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο Ανάπτυξης και έχει συνυπογραφεί ήδη από τους συναρμόδιους υπουργούς (Εσωτερικών, Οικονομικών, Δικαιοσύνης, Γεωργίας, ΠΕΧΩΔΕ, Ναυτιλίας) έχει τίτλο "Βιομηχανικές και Επιχειρηματικές Περιοχές".Σε ένα πρώτο επίπεδο ανάγνωσης ενδέχεται να οδηγεί στη λανθασμένη εικόνα, ότι απλώς ιδιωτικοποιεί τις υπάρχουσες υπό δημόσιο έλεγχο "Βιομηχανικές Περιοχές" (ΒΙΠΕ) που μετονομάζονται σε "Βιομηχανικές και Επιχειρηματικές Περιοχές" (ΒΕΠΕ ΑΕ).Μια προσεκτικότερη ανάγνωση αποκαλύπτει ότι το σύνολο της χώρας βγαίνει στο σφυρί και μάλιστα με πληρωμένα όλα τα έξοδα από το κρατικό ταμείο!

Προκειμένου μάλιστα επιχειρηματίες, εφοπλιστές και βιομήχανοι να κάνουν ό,τι θέλουν, πέρα και πάνω από κάθε νόμο, η κυβέρνηση τους μεταβιβάζει ακόμα και υπουργικές αρμοδιότητες, αφού εκείνοι θα αποφασίζουν πλέον ακόμα και για τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό!

Με αυτό το σκανδαλώδη τρόπο η κυβέρνηση επιχειρεί, επιπλέον, να ανατρέψει άνευ όρων τον οποιονδήποτε χωροταξικό σχεδιασμό, τη νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος και να μετατρέψει σε "μαγική εικόνα" ακόμα κι αυτό το Προεδρικό Διάταγμα 84/84 που απαγορεύει την ίδρυση νέων βιομηχανιών στο κορεσμένο λεκανοπέδιο της Αττικής, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα μεγάλα ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα.

Με το νομοσχέδιο - και αφού παρακάμπτεται πλήρως ο νόμος 1650/86 για την προστασία του περιβάλλοντος - δίνεται το δικαίωμα σε ιδιώτες να χωροθετήσουν εγκαταστάσεις, να εκπονήσουν οι ίδιοι τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, προκειμένου να εγκαταστήσουν βιομηχανίες, τουριστικές εγκαταστάσεις, εκθεσιακά και εμπορικά κέντρα ή οτιδήποτε άλλο, όπου και όπως αυτοί επιθυμούν. Ολα αυτά, μάλιστα, με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς ιδιαίτερη οικονομική επιβάρυνση, αφού το "θεάρεστο" αυτό έργο τους - προβλέπει το ίδιο το νομοσχέδιο - θα επιδοτείται κιόλας και μάλιστα σε ποσοστό μέχρι 75%!

Ετσι, ανοίγει ο δρόμος για μια σειρά ασύδοτες παρεμβάσεις που μέχρι τώρα"σκόνταφταν" στο ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, ή, αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ταυτόχρονα, γίνεται καθαρό πως η κυβέρνηση προσπαθεί να προλάβει και τα όποια προβλήματα προκύψουν από τις χωροθετήσεις των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στο λεκανοπέδιο της Αττικής.

Η παραλία του Ελληνικού και της Βούλας, η περιοχή του Ελαιώνα, το Ολυμπιακό Χωριό στην Πάρνηθα, οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις στο δέλτα Φαλήρου, η Φασκομηλιά στη Βουλιαγμένη και πολλές άλλες εκτάσεις σε ολόκληρη τη χώρα, που βρίσκονται στο στόχαστρο ιδιωτών, παραδίδονται τώρα από την κυβέρνηση"στο πιάτο" των μεγαλοεπιχειρηματιών και εφοπλιστών! Και όλους αυτούς το νομοσχέδιο τους "βαφτίζει" φορείς "Βιομηχανικών και Επιχειρηματικών Περιοχών" (ΒΕΠΕ)...

Με το 1ο άρθρο του νομοσχεδίου προβλέπεται: "για τη βιομηχανική, βιοτεχνική και γενικά επιχειρηματική ανάπτυξη και οικονομική πρόοδο της χώρας, καθώς και για την προστασία του περιβάλλοντος να καθορίζονται μία ή περισσότερες "Βιομηχανικές και Επιχειρηματικές Περιοχές" (ΒΕΠΕ) σε όλους τους νομούς της χώρας". Οι ΒΕΠΕ μπορούν να έχουν μια από τις ακόλουθες μορφές: Βιομηχανική Περιοχή, Βιομηχανικό Πάρκο, Βιοτεχνικό Πάρκο και Τεχνόπολη! Ωστόσο, το ψευδεπίγραφο του νομοσχεδίου αποδεικνύεται από το γεγονός ότι διάταξή του προβλέπει ότι "με απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης μπορεί να καθορίζονται και νέες μορφές ΒΕΠΕ",όπως εμπορικές, τουριστικές και ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις κ. ά. Παράλληλα, οι ιδιώτες θα μπορούν ακόμα και να χωροθετούν τις περιοχές, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το ρυθμιστικό σχέδιο των πόλεων, ρυμοτομικά και πολεοδομικά σχέδια. Δηλαδή οι επιχειρηματίες καθορίζουν πλέον, ανάλογα με τα συμφέροντά τους, όχι μόνο το αντικείμενο των δραστηριοτήτων τους, αλλά ορίζουν ανεξέλεγκτα και το πού θα το ασκήσουν. Η κυβέρνηση περιορίζεται στο ρόλο του εκτελεστικού οργάνου που θα πετά στα σκουπίδια την οποιαδήποτε νομοθεσία υπάρχει ήδη για την προστασία του περιβάλλοντος.

Ο καθορισμός της Βιομηχανικής και Επιχειρηματικής Περιοχής, ο φορέας και η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων εγκρίνονται - ύστερα βέβαια από πρόταση των επιχειρηματιών - με απλή κοινή απόφαση των υπουργών Ανάπτυξης και ΠΕΧΩΔΕ, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου νομαρχιακού συμβουλίου. Για τις περιοχές αυτές, αναφέρει το άρθρο 5 του νομοσχεδίου, που ιδρύονται στα όρια του ρυθμιστικού σχεδίου Αθήνας και Θεσσαλονίκης απαιτείται επιπλέον και η γνώμη των Οργανισμών Αθήνας και Θεσσαλονίκης, αντίστοιχα. Βέβαια αμέσως μετά ο νομοθέτης φροντίζει να απαλλαγεί από όλες αυτές τις γνώμες, αφού σημειώνει ότι η γνώμη αυτή πρέπει να παρέρχεται το αργότερο μέσα σε 1 μήνα, κάτι που αν δε γίνει τότε η υπουργική απόφαση εκδίδεται χωρίς τη γνώμη του νομαρχιακού συμβουλίου και των ως άνω οργανισμών. Δηλαδή, την αρμοδιότητα της σύνταξης των ρυθμιστικών, πολεοδομικών, χωροταξικών σχεδίων αναλαμβάνουν πλέον οι επιχειρήσεις που θα εκμεταλλεύονται το χώρο.

Αυτό, όμως, που είναι πέρα από κάθε λογική και βέβαια νομοθεσία είναι το γεγονός ότι με βάση το νομοσχέδιο, η εγκριτική αυτή απόφαση αποτελεί και προέγκριση χωροθέτησης! Κάτι, που σύμφωνα με τον νόμο 1650/86 όχι μόνο έπρεπε να προηγείται, αλλά αποτελεί και συστατικό στοιχείο για να υπάρχει έγκριση περιβαλλοντικών όρων. Ενώ, δηλαδή, η προέγκριση χωροθέτησης - στην οποία παρουσιάζονται και εναλλακτικές προτάσεις για περιοχές όπου θα εγκατασταθεί μια δραστηριότητα και τελικά προκρίνεται η καταλληλότερη - αποτελεί το πρώτο στάδιο, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, με το νομοσχέδιο αυτό στην ουσία καταργείται. Ετσι, θα μπορεί μια εταιρία και χωρίς να γίνεται καμία συγκριτική αξιολόγηση περιοχών (μελέτες περιβαλλοντικές, γεωλογικές, οικονομοτεχνικές κτλ.) να επιλέγει μια συγκεκριμένη περιοχή και εκεί να δημιουργεί ΒΕΠΕ.

Και βέβαια η περιοχή μπορεί να είναι είτε δάσος, είτε δασική έκταση, αφού το νομοσχέδιο προβλέπει: "Ο καθορισμός ΒΕΠΕ σε χώρο που βρίσκεται εκτός εγκεκριμένου χωροταξικού, ρυθμιστικού, πολεοδομικού ή άλλου σχεδίου χρήσης γης και περιλαμβάνει δάση και δασικές εκτάσεις επιτρέπεται μόνο αν συντρέχουν ζωτικές ανάγκες της Εθνικής Οικονομίας ή άλλοι επιτακτικοί λόγοι δημόσιου συμφέροντος και υπό τον όρο ότι η θυσία της δασικής έκτασης αποτελεί το μόνο πρόσφορο μέσο για την ικανοποίηση μιας τέτοιας ανάγκης"! Η συγκεκριμένη διάταξη - που είναι σημειωτέον και αντισυνταγματική - χαρίζει στους ιδιώτες όποιο δάσος ή δασική έκταση θέλουν αρκεί η όποια κυβέρνηση να αναγνωρίσει ότι "συντρέχουν ζωτικές ανάγκες της εθνικής οικονομίας". Η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ "άπαξ δάσος πάντα δάσος" έπρεπε να ξεπεραστεί και αυτό γίνεται τώρα με νόμο.

Το όργιο, όμως, του σκανδάλου δε σταματά εδώ. "Για την πραγμάτωση των σκοπών της ΒΕΠΕ επιτρέπεται η παραχώρηση στο φορέα της χρήσης αιγιαλού και παραλίας και του δικαιώματος εκτέλεσης και χρήσης - και μάλιστα κατ' αποκλειστικότητα - λιμενικών έργων ή επέκτασης ήδη υφιστάμενων στην περιοχή λιμενικών εγκαταστάσεων". Μάλιστα, η παραχώρηση θα γίνεται σύμφωνα με το νομοσχέδιο, για χρονικό διάστημα μέχρι 50 χρόνια με απόφαση των υπουργών Ανάπτυξης, Οικονομικών και Εμπορικής Ναυτιλίας και με καταβολή ανταλλάγματος που να ανταποκρίνεται στη μισθωτική αξία της περιοχής...

Η κυβέρνηση, προκειμένου να "χρυσώσει το χάπι", αναφέρει στο νομοσχέδιο ότι στη μελέτη πολεοδόμησης της ΒΕΠΕ πρέπει να προβλέπεται περιμετρική ζώνη πρασίνου που θα καλύπτει τουλάχιστον το 5% της συνολικής της έκτασης. Το μόνο όμως που καταφέρνουν οι νομοθέτες είναι να δημιουργήσουν το πιο σύντομο ανέκδοτο. Φανταστείτε δηλαδή μια ΒΕΠΕ 1.000 στρεμμάτων. Το 5% πρασίνου που προβλέπει το νομοσχέδιο ίσα που φθάνει για να καλύψει την περίφραξή της περιμετρικά με δύο - τρία δεντράκια...

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο συντελεστής δόμησης 1,6 που θεσπίζεται για τις ΒΕΠΕ είναι κάτι παραπάνω από υπερβολικός και σημαίνει ότι το τσιμέντο και η υπερεκμετάλλευση κάθε τετραγωνικού μέτρου γης θα φτάσει στα ύψη. Αντίθετα, οι εισφορές σε γη για τα έργα υποδομής στις ΒΕΠΕ περιορίζονται στο 30% και οι εισφορές σε χρήμα στο 10% του κάθε οικοπέδου που περιλαμβάνεται στην κάθε ΒΕΠΕ. Αυτό σημαίνει ότι από την Τοπική Αυτοδιοίκηση - που έτσι κι αλλιώς στην όλη υπόθεση περιορίζεται στο ρόλο του θεατή - αφαιρούνται αναγκαίοι πόροι, προκειμένου να γίνουν κάποια στοιχειώδη έργα που θα περιορίζουν την υποβάθμιση της περιοχής.

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Μια ακόμα αξίωση των βιομηχάνων, για μεταφορά ακόμα περισσότερων πόρων του δημοσίου προς τους εκπροσώπους της λεγόμενης "ιδιωτικής πρωτοβουλίας" ταυτόχρονα με τις ήδη αυξημένες χρηματοδοτήσεις, ικανοποιεί η "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Με τις νέες ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση μέσω του νομοσχεδίου για τις ΒΕΠΕ στην πραγματικότητα καταργείται πλήρως ο ρόλος του δημοσίου για παρεμβάσεις στις θεωρούμενες βιομηχανικές περιοχές που υποτίθεται πως μέχρι σήμερα ήταν αρμοδιότητα της ΕΤΒΑ και οι Βιομηχανικές Περιοχές (ΒΙΠΕ) μετατρέπονται σε ακόμα ένα φορέα μεταφοράς περισσότερων πόρων προς το μεγάλο κεφάλαιο.

Ταυτόχρονα, καταργείται ο όποιος αναπτυξιακός χαρακτήρας του θεσμού των ΒΙΠΕ και η δυνατότητα ενός γενικού αναπτυξιακού σχεδιασμού, ο οποίος αντικαθίσταται με τις κερδοσκοπικές επιδιώξεις των ιδιωτών.

Το σχετικό νομοσχέδιο που προβλέπει τη δημιουργία των ΒΕΠΕ ΑΕ, καταργεί δηλαδή το δημόσιο έλεγχο των ΒΙΠΕ, και αναφέρεται σε μια σειρά άρθρα που αφορούν χρηματοδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, δικαιώματα και πάσης φύσεως διευκολύνσεις για εύκολο κέρδος στους ιδιώτες.

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι το εν λόγω νομοσχέδιο δεν αφήνει απ' έξω ακόμη και τις υφιστάμενες βιομηχανικές περιοχές ανά τη χώρα, οι οποίες αριθμούνται σε 31, εκτείνονται συνολικά σε πάνω από 65 χιλιάδες στρέμματα, ενώ το σχετικό κόστος τους το έχει αναλάβει η ΕΤΒΑ, δηλαδή οι Ελληνες φορολογούμενοι. Μάλιστα, στα πλαίσια της παράδοσης και αυτών των επενδύσεων σε ιδιώτες, η κυβέρνηση άφησε αναξιοποίητα κονδύλια ύψους 44 δισ. δρχ. που προορίζονται από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Βιομηχανίας για ανάλογες χρήσεις μέχρι και το 1997, με στόχο, με την υλοποίηση του νέου θεσμικού πλαισίου, να προσφερθούν "προίκα" στους ιδιώτες.

Και δεν είναι βέβαια τα μόνα κονδύλια που θα "τσεπώσουν". Αποδεικνύοντας και στην πράξη, ότι όταν πρόκειται για ενισχύσεις ιδιωτών το κράτος μπορεί να βάζει πολύ βαθιά το χέρι στην "τσέπη", το σχετικό νομοσχέδιο προβλέπει χρηματοδότηση των ΒΕΠΕ ΑΕ, από τρία τουλάχιστον διαφορετικά ταμεία.

Από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ), το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Βιομηχανίας και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ενώ ορίζεται ότι"δεν αποκλείεται περαιτέρω χρηματοδότηση από άλλες πηγές του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα".

Οι όροι της χρηματοδότησης των επενδύσεων ΒΕΠΕ ΑΕ είναι ίσως η πλέον προκλητική ρύθμιση σε αυτό το νομοσχέδιο. Προϋποθέτουν τη χαμηλότερη συμμετοχή σε "ίδια κεφάλαια", συγκριτικά με όλα τα αντίστοιχα προγράμματα χρηματοδότησης των επιχειρηματιών.

Πρέπει εδώ να επισημάνουμε ότι, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, για τη σύσταση ενός φορέα ΒΕΠΕ μία από τις προϋποθέσεις είναι η ύπαρξη μετοχικού κεφαλαίου που δεν μπορεί να είναι κατώτερο του 10% του κόστους του επενδυτικού σχεδίου, από το οποίο όμως μόνο το 5% σε μετρητά. Δηλαδή, τελικά η ύπαρξη και μόνο ενός οικοπέδου αρκεί για να τσεπώσει ο οιοσδήποτε τις επιδοτήσεις. Σε ό,τι αφορά τώρα τη χρηματοδότηση των ΒΕΠΕ, ο ιδιώτης θα συμμετέχει σε ποσοστό 25% του ύψους του επενδυτικού σχεδίου, ενώ το υπόλοιπο 75% θα επιχορηγείται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων ή το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, ενώ σύμφωνα με το νομοσχέδιο δεν αποκλείεται και η χρηματοδότηση από άλλες πηγές του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα.

Με δεδομένο το καθεστώς των υπερτιμολογήσεων γίνεται φανερό πως το 25% στην πράξη μπορεί να αντιστοιχεί και σε λιγότερο από το 5% της αρχικής προϋπόθεσης.

Για το δημόσιο, πέρα από τα 44 δισ. δρχ. που αναμένουν το "πράσινο" φως για να μεταφερθούν στα ιδιωτικά ταμεία, προϋπολογίζεται από το έτος 2000 και εφ' εξής ένα ετήσιο κόστος 3,5 δισ. δρχ. καθώς και ένα ακαθόριστο κόστος που προκύπτει από τις προβλεπόμενες στο νομοσχέδιο διατάξεις περί ατελειών και διαφόρων φορολογικών απαλλαγών.

Οσον αφορά το σκέλος των φοροαπαλλαγών αναφέρεται συγκεκριμένα ότι "με εξαίρεση τον ΦΠΑ, απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος, εισφορά, δικαίωμα ή άλλη επιβάρυνση υπέρ του Δημοσίου, ΝΠΔΔ δήμων και κοινοτήτων και τρίτων...". Επίσης περιορίζονται στο 1/5, τέλη, εισφορές, δικαιώματα και λοιπές επιβαρύνσεις υπέρ του δημοσίου και κάθε τρίτου που τυχόν προβλέπονται για συμβάσεις δανεισμού, ενώ κάποιες από τις επιχειρήσεις που εγκαθίστανται σε ΒΕΠΕ απαλλάσσονται από την καταβολή φόρου εισοδήματος κατά ένα ποσοστό. Επιπλέον στο νομοσχέδιο προβλέπονται αναγκαστικές απαλλοτριώσεις ακινήτων και άλλων περιουσιακών δικαιωμάτων, καθώς και η παραχώρηση της χρήσης αιγιαλού και παραλίας για 50 χρόνια, μετά από σύμφωνη γνώμη του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού. Προκύπτει, επίσης, ότι το νομοσχέδιο επιφυλάσσει για τους ιδιώτες και πέραν των παραπάνω ευνοϊκούς όρους, αφού πάρα πολλά πράγματα παραπέμπονται σε ρυθμίσεις κατόπιν μελλοντικών υπουργικών αποφάσεων.

Με βάση τα όσα ορίζονται στο σχετικό νομοσχέδιο, οι ΒΕΠΕ χωρίζονται σε 4 κατηγορίες, ανάλογα με τις δραστηριότητες που θα φιλοξενήσουν. Θεσπίζεται δε ότι θα φιλοξενούν και άλλες δραστηριότητες όπως για παράδειγμα οικισμούς. Οι φορείς που θα μπορούν να ιδρύουν και να διαχειρίζονται ΒΕΠΕ, θα πρέπει να έχουν τη μορφή ανώνυμης εταιρίας, ενώ δικαίωμα έχουν πλέον φυσικά ή νομικά πρόσωπα του ιδιωτικού τομέα, νομικά πρόσωπα του δημοσίου τομέα, καθώς και Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, συνεταιρισμοί, επιμελητήρια, ενώσεις, σύνδεσμοι και κοινοπραξίες. Επί της ουσίας το δικαίωμα αυτό το έχουν μόνο ιδιώτες και μάλιστα μεγαλοκεφαλαιούχοι, αφού απαραίτητη προϋπόθεση για δημιουργία ΒΕΠΕ είναι η "απαιτούμενη χρηματοοικονομική υποστήριξη". Γίνεται φανερό ότι για τους ιδιώτες ανοίγει μπροστά τους ο δρόμος των πλέον "ελκυστικών" επενδύσεων. Το νομοσχέδιο αυτό όμως όχι μόνο δεν πείθει για την "ανάπτυξη" που επικαλούνται, αλλά αντιθέτως γίνεται τροχοπέδη, αφού δεν μπορείς να έχεις και κερδοσκοπία - η οποία διασφαλίζεται - και ανάπτυξη η οποία αποτελεί απλώς το άλλοθι για την εξυπηρέτηση άλλων σκοπών.

Χρύσα ΛΙΑΓΚΟΥ

Με διάταξη του νομοσχεδίου προβλέπεται ότι "μετά από υποβολή ειδικής τεχνικοοικονομικής μελέτης και μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, οι οποίες εκπονούνται από το φορέα ΒΕΠΕ, μπορεί με απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης να επιτρέπεται η εγκατάσταση από το φορέα ΒΕΠΕ ενεργειακής μονάδας, που να εξασφαλίζει συνολικά ή μερικά την ενεργειακή αυτονομία της ΒΕΠΕ". Μ' αυτόν ακριβώς τον τρόπο ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ θεωρείται πλέον ότι δεν μπορεί να ασκεί τις αρμοδιότητες, όπως καθορίζονται από τον νόμο 1650/86. Σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο "με κοινή απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ και του κατά περίπτωση αρμόδιου υπουργού καθορίζονται η διαδικασία έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων, τα απαιτούμενα δικαιολογητικά και η προθεσμία υποβολής τους και ο συνδυασμός της έγκρισης αυτής με τις διαδικασίες χορήγησης άλλων αδειών που απαιτούνται για τα έργα". Ετσι αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο δημιουργίας ρυπογόνων εγκαταστάσεων παραγωγής ενέργειας, εργοστασίων καύσης απορριμμάτων ακόμα και μονάδων τοξικών αποβλήτων...

Το αποκορύφωμα του σκανδάλου συνίσταται στο γεγονός ότι με το άρθρο 9 του νομοσχεδίου προβλέπεται για τις διαδικασίες ανάθεσης, εκπόνησης, παραλαβής μελετών, οι διαδικασίες ανάθεσης και εκτέλεσης έργων από τον φορέα ΒΕΠΕ, καθώς και για τις διαδικασίες έγκρισης, επίβλεψης και ελέγχου των μελετών και των έργων, ότι μπορούν να γίνονται κατά παρέκκλιση της νομοθεσίας περί δημοσίων έργων, με Προεδρικό Διάταγμα των υπουργών Ανάπτυξης και ΠΕΧΩΔΕ. Στην ουσία το κράτος πληρώνει και αποχωρεί, παραχωρώντας έτσι στην ιδιωτική εταιρία το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει, κατά παρέκκλιση φυσικά της νομοθεσίας για τα δημόσια έργα!

Η εποπτεία και παρακολούθηση της διαχείρισης και λειτουργίας των ΒΕΠΕ και των φορέων τους ασκείται από το υπουργείο Ανάπτυξης με περιοδικούς ελέγχους, με τους οποίους διαπιστώνεται αν τηρούνται από τις εγκαταστημένες επιχειρήσεις και τους φορείς ΒΕΠΕ οι διατάξεις του νόμου. Ολοι οι ήδη θεσμοθετημένοι έλεγχοι της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των άλλων υπηρεσιών ελέγχου περιβάλλοντος και οι επιθεωρητές εργασίες καταργούνται, αφού η κυβέρνηση πέρα από όλα τα άλλα γκετοποιεί τις ΒΕΠΕ, όπου οι ιδιώτες θα μπορούν να κάνουν στην κυριολεξία ό,τι θέλουν με τους εργαζόμενους, τις εγκαταστάσεις και το περιβάλλον. Αλλωστε σε άλλο άρθρο ο νομοθέτης αναφέρει ότι "η ίδρυση ΒΕΠΕ θεωρείται πάντοτε ότι αφορά δημόσια ωφέλεια"! Διά νόμου λοιπόν, καθαγιάζεται ο ρόλος των ιδιωτικών εταιριών που θα εκμεταλλεύονται την ελληνική γη και τα χρήματα του φορολογούμενου πολίτη...

Οι δεντροφυτεύσεις στον Ελαιώνα ίσως αποδειχτούν μάταιες. Αλλωστε, ο χώρος "προσφέρεται" για ΒΕΠΕ

Σ' αυτή την έκταση στην Πάρνηθα θα χτιστεί το Ολυμπιακό Χωριό, ίσως με τη μορφή ΒΕΠΕ