1. Να αυξήσουν παραπέρα τα κέρδη των καπιταλιστών.

2. Θέλουν να κάνουν την εργατική τάξη ανίκανη να παλεύει για την ικανοποίηση των αιτημάτων της σήμερα, αλλά και να μην μπορεί να αμφισβητήσει την εξουσία της αστικής τάξης αύριο.

Μεθοδεύουν και ήδη βρίσκονται στη φάση υλοποίησης μέτρων για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και το παραπέρα χτύπημα της κοινωνικής ασφάλισης.

Σήμερα ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πόσο δίκιο είχε το ΚΚΕ όταν πριν 4 χρόνια τύπωσε και μοίρασε το "Λευκό βιβλίο" για να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι το τι σχεδιάζουν οι καπιταλιστές ενάντιά τους.

Στο παιχνίδι που παίζεται εις βάρος της εργατικής τάξης δεν παίρνει μέρος μόνο η κυβέρνηση, αλλά και οι ηγεσίες των κομμάτων της ΝΔ και του ΣΥΝ, όπως επίσης η ηγεσίες των συνδικαλιστικών τους παρατάξεων.

Σήμερα πολλοί περισσότεροι εργαζόμενοι θα θυμούνται αυτά που έλεγε το ΚΚΕ, πριν από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές για το πόσο αντεργατικά μέτρα θα παρθούν εις βάρος τους, ανεξαρτήτως αν κέρδιζε τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ ή αν προχωρούσαν σε κυβερνήσεις συνεργασιών με τα κόμματα δορυφόρους τους, ΣΥΝ - ΠΟΛ.ΑΝ κλπ.

Σήμερα περισσότεροι εργαζόμενοι κατανοούν, πείθονται από την ίδια τους την πείρα, πόσο δίκιο έχει το ΚΚΕ όταν λέει ότι υπάρχουν πολλά κόμματα, αλλά δύο πολιτικές.

Ακόμα περισσότερο, παίρνοντας οι ίδιοι αποφάσεις, όπως για τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, όπου πρωταγωνιστούν, στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της ανεργίας.

Λένε συνειδητά ψέματα, με σκοπό είναι να βοηθήσουν στην προώθηση των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης που υλοποιεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα κυνικά ομολογούν οι κυβερνητικοί παράγοντες ότι στόχος τους είναι η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, η ακόμα μεγαλύτερη μείωση της αμοιβής των εργαζομένων, με λιγότερα χρήματα από αυτά που προβλέπουν οι Συλλογικές Συμβάσεις.

Επιδιώκουν να δώσουν παραπέρα χτυπήματα στην κοινωνική ασφάλιση με την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τη συνεχιζόμενη μείωση των συντάξεων, τη μείωση έως μηδενισμό της εργοδοτικής και κρατικής εισφοράς κλπ.

Στο κείμενο που κατέθεσε ο ΣΕΒ στον "κοινωνικό διάλογο", ΕΝΟΤΗΤΑ σελ. 3, εκτός των άλλων ζητούν να τους δοθεί η δυνατότητα να απασχολούν υπερωριακά τους εργαζόμενους 200 ώρες ετησίως, από τις 30 ώρες μόνιμης υπερωρίας που έχουν τώρα. Γιατί, λένε, πληρώνουν παράνομες υπερωρίες και επιβαρύνεται το κόστος εργασίας.

Ο ΣΕΒ, λοιπόν είναι καθαρός στο τι επιδιώκει. Δεν τον ενδιαφέρει να κάνει νέες προσλήψεις για να μειωθεί η ανεργία. Αυτό που θέλει είναι να μεγαλώσει τα κέρδη του. Γι' αυτό θέλει να ασυδοτεί και να δουλεύουν οι εργαζόμενοι όσο ο ΣΕΒ θέλει, μειώνοντας όμως την υπερωριακή αμοιβή. Να μειώνεται δηλαδή το εισόδημα των εργαζομένων και να αυξάνονται τα κέρδη τους. Επιδιώκουν την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, τη δυνατότητα των συνδικάτων και εργαζομένων να διεκδικούν, και την αντικατάστασή τους με πολιτική συμφωνία.

Και αυτό, στο όνομα δήθεν του περιορισμού του πληθωρισμού. Η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ θέλουν να περάσουν την αντίληψη ότι και για τον πληθωρισμό φταίνε οι μισθοί των εργαζομένων - και οι προσκυνημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες το αποδέχονται και το κουβεντιάζουν... Φυσικά πρόκειται για άλλο ένα ψέμα. Αν ήταν έτσι, το 1985-'87 που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ "πάγωσε" μισθούς και μεροκάματα, ο πληθωρισμός θα έπρεπε να είναι σχεδόν στο μηδέν, ενώ ήταν το 1985 18%, το 1986 24,8% και το 1987 17% και αυτό γιατί ο πληθωρισμός δε συνδέεται με το ύψος του μεροκάματου, που στη χώρα μας εξάλλου είναι πολύ χαμηλό, αλλά κύρια με τα υπερκέρδη των καπιταλιστών.

Οι κομμουνιστές συνδικαλιστές επιδιώκουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να αποφασίσουν τέτοια αιτήματα, που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων.

• Απόκρουση όλων των αντεργατικών μέτρων που επιδιώκουν να περάσουν κυβέρνηση - ΣΕΒ και Ευρωπαϊκή Ενωση.
• Να διεκδικηθεί η υπογραφή μονοετών Συμβάσεων Εργασίας που θα προβλέπουν ουσιαστικές αυξήσεις.
• Καθιέρωση 35ωρου χωρίς μείωση αποδοχών.
• Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, αύξηση των συντάξεων. Μείωση ορίων συνταξιοδότησης. Τριμερή χρηματοδότηση.
• Απόκρουση ιδιωτικοποιήσεων.
• Αύξηση των συντελεστών φορολόγησης των κερδών των καπιταλιστών.

Για τους εργαζόμενους, αφορολόγητο ποσό ίσο με τις ετήσιες αποδοχές του ανειδίκευτου εργάτη. Αφορολόγητο όριο για τετραμελή οικογένεια ίσο με το όριο φτώχειας της ΕΣΥΕ.

• Προστασία των ανέργων. Επιδότηση όλων όσοι ζητούν δουλιά και δε βρίσκουν, για όσο διαρκεί η ανεργία τους. Το επίδομα να φτάνει στο 80% του βασικού μεροκάματου.
• Ουσιαστική αύξηση των δαπανών για δημόσια ΥΓΕΙΑ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ - ΛΑΪΚΗ ΣΤΕΓΗ κλπ.
• Αποχώρηση των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ από τον "κοινωνικό διάλογο".

Πρέπει να παρθούν τέτοια μέτρα, ενημερωτικά και οργανωτικά, που θα εξασφαλίσουν την επιτυχία της απεργίας.

Οι αγώνες της περασμένης χρονιάς έδειξαν ότι οι εργαζόμενοι έχουν διάθεση να δώσουν σκληρές μάχες για να μην περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης και για να λύσουν προβλήματά τους.

Η κυβέρνηση επιδιώκει να παρουσιάσει την πολιτική της σαν μονόδρομο. Μονόδρομος είναι για τους καπιταλιστές. Οι εργαζόμενοι, όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, πρέπει να απαντήσουν σ' αυτή την πολιτική. Ολους το ίδιο κτυπούν τα αντεργατικά μέτρα.

Οι κομμουνιστές πρέπει να εντείνουν την προσπάθειά τους, ο κάθε χώρος δουλιάς, ο κάθε κλάδος, να γίνουν τόποι αντίστασης στην αντεργατική καταιγίδα.

Να πείσουμε ακόμα περισσότερους εργαζόμενους ότι μπορούν να λυθούν προβλήματα, υπάρχουν αντικειμενικά αυτές οι δυνατότητες. Συνολική λύση βέβαια στα προβλήματα μπορεί να δοθεί αν εφαρμοστεί διαφορετική πολιτική, που το ΚΚΕ θέλει να εφαρμόσει και οι εργαζόμενοι πρέπει να του δώσουν τη δυνατότητα. Απέναντι στο μέτωπο κυβέρνησης - ΣΕΒ - Ευρωπαϊκής Ενωσης, να αντιτάξουμε το δικό μας μέτωπο, των Αντιιμπεριαλιστικών, Αντιμονοπωλιακών Δημοκρατικών δυνάμεων.

Οι τελευταίες, ανοιχτές, τρομοκρατικές ενέργειες των κατασταλτικών μηχανισμών ενάντια στους συνδικαλιστές δείχνουν ότι η κυβέρνηση ανησυχεί, φοβάται.

Εξάλλου, πάντοτε στο παρελθόν το πάρσιμο αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων συνδυάζονταν από τις κυβερνήσεις, με ένταση των διώξεων και της τρομοκρατίας.

Πιστεύουν έτσι ότι θα βάλουν φραγμό στην ανάπτυξη των αγώνων. Η εργατική τάξη είναι σίγουρο ότι θα τους διαψεύσει.

* O Βαγγέλης Τιρτιράκης είναι υπεύθυνος του Εργατικού - Συνδικαλιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ

Να πείσουμε ακόμα περισσότερους εργαζόμενους ότι μπορούν να λυθούν προβλήματα, υπάρχουν αντικειμενικά αυτές οι δυνατότητες. Συνολική λύση βέβαια στα προβλήματα μπορεί να δοθεί αν εφαρμοστεί διαφορετική πολιτική, που το ΚΚΕ θέλει να εφαρμόσει και οι εργαζόμενοι πρέπει να του δώσουν τη δυνατότητα. Απέναντι στο μέτωπο κυβέρνησης - ΣΕΒ - Ευρωπαϊκής Ενωσης, να αντιτάξουμε το δικό μας μέτωπο, των Αντιιμπεριαλιστικών, Αντιμονοπωλιακών Δημοκρατικών δυνάμεων.

ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ.Χωρίς τυμπανοκρουσίες υπογράφηκε την περασμένη Πέμπτη η Συνθήκη του Αμστερνταμ. Οι "δεκαπέντε", πίσω απ' τις πλάτες των λαών, επιχειρούν να καθορίσουν το μέλλον τους. Είκοσι εκατομμύρια άνεργοι, πενήντα εκατομμύρια να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, είναι ο μέχρι τώρα απολογισμός τους. Τώρα, λοιπόν, ήρθε η ώρα των εργαζομένων. Ζήτημα πρώτον: Να γίνει εθνικό Δημοψήφισμα, όπου ο ελληνικός λαός θα αποφανθεί, αν δέχεται ή όχι το μέλλον που του ετοιμάζουν (Σελίδες 8 - 9).

ΤΟ 1950 "ιδιαίτερο" έτος: Είναι το πρώτο μετά το 1941, κατά το οποίο η νίκη των αντεπαναστατικών δυνάμεων στη χώρα μας μπορεί να θεωρηθεί "στοιχειωδώς ολοκληρωμένη", και μπορούν, επιτέλους, να ασκήσουν την εξουσία τους σε συνθήκες σχετικά πλήρους ασφαλείας. Στην πραγματικότητα, η ίδια η χώρα μας ανοίγει μια νέα σελίδα της Ιστορίας της. Δε χρειάζεται κανείς άφθονη επιχειρηματολογία, για να πείσει ή για να πειστεί ότι η σελίδα αυτή ανοίγει κάτω από ένα "σημαδιακό" αστερισμό: Τον αστερισμό της εξάλειψης του ΚΚΕ, που κατέχει πάντα προνομιακή, αν όχι αποκλειστική, θέση στο μυαλό της νικήτριας αντεπανάστασης (Σελίδες 10 - 12).

ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ της Συνόδου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου - που φέτος έγινε στο Χονγκ - Κονγκ - το παζάρι δίνει και παίρνει και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, εκεί κλείνονται οι περισσότερες "συμφωνίες" των εκπροσώπων του διεθνούς κεφαλαίου με τις διάφορες κυβερνήσεις. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τις γνωστές συμφωνίες παρέμβασης των πολυεθνικών στην κατάρτιση και υλοποίηση συγκεκριμένων αντιλαϊκών προγραμμάτων σε διάφορες χώρες του κόσμου. Ο "Ρ" βρέθηκε στο Χονγκ - Κονγκ και επιχειρεί σήμερα να μεταφέρει ορισμένες εικόνες και, κύρια, το κλίμα που επικρατούσε στο περιθώριο των εργασιών της (Σελίδες 14 - 15).

ΞΕΚΑΘΑΡΗ αντανάκλαση της εξάρτησης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και της χώρας γενικότερα, αποτελεί η εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Ο βαθμός ανάπτυξης της αμυντικής βιομηχανίας αποτελεί μέγεθος ευθέως ανάλογο της αμυντικής ικανότητας της χώρας και της απεξάρτησης των Ενόπλων Δυνάμεων από ξένες πηγές προμήθειας εξοπλισμών. Παρ' όλα αυτά, με πιλότο την ΠΥΡΚΑΛ απ' ό,τι φαίνεται, η κυβέρνηση βάζει σε εφαρμογή τα σχέδιά της για τη διάλυση, συνολικά, της αμυντικής βιομηχανίας (Σελίδες 16, 33).

ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ ΧΡΕΟΣ της πολιτείας. Το πολύχρονο αίτημα, μία λαμπρή σελίδα της ιστορίας μας να πάρει τη θέση που της αρμόζει. Η ίδρυση Μουσείου Εθνικής Αντίστασης είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής απέναντι στον ηρωικό λαό μας, στους αγώνες και τις προσδοκίες του για ένα καλύτερο αύριο. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι (Σελίδα 19).

ΤΟ ΜΙΝΙΟΝ,το "μεγαλύτερο μεγάλο κατάστημα", βρίσκεται πλέον στο χείλος του γκρεμού. Εκεί που το οδήγησε η ...μεγαλύτερη μεγάλη αδιαφορία των ιδιοκτητών του και μια κυβερνητική πολιτική, που "θεοποιεί" την ιδιωτική πρωτοβουλία. Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που "υγιείς", βιώσιμες επιχειρήσεις παραδίδονται, έναντι πινακίου φακής, σε "αεριτζήδες", που τις "ξεζουμίζουν" και τις εγκαταλείπουν (Σελίδα 34).

"ΤΟ ΦΙΛΕΙΡΗΝΙΚΟ Κίνημα απαντά ότι οι λαοί δε θέλουν προστάτες ούτε υποπροστάτες. Δε χρειάζονται το ΝΑΤΟικό μανδύα και τη Νέα Τάξη, που είναι οι υπεύθυνοι για τις τραγωδίες που ζουν. Το φιλειρηνικό κίνημα απαντά πως, αργά ή γρήγορα, οι λαοί μπορούν και πρέπει να ξεσηκωθούν, γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή για να ζήσουν ανθρώπινα και με αξιοπρέπεια". Ο "Ρ" μιλά με τον Θανάση Παφίλη, ΓΓ της ΕΕΔΥΕ για το σκοπό του μεγάλου ανοίγματος, που κάνει αυτόν τον καιρό η ΕΕΔΥΕ, μπροστά στις ανησυχητικές εξελίξεις που υπάρχουν στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (Σελίδες 24 - 25).