ΔΥΟ βασικά κείμενα - ντοκουμέντα δημοσιεύει σήμερα ο "Ρ". Το ένα είναι βασικά σημεία της Απόφασης της τελευταίας Συνόδου της ΚΕ του ΚΚΕ που πραγματοποιήθηκε στις 4 Οκτώβρη 1997, με θέμα: "Η δράση του Κόμματος μετά το 15ο Συνέδριο. Συμπεράσματα από τη δουλιά της ΚΕ. Βασικές κατευθύνσεις για το επόμενο διάστημα" (σελίδες 23 - 34).

ΤΟ δεύτερο αφορά ένα σημαντικό γεγονός για το κομμουνιστικό κίνημα στις σύγχρονες συνθήκες. Το 5ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας που συνέπεσε με την επέτειο των τριάντα χρόνων από τη δολοφονία του Ερνέστο(Τσε) Γκεβάρα. Ο "Ριζοσπάστης" παρουσιάζει, σε ειδικό ένθετο, το κείμενο της ΚΕ του ΚΚ Κούβας, με θέμα "Η δουλιά του κόμματος στη σημερινή συγκυρία", ως συμβολή στην αντικειμενική ενημέρωση για τη σημερινή κατάσταση, την πάλη του κόμματος και του λαού για την αντιμετώπισή της και ως ελάχιστο βήμα συμβολής στο δυνάμωμα της αλληλεγγύης στην Κούβα της επανάστασης και στον ηρωικό λαό της.

ΣΑΡΑΝΤΑ τέσσερα χρόνια συμπληρώθηκαν από την ελληνοαμερικάνικη συμφωνία του αίσχους, για την εγκατάσταση των βάσεων στη χώρα μας. Το ΚΚΕ κατήγγειλε αμέσως την ελληνοαμερικανική συμφωνία αποκαλύπτοντας την ουσία της. Στην κοινή ανακοίνωσή του προς το λαό της Ελλάδας, που εξέδωσε με το ΑΚΕ, στις 13/10/1953, ανάμεσα στα άλλα υπογραμμίζει: "Ενα καινούριο έγκλημα εθνικής προδοσίας και ξεπουλήματος της πατρίδας μας πραγματοποίησε χτες ο παπαγικός Συναγερμός. Υπέγραψε με τις Ενωμένες Πολιτείες καινούρια πολεμική συμφωνία και παραδίνει την Ελλάδα και σένα χειροπόδαρα δεμένους στη διάθεση του Αμερικάνου γιάνκη επιδρομέα... " (σελίδα 5).

ΣΤΗΝ εξυπηρέτηση των συμφερόντων των φαρμακοβιομηχάνων, των εισαγωγέων και των πολυεθνικών και όχι στη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης όπως διατείνονται οι αρμόδιοι υπουργοί, στοχεύει στην πραγματικότητα η πολιτική ανακοστολόγησης των φαρμάκων, που με "εκσυγχρονιστική"... περηφάνια εξάγγειλε η κυβέρνηση Σημίτη (σελίδα 9).

ΜΕ τυμπανοκρουσίες και στομφώδεις διθυραμβισμούς, η κυβέρνηση παρουσίασε, επισήμως, την Παρασκευή, το νομοσχέδιο για την αναγκαστική κατάργηση χιλιάδων κοινοτήτων. Ο αρμόδιος υπουργός με πολλά και μεγάλα λόγια επιχείρησε να αποκρύψει το αντιδραστικό και αντιλαϊκό περιεχόμενό του. Ενα περιεχόμενο που αποσκοπεί στην ερήμωση της υπαίθρου και στην καταστροφή, πρώτα και κύρια, του αγροτικού πληθυσμού της χώρας (σελίδα 16).

ΣΤΙΣ 17 και 18 Οκτώβρη, πραγματοποιείται το 22ο Απολογιστικό Συνέδριο του ΕΚΑ. Το συνέδριο αυτό, αν και δεν είναι εκλογικό, ωστόσο, έχει ιδιαίτερη σημασία και γιατί αφορά το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας, αλλά και γιατί πραγματοποιείται σε μια περίοδο, όπου βρίσκεται σε εξέλιξη μια ολομέτωπη επίθεση σε βάρος όλων των δικαιωμάτων και κατακτήσεων της εργατικής τάξης, αλλά και γενικότερα του ελληνικού λαού (σελίδα 15).

ΑΛΗΘΕΙΕΣ και ψέματα για το κόστος εργασίας. Ανεξάρτητα από τα ασύστολα ψεύδη που προβάλλουν οι κάθε είδους θιασώτες της εισοδηματικής πολιτικής λιτότητας, η αλήθεια είναι πως η σημαντική μείωση του κόστους εργασίας που επιβλήθηκε στην Ελλάδα δεν ωφέλησε την οικονομία, αλλά τις τσέπες των μεγαλοεπιχειρηματιών. Επίσης σε συγκρίσεις του ΟΟΣΑ για την κερδοφορία στον επιχειρηματικό τομέα, η Ελλάδα κατατάσσεται πρώτη μεταξύ όλων των χωρών - μελών του. Η αποδοτικότητα του κεφαλαίου των ελληνικών επιχειρήσεων είναι 24%, έναντι 15% στις χώρες - μέλη της ΕΕ. Αποκαλυπτικά και τα στοιχεία για την εξέλιξη κερδών - μισθών στη χώρα μας (σελίδες 10 - 11).

Η πανεργατική πανελλαδική 24ωρη απεργία των εργαζομένων στις 23 Οκτώβρη, γίνεται σε μια στιγμή κορύφωσης της αντεργατικής επίθεσης εργοδοτών, κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τα εργατικά δικαιώματα βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε μια πολύ συγκεκριμένη και γοργά προωθούμενη πορεία κατάργησης. Για τη σημασία της απεργίας, τους στόχους, τις διεκδικήσεις, τον τρόπο αντεπίθεσης των εργαζομένων, μιλήσαμε με τον Γ. Μαυρίκο,γενικό γραμματέα της ΓΣΕΕ (σελίδα 14).

Πόσες και πόσες φορές δεν έχει ακουστεί από τα χείλη τους ότι το κράτος ανήκει σε όλους τους Ελληνες; Οτι όλοι οι πολίτες αυτού του τόπου έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις απέναντι στην πολιτεία; Ακόμα και την ώρα που οι συνταξιούχοι δέρνονταν από τα ΜΑΤ έξω από το Μαξίμου, ο Α. Παπανδρέου τέτοιες δηλώσεις έκανε...

Αν το παραπάνω, όμως (περί "πανάγαθου" κράτους και κράτους που ανήκει σε "όλους μας") είναι αληθές, τότε θα πρέπει να καταλήξουμε σε ένα, μάλλον, σχιζοφρενές συμπέρασμα: Οτι το σημερινό κράτος, που φέρεται τόσο εχθρικά έως μισαλλόδοξα στους εργάτες, στους αγρότες, τους εκπαιδευτικούς, στους ναυτεργάτες, στους ανέργους, το κάνει είτε γιατί οι τελευταίοι... δεν είναι Ελληνες, είτε γιατί δεν εμπίπτουν στην κατηγορία λαός... Οτι για τα ξερονήσια, τις εκτελέσεις κομμουνιστών, την κατάλυση δημοκρατικών ελευθεριών και τόσα άλλα που έχει βιώσει αυτός ο τόπος, τα αίτια που τα υπέστησαν όσοι τα υπέστησαν (και ήταν η συντριπτική πλειοψηφία) είτε ήταν... εθνολογικά, είτε ανάγονται στα μη επαρκή λαϊκά χαρακτηριστικά των εξορίστων...

Φυσικά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αυτοί που έχουν το κράτος, φυσικά και δεν ορίζονται με βάση το αν κατάγονται από την Αμαλιάδα ή από το Παρίσι. Αν ήταν έτσι, ο Μπελογιάννης που γεννήθηκε στην Αμαλιάδα σήμερα θα ζούσε, δε θα τον είχε εκτελέσει το αστικό ελληνικό κράτος, όπως υπέδειξε ο Αμερικάνος πρέσβης Πιουριφόι. Αν ήταν έτσι, η ΠΕΣΙΝΕ που "κατάγεται" από τη Γαλλία θα πλήρωνε τα χρέη της, δε θα είχε από το ελληνικό κράτος τιμολογιακή ασυλία για το ηλεκτρικό ρεύμα που καταναλώνει, σε αντίθεση με τον ελληνικό λαό. Αν ήταν έτσι, τότε το κράτος δε θα επικέντρωνε το ενδιαφέρον του στο "λαό" του Κολωνακίου, σε αντίθεση με το λαό του Κολωνού και δε θα διατυμπάνιζε τα παραμύθια πως "όλοι το ίδιο είμαστε, λαός και Κολωνάκι"...

***

Το αστικό κράτος είναι μοχλός της εξουσίας του Λάτση και του Βαρδινογιάννη (που μπορεί να χρωστούν 200 δισ. δραχμές μόνο από τόκους υπερημερίας αλλά η εφορία δεν τους βάζει "λουκέτο" όπως συνηθίζει με τους επαγγελματοβιοτέχνες). Για να θωρακιστεί το καθεστώς της ασυδοσίας των ιδιοκτητών του, συγκροτεί τους απαραίτητους μηχανισμούς. Οι ιδιοκτήτες του αστικού κράτους προβαίνουν σε συμμαχίες και εξαρτήσεις με διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Φτιάχνουν τους απαραίτητους νόμους. Διαμορφώνουν το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα που αντιστοιχεί στην πολιτική, η οποία προωθεί και υπηρετεί τα συμφέροντά τους σε κάθε περίοδο.

Με άλλα λόγια, η Αστυνομία, το Ποινικό Δίκαιο, τα δικαστήρια, το "Ευρω - ενωσιακό" Δίκαιο, τα ΜΜΕ, ο προσανατολισμός της παρεχόμενης γνώσης, είναι τόσο "ουδέτερα", όσο "ουδέτερος" είναι και εκείνος που τα δημιούργησε και τα ελέγχει, δηλαδή το κράτος. Δηλαδή, εν προκειμένω, το αστικό κράτος. Δηλαδή, η εγχώρια πλουτοκρατία και, στην περίπτωση της Ελλάδας, οι Ευρω - ατλαντικοί "αφέντες".

***

• Οταν στέλνουν τον ασφαλίτη χαφιέ τους με τα πολιτικά για να παρακολουθήσει τα μέλη της ΕΣΑΚ ή για να μάθει ποιοι πολίτες του χωριού θα κατέβουν στη διαδήλωση ενάντια στον "Καποδίστρια", ενεργούν βάσει του πλαισίου της νομιμότητας, όπως το ορίζει το ταξικό τους συμφέρον.
• Αν το ταξικό τους συμφέρον υπαγορεύει ανάσυρση χουντικών νόμων (και προφανώς το υπαγορεύει, αλλιώς οι νόμοι αυτοί θα είχαν καταργηθεί) τότε οι νόμοι ανασύρονται για να απαγορευτούν διαδηλώσεις.
• Οταν δηλώνουν ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί θα ασκούν "διατεταγμένη υπηρεσία" σε "οποιαδήποτε μαζική διαδικασία", δεν κάνουν τίποτα παράνομο με βάση το αστικό ιδεολογικο - πολιτικό οπλοστάσιο της "ευταξίας".
• Οταν δημεύουν τρακτέρ, στέλνουν αγρότες στη φυλακή και ποινικοποιούν την πολιτική και κοινωνική ζωή, κάνουν χρήση ενός Ποινικού Κώδικα που έχει συνταχθεί έτσι ώστε να τσουβαλιάζουν, όποτε θέλουν, όποιον θέλουν και με όποιο πρόσχημα θέλουν.
• Οταν ψηφίζουν νόμους για να σέρνουν απεργούς στα δικαστήρια,
• οταν (κατα) κυρώνουν μέσω της Σένγκεν ότι 10 εκατομμύρια Ελληνες είναι "ύποπτοι",
• οταν ο πρωθυπουργός διατείνεται ότι δεν ενημερώνει το "Ρ" για τα εθνικά θέματα επειδή είναι κομματική εφημερίδα,
• όταν οι υπουργοί συναγωνίζονται ποιος θα πρωτοτρομοκρατήσει τις "συντεχνίες",
• όταν τα ΜΜΕ εμπορεύονται τα ψεύδη, τη συκοφαντία και τον αποπροσανατολισμό σαν "ενημέρωση",

τίποτα το μεμπτό από την πλευρά της αστικής νομιμότητας δεν υπάρχει.

***

Ας μην σπεύσει κανείς να διαμαρτυρηθεί, ότι συγχέουμε τη φαυλότητα άλλων εποχών με τον αυταρχισμό της εποχής του "εκσυγχρονισμού". Αυτό που υποστηρίζεται στα παραπάνω είναι σαφές: Δεν είναι η φαυλότητα και ο αυταρχισμός που γεννούν το αστικό κράτος. Είναι το αστικό κράτος που γεννά, "νομιμοποιεί" και αξιοποιεί τον αυταρχισμό και τη φαυλότητα. Και το κάνει γιατί έτσι υπαγορεύουν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Συμφέροντα που οι μεθοδεύσεις για την προώθησή τους είναι σύμφυτες με την αντιδημοκρατικότητα, την τρομοκρατία, τον αυταρχισμό και, ενίοτε, τη φαυλότητα. Οσο, δε, πιο αντιλαϊκή και στυγνή είναι η πολιτική του κεφαλαίου, όπως την τρέχουσα εποχή της "νέας τάξης", τόσο με μεγαλύτερη συχνότητα και με τον πλέον απροσχημάτιστο, αμακιγιάριστο τρόπο εκδηλώνονται αυτές οι μεθοδεύσεις.

Οποιος θέλει πράγματι να αποτρέψει το "νόμιμο δικαίωμα" του αστικού κράτους να επιτελεί το έργο του, ας μην αναλώνεται σε αυταπάτες περί "ολόπλευρου εκδημοκρατισμού του". Ας ασχοληθεί - παράλληλα με τον καθημερινό αγώνα για την προάσπιση και επέκταση των δημοκρατικών ελευθεριών - με κάτι πιο χρήσιμο και αποτελεσματικό: Με τη ριζική ανατροπή της εξουσίας του αστικού κράτους.

Η Αστυνομία, το Ποινικό Δίκαιο, τα δικαστήρια, το "Ευρω - ενωσιακό" Δίκαιο, τα ΜΜΕ, ο προσανατολισμός της παρεχόμενης γνώσης, είναι τόσο "ουδέτερα", όσο "ουδέτερος" είναι και εκείνος που τα δημιούργησε και τα ελέγχει, δηλαδή το κράτος. Εν προκειμένω, το αστικό κράτος. Δηλαδή, η εγχώρια πλουτοκρατία και, στην περίπτωση της Ελλάδας, οι Ευρω - ατλαντικοί "αφέντες"

Ενα σημαντικό γεγονός για το κομμουνιστικό κίνημα στις σύγχρονες συνθήκες, το 5ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας συνέπεσε με την επέτειο των τριάντα χρόνων από τη δολοφονία του Ερνέστο (Τσε) Γκεβάρα. Αυτά τα γεγονότα αναδείχνονται σαν ιδιαίτεροι, ξεχωριστοί σταθμοί στην ιστορία της κουβανικής επανάστασης και στην τιτάνια μάχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας και του λαού της ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Ο αγώνας για τη διασφάλιση της επανάστασης, των κατακτήσεών της, αλλά και την ανάπτυξή της στο δρόμο του σοσιαλισμού, μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες διεθνούς ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης, απαιτεί όσο ποτέ άλλοτε την αλληλεγγύη και την υποστήριξή μας. Ο "Ριζοσπάστης" παρουσιάζει σήμερα στους αναγνώστες του κείμενο της ΚΕ του ΚΚ Κούβας, με θέμα "Η δουλιά του κόμματος στη σημερινή συγκυρία", ως συμβολή στην αντικειμενική ενημέρωση για τη σημερινή κατάσταση, την πάλη του κόμματος και του λαού για την αντιμετώπισή της και ως ελάχιστο βήμα συμβολής στο δυνάμωμα της αλληλεγγύης στην Κούβα της επανάστασης και στον ηρωικό λαό της.