"Είναι έγκλημα! Είναι έγκλημα!". Τα λόγια επαναλαμβάνονται, μέχρι που σβήνουν σ' ένα βουβό θρήνο. Ο άντρας της, ο Αντώνης Ψιλόπουλος,στα 53 του χρόνια, έπεσε θύμα μιας απάνθρωπης πολιτικής, που ουσιαστικά αναγνωρίζει αναπηρική σύνταξη μετά θάνατον.., εκτός και αν πρόκειται για ανάπηρους - μαϊμούδες με "θείο στην Κορώνη". Επεσε "θύμα" δυο υγειονομικών επιτροπών, που εξακολουθούσαν να τον κρίνουν ικανό για εργασία οδηγού στον ΟΣΕ, παρά τα σοβαρότατα προβλήματα υγείας, και των ίδιων των υπευθύνων του Οργανισμού, που επέμεναν να τον κρατάνε στο τιμόνι σχεδόν ετοιμοθάνατο!

Μέσα στο βουβό σπίτι, η Γιάννα,η γυναίκα του, το μόνο που θέλει απελπισμένα είναι να καταγγείλει τους υπεύθυνους. Πακέτα χαρτιά, με εξετάσεις από νοσοκομεία και γιατρούς, γεμίζουν το μικρό σαλονάκι.

Ο Αντώνης δούλευε σχεδόν 30 χρόνια σαν οδηγός στον ΟΣΕ. Πάνω από 10 χρόνια υπέφερε από σακχαρώδη διαβήτη. Αυτό ήταν το "σαράκι" που οδήγησε τα 3-4 τελευταία χρόνια να παρουσιάσει και άλλα προβλήματα υγείας και να νοσηλευτεί αρκετές φορές σε διάφορα νοσοκομεία, στο "Ιπποκράτειο", στον "Αγιο Παντελεήμονα", στην κλινική "Αθηνά" κ. α. Η διάγνωση σε όλες τις περιπτώσεις μία: "Στηθάγχη, στεφανιαία νόσος, σακχαρώδης διαβήτης, αρτηριακή υπέρταση, φλεβική ανεπάρκεια κάτω άκρων... Λόγω της κατάστασής του, συνίσταται να αποφύγει εργασία ως οδηγός οχήματος"!

Μετά από σχετική του αίτηση, περνά από Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή (του άρθρου 98 του ΓΕΚΑΠ), η οποία με το πρακτικό 82/22-10-96, "τον έκρινε ικανό για τα καθήκοντά του"!

Με δεύτερη αίτηση, ζητά αναθεώρηση της απόφασης. Μετά από 6 μήνες, και ενώ εξακολουθεί να εργάζεται ασταμάτητα, ορίζεται να περάσει από Δευτεροβάθμια Επιτροπή στις 16/4/97. Ομως λίγες μέρες πριν και συγκεκριμένα, στις 9 Απρίλη, παθαίνει έμφραγμα και νοσηλεύεται μέχρι τις 20 Απρίλη στην κλινική "Αθηνά". Στέλνει, με φαξ, αίτηση για αναβολή της εξέτασης απ' την επιτροπή, όμως.... Η επιτροπή γίνεται την καθορισμένη ημερομηνία και τον κρίνει και πάλι ικανό για εργασία.

Με νέα αίτηση εξηγεί, παρουσιάζοντας τα σχετικά έγγραφα, τους λόγους για τους οποίους δεν μπόρεσε να παραβρεθεί. Η Δευτεροβάθμια Υγειονομική Επιτροπή, με έγγραφό της στις 20 Μάη '97, επιμένει ότι " η ΔΥΕ εμμένει εις την προτέραν απόφασίν της, διά την πάθησιν του κ. Ψιλόπουλου, η οποία ήτο η υπέρτασις"!

Τη συνέχεια αναλαμβάνει η υπηρεσία, που καλεί τον Αντώνη να αναλάβει εργασία αμέσως μετά την έξοδό του απ' την κλινική, αρνούμενη να του δώσει δέκα μέρες άδεια που ζήτησε. Και όχι μόνο αυτό. "Τον υποχρεώνει - θα πει η Γιάννα - να πάρει τιμόνι και να κάνει ακόμα και διπλά δρομολόγια!Την πρώτη μέρα, που γύρισε στην υπηρεσία, δεν αισθανόταν καλά και ζήτησε απ' τον προϊστάμενο δυο ώρες άδεια για να συνέλθει. Αυτός του είπε: "Ασε, ρε Ψιλόπουλε, τα παραμύθια και πήγαινε στο δρομολόγιό σου". Κάθε απόγευμα που γυρνούσε απ' τη δουλιά τα χέρια του ήταν μπλε και το πρόσωπό του κατακίτρινο".

Ενας λυγμός πνίγει τη φωνή και μετά από λίγο συνεχίζει: "Αναγκάστηκα και πήρα τηλέφωνο έναν προϊστάμενο και τον παρακάλεσα να τον βάλει σε άλλη εργασία, ελαφριά. Τον κράτησε στα γραφεία για τέσσερις μέρες μόνο και μετά ξανά τα ίδια".

Στις 9 Οκτώβρη '97 κάνει το τελευταίο δρομολόγιο για Αγ. Θεοδώρους και γυρίζοντας στο σπίτι "τα χέρια του ήταν μπλε - θα πει η Γιάννα - και το πρόσωπό του κατάχλομο και μου είπε: "Φοβήθηκα σήμερα, εκεί όπως περνούσα την κακιά σκάλα, φοβήθηκα μη τυχόν πάρω στο λαιμό μου και 8 συναδέλφους που έχουν οικογένεια. Ηπια διπλά χάπια". Δεν μπορούσε ούτε να φάει και πέφτει ξερός στο κρεβάτι. Το απόγευμα σηκώνεται, αλλά ακόμα δεν ήταν καλά. Στη 1 το βράδυ, καθώς κοιμόμουν, ακούω ένα βογκητό. Πετάγομαι, καλώ ασθενοφόρο. Στο Θριάσιο Νοσοκομείο μου είπαν απλώς "είναι νεκρός""....

Στη ληξιαρχική πράξη θανάτου αναγράφεται: "Αιτία θανάτου, πρόσφατο έμφραγμα του μυοκαρδίου".Η Γιάννα ξεσπά: "Τον φάγανε. Η υπηρεσία όχι μόνο δεν πήρε ούτε για συλλυπητήρια, αλλά με πήρε κάποιος που ισχυρίστηκε ότι είναι συνδικαλιστής, χωρίς να δώσει όνομα, και μου είπε να μη σκαλίζω τα πράγματα. Δε θα κάνω πίσω. Θα καταγγείλω το έγκλημα".

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ