ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΕΝΗ

Μπορούμε καλύτερα αποτελέσματα

Του Δημήτρη ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ

Το διάστημα που μεσολάβησε από το 15ο Συνέδριο μπορεί να μην είναι πολύ μεγάλο, είναι, όμως, αρκετό για την εξαγωγή βασικών συμπερασμάτων σε διάφορους τομείς δράσης του Κόμματος, και, κυρίως, αρκετό για την άσκηση ελέγχου, σχετικά με το πού βρισκόμαστε και τι πρέπει να γίνει το επόμενο διάστημα, για να προχωρήσουν πιο αποφασιστικά και δυναμικά μέσα στη ζωή οι αποφάσεις και οι επιλογές του, όσον αφορά τον κεντρικό πολιτικό στόχο.

Στα ζητήματα αυτά, άλλωστε, επικεντρώθηκε και το ενδιαφέρον της τελευταίας Συνόδου της ΚΕ του ΚΚΕ και ιδιαίτερα στην προσπάθειαδημιουργίας των προϋποθέσεων για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, μέσα από επιμέρους μέτωπα πάλης και πολλαπλές συσπειρώσεις.

****

Γεγονός αναμφισβήτητο είναι - αφού εκτιμάται, όχι μόνο από τις Κομματικές Οργανώσεις, αλλά ευρύτερα - ότι οι θέσεις του Κόμματος βρίσκουν συμπάθεια και απήχηση, προβληματίζουν πλατιά. Η διαδεδομένη αντίληψη "όλοι το ίδιο είναι" έχει αδυνατίσει σοβαρά ως προς το Κόμμα μας. Η σταθερότητα, η συνέπεια, η ανάδειξη των βασικών και κύριων προβλημάτων, που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, η καθαρότητα, με την οποία το Κόμμα προβάλλει τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές μέσα στην ελληνική κοινωνία, κόντρα σε πλαστά και τεχνητά διλήμματα που βάζει ο αντίπαλος, έτσι ώστε να μπορεί να "παίζει άνετα στο δικό του και μόνο γήπεδο", έφεραν, ήδη, τα πρώτα θετικά αποτελέσματα στην πολιτική και πρακτική δράση. Σμίλεψαν συνειδήσεις στην κατεύθυνση της αντίστασης - ατομικής και συλλογικής - ανέτρεψαν "τετελεσμένα" και "θέσφατα". Ποιος, για παράδειγμα, θα διανοούνταν τέτοιο καιρό πέρσι τη σημερινή οικτρή κατάληξη του εγχειρήματος του "κοινωνικού διαλόγου", πάνω στον οποίο η κυβέρνηση είχε στηρίξει τόσες και τόσες ελπίδες συναινετικού περάσματος της πολιτικής της,όταν τότε οι πάντες, πλην ΚΚΕ, βέβαια, ατένιζαν τουλάχιστον με δέος το "νέο θεσμό διαλόγου ανάμεσα σε κοινωνικές ομάδες", με αποτέλεσμα να δημιουργούν, το λιγότερο, ταλαντεύσεις, ακόμα και σε υγιείς δυνάμεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, χάσιμο πολύτιμου χρόνου για το λαϊκό κίνημα, παροπλισμό και αποπροσανατολισμό του;

****

Παρά τα θετικά βήματα που έγιναν, όμως, σε διάφορους τομείς δράσης του Κόμματος, η Κεντρική Επιτροπή, στη συνεδρίασή της, επισημαίνει ότι δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα που έχουμε στο χρόνο που πέρασε.

Το βασικό πρόβλημα που έθεσε η ΚΕ είναι ότι δεν έχει αλλάξει στο σύνολο του Κόμματος η ποιότητα της καθοδηγητικής δουλιάς. Δεν έχουν κεντρικό άξονα στη δράση τους όλα τα στελέχη την πολιτική για τη συγκρότηση του Μετώπου. Εξακολουθεί η προπαγάνδα του Κόμματος και κυρίως η δράση στο μαζικό κίνημα να είναι ακόμα αποσπασμένη από τη δουλιά του Μετώπου και την αναγκαιότητα συνολικής αντιπαράθεσης και ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική και τη συναίνεση. Με γρήγορους ρυθμούς, ξεκινώντας από την ίδια την ΚΕ και αγκαλιάζοντας όλο το Κόμμα, την κάθε ΚΟΒ, πρέπει να ξεπεραστούν οι καθυστερήσεις αυτές, αν σωστά κατανοηθούν οι αδυναμίες και ελλείψεις, με ταυτόχρονη λήψη μέτρων για να αποτελέσουν οριστικά παρελθόν.

Ορισμένες επισημάνσεις γύρω από το ζήτημα αυτό, νομίζουμε, είναι απαραίτητες:

Πρώτον: Ο εφησυχασμός, ότι με την πραγματοποίηση του 15ου Συνεδρίου και την ψήφιση σημαντικών ντοκουμέντων έχει κατακτηθεί και η επάρκεια και η ικανότητα να δουλεύουμε γύρω από τον άμεσο πολιτικό στόχο του Κόμματος, πρέπει άμεσα να ξεπεραστεί από το σύνολο του στελεχικού δυναμικού. Ενα πρώτο βήμα μπορεί να γίνει με τη συνεχή μελέτη του Προγράμματος και της Πολιτικής Απόφασης του Συνεδρίου, των Αποφάσεων της ΚΕ, το ξεκαθάρισμα πιθανών συγχύσεων με ένταση της ιδεολογικής δουλιάς, αλλά και τη συστηματική γενίκευση της πείρας, την εξαγωγή με αυτόν τον τρόπο πολύτιμων συμπερασμάτων, που θα γίνονται κτήμα όλων των κομμουνιστών, ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, πολύτιμο βοηθό μπορεί να αποτελέσει ο "Ριζοσπάστης", με την προϋπόθεση, ταυτόχρονα, της βελτίωσης της ύλης του στο συγκεκριμένο τομέα, αλλά και της αγοράς και μελέτης του από το σύνολο των μελών, των κνιτών, των φίλων και ψηφοφόρων του Κόμματος.

*****

Δεύτερον: Η ανάπτυξη και συστηματοποίηση του ελέγχου προς όλα τα στελέχη και πρώτα από όλα των μελών της Κεντρικής Επιτροπής, συγκεκριμένα και ατομικά, για το πώς καθοδηγούν, πώς προσανατολίζουν, με ποια κριτήρια και δείκτες προωθούν τη δουλιά του Μετώπου. Αν αυτό δε γίνει οργανικό στοιχείο της δουλιάς κάθε στελέχους, κάθε καθοδηγητικού οργάνου, και εξακολουθούμε να παραμένουμε σε έναν τυπικό έλεγχο τρεχόντων προβλημάτων, τότε θα έχουμε λιγοστά αποτελέσματα, που θα υπολείπονται, τόσο από τις ανάγκες της ταξικής πάλης, όσο και από τις δυνατότητες που ξανοίγονται. Το κύριο ζήτημα, όμως, στο θέμα του ελέγχου είναι η κατανόηση ότι όλα τα καθήκοντα συνδυάζονται αρμονικά με την προώθηση του βασικού πολιτικού στόχου. Η πολιτική δράση στο χώρο κάθε ΚΟ, η συμμετοχή στη δράση των σωματείων και η προσπάθεια ανατροπής των αρνητικών συσχετισμών στις αρχαιρεσίες, η στρατολογία νέων μελών, η αύξηση της κυκλοφορίας του "Ριζοσπάστη", η δουλιά για την αύξηση των εσόδων του Κόμματος και η επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης, αποτελούν, έτσι κι αλλιώς, βασικές πλευρές της δουλιάς των στελεχών, που έχουν αμεσότατη σχέση με την επαφή με ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, τη δράση για την προώθηση συσπειρώσεων, δημιουργία προϋποθέσεων για τη συγκρότηση του Μετώπου. Μια σημαντική επισήμανση που κάνει η Απόφαση της ΚΕ είναι ότι "βασικό μέσα από την καθοδηγητική δουλιά είναι να βοηθήσουμε τα παρακάτω όργανα και τις οργανώσεις να αποκτήσουν πείρα στο πώς συνεργαζόμαστε με ανθρώπους, που δε σκέπτονται σαν εμάς, που θέλουν να αντισταθούν, αλλά δεν είναι έτοιμοι ακόμα να υιοθετήσουν μια συνολική πολιτική ρήξης".

*****

Τρίτον: Το ξεπέρασμα των όποιων καθυστερήσεων υπάρχουν στην προσαρμογή και βαθύτερη επεξεργασία των θέσεών μας, η όσο γίνεται έγκαιρη μελέτη των κυβερνητικών μέτρων, της τακτικής των αντιπάλων, η παρέμβαση με στόχο την καλλιέργεια αντιμονοπωλιακής, αντιιμπεριαλιστικής συνείδησης μέσα στο λαό, σε καθημερινή βάση και με αφορμή κάθε ζήτημα που προκύπτει, είτε αυτά είναι αιτήματα του συνδικαλιστικού κινήματος, είτε είναι τοποθετήσεις στη Βουλή, στο Ευρωκοινοβούλιο, είτε είναι αρθρογραφία του "Ρ", εκπομπές του "902" ή φυλλάδια με θέσεις του Κόμματος και των παρατάξεών μας. Για παράδειγμα, το πρόσφατο μπαράζ ιδεολογικοπολιτικής επίθεσης της άρχουσας τάξης, συνδικαλιστικών δυνάμεων του συμβιβασμού, κι όχι μόνο, σε ελλαδικό, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με αφορμή το 35ωρο, έβαλε μπροστά στις ταξικές δυνάμεις αντικειμενικά το πρόβλημα της εμβάθυνσης στην επεξεργασία της θέσης, για το ξεπέρασμα λαθεμένων θεωριών και απόψεων μέσα στις γραμμές του κινήματος, που αφήνουν ουσιαστικά ιδεολογικά έκθετο το συνδικαλιστικό κίνημα στην αποπροσανατολιστική επίθεση της κυβέρνησης και των δυνάμεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αποτέλεσμα; Η ορθή διατύπωση του αιτήματος για 7ωρο - 5ήμερο - με αύξηση των αποδοχών - πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα - όχι αφαίρεση κατακτήσεων της εργατικής τάξης, να ζυμώνεται, να συνειδητοποιείται πιο ολοκληρωμένα από ευρύτερες δυνάμεις. Αντίστοιχα παραδείγματα μπορούμε να βρούμε αρκετά και σε αρκετούς τομείς της δράσης μας. Της προσπάθειας αυτής φυσικά, πρέπει να ηγηθούν όλα τα στελέχη με επιμονή, δουλεύοντας όλοι, ξεχωριστά ο καθένας στον τομέα του και όλοι μαζί σαν ένας άνθρωπος, με βάση τις αποφάσεις του Κόμματος.

******

Τα σημαντικά θέματα, βέβαια, που θέτει η τελευταία Απόφαση της ΚΕ δεν εξαντλούνται στα πλαίσια ενός άρθρου.

Η πορεία προς τη συμπλήρωση 80 χρόνων του ΚΚΕ, με τις πολύμορφες εκδηλώσεις και δραστηριότητες, που θα αγκαλιάσουν όλη τη χώρα και για διάστημα ενός ολόκληρου χρόνου και που τυπικά αρχίζουν από σήμερα με τη δημοσίευση στο "Ριζοσπάστη" της Διακήρυξης της ΚΕ, πρέπει και μπορεί να αποτελέσουν μια καλή αφορμή για την υλοποίηση των στόχων που έβαλε η Κεντρική Επιτροπή.

Η ΝΕΑ ακόμα μεγαλύτερη επίθεση στα εισοδήματα των εργαζομένων, η συνεχιζόμενη φορολογική τους αφαίμαξη από τους άμεσους φόρους, η μεγάλη αύξηση των έμμεσων φόρων και η παραπέρα μείωση των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, συμπληρώνουν την τρίλιζα της οικονομικής πολιτικής που προτίθεται να επιβάλει το 1998 η κυβέρνηση Σημίτη. Βέβαια, οφείλουμε να το σημειώσουμε, παρά το γεγονός ότι μόνο τα χειρότερα μπορεί να περίμενε κανείς από τους κυβερνώντες, οι τελευταίοι κατάφεραν να ξεπεράσουν και τον εαυτό τους. Επέλεξαν και ήδη θέτουν σε εφαρμογή, ένα από τα πλέον ακραία σενάρια που είχαν στα συρτάρια τους. "Στηρίγματα" για την επιλογή αυτή αποτέλεσαν η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, που παρά τις εξόφθαλμες κυβερνητικές προθέσεις βολοδέρνουν τόσους μήνες στον ψευτοκοινωνικό διάλογο - μαϊμού(σελίδες 16-20).

ΣΕ ΕΚΤΑΚΤΟ Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο Λουξεμβούργο συνέρχονται, στις 20-21 Νοέμβρη, οι 15 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, υπό τον ψευδεπίγραφο τίτλο Συμβούλιο "υπέρ της απασχόλησης". Στην πραγματικότητα στοχεύουν στο συντονισμό της ολομέτωπης επίθεσης κατά της εργασίας και των εργατικών δικαιωμάτων, ενόψει της έναρξης της ΟΝΕ του Μάαστριχτ, από την 1.1.1999. Με άλλοθι την "αντιμετώπιση της ανεργίας", για την οποία δε δίνουν δεκάρα τσακιστή, θα προβούν σε "υψηλές διακηρύξεις", αλλά, με τέτοιο τρόπο, ώστε να προωθήσουν με μεγαλύτερα και υψηλότερα ταξικά πλεονεκτήματα, τις εθνικοκυβερνητικές τους δράσεις κατά των εργαζομένων (σελίδες 12-13)

ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ που η συνομολόγηση του περιβόητου "Συμφώνου Εμπιστοσύνης προς το 2000" έχει ανοίξει για τα καλά τους "ασκούς του Αιόλου", μια σειρά ακόμα σοβαρά ζητήματα μπαίνουν μπροστά στους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους, όπως η διαπραγμάτευση και υπογραφή της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, η επέκταση της ανεργίας, η ακόμα πιο σκληρή λιτότητα που επιβάλλει ο νέος προϋπολογισμός... Τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη της χώρας, κάνουν αναγκαία την πάλη για αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και την κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στην αντεργατική επίθεση. Για όλα αυτά, μιλήσαμε με τον Δήμο Κουμπούρη,γραμματέα της ΕΣΑΚ (σελίδες 38-39)

Η ΑΠΟΦΑΣΗ του Σοβιέτ των Εργατικών Αντιπροσώπων της Μόσχας για την κατάργηση της είσπραξης αμοιβής απ' τους ασθενείς, ήταν ο θεμέλιος λίθος για τη δημιουργία του πρώτου στον κόσμο κρατικού υγειονομικού συστήματος, θεμελιωμένου στις πιο προοδευτικές και ανθρωπιστικές αξίες. Το υγειονομικό σύστημα της ΕΣΣΔ αποτέλεσε ένα απ' τα πιο λαμπρά επιτεύγματα του σοβιετικού λαού. Πέρα απ' τη σταδιακή βελτίωση της υγείας όλων των στρωμάτων του πληθυσμού, η ανάπτυξη της επιστήμης στον υγειονομικό τομέα της ΕΣΣΔ αποτέλεσε συνεισφορά σε όλη την ανθρωπότητα, καθώς υπήρξαν πρωτοπόρες ανακαλύψεις (σελίδες 14-15)

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ στο χειρότερο οδηγούνται οι αγρότες της χώρας. Ο αγροτικός κόσμος δέχεται μια σφοδρή και γενικευμένη επίθεση με ένα μπαράζ μέτρων θεσμικού και οικονομικού χαρακτήρα, με στόχο την πλήρη προσαρμογή του στους"νόμους της αγοράς". Νόμους που καθορίστηκαν και υιοθετήθηκαν από τις κυβερνήσεις σύμφωνα με τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών στα πλαίσια που επιβάλλουν το Μαάστριχτ, η ΚΑΠ, ο ΠΟΕ (ΓΚΑΤΤ), η Συνθήκη του Αμστερνταμ. Με την υπό συζήτηση "Ατζέντα 2000" τίθεται και τυπικά το χρονοδιάγραμμα και το περίγραμμα υλοποίησης αυτών των μέτρων. Συνέπεια όλων αυτών, θα είναι το άμεσο και βίαιο ξεκλήρισμα 450.000 περίπου αγροτικών νοικοκυριών στη χώρα μας, γιατί, όπως λένε, δεν είναι... ανταγωνιστικά (σελίδες 40-41)