Η ΝΕΑ ακόμα μεγαλύτερη επίθεση στα εισοδήματα των εργαζομένων, η συνεχιζόμενη φορολογική τους αφαίμαξη από τους άμεσους φόρους, η μεγάλη αύξηση των έμμεσων φόρων και η παραπέρα μείωση των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, συμπληρώνουν την τρίλιζα της οικονομικής πολιτικής που προτίθεται να επιβάλει το 1998 η κυβέρνηση Σημίτη. Βέβαια, οφείλουμε να το σημειώσουμε, παρά το γεγονός ότι μόνο τα χειρότερα μπορεί να περίμενε κανείς από τους κυβερνώντες, οι τελευταίοι κατάφεραν να ξεπεράσουν και τον εαυτό τους. Επέλεξαν και ήδη θέτουν σε εφαρμογή, ένα από τα πλέον ακραία σενάρια που είχαν στα συρτάρια τους. "Στηρίγματα" για την επιλογή αυτή αποτέλεσαν η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, που παρά τις εξόφθαλμες κυβερνητικές προθέσεις βολοδέρνουν τόσους μήνες στον ψευτοκοινωνικό διάλογο - μαϊμού(σελίδες 16-20).

ΣΕ ΕΚΤΑΚΤΟ Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο Λουξεμβούργο συνέρχονται, στις 20-21 Νοέμβρη, οι 15 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, υπό τον ψευδεπίγραφο τίτλο Συμβούλιο "υπέρ της απασχόλησης". Στην πραγματικότητα στοχεύουν στο συντονισμό της ολομέτωπης επίθεσης κατά της εργασίας και των εργατικών δικαιωμάτων, ενόψει της έναρξης της ΟΝΕ του Μάαστριχτ, από την 1.1.1999. Με άλλοθι την "αντιμετώπιση της ανεργίας", για την οποία δε δίνουν δεκάρα τσακιστή, θα προβούν σε "υψηλές διακηρύξεις", αλλά, με τέτοιο τρόπο, ώστε να προωθήσουν με μεγαλύτερα και υψηλότερα ταξικά πλεονεκτήματα, τις εθνικοκυβερνητικές τους δράσεις κατά των εργαζομένων (σελίδες 12-13)

ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ που η συνομολόγηση του περιβόητου "Συμφώνου Εμπιστοσύνης προς το 2000" έχει ανοίξει για τα καλά τους "ασκούς του Αιόλου", μια σειρά ακόμα σοβαρά ζητήματα μπαίνουν μπροστά στους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους, όπως η διαπραγμάτευση και υπογραφή της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, η επέκταση της ανεργίας, η ακόμα πιο σκληρή λιτότητα που επιβάλλει ο νέος προϋπολογισμός... Τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη της χώρας, κάνουν αναγκαία την πάλη για αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και την κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στην αντεργατική επίθεση. Για όλα αυτά, μιλήσαμε με τον Δήμο Κουμπούρη,γραμματέα της ΕΣΑΚ (σελίδες 38-39)

Η ΑΠΟΦΑΣΗ του Σοβιέτ των Εργατικών Αντιπροσώπων της Μόσχας για την κατάργηση της είσπραξης αμοιβής απ' τους ασθενείς, ήταν ο θεμέλιος λίθος για τη δημιουργία του πρώτου στον κόσμο κρατικού υγειονομικού συστήματος, θεμελιωμένου στις πιο προοδευτικές και ανθρωπιστικές αξίες. Το υγειονομικό σύστημα της ΕΣΣΔ αποτέλεσε ένα απ' τα πιο λαμπρά επιτεύγματα του σοβιετικού λαού. Πέρα απ' τη σταδιακή βελτίωση της υγείας όλων των στρωμάτων του πληθυσμού, η ανάπτυξη της επιστήμης στον υγειονομικό τομέα της ΕΣΣΔ αποτέλεσε συνεισφορά σε όλη την ανθρωπότητα, καθώς υπήρξαν πρωτοπόρες ανακαλύψεις (σελίδες 14-15)

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ στο χειρότερο οδηγούνται οι αγρότες της χώρας. Ο αγροτικός κόσμος δέχεται μια σφοδρή και γενικευμένη επίθεση με ένα μπαράζ μέτρων θεσμικού και οικονομικού χαρακτήρα, με στόχο την πλήρη προσαρμογή του στους"νόμους της αγοράς". Νόμους που καθορίστηκαν και υιοθετήθηκαν από τις κυβερνήσεις σύμφωνα με τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών στα πλαίσια που επιβάλλουν το Μαάστριχτ, η ΚΑΠ, ο ΠΟΕ (ΓΚΑΤΤ), η Συνθήκη του Αμστερνταμ. Με την υπό συζήτηση "Ατζέντα 2000" τίθεται και τυπικά το χρονοδιάγραμμα και το περίγραμμα υλοποίησης αυτών των μέτρων. Συνέπεια όλων αυτών, θα είναι το άμεσο και βίαιο ξεκλήρισμα 450.000 περίπου αγροτικών νοικοκυριών στη χώρα μας, γιατί, όπως λένε, δεν είναι... ανταγωνιστικά (σελίδες 40-41)