Αν κάτι διαπέρασε ως "κόκκινη κλωστή" τις εργασίες του φετινού συνεδρίου του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου - εκτός, βέβαια, από την αυτονόητη συμφωνία όλων στους "επιδιωκόμενους στόχους" (διάβαζε δείκτες Μάαστριχτ, ΟΝΕ) - ήταν η εμφανής προσπάθεια όλων να πείσουν ότι δεν υπάρχει "άλλος δρόμος". Τα επιχειρήματα που επιστράτευσαν ταιριάζουν περισσότερο σε μια επιχείρηση ιδεολογικής τρομοκρατίας. Ο Κ. Σημίτης, πέρα από την επίδειξη αποφασιστικότητας, αυτό που τόνιζε διαρκώς ήταν ότι στην πραγματικότητα "η ένταξη στην ΟΝΕ αποτελεί για την κυβέρνηση το μοναδικό μας στόχο". Χτες, ο Αλ. Παπαδόπουλος επανέλαβε: "Η οικονομική πολιτική της χώρας έχει έναν και μόνο προσανατολισμό. Την επίτευξη των κριτηρίων σύγκλισης". Από την άλλη, όλοι "στιγμάτιζαν" όσους αντιδρούν ως "ανεύθυνους", "άφρονες" και "υπονομευτές" της χώρας. Το γεγονός, όμως, ότι ωρύονται όλο και περισσότερο για να πείσουν για το μονόδρομό τους επιβεβαιώνει την ανασφάλεια και την ανησυχία που τους διακατέχει, ακριβώς γιατί το "μήνυμά" τους, η προπαγάνδα τους "γυρίζει στον αέρα". Αποδεικνύει ακριβώς ότι όλο και περισσότεροι αμφισβητούν τα "υψηλά ιδανικά" τους, ακριβώς γιατί είναι μόνο δικά τους και υπηρετούν τα ιδιοτελή συμφέροντα μιας χούφτας μεγαλοκαρχαριών. Και, βέβαια, η ιδεολογική τρομοκρατία δε φοβίζει κανέναν. Περισσότερο λειτουργεί για να βαυκαλίζονται μεταξύ τους.

Το προχτεσινό δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας "USA Today" για τις συνθήκες εντατικοποίησης που επικρατούν στις επιχειρήσεις της "Μέκκας του καπιταλισμού" είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για το πού στηρίζεται το "θαύμα" της αμερικανικής οικονομίας. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, "περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους Αμερικανούς τρώνε το μεσημεριανό τους γεύμα σε χρόνο μικρότερο από 15 λεπτά. Ποσοστό μεγαλύτερο από 55% των εργαζομένων τρώγουν σε λιγότερα από 15 λεπτά και 63% αποφεύγουν τουλάχιστον ένα γεύμα την εβδομάδα. Περίπου 39% από αυτούς δεν κάνουν σχεδόν κανένα διάλειμμα για φαγητό και μόνο ένα 12% κάνει διακοπή μιας ή μιάμισης ώρας από την εργασία του για να φάει μεσημεριανό", αναφέρει η εφημερίδα βασιζόμενη σε πολλές πρόσφατες έρευνες.

Σε δύο βασικές αιτίες απέδιδε η εφημερίδα την κατάσταση: Στο συνεχώς αυξανόμενο χρόνο εργασίας, σε ένα κλίμα ανασφάλειας που τροφοδοτείται από τις μαζικές απολύσεις στις αρχές της δεκαετίας του '90 κι ένα αυξανόμενο συναίσθημα απομόνωσης, που οφείλεται στις συχνές εναλλαγές προσωπικού. "Χωρίς πραγματικούς φίλους στο γραφείο και πιεζόμενοι από το χρόνο, πολλοί μισθωτοί προτιμούν να παραγγέλνουν μια πίτσα ή να τρώνε ένα σάντουιτς με μια σόδα χωρίς καν να φεύγουν από το γραφείο". Είναι περιττό να προσθέσουμε ότι η άλλη όψη, από την εντατικοποίηση των ρυθμών εργασίας και της εκμετάλλευσης είναι η διαρκώς αυξανόμενη ανεργία, παρά τα επίσημα στοιχεία.

Βιβλίο για την "Αριστερά" έγραψε και ο κ. Σκανδαλίδης. Και, βέβαια, έσπευσαν όσοι ..."ενδιαφέρονται" για την Αριστερά να το διαφημίσουν δεόντως. Συμπέρασμα: Κάποιοι βολεύονται από την αναπαραγωγή σε αυτή τη χώρα της θεωρίας του "είσαι ό,τι δηλώσεις". Ελα, όμως, που δεν ισχύει!

Ολο αγωνία είναι, απ' ό,τι μαθαίνουμε, ο υπουργός Δικαιοσύνης για τη βία στα γήπεδα... Κάλεσε, μάλιστα, τους αρμοδίους, ως εποπτεύων υπουργός Δικαιοσύνης, να προχωρήσουν στη δίωξη παντός υπευθύνου για τα φαινόμενα στους αγώνες της προηγούμενης Κυριακής.

Ομως, ο κ. Γιαννόπουλος στοχεύει ακόμα πιο μακριά. Θέλει να νουθετήσει τους νεαρούς που δεν ξέρουν να λύνουν τις διαφορές τους με ανθρώπινο τρόπο. Για το σκοπό αυτό, απ' ό,τι μαθαίνουμε, είναι έτοιμος να χαρίσει σε κάθε φίλαθλο από μια βιντεοταινία με τις περγαμηνές του, ώστε να τους αποσπάσει από το "χουλιγκάνικο" ήθος. Λέγεται δε ότι στη βιντεοταινία - οδηγό για τη νεολαία, θα περιλαμβάνονται όλες οι "αβρότητες" Γιαννόπουλου, από τα "είσαι τενεκές ξεγάνωτος" μέχρι τα "είσαι βλαξ" κλπ., κλπ., που έχει εκστομίσει κατά καιρούς εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων...

Προχτές βγήκε ο Κ. Καραμανλής και έκανε... "κριτική" στην κυβέρνηση κατά της οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί και του προϋπολογισμού (σ.σ.: στις περιπτώσεις αυτές ως "κριτική" ορίζεται το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν ξεπουλάει γρηγορότερα τον δημόσιο πλούτο, γιατί δεν περικόπτει πιο γρήγορα τις δημόσιες δαπάνες και άλλα τέτοια "φιλολαϊκά"). Εν πάση περιπτώσει, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν έχασε την ευκαιρία να απαντήσει στον αρχηγό της ΝΔ, για να αποδείξει πόσο "έξω" πέφτει στις παρατηρήσεις του. Και πώς λέτε ότι απάντησε; Ιδού: "Η εκτέλεση του προϋπολογισμού, λόγω των υποχρεώσεων που έχουμε, ελέγχεται από παράγοντες, από φορείς της Ευρωπαϊκής Ενωσης", δήλωσε! Αρα, εδώ έχουμε την έγκριση της ΕΕ, κύριε Καραμανλή, εσάς τι σας κόφτει, είναι η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου σε... μετάφραση.

Ελα, όμως, που τον κόφτει. Γιατί βλέπει ότι τα κέντρα της ολιγαρχίας θεωρούν τόσο "εκλεκτό" το ΠΑΣΟΚ, που το τελευταίο δεν έχει πρόβλημα να το κρύβει στην "αντιπαράθεσή" του με τη ΝΔ. Το θέμα, όμως, εκτός των παραπάνω... κόφτει και τον ελληνικό λαό. Ο οποίος παρακολουθεί και βλέπει σε ποιον δίνουν εξετάσεις και από ποιον "ελέγχονται" και οι μεν και οι δε.

Οσοι αντιδρούνε

στη "συνθήκη"

θα τρώνε τρεις

με το καμτσίκι

κι όποιοι φωνάζουν

για τη "ζώνη"

θα πέφτει κλομπ

ή και καδρόνι!

Οσοι γκρινιάζουν

για την "κούρα"

θα 'χουν να κάνουν

με μαγκούρα

κι όσοι σηκώνουνε

κεφάλι

θα καταλήγουν

σε σπιτάλι!

- Μπράβο στην τόλμη σου,

ν' αγιάσεις,

μπράβο, ρε Κώστα,

δημοκράτη,

άντε και εύχομαι

να φτάσεις

ν' ανοίξεις

και τον ...Αϊ - Στράτη!

Ο οίστρος

Ποσό ύψους τουλάχιστον 10 δισ. δολαρίων (2,8 τρισ. δραχμές), προσπαθεί να δανειστεί η Τουρκία από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η είδηση μεταδόθηκε από τα διεθνή πρακτορεία, με την επισήμανση ότι η χορήγηση ενός δανείου στην Τουρκία από το ΔΝΤ θα μπορούσε να συμβάλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της τούρκικης οικονομίας και να σταθεροποιήσει το "ασταθές πολιτικό κλίμα". Και αποτελεί κοινό μυστικό ότι τα δάνεια. που χορηγεί το ΔΝΤ σε χώρες που ζητούν τη βοήθειά του, δεν περιλαμβάνουν απλά τοκογλυφικούς όρους. αλλά - και κυρίως - πολιτικούς.

Σημειώνουμε την παραπάνω είδηση, σε απάντηση όλων εκείνων που κατά καιρούς δήλωναν θιασώτες της πολιτικής που εφάρμοζαν οι τούρκικες κυβερνήσεις και μιλούσαν για "θαύμα" της τούρκικης οικονομίας.