Αν κάτι διαπέρασε ως "κόκκινη κλωστή" τις εργασίες του φετινού συνεδρίου του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου - εκτός, βέβαια, από την αυτονόητη συμφωνία όλων στους "επιδιωκόμενους στόχους" (διάβαζε δείκτες Μάαστριχτ, ΟΝΕ) - ήταν η εμφανής προσπάθεια όλων να πείσουν ότι δεν υπάρχει "άλλος δρόμος". Τα επιχειρήματα που επιστράτευσαν ταιριάζουν περισσότερο σε μια επιχείρηση ιδεολογικής τρομοκρατίας. Ο Κ. Σημίτης, πέρα από την επίδειξη αποφασιστικότητας, αυτό που τόνιζε διαρκώς ήταν ότι στην πραγματικότητα "η ένταξη στην ΟΝΕ αποτελεί για την κυβέρνηση το μοναδικό μας στόχο". Χτες, ο Αλ. Παπαδόπουλος επανέλαβε: "Η οικονομική πολιτική της χώρας έχει έναν και μόνο προσανατολισμό. Την επίτευξη των κριτηρίων σύγκλισης". Από την άλλη, όλοι "στιγμάτιζαν" όσους αντιδρούν ως "ανεύθυνους", "άφρονες" και "υπονομευτές" της χώρας. Το γεγονός, όμως, ότι ωρύονται όλο και περισσότερο για να πείσουν για το μονόδρομό τους επιβεβαιώνει την ανασφάλεια και την ανησυχία που τους διακατέχει, ακριβώς γιατί το "μήνυμά" τους, η προπαγάνδα τους "γυρίζει στον αέρα". Αποδεικνύει ακριβώς ότι όλο και περισσότεροι αμφισβητούν τα "υψηλά ιδανικά" τους, ακριβώς γιατί είναι μόνο δικά τους και υπηρετούν τα ιδιοτελή συμφέροντα μιας χούφτας μεγαλοκαρχαριών. Και, βέβαια, η ιδεολογική τρομοκρατία δε φοβίζει κανέναν. Περισσότερο λειτουργεί για να βαυκαλίζονται μεταξύ τους.