Συνέντευξη εφ' όλης της ύλης έδωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα,στο περιοδικό ΝΕΜΕΣΙΣ και τη δημοσιογράφο και εκδότριά του, Λιάνα Κανέλλη,με αφορμή την επέτειο των 80χρονων του Κόμματος. Σχετικά με την περίοδο αυτή, σημειώνεται στην εισαγωγή της συνέντευξης, τα 80χρονα του ΚΚΕ είναι "μια ιστορική περίοδος και μια βιωματική πολιτική εμπειρία ίση με το μισό της ζωής του σύγχρονου ελληνικού κράτους". Η επιλογή της συνέντευξης με την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ θεωρείται από το περιοδικό ως ο προσφορότερος τρόπος κατανόησης αλλά και τιμής της ιστορίας μας.

Στα πολύ σημαντικά θέματα, που αναδείχτηκαν στη συνέντευξη, τη δική τους σημασία έχουν οι αναφορές στη σημερινή πραγματικότητα και τη διαχρονική αξία του επιστημονικού σοσιαλισμού.

Ετσι, ανάμεσα στα άλλα, η Αλ. Παπαρήγα απάντησε στις παρακάτω ερωτήσεις:

- Τι μορφή μπορεί να πάρει η αντίσταση μιας οποιασδήποτε χώρας, που δε θέλει να ενταχθεί σε τέτοιους σχηματισμούς ή μιας χώρας σαν την Ελλάδα, που συμμετέχει στο ΝΑΤΟ με διαδικασίες καθόλου γνωστές στο λαό;

- Εγώ θα θέσω ένα ζήτημα, όπως το έθεσα στη Βουλή, ξεκινώντας από το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κομμουνιστικό κόμμα, όπως και άλλα κόμματα στη Βουλή. Παρά το γεγονός ότι έχουμε μια ριζικά διαφορετική φιλοσοφία και οπτική θεώρηση των ζητημάτων, υπάρχει, λέω, ένα σημείο για να ξεκινήσουμε: Το ΝΑΤΟ διασφαλίζει τα σύνορα της χώρας μας; Το ΝΑΤΟ διασφαλίζει τη χώρα μας από επίθεση χώρας - μέλους του ΝΑΤΟ εναντίον μας; Δε μας διασφαλίζει. Επομένως, τι να την κάνω αυτή τη συμμαχία; Το ΝΑΤΟ λέει επίσης το εξής: Θέλω τρεις χώρες, Ελλάδα, Ιταλία και Τουρκία, να έχουν ουσιαστικά έναν ενιαίο στρατό, άρα και ενιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα, αλληλοσυμπληρούμενο. Κοιτάξτε τώρα τον τραγέλαφο: Ολα μας τα κόμματα λένε ότι η Τουρκία έχει κάποιες βλέψεις στο Αιγαίο. Να ρίξω λίγο τους τόνους και να πω ότι δεν είναι τόσες όσες φαίνονται; Πάντως, έχει κάποιες βλέψεις. Είναι δυνατόν, λοιπόν, να έχεις στρατιωτική συμμαχία, άρα ούτε και μυστικά και ενιαίο στρατό, με μια χώρα η οποία σε κάποια στιγμή μπορεί να σε απειλήσει; Αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Είναι ζήτημα και απλής λογικής. Και ας αφήσουμε τι λέει η θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού. Στην Ελλάδα, το ΝΑΤΟ μπορεί να ορίσει περιοδικώς Τούρκο διοικητή για την πτέρυγά μας, ο οποίος θα διοικεί τα στρατηγεία. Λοιπόν, είτε θα έρθει η κυβέρνηση και θα μας πει πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με την Τουρκία και επομένως είναι πολύ φυσικό να έρθει Τούρκος διοικητής εδώ ή έχουμε πρόβλημα με την Τουρκία και μέχρι αυτό να λυθεί ο συνδυασμός δεν προχωράει...

- Μια κυνική απάντηση σ' αυτόν το συλλογισμό, κυρία Παπαρήγα, είναι πως μια χώρα, σαν την Ελλάδα, με την παγκοσμιοποίηση της αγοράς και την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, μια χώρα με έντονο δημογραφικό πρόβλημα όπως η δική μας, όσο μεγάλη ιστορία και να έχει, δεν μπορεί να σταθεί μόνη της. Πώς θα αντέξεις αν βγεις από το ΝΑΤΟ, αναρωτιούνται πολλοί. Και άλλες φορές δοκιμάσαμε και δε σταθήκαμε στα πόδια μας.

- Οταν μιλάς για ανεξαρτησία, ακεραιότητα και το συμφέρον ενός λαού, το θέμα δεν είναι ο μικρός ή μεγάλος λαός. Μ' αυτή τη λογική, η ανθρωπότητα θα ήταν τώρα 2.000 χρόνια πίσω και θα είχαν φαγωθεί οι λαοί. Δεν είναι θέμα μεγέθους. Ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος έδειξε, όπως και οι κατοπινοί πόλεμοι, ότι όταν ο ένας επιτίθεται και ο άλλος αμύνεται, τα πράγματα δεν κρίνονται μόνο από τη στρατηγική ή την οικονομική ισχύ των δυνατών. Κρίθηκαν και κρίνονται από το ρόλο των λαών. Η επεκτατική πολιτική σήμερα, είτε με τη μορφή των κεφαλαίων είτε με τη μορφή των όπλων, έχει κάνει όλους σχεδόν τους λαούς να υποφέρουν. Και κυριολεκτώ. Οταν οι λαοί αφυπνιστούν, τότε θα ανακαλύψουν μια τεράστια δύναμη. Αυτό που παραδέχομαι αναμφισβήτητα είναι πως σήμερα ο συσχετισμός είναι αρνητικός και μάλιστα υπάρχουν και θεσμοί νομιμοποιημένης παρέμβασης σε βάρος των λαών. Αυτοί ανατρέπουν το δίκαιο. Θυμίζω, όμως, ότι η Γαλλική Επανάσταση ανέτρεψε θεσμούς. Μ' αυτόν τον τρόπο αντιστεκόμαστε στη νέα δομή του ΝΑΤΟ. Οχι γιατί με την παλιά του δομή δεν υπήρχε πρόβλημα με την Τουρκία, αλλά για να βρούμε ένα εμπόδιο λιγότερο στην επίλυση των προβλημάτων μας και να βάλουμε ένα εμπόδιομεγαλύτερο σ' αυτούς που θέλουν να επεμβαίνουν θεσμοθετημένα.

- Εγκαταλείψαμε την υπεραξία της εργασίας, το κεφάλαιο εργασία και είμαστε ήδη στην εποχή της απασχόλησης των απασχολήσιμων και της εμπορικής εκμετάλλευσης του ελεύθερου χρόνου. Η ανεργία είναι σήμερα νούμερα, στατιστικές και ποσοστά και όχι πρόβλημα ζωής.

- Δεν μπορώ να βρω πιο επίκαιρη και πιο θεμελιακή τοποθέτηση από αυτήν του Μαρξ, που γίνεται εξαιρετικά επίκαιρός σε ό,τι αφορά την υπεραξία της εργασίας. Ας πάμε σε ένα παράδειγμα: Η ανθρωπότητα οπωσδήποτε επαναστατικοποίησε τα μέσα παραγωγής. Τη βλέπουμε την τεχνολογική επανάσταση. Προϊόν κατ' αρχάς του ανθρώπινου παράγοντα. Αυτή καθαυτή μάς δείχνει τις αντικειμενικές τεράστιες δυνατότητες που έχει ο άνθρωπος να ζήσει καλύτερα. Να δουλεύει λιγότερο, να έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο, αυτόν για τον οποίο ο Μαρξ μιλούσε τόσο πολύ, λέγοντας ότι αρχίζει από την στιγμή που τελειώνει η εργασία. Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί ο άνθρωπος πάει πίσω; Φταίνε τα μέσα; Η μήπως το γεγονός ότι αυτά είναι στα χέρια των λίγων και όλα τα πλεονεκτήματα των νέων τεχνολογιών χρησιμοποιούνται για την εκμετάλλευση των ανθρώπων; Οσο αναρωτιόμαστε, θα είναι επίκαιρος ο σοσιαλισμός. Εκτός των άλλων, είναι και θετικός, γιατί τώρα έχουμε την πείρα και των αρνητικών και θετικών του σημείων. Μήπως πρέπει να αποδείξουμε τώρα εμείς οι κομμουνιστές, ότι είμαστε σοφότεροι και καλύτεροι;

- Με τις νέες τεχνολογίες κουβέντα γίνεται, και ας μην είναι σοσιαλιστική, για την υπεραξία της εργασίας και των προϊόντων του ανθρώπινου νου, ακόμα και στην κοιλάδα των υπολογιστών, την περίφημη "Σίλκον Βάλεϊ" της Καλιφόρνια. Πόσο θα λογαριάζεται, αλήθεια, και θα μετράει η δουλιά με τον υπολογιστή στο σπίτι; Αν μας εκμεταλλεύονται οι λίγοι τώρα, πώς θα αποφευχθεί ένας νέος όπου Γης εμφύλιος; Τίθεται σήμερα ζήτημα ένοπλης πάλης;

- Νομίζω ότι είναι αδιανόητη σήμερα μια εμπόλεμη κατάσταση ανάμεσα σε εργάτες, μικρομεσαίους και αγρότες. Ο εμφύλιος ως πολεμική πρέπει να γίνει ανάμεσα στους λαούς και την πλουτοκρατία. Δεύτερον, πρέπει να ξέρετε πως από την εποχή του Σπάρτακου ακόμα, έως τους κομμουνιστές, τα όπλα οι επαναστατημένοι τα σήκωναν πάντα για να αμυνθούν. Δεν ήταν παρά ένα μέσο επιβολής του δίκιου των από κάτω. Μια κοινωνική επανάσταση δε γίνεται με στρατιωτικά μέσα, ούτε μόνο με τα όπλα. Γίνεται όταν τη θέλει ο λαός και έρχεται να επιβάλει τα δίκαιά του. Ποιος λαός, στ' αλήθεια, δεν επιθυμεί τα ειρηνικά μέσα; Ολα αυτά είναι μύθος. Αν συγκρίνουμε την Οχτωβριανή με τη Γαλλική Επανάσταση, τότε η πρώτη είχε ελάχιστα θύματα σε σχέση με τη δεύτερη, ενώ και οι δύο επαναστάσεις έστειλαν λιγότερους νέους στον τάφο απ' ό,τι οι πόλεμοι.

- Στην καινούρια εποχή, στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, είναι δυσδιάκριτες σήμερα οι τάξεις, κυρία Παπαρήγα. Οταν σήμερα λέμε εργαζόμενος εννοούμε ένα ευρύτατο στρώμα κοινωνικό. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν θα άντεχε το σφυροδρέπανο, ως σύμβολο, στην επερχόμενη χιλιετία των νέων τεχνολογιών, με όλη τη σημειολογική βαρύτητα της ιστορίας του, για να εκφράσει τους αυριανούς εργαζόμενους - εργάτες.

- Είναι σύμβολο και ας μην το υποτιμούμε. Και ως σύμβολο είναι αφαιρετικό. Ο Μαρξ, ο Ενγκελς και ο Λένιν ουδέποτε ταύτισαν την εργατική τάξη μόνο με τη χειρωνακτική δουλιά στο εργοστάσιο. Τα κριτήρια καθορισμού της εργατικής τάξης ήταν πάντα σχετικά με την παραγωγή και την υπεραξία της εργασίας. Τι είναι, όμως, η παραγωγική διαδικασία, μέσα από την οποία παράγεται και υπεραξία, το καθορίζει κάθε εποχή.

Με εντατικούς ρυθμούς, με περιοδείες σε εργοστάσια, βιοτεχνίες, στα μαγαζιά και τις γειτονιές, οι κομμουνιστές της Αθήνας ενημερώνουν τους εργαζόμενους και τους καλούν να πάρουν μαζικά μέρος στη μεγάλη συγκέντρωση - διαδήλωση, για τη Λαϊκή Αντεπίθεση, που οργανώνει η Επιτροπή Πόλης (ΕΠ) της ΚΟΑ του ΚΚΕ την Τετάρτη 3 Δεκέμβρη, ώρα 7.00 μμ στο Πεδίον του Αρεως.Οι εργαζόμενοι που είναι αγανακτισμένοι από τη σκληρή αντιλαϊκή πολιτική και τον εμπαιγμό της κυβέρνησης του Μάαστριχτ, δηλώνουν την πρόθεσή τους να συμμετέχουν μαζικά στη συγκέντρωση του ΚΚΕ και να διαδηλώσουν μαχητικά την αντίθεσή τους στην κυβερνητική πολιτική, να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους και να απαιτήσουν λύσεις, τώρα, σε όφελος του λαού και όχι των μονοπωλίων και της πλουτοκρατίας.

Με ανακοίνωση - κάλεσμα η ΕΠ της ΚΟΑ απευθύνεται στους εργαζόμενους της Αθήνας και τονίζει πως είναι η ώρα να στείλουν ένα δυνατό μήνυμα οργής και αποφασιστικότητας στην κυβέρνηση και την ολιγαρχία. Μια κυβέρνηση που, ως γνήσιος υπηρέτης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, έχει εξαπολύσει μια διαρκή επίθεση ληστείας σε βάρος του εισοδήματος των εργαζομένων, σε βάρος των εργασιακών και κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων του λαού. Μια κυβέρνηση, που με τον αυταρχισμό και με αντιδημοκρατικά - τρομοκρατικά μέτρα (που φθάνουν μέχρι τη χρησιμοποίηση χουντικών διατάξεων, αλλά και τις μαζικές δικαστικές διώξεις), προσπαθεί να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα του λαού και να εμποδίσει τους λαϊκούς αγώνες ενάντια στη ληστρική αντιλαϊκή της πολιτική.

Σ' αυτήν την πρωτοφανή επίθεση ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα και δικαιώματα και του επικίνδυνου αυταρχισμού της κυβέρνησης και των αφεντικών της, το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και καλεί τους εργαζόμενους να ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ, να βάλουν φρένο και να ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΟΥΝ και ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΝ αποφασιστικά με την εξουσία και την πολιτική των μονοπωλίων. "Η ολιγαρχία είναι ισχυρή μα δεν είναι παντοδύναμη. Παντοδύναμος είναι ο λαός, όταν είναι αποφασισμένος να διεκδικήσει και να κατακτήσει το δίκιο του", υπογραμμίζει η ΕΠ της ΚΟΑ του ΚΚΕ και καταλήγει: Εμπρός, όλοι τώρα στο δρόμο του Αγώνα και της Ελπίδας, στο δρόμο της Λαϊκής Κινητοποίησης, της Λαϊκής Αντεπίθεσης. Με ταξικούς αγώνες, με λαϊκή συσπείρωση και ισχυρό ΚΚΕ οικοδομούμε το Αντιιμπεριαλιστικό - Αντιμονοπωλιακό - Δημοκρατικό Μέτωπο Πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια, για τα συμφέροντα των εργαζομένων, παλεύουμε για το σοσιαλισμό.