Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δώσει ένα καθοριστικό χτύπημα σε κάθε έννοια εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος, προκειμένου να αλλάξει τον εργασιακό χάρτη, με βάση τα δεδομένα της "Λευκής Βίβλου", η ΓΣΕΕ προχωρά στο 29ο Συνέδριό της, το οποίο έχει ιδιαίτερη σημασία κάτω και από αυτή τη συγκυρία.

Η ΕΣΑΚ κατέθεσε, τη βδομάδα που μας πέρασε, άλλη μια πρόταση, στην κατεύθυνση της αγωνιστικής κλιμάκωσης, προκειμένου να ανατραπούν τα σχέδια της κυβέρνησης. Η απεργιακή κινητοποίηση στις 5 του Μάρτη,τα συλλαλητήρια σε πολλές περιοχές της χώρας και ο συντονισμός με την ΑΔΕΔΥ - ο οποίος παραπέμπει και σε ένα ευρύτερο αγωνιστικό μέτωπο - είναι οι κύριοι άξονες αυτής της πρότασης.

Οπως μας λέει και η Ζ. Σώκου,μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ, "η επίθεση της κυβέρνησης στα εργασιακά ζητήματα, στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, στα οικονομικά και τα ασφαλιστικά, δεν αφήνουν σε κανέναν περιθώριο να εφησυχάζει και να μένει απαθής μπροστά σ' αυτή την εξέλιξη. Με αίσθημα ευθύνης, η ΕΣΑΚ κατέθεσε ολοκληρωμένη πρόταση στη ΓΣΕΕ. Σήμερα πρέπει το συνδικαλιστικό κίνημα, από το πρωτοβάθμιο σωματείο μέχρι και τη ΓΣΕΕ, να πάρει πολύ σοβαρά υπόψη του τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, να περιφρουρήσει και να διευρύνει τις κατακτήσεις για τη ζωή τους. Ιδιαίτερα αυτή τη χρονική περίοδο, που η κυβέρνηση επιτίθεται με πολύ μεγάλη σκληρότητα, κάτω και από τις εντολές των βιομηχάνων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πρέπει αποφασιστικά το συνδικαλιστικό κίνημα να υιοθετήσει αυτή την πρόταση, να βάλει στόχο καθημερινής πάλης την απόκρουση και ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.

Εμείς καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και των άλλων παρατάξεων, όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένη να παλέψει και να υιοθετήσει αυτά τα ζητήματα, αλλά και από ό,τι φαίνεται θα κινηθεί στη λογική τού να "συζητήσουμε", να "πάμε στο διάλογο", να "προβάλουμε τις προτάσεις μας". Θα θεωρεί ως πιο σημαντικό ζήτημα ότι το συνδικαλιστικό κίνημα συμμετέχει στον "κοινωνικό διάλογο" και αναδεικνύει τα προβλήματα στην κοινωνία... Σήμερα οι εργαζόμενοι και το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα δεν έχουν την ανάγκη της ανάδειξης των ζητημάτων, αλλά την ανάγκη της οργάνωσης, της περιφρούρησης και της πάλης γι' αυτά".

Οπως είναι φυσικό, οι περιστάσεις, αλλά και η ουσία των θέσεων της ΕΣΑΚ κάνουν τις προτάσεις της σημαντικές και για το Συνέδριο της ΓΣΕΕ, το οποίο καλείται να αντιμετωπίσει κρίσιμα ζητήματα. "Θεωρούμε ότι το Συνέδριο της ΓΣΕΕ - συνεχίζει η Ζ. Σώκου - και οι σύνεδροι που θα συμμετάσχουν εκεί, θα έχουν μεγάλες και ιστορικές ευθύνες εάν δεν κινηθούν στην κατεύθυνση της πάλης γι' αυτά τα ζητήματα. Δεν μπορεί κανένας να κρύβεται "πίσω από το δάχτυλό του", δεν μπορεί να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να μην παίρνει θέση. Και η θέση που αρμόζει σήμερα σε κάθε συνδικαλιστή και συνδικαλίστρια, που θέλει να λέει ότι εκπροσωπεί τους εργαζόμενους και με υπευθυνότητα αντιμετωπίζει τα πράγματα, είναι η υιοθέτηση αυτών των ζητημάτων και τέτοιες αποφάσεις επιβάλλεται να βγάλει το Συνέδριο. Αν στο Συνέδριο κυριαρχήσει τελικά η αντίληψη που λέει "να τα βρίσκουμε", "να συζητάμε" και να πηγαινοερχόμαστε στους διαδρόμους των κοινωνικών και άλλων "διαλόγων", οι εργαζόμενοι πρέπει πιο αποφασιστικά και με συνείδηση πια, να πάρουν αυτή την υπόθεση στα χέρια τους, στην καθημερινή τους πάλη".

Κείμενα: Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Με γρήγορους ρυθμούς η κυβέρνηση προχωρά στην εφαρμογή των σχεδίων της για τη συνολική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης,ενώ η ΓΣΕΕ προχωρά στο 29ο Συνέδριό της στις 12 του Μάρτη και οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας βρίσκονται σε εξέλιξη.

Η κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να κάνει την τελική έφοδο για μια αλλαγή που προετοίμαζε πολύ καιρό. Μετά τις εκλογές του 1996, φάνηκε καθαρά ότι θα έκανε τα πάντα για να γίνουν πράξη όσα πρόσταζαν η Συνθήκη του Μάαστριχτ και η "Λευκή Βίβλος", πολύ συγκεκριμένα, μεθοδικά και αποτελεσματικά. Στα πλαίσια αυτά άρχισε ο διαβόητος "κοινωνικός διάλογος" και σήμερα η κυβέρνηση, μετά ένα διάστημα αναμονής, αλλά και απαραίτητων... ζυμώσεων, είναι έτοιμη να προχωρήσει.

Τα τελευταία μέτρα για την "ενίσχυση της απασχόλησης", τα οποία αποτελούν πρόκληση για τους εργαζόμενους και τους άνεργους, είναι επίσης ενταγμένα σε αυτή τη συνολικότερη προσπάθεια. Για πρώτη φορά, τέτοια μέτρα, όπως είναι η επιδότηση των εργοδοτών για δημιουργία - υποτίθεται - νέων θέσεων εργασίας και η επαγγελματική κατάρτιση ανέργων, συνδέονται με την ενίσχυση της μερικής απασχόλησης. Η κυβέρνηση έκανε αλλαγές στη δομή των υφιστάμενων προγραμμάτων που εφαρμόζει εδώ και αρκετά χρόνια, δημιούργησε δυο βασικές ηλικιακές ομάδες δικαιούχων, θέσπισε ενιαίο ποσό χρηματοδότησης (τις 4.000 δρχ.) και επιχορηγεί την πρόσληψη του 1/3 ή 1/4 των ανέργων που απορροφά μια επιχείρηση, για μερική απασχόληση!

Ταυτόχρονα, κάνει πράξη τις πολυδιαφημισμένες "κάρτες ανεργίας" - που για κάποιο λόγο θεωρείται σημαντικό ότι θα είναι πλαστικοποιημένες - οι οποίες θα δοθούν σε ορισμένους τουλάχιστον ανέργους για αρχή, ώστε να μπορέσουν έπειτα να συμμετάσχουν στα διάφορα προγράμματα. Η απαξίωση της επιδότησης ανεργίας βαδίζει "χέρι χέρι" με αυτά τα μέτρα.

Ομως αυτά δεν είναι παρά ένας προάγγελος όσων θα ακολουθήσουν. Η μεγάλη πρόκληση για την κυβέρνηση - η οποία έχει αναλάβει να εναρμονίσει τη χώρα με τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης - είναι οι εργασιακές σχέσεις και το 8ωρο.

Ο υπουργός Εργασίας δηλώνει ότι η πολιτική της κυβέρνησης για τις εργασιακές σχέσεις και το χρόνο εργασίας θα κινείται στη λογική της... "ασφάλειας για τον εργαζόμενο και της προσαρμοστικότητας στις νέες ρυθμίσεις".Εχει σημασία ότι η λέξη "προσαρμοστικότητα" έχει επιλεχθεί από τον Μ. Παπαϊωάννου,αντί της "ευελιξίας",επειδή η τελευταία λέξη έχει προσλάβει "αρνητική" σημασία! Ετσι, με τέτοιες... λεκτικές αναπροσαρμογές, η κυβέρνηση επιδιώκει να καταργήσει το 8ωρο. Οι εργαζόμενοι θα εργάζονται σύμφωνα με τη θέληση του εργοδότη τους από 6 έως 10 ώρες τη μέρα, ή και καθόλου ορισμένες μέρες, χωρίς να πληρώνονται για υπερωρίες. Η παραπάνω εργασία τους θα ανταλλάσσεται με... ρεπό. Το ότι το νομοθετικό πλαίσιο θα επιτρέπει τις αλλαγές μόνο αν υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στους εργοδότες και τους εργαζόμενους, δε διασφαλίζει στο ελάχιστο τους εργαζόμενους και μόνο γέλια προκαλεί, απέναντι σε μια καθόλου αστεία κατάσταση, όπως είναι η δυνατότητα εκβιασμού των εργαζομένων από τους εργοδότες.

Το αντεργατικό "Σύμφωνο εμπιστοσύνης προς το 2000",στο οποίο προβλέπεται η ενίσχυση της μερικής απασχόλησης, η τριμερής διαπραγμάτευση θεσμικών αιτημάτων και αμοιβών, μεταξύ κυβέρνησης, εργαζομένων και εργοδοτών,η προώθηση των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης,τα οποία έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο ρόλο στην επιχείρηση απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων και στην υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας,αποτελούν βάση για τις "νέες εργασιακές σχέσεις".

Μέχρι το τέλος του χρόνου φαίνεται όμως ότι θα αλλάξει προς το χειρότερο και το τοπίο στην ασφάλιση. Ηδη ο υπουργός Εργασίας τοποθετεί την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης του "κοινωνικού διαλόγου" για το ασφαλιστικό στο τέλος Φλεβάρη. Αμέσως μετά τη λήξη του "διαλόγου", η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην κατάθεση σχετικού νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό. Στην πρώτη φάση θα γίνουν οι συγχωνεύσεις, ομαδοποιήσεις ασφαλιστικών ταμείων, ενώ η διαχείριση της περιουσίας τους θα μπει σε νέα βάση, όπου οι επενδύσεις στο χρηματιστήριο θα έχουν κυρίαρχη θέση! Πολύ σύντομα όμως θα αρχίσει και η δεύτερη φάση του "διαλόγου", για τα αποτελέσματα του οποίου μας έχουν κάπως προετοιμάσει ο Σπράου και ο Π. Τήνιος.Τότε όλα θα αλλάξουν στη βάση των νέων - αλλά ταυτόχρονα πολύ παλιών - αντιλήψεων, της άκρατης κερδοσκοπίας του μεγάλου κεφαλαίου, της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Το νομοσχέδιο για τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων και πολύ περισσότερο η σοβαρότατη νομοθετική ρύθμιση για τις ΔΕΚΟ, με την οποία οι εργασιακές σχέσεις και τα δικαιώματα αυτών των εργαζομένων βρίσκονται στον αέρα, συμπληρώνουν το "ψηφιδωτό" της μεγάλης και συνολικής επίθεσης της κυβέρνησης.

Η Ντίνα Κούβαρη,ξενοδοχοϋπάλληλος από την Ικαρία, ευχαριστεί την Ικαριακή Αδελφότητα, το Σύλλογο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ικαρίας και το "Ρ", για τη στήριξή τους στα εργασιακά προβλήματα που αντιμετώπισε η ίδια, αλλά και για αυτά που αντιμετωπίζουν όλοι οι συνάδελφοί της. Προσφέρει στο "Ρ" 5.000 δραχμές και εύχεται το 1998 να είναι μια χρονιά αγώνων για την καλυτέρευση της θέσης των εργαζόμενων της Ικαρίας και ολόκληρης της χώρας.