Με γρήγορους ρυθμούς η κυβέρνηση προχωρά στην εφαρμογή των σχεδίων της για τη συνολική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης,ενώ η ΓΣΕΕ προχωρά στο 29ο Συνέδριό της στις 12 του Μάρτη και οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας βρίσκονται σε εξέλιξη.

Η κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να κάνει την τελική έφοδο για μια αλλαγή που προετοίμαζε πολύ καιρό. Μετά τις εκλογές του 1996, φάνηκε καθαρά ότι θα έκανε τα πάντα για να γίνουν πράξη όσα πρόσταζαν η Συνθήκη του Μάαστριχτ και η "Λευκή Βίβλος", πολύ συγκεκριμένα, μεθοδικά και αποτελεσματικά. Στα πλαίσια αυτά άρχισε ο διαβόητος "κοινωνικός διάλογος" και σήμερα η κυβέρνηση, μετά ένα διάστημα αναμονής, αλλά και απαραίτητων... ζυμώσεων, είναι έτοιμη να προχωρήσει.

Τα τελευταία μέτρα για την "ενίσχυση της απασχόλησης", τα οποία αποτελούν πρόκληση για τους εργαζόμενους και τους άνεργους, είναι επίσης ενταγμένα σε αυτή τη συνολικότερη προσπάθεια. Για πρώτη φορά, τέτοια μέτρα, όπως είναι η επιδότηση των εργοδοτών για δημιουργία - υποτίθεται - νέων θέσεων εργασίας και η επαγγελματική κατάρτιση ανέργων, συνδέονται με την ενίσχυση της μερικής απασχόλησης. Η κυβέρνηση έκανε αλλαγές στη δομή των υφιστάμενων προγραμμάτων που εφαρμόζει εδώ και αρκετά χρόνια, δημιούργησε δυο βασικές ηλικιακές ομάδες δικαιούχων, θέσπισε ενιαίο ποσό χρηματοδότησης (τις 4.000 δρχ.) και επιχορηγεί την πρόσληψη του 1/3 ή 1/4 των ανέργων που απορροφά μια επιχείρηση, για μερική απασχόληση!

Ταυτόχρονα, κάνει πράξη τις πολυδιαφημισμένες "κάρτες ανεργίας" - που για κάποιο λόγο θεωρείται σημαντικό ότι θα είναι πλαστικοποιημένες - οι οποίες θα δοθούν σε ορισμένους τουλάχιστον ανέργους για αρχή, ώστε να μπορέσουν έπειτα να συμμετάσχουν στα διάφορα προγράμματα. Η απαξίωση της επιδότησης ανεργίας βαδίζει "χέρι χέρι" με αυτά τα μέτρα.

Ομως αυτά δεν είναι παρά ένας προάγγελος όσων θα ακολουθήσουν. Η μεγάλη πρόκληση για την κυβέρνηση - η οποία έχει αναλάβει να εναρμονίσει τη χώρα με τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης - είναι οι εργασιακές σχέσεις και το 8ωρο.

Ο υπουργός Εργασίας δηλώνει ότι η πολιτική της κυβέρνησης για τις εργασιακές σχέσεις και το χρόνο εργασίας θα κινείται στη λογική της... "ασφάλειας για τον εργαζόμενο και της προσαρμοστικότητας στις νέες ρυθμίσεις".Εχει σημασία ότι η λέξη "προσαρμοστικότητα" έχει επιλεχθεί από τον Μ. Παπαϊωάννου,αντί της "ευελιξίας",επειδή η τελευταία λέξη έχει προσλάβει "αρνητική" σημασία! Ετσι, με τέτοιες... λεκτικές αναπροσαρμογές, η κυβέρνηση επιδιώκει να καταργήσει το 8ωρο. Οι εργαζόμενοι θα εργάζονται σύμφωνα με τη θέληση του εργοδότη τους από 6 έως 10 ώρες τη μέρα, ή και καθόλου ορισμένες μέρες, χωρίς να πληρώνονται για υπερωρίες. Η παραπάνω εργασία τους θα ανταλλάσσεται με... ρεπό. Το ότι το νομοθετικό πλαίσιο θα επιτρέπει τις αλλαγές μόνο αν υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στους εργοδότες και τους εργαζόμενους, δε διασφαλίζει στο ελάχιστο τους εργαζόμενους και μόνο γέλια προκαλεί, απέναντι σε μια καθόλου αστεία κατάσταση, όπως είναι η δυνατότητα εκβιασμού των εργαζομένων από τους εργοδότες.

Το αντεργατικό "Σύμφωνο εμπιστοσύνης προς το 2000",στο οποίο προβλέπεται η ενίσχυση της μερικής απασχόλησης, η τριμερής διαπραγμάτευση θεσμικών αιτημάτων και αμοιβών, μεταξύ κυβέρνησης, εργαζομένων και εργοδοτών,η προώθηση των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης,τα οποία έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο ρόλο στην επιχείρηση απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων και στην υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας,αποτελούν βάση για τις "νέες εργασιακές σχέσεις".

Μέχρι το τέλος του χρόνου φαίνεται όμως ότι θα αλλάξει προς το χειρότερο και το τοπίο στην ασφάλιση. Ηδη ο υπουργός Εργασίας τοποθετεί την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης του "κοινωνικού διαλόγου" για το ασφαλιστικό στο τέλος Φλεβάρη. Αμέσως μετά τη λήξη του "διαλόγου", η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην κατάθεση σχετικού νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό. Στην πρώτη φάση θα γίνουν οι συγχωνεύσεις, ομαδοποιήσεις ασφαλιστικών ταμείων, ενώ η διαχείριση της περιουσίας τους θα μπει σε νέα βάση, όπου οι επενδύσεις στο χρηματιστήριο θα έχουν κυρίαρχη θέση! Πολύ σύντομα όμως θα αρχίσει και η δεύτερη φάση του "διαλόγου", για τα αποτελέσματα του οποίου μας έχουν κάπως προετοιμάσει ο Σπράου και ο Π. Τήνιος.Τότε όλα θα αλλάξουν στη βάση των νέων - αλλά ταυτόχρονα πολύ παλιών - αντιλήψεων, της άκρατης κερδοσκοπίας του μεγάλου κεφαλαίου, της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Το νομοσχέδιο για τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων και πολύ περισσότερο η σοβαρότατη νομοθετική ρύθμιση για τις ΔΕΚΟ, με την οποία οι εργασιακές σχέσεις και τα δικαιώματα αυτών των εργαζομένων βρίσκονται στον αέρα, συμπληρώνουν το "ψηφιδωτό" της μεγάλης και συνολικής επίθεσης της κυβέρνησης.