Η Θεσσαλονίκη, και η Β. Ελλάδα, αποτελεί, λόγω της συγκέντρωσης μια σειράς κλάδων και εργοστασίων που φθίνουν, το τοπίο δράσης μιας πολιτικής που είναι καταστροφική για την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας. Ενα κύμα απολύσεων έχει σαρώσει το τελευταίο διάστημα την πόλη και το νομό, που βέβαια για όσους γνωρίζουν το τοπίο - για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα -αυτές οι καταστροφικές επιπτώσεις στην παραγωγική βάση και στους εργαζόμενους δεν είναι "κεραυνός εν αιθρία". Είχαμε επισημάνει εδώ και αρκετό καιρό το πού θα οδηγήσει η πολιτική "ανοιχτών θυρών" της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, για την παραγωγική προοπτική της Θεσσαλονίκης και της Β. Ελλάδας. Είχαμε ξεκινήσει τη διαδικασία της αποκάλυψης της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων που, πιστές στο δόγμα "εξυπηρέτηση των κερδών του πολυεθνικού κεφαλαίου και των πολιτικών της απελευθέρωσης κίνησης κεφαλαίων και εμπορευμάτων", στήριξαν αυτές τις επιλογές με "αναπτυξιακούς νόμους", κίνητρα και φοροαπαλλαγές και ιδεολογικοποιούσαν τη στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου στη μοιρασιά των αγορών των γύρω βαλκανικών χωρών με τις "θεωρίες" περί Θεσσαλονίκης - βάσης εξόρμησης και "διείσδυσης" στη "Βαλκανική ενδοχώρα", πόλης - πρωτεύουσας των Βαλκανίων και άλλα. Το πόσο πρωτεύουσα των Βαλκανίων και τι είδους "διείσδυση" έχει γίνει, το γνώρισαν οι 1.000 απολυμένοι από τις 150 βιοτεχνίες του ιματισμού που έκλεισαν το 1996 και οι περισσότερες από αυτές πήγαν στη Βουλγαρία και στις γύρω χώρες.

Το γνώρισαν από πρώτο χέρι οι 160 εργαζόμενοι της επιχείρησης "Δεδέογλου", που απολύθηκαν φέτος τα Χριστούγεννα, για να μεταφέρει το εργοστάσιο στην Κομοτηνή και να πάρει επιδότηση πάνω από το 60% της επένδυσης, βάσει του "αναπτυξιακού" νόμου της κυβέρνησης.

Το γνωρίζουν οι εργαζόμενοι της ΒΑΛΚΑΝ, της ΑΓΝΟ, της ΕΛΛΕΝΙΤ, της PEPSICO - ΗΒΗ και μια σειρά άλλων μονάδων που βρίσκονται στο "παραπέντε" για να κλείσουν.

Με βάση την κατάσταση που διαμορφώθηκε, είναι διαπιστωμένο ότι η παρέμβαση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να ενισχυθεί ακόμη παραπέρα. Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ,ο συνδυασμός που υποστηρίζει η ΕΣΑΚ στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, έχει παρέμβει στην τελευταία Ολομέλεια της Διοίκησης, με αποτέλεσμα την απόφαση για πανθεσσαλονίκειο πανεργατικό συλλαλητήριο στις 17 Φλεβάρη,με αίτημα την αντίσταση στην πολιτική συρρίκνωσης της παραγωγικής βάσης, του κλεισίματος των εργοστασίων και τη διεκδίκηση πολιτικής ανάπτυξης, παραγωγικών επενδύσεων στη βιομηχανία και τη βιοτεχνία.

Από αυτό και μόνο το στοιχείο του προϋπολογισμού φαίνεται ο προσανατολισμός της κυβέρνησης στις εντολές των Βρυξελλών για την περιθωριοποίηση της χώρας στα πλαίσια της ΟΝΕ.

Η απάντηση για τη συγκρότηση κλαδικών πολιτικών, με μοχλό ανάπτυξης το Δημόσιο, που θα ελέγχεται από τους εργαζόμενους, είναι θέση που αμφισβητεί αυτή την αντιλαϊκή πολιτική και τους φορείς της όπως και τις αντίστοιχες δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Εχοντας υπόψη ότι οι δυνάμεις αυτές δε θέλουν να δουν ένα κίνημα ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής να αναπτύσσεται μέσα από αγώνες και από άλλες συλλογικές διαδικασίες, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της πόλης αναλαμβάνει πρωτοβουλίες ενημέρωσης, συσπείρωσης και ανάπτυξης της δράσης των πρωτοπόρων σωματείων, με στόχο την υλοποίηση της κινητοποίησης, με την προβολή του αναγκαίου πλαισίου που δίνει την προοπτική του αγώνα: Η ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής και της συρρίκνωσης της παραγωγικής βάσης και η διεκδίκηση μέτρων στήριξης των βιομηχανικών μονάδων, που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, και η ανάπτυξη γενικά των βασικών μεταποιητικών κλάδων.

1. Τα αίτια αυτής της κατάστασης: Ευρωπαϊκή Ενωση, Μάαστριχτ, απελευθέρωση κίνησης κεφαλαίων και εμπορευμάτων, το πολυεθνικό κεφάλαιο, που βρήκε διέξοδο στο ξέφρενο κυνήγι της κερδοφορίας, στη μοιρασιά των αγορών στις γύρω βαλκανικές χώρες, μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων, οι ίδιες οι κυβερνήσεις, που εξυπηρετούν με την πολιτική τους αυτήν την οικονομική βάση.

2. Την αναγκαιότητα, για τη λύση του προβλήματος, ανατροπής αυτής της πολιτικής, μέσα από τους συντονισμένους αγώνες όλης της εργατικής τάξης της πόλης, σε συμμαχία με τα άλλα κοινωνικά στρώματα και τη συγκρότηση λαϊκού κοινωνικού μετώπου για τη διάσωση και ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης.

3. Τη συγκεκριμένη απάντηση στην κάθε περίπτωση, που με βάση τα παραπάνω θα οδηγεί σε λύση προοπτικής, όπως:

- ΒΑΛΚΑΝ: Λύση του προβλήματος της χρηματοδότησης και από το κράτος και με τη σύσταση Δημόσιου Φορέα Ξύλου με κορμό τη ΒΑΛΚΑΝ, που θα έχει ενιαία πολιτική στις πρώτες ύλες, στην παραγωγή, στην κατεργασία και στην προώθηση των προϊόντων, στην εμπορία, μια καθετοποιημένη βιομηχανία όπου θα ενταχθεί και η ΜΕΛ για την παραγωγή χαρτιού, στα πλαίσια του κυκλώματος: δέντρο - ξύλο - χαρτί.

- ΑΓΝΟ: Ρύθμιση των χρεών της με αναπτυξιακά κριτήρια. Στήριξη του συνεταιριστικού χαρακτήρα της επιχείρησης, μέτρα προστασίας της ενάντια στον αθέμιτο ανταγωνισμό των μονοπωλίων, κατάργηση ποσοστώσεων και προστίμων που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ενωση στο αγελαδινό γάλα.

- ΔΕΠ - ΕΚΟ: Να σταματήσει η διαδικασία ιδιωτικοποίησης, να συγκροτηθεί Ενιαίος Φορέας Υδρογονανθράκων για έρευνα - εξόρυξη - εκμετάλλευση, διύλιση αργού πετρελαίου και έρευνα - εκμετάλλευση φυσικού αερίου, εμπορία πετρελαιοειδών, καθετοποίηση της παραγωγής.

- Την προσπάθεια να συσπειρωθούν οι εργαζόμενοι των παραπάνω μονάδων και σε συμμαχία με τα άλλα κοινωνικά στρώματα της πόλης, που πλήττονται από την ίδια πολιτική, να διεκδικήσουν τα μεροκάματά τους, τη βιωσιμότητα και την ανάπτυξη των παραγωγικών μονάδων.

Το συλλαλητήριο στις 17 Φλεβάρη,η κλιμάκωση των αγώνων, η προοπτική των μετώπων πάλης, για την ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης της πόλης και του νομού, είναι υπόθεση πρώτα και κύρια του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, που καθημερινά δίνει μικρές και μεγάλες μάχες για ένα αύριο χωρίς εκμετάλλευση και ανεργία.

* Ο Θεόδωρος Κυριακίδης είναι γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης