Η περιφερειακή συνάντηση, που αποτέλεσε τη συνέχεια των διεθνών δραστηριοτήτων του Παγκόσμιου Κινήματος Ειρήνης, πραγματοποιήθηκε στην Αφρική, στο Ντακάρ της Σενεγάλης, παίρνοντας τη σκυτάλη του περιφερειακού συντονισμού από την Πανευρωπαϊκή Συνάντηση της Αθήνας (την άνοιξη του περασμένου χρόνου) και την Περιφερειακή Συνάντηση της Λατινικής Αμερικής (τον περασμένο Νοέμβρη στην Κούβα).

Συμμετείχαν εκπρόσωποι από 15 χώρες και πολλά μέλη του ΠΣΕ. Πήραν μέρος αντιπροσωπείες από τη Σενεγάλη, που φιλοξενούσε τη διοργάνωση, από την Εθνική Επιτροπή Ειρήνης, ενώ παρεμβάσεις έκαναν η Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών, η Δημοκρατική Νεολαία και βουλευτές διαφόρων κομμάτων. Επίσης συμμετείχαν αντιπροσωπείες από τη ΛΔ του Κονγκό, τη Γουινέα, το Μαλί, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη, καθώς και διεθνείς αντιπροσωπείες από τη ΛΔ της Κίνας, την Ινδία, την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ, το Μεξικό, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα.

Τα θέματα που συζητήθηκαν και αναλύθηκαν διεξοδικά ήταν: για την εξάλειψη των συγκρούσεων στην Αφρική και για μια διαρκή ειρήνη, οι εμπειρίες της Αγκόλας, της Μοζαμβίκης και της Λιβερίας, η προώθηση αναπτυξιακής βοήθειας σε υπανάπτυκτες χώρες και ο ρόλος των "Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων".

Ομως, όπως ήταν φυσικό, στη σκιά των γεγονότων στον Περσικό και την απειλούμενη νέα επίθεση των Αμερικανών ιμπεριαλιστών, κατά του λαού του Ιράκ, πυροδοτήθηκαν πολλές συζητήσεις για το ρόλο της νέας αυτής πρόκλησης κατά της ανθρωπότητας, με το πρόσχημα δήθεν... της προστασίας της, καθώς και για τους τρόπους που οι λαοί πρέπει να αντιδράσουν για να αποτρέψουν τα εγκληματικά αυτά σχέδια.

Οσον αφορά το θέμα των συγκρούσεων και των εμφύλιων πολέμων που σπαράζουν την αφρικανική ήπειρο, παίρνοντας το λόγο ο Ρομέζ Σάντρα,επίτιμος πρόεδρος του ΠΣΕ, από την Ινδία, σημείωσε ότι οι συγκρούσεις αυτές στην Αφρική είναι το αποτέλεσμα των επεμβάσεων και του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για το μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα των αγορών, που πληρώνουν με το αίμα τους οι λαοί της περιοχής. Επίσης συνδέοντας την τακτική των επεμβάσεων αυτών με τη σημερινή κρίση στον Περσικό και τη στάση των Αμερικανών απέναντι στο λαό του Ιράκ, υπογράμμισε ότι αυτή η υπόθεση πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αφορά όλη την ανθρωπότητα. Γιατί σήμερα μπορεί το θύμα να είναι το Ιράκ, αύριο θα είναι κάποιος άλλος. Καταλήγοντας σημείωσε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρά μόνο η αντίσταση στην ιμπεριαλιστική τάξη, το δυνάμωμα των φιλειρηνικών κινημάτων της Αφρικής και όλου του κόσμου. Επίσης διαβεβαίωσε ότι το ΠΣΕ θα βρίσκεται πάντα στο πλάι και θα στηρίζει τους απελευθερωτικούς αγώνες των λαών της Αφρικής, όπως το έκανε και στο παρελθόν και θα εξακολουθεί να προβάλλει τη σημασία των αγώνων αυτών και σήμερα, ενάντια στη νεοαποικιοκρατία και την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, για εθνική κυριαρχία, ανεξαρτησία και ακεραιότητα.

Σημαντική ήταν επίσης η παρέμβαση που έκανε ο εκπρόσωπος του Πορτογαλικού Κινήματος Ειρήνης και μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΣΕ, Αντόνιο Πέδρο Καρβάλιο,που η μοίρα τού επιφύλαξε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη, αφού πέθανε αιφνίδια, σε ηλικία περίπου 50 χρόνων, μια ακριβώς βδομάδα μετά τη συνάντηση του Ντακάρ. Είχε σημειώσει λοιπόν ο καταξιωμένος αγωνιστής της ειρήνης και του πορτογαλικού κινήματος, ότι το σημαντικότερο είναι πως πρέπει πάντα να βλέπουμε την αλήθεια, να την αποκαλύπτουμε, αλλά και να την πολεμάμε. Και η αλήθεια υπογράμμισε είναι ότι πίσω από την πείνα, τη φτώχεια, την ανέχεια, την εκμετάλλευση των πηγών ενέργειας, κρυβόταν και κρύβεται και σήμερα ο ιμπεριαλισμός. Καμιά αυταπάτη, πρόσθετε ο Α. Καρβάλιο, δεν πρέπει να έχουν οι λαοί για ένα καλύτερο αύριο αν δεν παλέψουν ενάντια στις αιτίες που γεννούν τους πολέμους και την εκμετάλλευση. Και έκλεινε λέγοντας ότι δεν μπορούμε σήμερα να ανεχόμαστε έναν κόσμο αδικίας, που πεθαίνουν χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά από την πείνα και την ανέχεια, την ίδια στιγμή που συσσωρεύονται αμύθητα πλούτη στους κυρίαρχους κύκλους του κεφαλαίου και των υπηρετών του.

Στη συνάντηση του Ντακάρ, όπως ήταν φυσικό, και αυτό αντανακλά το βαθμό συνειδητοποίησης της ανάγκης της αντιιμπεριαλιστικής πάλης σε όλο τον κόσμο, υπήρξαν και απόψεις οι οποίες γενικόλογα και αφηρημένα μιλούσαν για τις νέες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης. Βρήκαν όμως την καλύτερη απάντηση στην τοποθέτηση του εκπροσώπου της Δημοκρατικής Νεολαίας Σενεγάλης, του Αμπντούλ Αζίζ,που εύστοχα υπογράμμισε ότι η ονομαζόμενη "παγκοσμιοποίηση" δεν είναι τίποτε άλλο από την ιμπεριαλιστική νέα τάξη και ότι ο αγώνας για μια ειρηνική και δίκαια κοινωνία συνδέεται αδιάρρηκτα με την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και τη σημερινή ιμπεριαλιστική του φάση.

Αίσθηση προκάλεσε και η τοποθέτηση του εκπροσώπου του Κινήματος Ειρήνης των ΗΠΑ, Αλφρεντ Μάρντερ,που αναφέρθηκε στο ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και γενικότερα του διεθνούς ιμπεριαλισμού, στάθηκε στην ανάγκη της ενδυνάμωσης του φιλειρηνικού κινήματος και μετέφερε τα πολύ ελπιδοφόρα βήματα που κάνει το φιλειρηνικό κίνημα στις ΗΠΑ.

Ο εκπρόσωπος του Κινήματος Ειρήνης Αιγύπτου, Βαχίγκ Νασάτ,αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο φαινόμενο της διεθνούς τρομοκρατίας και το ρόλο που παίζει η γνωστή αμερικανική ΣΙΑ, ενώ υπογράμμισε την ανάγκη το φιλειρηνικό κίνημα και οι "Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις", να δυναμώσουν τη συνεργασία τους στην ευαίσθητη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής, περιοχή που βρίσκεται στο επίκεντρο των παγκόσμιων εξελίξεων και των σχεδίων των ιμπεριαλιστών.

Επίσης οι εκπρόσωποι της Επιτροπής Ειρήνης της ΛΔ της Κίνας, που για πρώτη φορά πήρε μέρος σε μια τέτοια συνάντηση αναφέρθηκε στις προσπάθειες που καταβάλλει η χώρα τους για την ανάπτυξη, καθώς και στην ανάγκη να αντιπαλευτούν οι ηγεμονιστικές τάσεις που κυριαρχούν για το μοίρασμα των διεθνών αγορών. Διαβεβαίωσαν επίσης ότι η Επιτροπή τους θα συμβάλλει στη συνεργασία και στο συντονισμό των κινημάτων ειρήνης, τόσο στην Ασία όσο και όλο τον κόσμο.

Εντονές επίσης συζητήσεις αναπτύχθηκαν για την ανάγκη να αποδοθούν πόροι και κονδύλια για την ανάπτυξη στην Αφρική, πόρους που έχει ανάγκη και δικαιούται η υποβαθμισμένη και ταλαιπωρημένη αυτή ήπειρος.

Στη συνεδρίαση του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της Αφρικανικής Περιφερειακής συνάντησης στις 22 Φλεβάρη, όπως ήταν φυσικό κυριάρχησαν οι συζητήσεις και εκφράστηκε η ανησυχία για την κατάσταση στον Περσικό Κόλπο, που εκείνες τις μέρες όλα έδειχναν ότι εξελισσόταν προς κλιμάκωση. Αμεση έτσι ήταν η αντίδραση του ΠΣΕ, που στις 20 Φλεβάρη έκανε έκκληση στα φιλειρηνικά κινήματα να εντείνουν τον αγώνα τους για να αποφευχτεί ο σχεδιαζόμενος πόλεμος. Επίσης την ίδια μέρα αντιπροσωπεία της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΠΣΕ, αποτελούμενη από τους Αλφρεντ Μάρντερ από τις ΗΠΑ, Χιρόσι Σούντα από την Ιαπωνία, Αντόνιο Καρβάλιο από την Πορτογαλία και Θανάση Παφίλη από την ΕΕΔΥΕ, έκανε παράσταση διαμαρτυρίας στην πρεσβεία των ΗΠΑ στο Ντακάρ και επέδωσε ψήφισμα διαμαρτυρίας.

Στην ίδια τη συνεδρίαση του ΠΣΕ έγινε αναλυτική συζήτηση σχετικά με τις πρωτοβουλίες που θα αναλάβει για την ανάπτυξη πολύμορφης καμπάνιας για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων, την πάλη ενάντια στις ξένες στρατιωτικές βάσεις και τους στρατιωτικούς συνασπισμούς, ΝΑΤΟ και Αμερικανοϊαπωνική Συμφωνία.

Στην παρέμβασή του ο Θανάσης Παφίλης αναφέρθηκε κύρια στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και τη νέα ακόμα πιο επιθετική στρατηγική που αναπτύσσει, προκειμένου να υποτάξει τους λαούς και να επιβάλλει την παντοκρατορία του. Σημείωσε μεταξύ άλλων ότι η νέα αυτή στρατηγική και δομή του, δεν αφορά μόνο την Ευρώπη, τη Μεσόγειο και την Αφρική, αλλά είναι υπόθεση που απειλεί και θα απειλήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Επίσης υπογράμμισε ότι συνυπεύθυνοι για τα εγκλήματα της "νέας τάξης", που θέλει να επιβάλλει την κυριαρχία της με την τρομοκρατία των όπλων, είναι και όσοι σιωπούν, ανέχονται, συναινούν και υποτάσσονται στις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Καταλήγοντας ο ΓΓ της ΕΕΔΥΕ, τόνισε ότι η πάλη του φιλειρηνικού κινήματος είναι σήμερα δεμένη με την πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ, το οπλισμένο χέρι του ιμπεριαλισμού που απειλεί την ανθρωπότητα.

Φωνές αντίθεσης στο ΝΑΤΟ σηκώθηκαν και από τους εκπροσώπους των Κινημάτων Ειρήνης της Αιγύπτου, που ζήτησε μεγαλύτερη ενημέρωση των λαών για τα θέματα του ΝΑΤΟ ιδιαίτερα στη Μεσόγειο, και της Παλαιστίνης, που κάλεσε να αναπτυχθεί μεγαλύτερη προσπάθεια για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή.

Η συνεδρίαση του ΠΣΕ ολοκληρώθηκε ανανεώνοντας το ραντεβού για την Περιφερειακή Συνάντηση της Ασίας (θα γίνει κατά τη διάρκεια του 1998) και με τη συγκεκριμένη επεξεργασία για την καμπάνια που θα αναπτυχθεί το επόμενο διάστημα για τον αφοπλισμό, την πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ, με στόχο τη συλλογή τριών (3) εκατομμυρίων υπογραφών. Αναλυτικά σε αυτές τις πολύ σημαντικές αποφάσεις του ΠΣΕ, ο "Ρ" θα αναφερθεί μόλις ολοκληρωθούν και δοθούν στη δημοσιότητα τα τελικά κείμενα.

Δ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

"Αγρότες, αγρότισσες

Νέοι και νέες της υπαίθρου,

Αγρότες, αγρότισσες,

Αγρότες, αγρότισσες,

Αγρότες, αγρότισσες,

Με τους αγώνες τους, τότε, οι κολίγοι πήραν τη γη από τους τσιφλικάδες. Με τους αγώνες τους, τώρα, οι μικρομεσαίοι αγρότες θα κρατήσουν αυτή τη γη και θα αποτρέψουν το ξεκλήρισμά τους.

Εχετε το δίκιο με το μέρος σας, έχετε την έμπρακτη αλληλεγγύη όλων των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων και κινημάτων, έχετε την αμέριστη συμπαράσταση του ΚΚΕ.

Δυναμώστε τους αγώνες σας και τις μορφές πάλης.

Γυρίστε την πλάτη στα κόμματα που λοιδορούν τα αιτήματά σας και τις μορφές πάλης, επειδή αυτές στεναχωρούν τα αφεντικά τους.

Συμπαραταχθείτε με το ΚΚΕ.

Οικοδομήστε το αντιμονοπωλιακό αντιιμπεριαλιστικό δημοκρατικό μέτωπο πάλης".

Μακρόχρονος, πολύμορφος, επίμονος και επίπονος είναι ο αγώνας της αγροτιάς της Θεσσαλίας. Μόνιμος, διαρκής και διαχρονικός στόχος του αγώνα ν' αποκτήσουν γη οι αγρότες, να μείνουν στα χωριά τους για να την καλλιεργούν.

Ενας αγώνας που ξεκίνησε από το 1881,αμέσως μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τον οθωμανικό ζυγό, συνεχίζεται μέχρι σήμερα και θα συνεχίζεται μέχρι την επίτευξη του τελικού στόχου, να γίνει ο αγρότης νοικοκύρης στον τόπο του.

Φωτεινό ορόσημο του αγώνα της αγροτιάς είναι η εξέγερση και η θυσία των κολίγων το 1910 στο Κιλελέρ.

Υπήρξαν, βεβαίως, κι άλλοι σταθμοί στην πορεία του αγροτικού κινήματος της Θεσσαλίας πριν και μετά το Κιλελέρ.

Μια ιστορική αναφορά σ' αυτή την αγωνιστική πορεία θα επιχειρήσουμε, για ν' αναδειχτεί η συνέχεια των αγώνων.

Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881 οι Τούρκοι τσιφλικάδες ξεπούλησαν, σ' εξευτελιστικές τιμές, τα κτήματα που κατείχαν. Οι τουρκικοί τίτλοι μπήκαν στο χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης και μέσα σε τρία χρόνια πέρασαν στα χέρια Ελλήνων χρηματιστών. Γνωστά ονόματα της ελληνικής πλουτοκρατίας που βρίσκονταν στο εξωτερικό (Χρ. Ζωγράφος,Δ. Σκυλίτσης,Στεφάνοβικ,Μπαλτατζής,Συγγρός,Ζαρίφης,Ζάππας,Τερτίπης,Καρτάλης κ. ά. γίνονται γαιοκτήμονες. (Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι η σύζευξη από τότε του χρηματιστικού κεφαλαίου με τη γαιοκτησία, μας μεταφέρει στη σημερινή προσπάθεια της ΕΕ, μέσω της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να συγκεντρωθεί ξανά η γη σε λίγα χέρια, σε ιδιωτικές εταιρίες και επιχειρήσεις, μέσω της Τράπεζας Γης, του Μητρώου Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων και άλλων παρόμοιων μέτρων. Να γιατί οι σημερινοί αγροτικοί αγώνες έρχονται ως συνέχεια εκείνων που ξεκίνησαν μετά την τουρκοκρατία, όσο κι αν αυτό φαίνεται παράξενο...).

Οι Ελληνες χρηματιστές - γαιοκτήμονες συνέχισαν την τακτική των Τούρκων τσιφλικάδων εναντίον των κολίγων, έχοντας αμέριστη τη βοήθεια των κυβερνήσεων της εποχής. Οπως ήταν όμως αναμενόμενο, οι κολίγοι αντέδρασαν. Το 1882 είχαμε τη μεγάλη εξέγερση στο Ζάρκο Τρικάλων εναντίον του τσιφλικά Ζωγράφου, που κατέληξε σε ένοπλη εξέγερση των κατοίκων του χωριού. Μια εξέγερση που τελικά καταπνίγηκε από τη Χωροφυλακή, η οποία συνέλαβε και βασάνισε πολλούς αγωνιστές, ενώ τα δικαστήρια προχώρησαν σε καταδίκες και εξώσεις από τα σπίτια τους των χωρικών.

Από τότε λοιπόν, το κράτος με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του και η Δικαιοσύνη τάχθηκαν με το μέρος των τσιφλικάδων και χτύπησαν αλύπητα τους αγρότες. Ιδια τακτική που ακολουθεί και σήμερα η κυβέρνηση Σημίτη, που χρησιμοποιεί τα ΜΑΤ και τα "αγροτοδικεία", για να υπερασπίσει την "τσιφλικάδικη" πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Και τότε - όπως και σήμερα - κόμματα και πολιτικοί αναγκάστηκαν να ταχθούν υπέρ ή κατά των αγωνιζόμενων αγροτών. Κι αξίζει ν' αναφερθούμε στον βουλευτή Τρικάλων Νικόλαο Ταρμπάζη,που καταγόταν από το Ζάρκο, ο οποίος στην παρθενική μνημειώδη ομιλία του στη Βουλή, το 1883, τάχθηκε με θάρρος υπέρ των κολίγων και κατά των τσιφλικάδων. Είναι δε χαρακτηριστικός ο διάλογος με τον τότε πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη:

- Τρικούπης: Κύριε Ταρμπάζη, είμαι εξουσιοδοτημένος από τον κύριο Ζωγράφο (σ. σ. τον τσιφλικά του Ζάρκου) να σας θέσω την ακόλουθη ερώτηση. Εάν θέλετε να αποκαταστήσετε τις σχέσεις σας μ' αυτόν και εάν συμφωνείτε, σας προσφέρεται η θέσις του υποδιοικητού της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος. - Ταρμπάζης: Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ για την προσφορά, αλλά δε δέχομαι. Αγωνίζομαι για την αποκατάσταση των ακτημόνων καλλιεργητών γης της Θεσσαλίας. Δεσμευόμενος μέσα στον αγώνα, δεν το κάνω με την υστεροβουλία να αποκτήσω πλούτη ή ανώτερες θέσεις. Οχι, με προσβάλετε...

Οι αγώνες των κολίγων της Θεσσαλίας συνεχίστηκαν και κορυφώθηκαν το 1910 με την εξέγερση του Κιλελέρ. Πριν τη θυσία στις 6 Μάρτη, πραγματοποιήθηκαν μαζικά και δυναμικά συλλαλητήρια στις θεσσαλικές πόλεις.

Στις 7 Φλεβάρη έγιναν μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις στα Τρίκαλα,στη Λάρισα και στο Βόλο και στις 26 Φλεβάρη στην Καρδίτσα με τη συμμετοχή πάνω από 10.000 αγροτών, αλλά και εργαζομένων, δημάρχων, δασκάλων, φοιτητών, παπάδων.

Στη συνέχεια, από την Πανθεσσαλική Επιτροπή Αγροτών ορίστηκε η Κυριακή 6 Μάρτη ως η μέρα που θα πραγματοποιούνταν πανθεσσαλικό συλλαλητήριο στη Λάρισα. Στον σιδηροδρομικό σταθμό του Κιλελέρ,στην πλατεία της Λάρισας και σε άλλα σημεία της θεσσαλικής γης, εξελίχθηκαν τραγικά γεγονότα. Στρατιώτες, εύζωνοι, ιππικό και χωροφύλακες επιτίθενται με γυμνά ξίφη, πυροβολούν και σκοτώνουν κολίγους. Η Λάρισα στρατοκρατείται. (Αυτή η στρατοκρατία δε θυμίζει - τηρουμένων των αναλογιών - την "κατάσταση πολιορκίας" που επιβλήθηκε τα δυο τελευταία χρόνια στη Θεσσαλία, στη διάρκεια των μεγάλων αγροτικών κινητοποιήσεων;).

Η εξέγερση και η θυσία του Κιλελέρ έφερε αποτελέσματα και το 1923 υπογράφτηκε το διάταγμα "περί ολοκληρωτικής απαλλοτριώσεως των τσιφλικιών, άνευ αποζημιώσεως των ιδιοκτητών".

Για να προχωρήσει στην πράξη, όμως, η απαλλοτρίωση και ν' αποκτήσουν γη οι κολίγοι, χρειάστηκε οι αγώνες να συνεχιστούν. Στη συνέχιση του αγώνα καθοριστικό ρόλο έπαιξε το κίνημα "Παλαιών Πολεμιστών".Αυτοί ήταν αγροτόπαιδα, που είχαν πάρει μέρος στους πολέμους και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, το 1922, γύρισαν στα χωριά και πρωτοστάτησαν στους αγώνες της αγροτιάς. Το Γενάρη του 1925 οι "Παλαιοί Πολεμιστές" μαζί με άλλους αγρότες καταλαμβάνουν μοναστηριακά κτήματα στο Καστράκι και την Καλαμπάκα.Οι κυβερνώντες αντιδρούν και στέλνουν εναντίον τους στρατό από τη Λάρισα. Στις 2 Φλεβάρη του ίδιου έτους πραγματοποιείται στα Τρίκαλα τεράστιο συλλαλητήριο συμπαράστασης. Οι διαδηλωτές καταλαμβάνουν τη Νομαρχία και σέρνουν βιαίως τον νομάρχη στο μπαλκόνι να δεσμευτεί δημοσίως για την ικανοποίηση των αγροτικών αιτημάτων. Ο στρατός επεμβαίνει και διαλύει τους συγκεντρωμένους. Ο απολογισμός τραγικός: 6 νεκροί αγρότες και εργάτες και 45 τραυματίες.

Ο αγώνας συνεχίζεται και το 1929 γίνεται απαλλοτρίωση - όχι, βεβαίως, όση και όπως ζητούσαν οι αγρότες - και οι κολίγοι παίρνουν ένα κομμάτι γης.

Η αγροτιά της Θεσσαλίας συνέβαλε τα μέγιστα στα έπη του Αλβανικού Μετώπου και της Εθνικής Αντίστασης. Η "μάχη της σοδειάς" - την περιέγραψε ο δημοσιογράφος του "Ρ" Κ. Βιδάλης,που δολοφονήθηκε από τους Σούρληδες -έσωσε, ουσιαστικά, τον λαό μας από την πείνα κι έδωσε μάθημα αντίστασης στους κατακτητές. Στη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης οι αγρότες πάλευαν για την Εθνική Απελευθέρωση και ταυτόχρονα για να γίνουν νοικοκύρηδες στον τόπο τους, όπως έλεγε ο Αρης Βελουχιώτης.

Μετά την απελευθέρωση οι Θεσσαλοί αγρότες - όσοι δεν είχαν δολοφονηθεί, φυλακιστεί και εξοριστεί από το τρομοκρατικό μετεμφυλιακό κράτος - συνέχισαν τους αγώνες. Μεγάλες κινητοποιήσεις έγιναν στη δεκαετία του '60 στην Καρδίτσα, τη Λάρισα, τα Φάρσαλα, τη Μαγνησία, με αιτήματα καλύτερες τιμές για τα προϊόντα.

Η πάλη τους συνεχίστηκε και στην περίοδο της 7χρονης στρατιωτικής δικτατορίας και είναι γνωστός ο ξεσηκωμός των αγροτών των Μεγάλων Καλυβίων Τρικάλων το 1968, εναντίον της απόφασης της χούντας να δεσμεύσει χωράφια για να δημιουργηθεί η Ελληνική Βιομηχανία Κρέατος (ΕΛΒΙΚ), η οποία επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ πουλήθηκε "αντί πινακίου φακής" σε ιδιώτες, αναγκάζοντας τους Μεγαλοκαλυβιώτες να βρίσκονται και σήμερα στις επάλξεις του αγώνα.

Μετά τη χούντα η αγροτιά της Θεσσαλίας οργανώνεται σε αγροτικούς συλλόγους και συνεταιρισμούς και δίνει τις μάχες της. Μέχρι το 1981 οι αγροτικοί αγώνες αποσκοπούσαν στη διαφύλαξη του αγροτικού εισοδήματος που δεχόταν απανωτά πλήγματα από τις κυβερνήσεις της ΝΔ. Ιδιαίτερα στη διετία 1978-1980 έγιναν μεγάλες και πολυήμερες κινητοποιήσεις - με προχωρημένες μορφές πάλης, όπως αποκλεισμοί δρόμων και πόλεων - στην Καρδίτσα, τα Τρίκαλα και στη Λάρισα.

Μετά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, η πάλη της αγροτιάς της Θεσσαλίας κι ολόκληρης της χώρας πήρε το χαρακτήρα υπεράσπισης της ελληνικής αγροτικής οικονομίας από την αντιαγροτική πολιτική που καθορίζεται στις Βρυξέλλες και εφαρμόζεται από τις ελληνικές κυβερνήσεις.Μεγάλες κινητοποιήσεις με βασικό αίτημα "τιμές Αθηνών κι όχι Βρυξελλών" πραγματοποιήθηκαν στους θεσσαλικούς νομούς και σε πανελλαδικό επίπεδο.

Νέοι σταθμοί και ταυτόχρονα αφετηρίες νέων αγώνων αποτελούν οι συγκλονιστικές πολυήμερες κινητοποιήσεις των τελευταίων τριών χρόνων, με νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά που αφορούν στην οργάνωση και το συντονισμό της πάλης που χτυπάει στην "καρδιά" του αγροτικού προβλήματος της χώρας μας, στην αντιαγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.Οι σημερινοί αγώνες της αγροτιάς φέρνουν στο προσκήνιο την αναγκαιότητα συμπαράταξης των αγροτών με τους άλλους εργαζόμενους, τα άλλα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, με κατεύθυνση τη δημιουργία του Κοινού Λαϊκού Μετώπου για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής των πολυεθνικών, που εφαρμόζουν η ΕΕ και η κυβέρνηση.

Η αγροτιά, αγωνιζόμενη σήμερα για να μην ξεκληριστεί από τη γη της, παλεύει και για τα συμφέροντα των άλλων εργαζομένων, του ελληνικού λαού. Γι' αυτό ο αγώνας της έχει και πατριωτικό χαρακτήρα.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

(σ. σ. Στοιχεία για την αγωνιστική πορεία του αγροτικού κινήματος στη Θεσσαλία αντλήθηκαν από τα βιβλία δυο Θεσσαλών συγγραφέων: Του Χρήστου Βραχνιάρη με τίτλο "Πρώιμες εξεγέρσεις των αγροτών στο θεσσαλικό χώρο (1881-1883). Ο ρόλος και η συμβολή του Νικολάου Ταρμπάζη" και του Λάζαρου Αρσενίου με τίτλο "Το έπος των Θεσσαλών αγροτών και οι εξεγέρσεις τους 1881-1993")

Με πανελλαδικό, παναγροτικό, παλλαϊκό συλλαλητήριο, σήμερα, στις 11 το πρωί, στο σιδηροδρομικό σταθμό της Καρδίτσας - σταθμός και αφετηρία, συγχρόνως, των νέων αγώνων της αγροτιάς - κορυφώνονται οι αγωνιστικές εκδηλώσεις για την 88η επέτειο του Κιλελέρ, που άρχισαν από χτες στο χώρο της θυσίας και συνεχίζονται αύριο βράδυ με μεγάλη λαϊκή συναυλία, αφιερωμένη στους αγροτικούς αγώνες, στο κλειστό γυμναστήριο Νεάπολης της Λάρισας.

Χτες, μετά το μεσημέρι, πραγματοποιήθηκε στην Ενωση Συνεταιρισμών Λάρισας πανελλαδική σύσκεψη Συντονιστικών Επιτροπών Αγώνα απ' όλη τη χώρα, στην οποία έγινε εκτίμηση των αποτελεσμάτων των μέχρι τώρα αγώνων και σχεδιάστηκε ο προγραμματισμός των νέων που θ' ακολουθήσουν και ο συντονισμός τους σε πανελλαδικό επίπεδο, για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων.

Το σημερινό συλλαλητήριο στην Καρδίτσα - εν πρώτοις εκδήλωση μνήμης και τιμής στους εξεγερμένους κολίγους της Θεσσαλίας - που διοργανώνει η Πανθεσσαλική Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα, στα πλαίσια των τριήμερων γιορτασμών για το Κιλελέρ, αποτελεί απάντηση των αγροτών, αλλά και των άλλων εργαζομένων της πόλης και του χωριού, του λαού μας, στην τρομοκρατική επιχείρηση της κυβέρνησης που ασκείται μέσω του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού και των αγροτοδικείων, σε βάρος της αγωνιζόμενης αγροτιάς.

Ταυτόχρονα, θα στείλει το μήνυμα της συνέχισης και κλιμάκωσης των αγροτικών και γενικότερα των λαϊκών αγώνων,για να μείνουν οι αγρότες στον τόπο τους και να μην ερημώσουν τα χωριά μας, για ν' αναπτυχθεί η αγροτική οικονομία, που θρέφει το λαό μας, δίνει δουλιά σε χιλιάδες εργαζόμενους, επαγγελματίες, βιοτέχνες, μικρεμπόρους, σπουδάζει χιλιάδες νέους και συντηρεί χιλιάδες συνταξιούχους.

Στο σιδηροδρομικό σταθμό της Καρδίτσας - απ' όπου ξεκινάει ένα ακόμα μεγάλο ταξίδι με το "τρένο του αγώνα" - θ' ακουστεί σήμερα ξανά η βοή των "τρακτέρ της οργής και της πάλης", που έστησαν τα "μπλόκα αντίστασης και αντεπίθεσης" στην αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ. Θ' ακουστεί, επίσης, η οργισμένη φωνή της αγροτιάς, της εργατιάς, της νεολαίας, που απαιτεί "εδώ και τώρα" λύσεις στα πολλά και οξυμένα προβλήματα που δημιουργεί η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του μεγάλου κεφαλαίου και των ξένων δυναστών της πατρίδας μας.

Με τη φωνή των τραγουδιών του Θωμά Μπακαλάκου σήμερα στο συλλαλητήριο της Καρδίτσας και αύριο στη Λάρισα των Βασίλη Παπακωνσταντίνου,Λαυρέντη Μαχαιρίτσα,Διονύση Τσακνή,θ' αποδοθεί το δίκιο των αγώνων της αγροτιάς για μια αξιοπρεπή ζωή, για ένα καλύτερο αύριο των ξωμάχων και του λαού μας.

Ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης,επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κόμματος, θα παρεβρεθεί στο παναγροτικό συλλαλητήριο της Καρδίτσας σήμερα στις 11 π.μ. στην κυρυφαία εκδήλωση για την 88η επέτειο της εξέγερσης του Κιλελέρ.

Με φόντο την υδρόγειο, οι αντιπρόσωποι των κινημάτων ειρήνης ένωσαν τις φωνές τους για έναν κόσμο της ειρήνης και της φιλίας των λαών, στο Ντακάρ της Σενεγάλης στις 20.2.98. Δεύτερος από αριστερά στην πάνω σειρά, διακρίνεται ο Θ. Παφίλης, γγ της ΕΕΔΥΕ

Πολύμορφες είναι οι δραστηριότητες που αναπτύσσονται από το Κίνημα Ειρήνης σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, μετά από την προσωρινή αδράνεια λόγω των δυσμενών διεθνών εξελίξεων με τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης. Γίνονται σημαντικά βήματα συντονισμού σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, που δείχνουν ότι τα Κινήματα Ειρήνης ανασυγκροτούνται για να γίνουν ξανά καθοριστικός παράγοντας στην πάλη ενάντια στο διεθνή ιμπεριαλισμό.

Ενα τέτοιο σημαντικό βήμα του φιλειρηνικού κινήματος ήταν και η Διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Αφρικανική ήπειρο, και φιλοξενήθηκε από την Εθνική Επιτροπή Ειρήνης της Σενεγάλης, στο Ντακάρ από τις 19 - 22 του Φλεβάρη. Η περιφερειακή αυτή διεθνής συνάντηση "Για την Ειρήνη και την Ασφάλεια" ήταν ταυτόχρονα και η συνάντηση των Αφρικανικών Κινημάτων Ειρήνης, ενώ παράλληλα την τελευταία μέρα της πραγματοποιήθηκε η συνεδρίαση του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ), που έθεσε και τον προγραμματισμό του για το επόμενο διάστημα.