Ο "τρίτος δρόμος" (!)για το σοσιαλισμό, όχι μόνο επανακάμπτει, αλλά απέκτησε και Διεθνή Οργάνωση για την προώθησή του, που δεν είναι άλλη από την ΕΕ! Ολα αυτά τα ανεκδιήγητα, εμπλουτισμένα με "σοσιαλιστικές" αναφορές περί "απασχολήσιμων", αναμένεται να υποστηρίξει στο Λονδίνο ο Κ. Σημίτης, αυτοπροσώπως...

Ο πρωθυπουργός, που βρίσκεται στη βρετανική πρωτεύουσα και θα συμμετάσχει στη συνάντηση των πρωθυπουργών των Σοσιαλιστικών Κομμάτων που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, αναμένεται σήμερα να εισηγηθεί προς τους ομολόγους του τις "εκσυγχρονιστικές" και "κεντροαριστερές" του αντιλήψεις για τον ...σοσιαλισμό, βγαλμένες από τη ναφθαλίνη της πρώτης φάσης της Παπανδρεϊκής "αλλαγής".

Σύμφωνα, λοιπόν, με την εισήγηση του κ. Σημίτη, όπως ο ίδιος θα δηλώσει σήμερα, είναι σύμφωνος με τις απόψεις του Τόνι Μπλερ, ότι "πρέπει να χαράξουμε έναν "τρίτο δρόμο" ανάμεσα στον παλιό τύπου σοσιαλισμό... και στον άγριο καπιταλισμό"... Ο πρωθυπουργός δε θα παραλείψει να τονίσει την ικανοποίησή του από "την κατάρρευση των ολοκληρωτικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη", αλλά εκεί που πραγματικά θα δώσει τον καλύτερο εαυτό του είναι σε ό,τι έχει σχέση με την πολιτική εκπροσώπηση της "κεντροαριστερής" του ...ιδεολογίας. "Χρειαζόμαστε επομένως, θα πει ο κ. Σημίτης, μια Διεθνή Οργάνωση, που θα εκφράσει με σαφήνεια τα συμφέροντά μας, την πολιτική μας... Είμαι πεπεισμένος - θα συνεχίσει - ότι αυτή η Οργάνωση εξασφαλίζεται από την ΕΕ. Η ΕΕ αντιπροσωπεύει τον "τρίτο δρόμο"" (!), θα αποφανθεί ο πρωθυπουργός, σύμφωνα πάντα με το κείμενο εισήγησης που διένειμε χτες το προσωπικό του γραφείο...

Ομως, ο Κ. Σημίτης δεν πρόκειται να περιοριστεί εκεί. Με διατυπώσεις που θα κάνουν ακόμα και τα κόκαλά του ...Μπερνστάιν να τρίζουν, και με αναφορές ακόμα και στο "κομμουνιστικό μανιφέστο" (!), ο Ελληνας θεωρητικός του... κλωνοποιημένου "Τρίτου Δρόμου", θα αποφανθεί, επίσης, ότι "η ΕΕ αποτελεί αναπόφευκτα την απάντηση στις ανεξέλεγκτες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης" και πως είναι εκείνο το "κλαμπ" που θα μας σώσει από τον "καπιταλισμό - καζίνο"... Ως γνωστόν, από την ιδεολογική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ τον περασμένο Φλεβάρη, ο κ. Σημίτης τάχθηκε υπέρ του "καλού" και "υγιούς" καπιταλισμού... Ο Ελληνας πρωθυπουργός, πάντως, έχει συνολική αντίληψη για το πώς θα εγκαθιδρυθεί αυτός ο "πανάγαθος καπιταλισμός". "Χρειαζόμαστε μια ξεχωριστή πολιτική αρχή - πολιτική κυβέρνηση - στην Ευρώπη" (!), θα πει προς τους συναδέλφους του, τονίζοντάς τους, παράλληλα, ότι "η ΟΝΕ έχει μεγάλη σημασία για οικονομικούς, αλλά έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία και είναι επιβεβλημένη για πολιτικούς λόγους"...

Θα πρέπει να τονιστεί ότι όλη αυτή η πανάρχαιη σοσιαλδημοκρατική σκουριά που αναβιώνει στο λόγο και στην πρακτική του ΠΑΣΟΚ είναι απόλυτα σύμφυτη με την πεμπτοφαλαγγίτικη μέθοδο ενάντια στο λαό που έχει ακολουθήσει ιστορικά η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη. Το πού στοχεύει σήμερα προκύπτει, επίσης, από τα λόγια του Κ. Σημίτη στη σημερινή συνδιάσκεψη. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον πρωθυπουργό, εκείνο που οι ομογάλακτοί του πρέπει να κάνουν, και μάλιστα στο όνομα της "κεντροαριστεράς", είναι "η επαναδιατύπωση της έννοιας της "κοινής ωφέλειας"" και η διάβρωση της συνείδησης των λαϊκών στρωμάτων μέσω της προπαγάνδας ότι μπορεί να υπάρξει "εξισορρόπηση" ανάμεσα στον "αχαλίνωτο καπιταλισμό" και την "κοινωνική ευαισθησία"...

Για να μη δημιουργήσει παρανοήσεις, ο Κ. Σημίτης θα σπεύσει, φυσικά, να προσδιορίσει πώς εννοεί την "κοινωνική ευαισθησία", τόσο ο ίδιος, όσο και οι Ευρωπαίοι "κεντροαριστεροί": "Η ευρωπαϊκή πολιτική για την Απασχόληση αναδεικνύει την απασχολησιμότητα ως μια από τις συνιστώσες της γενικότερης στρατηγικής" μας, θα πει ο πρωθυπουργός, πιστός στην πολιτική των "απασχολήσιμων"... Δε θα ξεχάσει, βέβαια, να τονίσει ότι τα αντιλαϊκά μέτρα "απαιτούνται από τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης" και πως "οι αποφάσεις που πήραμε στο Λουξεμβούργο - για την ανεργία - δημιούργησαν ένα καλό πλαίσιο"...

Να δηλώσουν ένα... αριστερό "παρών", κατέληξαν τα στελέχη του ΣΥΝ, προχτές Κυριακή, στο συνέδριο του κόμματος, κατά τη συζήτηση της Συνθήκης του Αμστερνταμ στη Βουλή. Προηγήθηκαν έντονες κόντρες και "διαφωνίες" για τον "πολιτικό χειρισμό" του θέματος, για το οποίο προβλήθηκαν, ως γνωστόν, τρεις θέσεις - απόψεις για ΟΧΙ, ΝΑΙ ή ΠΑΡΩΝ, που ανάγκασαν την ηγεσία του να κάνει εκκλήσεις για ενιαία στάση...

Στη βάση αυτή, λοιπόν, και αφού πρώτα οι τρεις "συνιστώσες" - των στελεχών του λεγόμενου Αριστερού Ρεύματος που πρόβαλε ΟΧΙ (και συγκέντρωσε 327 ψήφους), των λεγόμενων προεδρικών για ΠΑΡΩΝ (συγκέντρωσε 320 ψήφους) και των ευρω-λάγνων και φιλο-σημιτικών που πρόβαλαν ΝΑΙ (πήρε μόλις 138 ψήφους) - μέτρησαν την... επιρροή τους, σε δεύτερη ψηφοφορία που έγινε πάνω σε "συνθετική πρόταση", ψήφισαν... ΠΑΡΩΝ στη Συνθήκη του Αμστερνταμ! Μάλιστα, προκειμένου να δικαιολογηθεί η στροφή 180 μοιρών του Αριστερού Ρεύματος από το... ηρωικό ΟΧΙ στην αποδοχή του προεδρικού ΠΑΡΩΝ, προβλήθηκε - σαν "φύλλο συκής" - ένα... ενισχυμένο (φραστικά) σκεπτικό στο οποίο υπογραμμίζονται: α) Η εμμονή στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και την ευρωπαϊκή ενοποίηση (για να χωράνε όλοι και περισσότερο οι οπαδοί του ΝΑΙ...). β) Οτι η Συνθήκη του Αμστερνταμ χρειάζεται ριζική αναθεώρηση - όπως πρόβαλαν και για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ υποστηρίζοντας πως, τάχα, μπορεί να αναθεωρηθεί σε φιλολαϊκή κατεύθυνση και με στόχο να εξαπατήσουν τους οπαδούς τους και τους εργαζόμενους γενικότερα.

Η ψηφοφορία για τη "συνθετική πρόταση" που παρουσίασε ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Ν. Κωνσταντόπουλος, έδωσε 530 ψήφους στο ΠΑΡΩΝ, ενώ υπήρξαν 86 κατά και 50 λευκά και 19 αποχές (που θεώρησαν, όπως εξηγούσαν κάποιοι, εμπαιγμό την όλη μεθόδευση). Να σημειωθεί ότι για τη σύνθεση και αποδοχή της συγκεκριμένης "συνθετικής πρότασης" οργίασαν, στο παρασκήνιο, οι συνεννοήσεις και τα "πάρε - δώσε"... ανάμεσα σε πρωτοκλασάτα στελέχη που ανήκουν στο λεγόμενο Αριστερό Ρεύμα (Λαφαζάνης - Βούτσης) και στους προεδρικούς, από την επόμενη κιόλας της έναρξης του συνεδρίου. Χαρακτηριστικές ήταν οι ομιλίες - παρεμβάσεις των γνωστών στελεχών Λ. Κύρκου και Κ. Φιλίνη, που πρόβαλαν την ανάγκη "σύνθεσης" στο ΠΑΡΩΝ, από τη θέση του ΝΑΙ ο Κύρκος και του ΟΧΙ ο Φιλίνης. Σε ανάλογο πνεύμα ήταν και οι ομιλίες των Φ. Κουβέλη και Γ. Δραγασάκη που, αν και πρόβαλαν τη θέση ΟΧΙ, ανοιχτά έκαναν λόγο για σύνθεση στο ΠΑΡΩΝ.

Η κατάσταση αυτή είχε προκαλέσει έως και αγανάκτηση σε αρκετά στελέχη και περισσότερους συνέδρους - οπαδούς του ΟΧΙ, που έκαναν λόγο για απαράδεκτο αλισβερίσι των φερόμενων ως επικεφαλής τους. Πάντως το "αριστερό" ΟΧΙ "συνετέθη"... με μεγάλη ευκολία στο ευρωπαϊκό ΠΑΡΩΝ στη Συνθήκη του Αμστερνταμ, στο όνομα της ευρωπαϊκής ενοποίησης και της ΟΝΕ και το μόνο που έμεινε είναι η νέα απάτη της "μη επικύρωσης" (και της μη καταδίκης και, ουσιαστικά, της αποδοχής της).

Επίσης, οι εξελίξεις σηματοδοτούν και μια αναδιαμόρφωση συσχετισμών, ανακατανομή της κομματικής εξουσίας στα ηγετικά κλιμάκια, με τους προεδρικούς να προσεταιρίζονται το λεγόμενο Αριστερό Ρεύμα στη βάση μιας φραστικής έντονης κριτικής στην κυβερνητική πολιτική. Ενώ στη συγκεκριμένη φάση, φαίνεται να αποστασιοποιείται η ομάδα Παπαγιαννάκη και φιλο-σημιτικών (και της Δαμανάκη) από την προεδρική πλειοψηφία. Είναι χαρακτηριστικές οι φραστικές αντιπαραθέσεις και οι δηλώσεις για ξαφνικές συμμαχίες των προεδρικών με τους οπαδούς του ΟΧΙ, για διολίσθηση του ΣΥΝ σε αντιευρωπαϊκές θέσεις κλπ. και η σκληρή απάντηση με υπονοούμενα "για κινητικότητες που προκαλούν συγχύσεις" και "κεντροαριστερές διαθεσιμότητες" που ανέφερε, απαντώντας στον Μ. Παπαγιαννάκη ο Ν. Κωνσταντόπουλος. Δηλώσεις αρνητικές σχετικά με την απόφαση του συνεδρίου έκαναν και άλλα στελέχη της ομάδας Παπαγιαννάκη "για θέσεις λιγότερο ευρωπαϊστικές και περισσότερο δημαγωγικές και αναχρονιστικές" κλπ.

"Ο Κ. Σημίτης κρατάει το κλειδί για την ίδρυση νέου κόμματος στο χώρο της συντηρητικής παράταξης, αλλά και το χρόνο που αυτό θα γίνει". Στην εκτίμηση αυτή φαίνεται να συμφωνούν όλες οι πλευρές στο κόμμα της ΝΔ, όπως προκύπτει και από δηλώσεις εκπροσώπων τους.

Ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής σε χτεσινή συνέντευξή του (στην "Ελευθεροτυπία") διατυπώνει την εκτίμηση ότι "δεν υπάρχει χώρος για νέα κόμματα" και επικαλείται το προηγούμενο των κομμάτων που δημιουργήθηκαν στο χώρο της συντηρητικής παράταξης. Ειδικά για τον Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο ίδρυσης νέου κόμματος την περασμένη βδομάδα, αναφέρει ότι "δε βλέπω να έχει κανένα λόγο να το κάνει, ό,τι κάνει, χωρίς να το σκεφτεί πρώτα".

Περισσότερο κοντά στην πραγματικότητα είναι η άποψη που εξέφρασε ο Α. Ανδριανόπουλος (στο "Εθνος"), σύμφωνα με την οποία "η ύπαρξη ή όχι χώρου για νέο κόμμα θα εξαρτηθεί από τις επιλογές της κυβέρνησης. Αν προχωρήσει στις αλλαγές τις οποίες υποσχέθηκε, είναι φανερό ότι ο συνετός κεντροδεξιός χώρος θα διεμβολιστεί από τον Κ. Σημίτη. Αν λιποψυχήσει (σ.σ. ο Κ. Σημίτης), τότε ανοίγεται ένας μεγάλος πολιτικός χώρος, ο χώρος της κεντροδεξιάς". Ο θεωρητικός του νεοφιλελευθερισμού εκτίμησε πως χώρος για νέο κόμμα υπάρχει αλλά δεν είναι ο Κ. Μητσοτάκης που θα το ιδρύσει, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα ιδρυθεί από κάποιον άλλο πολιτικό του χώρου. Επανέλαβε ότι υπάρχει σαφής στροφή της ΝΔ προς λαϊκοπατριωτικές δεξιές θέσεις, ενώ με τη διαγραφή των 6 βουλευτών δημιουργήθηκαν "ανυπέρβλητα εμπόδια" για την επιστροφή του στη ΝΔ. Αναφερόμενος στην εικόνα της ηγετικής ομάδας της ΝΔ, σχολιάζει ότι "θυμίζει κάποιον που προσπαθεί να φάει σούπα με το πιρούνι". Η Ντ. Μπακογιάννη, σε συνέντευξή της (στο "Βήμα"), απαντώντας στην ερώτηση για δημιουργία κόμματος υπό τον Κ. Μητσοτάκη, περιορίζεται να υπογραμμίσει την άποψη του επιτίμου "για την ύπαρξη ισχυρών κομμάτων που θα μπορούν να υλοποιήσουν αυτή την πολιτική".

Αφού τα έλυσε τα θέματα στην Ελλάδα ο κ. Σημίτης, παραμένει στο Λονδίνο. Οχι άνευ λόγου, βέβαια, αφού σήμερα θα συμμετάσχει στο συνέδριο των "κεντροαριστερών" της Ευρώπης, που διοργανώνει ο άλλος "κεντροαριστερός", ο Τ. Μπλερ. Κι αν έχετε απορία, τι δουλιά έχει ο κ. Σημίτης σε μαζώξεις που έστω και κάλπικα έχουν ως δεύτερο συνθετικό στον τίτλο τους τη λέξη "αριστερά", πρέπει να σας πληροφορήσουμε ότι το "αριστερό"... ίσο στην όλη ιστορία θα κρατάει ο Α. Τσοχατζόπουλος, ο οποίος σπεύδει και αυτός να παραβρεθεί στη μάζωξη...

Φυσικά το πόσο "αριστεροί" είναι αυτοί που θα συνευρεθούν εκεί, είναι γνωστό, αφού ο ελληνικός λαός έχει, πλέον, ιδία πείρα, από "κεντροαριστερούς"... Ομως αξίζει, για την ιστορία του πράγματος, να σημειώσουμε ποιο θα είναι ένα από τα κύρια θέματα της εισήγησης του κ. Μπλερ στη σύσκεψη. Ο Βρετανός πρωθυπουργός, λοιπόν, θα ζητήσει από τους ομολόγους του και ομοϊδεάτες του να διευρυνθεί η "διεθνής" της σοσιαλδημοκρατίας για να συμπεριλάβει ποιον λέτε; Μα τον ...σύντροφο Κλίντον και το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ!

Κατόπιν όλων αυτών, άμα τη επιστροφή του από το Λονδίνο ο κ. Σημίτης, στην πρώτη του συνάντηση με τον κ. Κωνσταντόπουλο και την κ. Δαμανάκη, να καλέσει και τον Αμερικανό πρέσβη, τον Ν. Μπερνς. Κι αυτός του... σύντροφου Κλίντον είναι, "κεντροαριστερός" δηλαδή...