ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 26 Απρίλη 1998
Σελ. /48
ΚΕΝΗ
Τα αναχώματα και η διέξοδος

Του Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Η επιτυχία της πανελλαδικής απεργίας στις 9 του Απρίλη, η αντίσταση των εργαζομένων της "Ολυμπιακής", η αγωνιστική απόφαση των Εργατικών Κέντρων της Μακεδονίας και ορισμένα άλλα παρόμοια γεγονότα, αναδεικνύουν κάτι που ήταν αναμενόμενο μετά την αναγγελία του σκληρού πακέτου των νέων κυβερνητικών μέτρων.

Αναφερόμαστε στην αύξηση της λαϊκής δυσαρέσκειας και των αγωνιστικών διαθέσεων στη βάση των εργαζομένων. Οι διαθέσεις αυτές θα εκφραστούν ακόμα πιο έντονα στο βαθμό που επιταχύνεται η συντηρητική επίθεση έντασης της εκμετάλλευσης και διάσπασης της εργατικής τάξης. Η ύπαρξη του συγκεκριμένου πολιτικού κλίματος επιταχύνει όπως είναι φυσικό και τις διεργασίες στο εσωτερικό των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων. Μια σειρά πολιτικά και συνδικαλιστικά στελέχη που αυτοχαρακτηρίζονται σαν "σοσιαλιστικό" ρεύμα του ΠΑΣΟΚ και "αριστερό" ρεύμα του ΣΥΝ, επιχειρούν να εκφράσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, στη δοσμένη πολιτική συγκυρία.

Βέβαια, η κινητικότητα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ δεν οφείλεται αποκλειστικά στην προσπάθεια ενσωμάτωσης της λαϊκής αγανάκτησης, αλλά και στις πιέσεις που ασκούνται από την λαική βάση αυτών των κομμάτων. Σημαντική είναι και η επίδραση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή, καθώς και η όξυνση του μονοπωλιακού ανταγωνισμού στη χώρα μας, π.χ., ορισμένες θέσεις που εκφράζουν κατά καιρούς η κ. Βάσω Παπανδρέου και ο κ. Λαλιώτης για το μέλλον της ΔΕΗ, του ΟΤΕ και της ΔΕΠΑ συνδέονται άμεσα με τον ανταγωνισμό για τον έλεγχο των δικτύων φυσικού αερίου και οπτικών ινών από τους Ομίλους Κόκκαλη, Κοπελούζου και Βαρδινογιάννη.

Είναι επίσης γεγονός ότι η συγκεκριμένη πολιτική κινητικότητα συμβάλλει σ' ένα βαθμό με τη σειρά της, στο να εκφραστούν συσπειρώσεις αγωνιστικής δράσης απ' τα κάτω. Ομως, το ουσιαστικό πολιτικό ζητούμενο της σημερινής συγκυρίας είναι το πλαίσιο και η πολιτική κατεύθυνση της όποιας αγωνιστικής συσπείρωσης.

Τη στιγμή αυτή μια σειρά κινήσεις που εκτείνονται από τη λεγόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ μέχρι και το ΝΑΡ, φαίνεται να συγκλίνουν, πέρα από επιμέρους διαφοροποιήσεις, στη γραμμή συγκρότησης ενός θολού και άσφαιρου αντινεοφιλελεύθερου, "αντισημιτικού" μετώπου.

  • Πρόκειται για μια θέση που αναδεικνύει κύριους αντιπάλους το μοντέλο της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης, την κυβέρνηση του κ. Σημίτη, την ηγετική ομάδα των "εκσυγχρονιστών" του ΠΑΣΟΚ και το κόμμα της ΝΔ και αφήνει ουσιαστικά στο απυρόβλητο τους πραγματικούς ενόχους, την άρχουσα τάξη της Ελλάδας, τον ιμπεριαλισμό, την ΕΕ, τις ΗΠΑ.
  • Πρόκειται για μια θέση που αποδέχεται ουσιαστικά το στρατηγικό μονόδρομο της ΟΝΕ για τη χώρα μας και καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί τάχα να δώσει ουσιαστική λύση ένας αμυντικός αγώνας με στόχο τη μείωση των αρνητικών συνεπειών, για τους εργαζόμενους, του σταθεροποιητικού προγράμματος σύγκλισης.
  • Η γραμμή αυτή καλεί σε αντιπαράθεση με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων αλλά από θέσεις υπεράσπισης του σημερινού δημόσιου τομέα και της υπάρχουσας κρατικομονοπωλιακής ρύθμισης, μείωσης της έκτασης της ιδιωτικοποίησης και υπό το πρίσμα μιας αταξικής, ουδέτερης, ψευτοπατριωτικής λογικής ανάπτυξης και διαφύλαξης της "εθνικής οικονομίας"
  • Η συγκεκριμένη γραμμή εναντιώνεται στην κατάργηση του οχτάωρου αλλά αφήνει άθικτο τον πυρήνα των λεγόμενων νέων εργασιακών σχέσεων, δηλαδή την ελαστικοποίηση του χρόνου και της θέσης εργασίας.
  • Η πρόταση αυτή δεν αμφισβητεί στην πράξη τη λογική της ταξικής συνεργασίας και τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που την εκφράζουν σήμερα με τη συμμετοχή τους στο διαβόητο "κοινωνικό" διάλογο. Συχνά μάλιστα, προβάλλεται για την αιτιολόγησή της το επιχείρημα του πολιτικού κόστους που θα επωμιστούν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ αν συνεχίσουν να προωθούν τη σημερινή κυβερνητική πολιτική χωρίς διορθωτικές κινήσεις.

Στα πλαίσια αυτά ο Χρ. Παπουτσής μας εξηγεί ότι "η ΟΝΕ είναι μια μεγάλη επιλογή, στην οποία πρέπει να συμμετέχουμε με καλύτερους όρους για τη χώρα μας" (ΝΕΑ 11/2/98), ενώ ο Π. Οικονόμου εγκαλεί την κυβέρνηση Σημίτη για την πολιτική της ανικανότητα να διαπραγματευτεί με καλύτερους όρους την ένταξή μας στην ΟΝΕ ("Βήμα" 22/3/98).

Την ίδια στιγμή ο κ. Τσοχατζόπουλος προτείνει μια "πολιτική κινήτρων και υποστήριξης του Ελληνα επιχειρηματία για να σηματοδοτήσουμε την πραγματική ανάπτυξη, την αύξηση του ΑΕΠ κλπ." (ΝΕΑ 23/3/98) και προσπερνά αδιάφορα το βασικό ερώτημα: ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ;

Ο κ. Τσοβόλας από την πλευρά του μας εξηγεί ότι "ως ΔΗΚΚΙ έχουμε ευρωπαϊκό προσανατολισμό, είμαστε υπέρ της Ευρώπης, η οποία όμως θα στοχεύει στη σύγκλιση των πραγματικών επίπεδων ανάπτυξης" ("Βήμα" 22/3/98), επαναφέροντας την ουτοπική ευχή της "φιλολαικής μετατροπής" της ΕΕ.

  • Πιο αποκαλυπτικός απ' όλους ο κ. Λαλιώτης αναζητά την "επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ και την οργανική του σύνθεση με το γίγνεσθαι της Ευρωπαϊκής Αριστεράς" (ΝΕΑ 11/2/98).
  • Το γίγνεσθαι αυτό αποτυπώνεται σήμερα με το σαφέστερο δυνατό τρόπο, από δύο κορυφαίους εκπροσώπους του χώρου στον οποίο αναφέρεται ο κ. Λαλιώτης. Πρόκειται για τον ηγέτη της ιταλικής "Ελιάς" Μάσιμο Ντ' Αλέμα,ο οποίος δηλώνει χωρίς περιστροφές: "Η ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη υποχρεωτικά διεξάγει κοινό αγώνα μ' εμάς: ή θα κερδίσουμε όλοι μαζί ή θα χάσουμε όλοι μαζί. Το Ευρώ είναι η ευκαιρία μας" ("Βήμα" 19/4/98).

Αλλά και ο ηγέτης των Βρετανών Εργατικών Τόνι Μπλερ, ξεκαθαρίζει ότι πιστεύει σε "μια Ευρώπη του πεφωτισμένου ατομικού συμφέροντος" και διευκρινίζει ότι "Η Ευρωπαϊκή Ενωση λειτουργεί προς όφελος του ατομικού συμφέροντος όλων μας. Είναι μια πρακτική και κρίσιμη αναγκαιότητα" ("Βήμα" 19/4/98).

Η υπάρχουσα συγκυρία και η συνθετότητα της κατάστασης έρχεται με τη σειρά της να υπογραμμίσει τα αυξημένα καθήκοντα που έχουμε εμείς οι κομμουνιστές. Οφείλουμε να κινηθούμε υπομονετικά, ευέλικτα και ταυτόχρονα αποφασιστικά για να οργανώσουμε, από τη μια, τον ενωτικό αγώνα ενός κόσμου με διαφορετικές αντιλήψεις και διαθέσεις και να αποτρέψουμε, απ' την άλλη, τον ευνουχισμό και τον αποπροσανατολισμό του λαϊκού κινήματος.

Σήμερα πρέπει να αναμετρηθούμε και με αταξικές, άχρωμες λογικές προστασίας του λεγόμενου "εθνικού συμφέροντος", που κάνουν πως δε βλέπουν την ένταση της διαπλοκής των συμφερόντων του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου που δρα στη χώρα μας, π.χ., την απελευθέρωση των ελληνικών τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών απ' το μονοπώλιο του ΟΤΕ χειροκρότησαν από κοινού η αμερικανική "World Gom", η ευρωπαϊκή "European Dynamics" και η ελληνική "Forthnet", αφού όλοι θα ωφεληθούν από τη συγκεκριμένη εξέλιξη.

Σήμερα είναι αντικειμενικά μεγαλύτερες οι δυνατότητες για να αποκαλύψουμε την ουσία και το βάθος των αποφάσεων της ΕΕ για όλους τους λαούς των χωρών - μελών της, για να συντονίσουμε τις αγωνιστικές προσπάθειες ενάντια στον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΧΘΡΟ στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, για να μαζικοποιηθεί σε πανελλαδικό επίπεδο το ταξικό ρεύμα του εργατικού κινήματος.

Σήμερα μπορεί να φανεί ακόμα πιο καθαρά πως η πρότασή μας για την οικοδόμηση ενός αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου πάλης με προοπτική το σοσιαλισμό, είναι η πραγματική απαίτηση της εποχή μας.

Σήμερα είναι αντικειμενικά μεγαλύτερες οι δυνατότητες για να αποκαλύψουμε την ουσία και το βάθος των αποφάσεων της ΕΕ για όλους τους λαούς των χωρών - μελών της, για να συντονίσουμε τις αγωνιστικές προσπάθειες ενάντια στον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΧΘΡΟ στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, για να μαζικοποιηθεί σε πανελλαδικό επίπεδο το ταξικό ρεύμα του εργατικού κινήματος


Ο "Ρ" παρουσιάζει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την Εισήγηση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην Πανελλαδική Σύσκεψη στελεχών του Κόμματος. Η εκτίμηση των δυνατοτήτων αλλαγής στον τρόπο δουλιάς, ώστε ολόκληρο το Κόμμα, με βάση την πολιτική του, να ανταποκριθεί στο ύψος των απαιτήσεων της ταξικής πάλης, αποτελεί και το ουσιαστικό στοιχείο που πρέπει να διαπερνά τη δουλιά των στελεχών, μπροστά στις νέες απαιτήσεις, τονίζεται στην εισήγηση (σελίδες 6 - 7)

Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ αντίδραση στην κατάσταση που βιώνουμε, η ανάγκη ανάπτυξης του μαζικού κινήματος ως βασική εγγύηση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, αλλά και οι αξιόλογες δυνατότητες (ποσοτικές και ποιοτικές) που υπάρχουν για μια τέτοια ανάπτυξη, είναι τα βασικά στοιχεία που αναδεικνύονται από έρευνα της ΔΗΜΕΛ, την οποία δημοσιεύει σήμερα ο "Ρ". Τουλάχιστον το 62,2% των ερωτηθέντων τάχθηκε υπέρ της άποψης ότι "η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και πρέπει ν' αντιδράσουμε" (σελίδες 8 - 9)

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ έπαιξε το δικό της ρόλο στις μεγάλες στιγμές του ελληνικού γένους και του λαού μας. Θα πρέπει, όμως, εξαρχής να αναφέρουμε ότι διαφορετικός ήταν ο ρόλος της ηγεσίας της, η πλειοψηφία της οποίας ζούσε μακριά από το λαό και, πολλές φορές, δρούσε εναντίον του, από κείνον των απλών κληρικών, που ζούσαν μαζί με το λαό και, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, πάλευαν μαζί του. Μεθαύριο Τρίτη, συνέρχεται η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας για να εκλέξει το νέο αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος. Μια εκλογή, που, όπως υποστηρίζεται από πολλούς, θα καθορίσει, σε πολύ μεγάλο βαθμό, το ρόλο και την προοπτική της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας για την τρίτη χιλιετία που αρχίζει (σελίδες 14 - 15)

ΑΚΟΜΗ ένα πλήγμα δέχονται οι κάθε είδους μικροαποταμιευτές, που διατηρούσαν το όποιο ισχνό "κομπόδεμά" τους σε καταθέσεις ταμιευτηρίου, καθώς οι τράπεζες έσπευσαν να μειώσουν αισθητά τα επιτόκια αυτής της κατηγορίας, εκμεταλλευόμενες τη νέα συγκυρία που δημιουργήθηκε μετά την υποτίμηση. Λόγος γίνεται για το νέο κύκλο μείωσης που ξεκίνησε στα επιτόκια πριν από δύο βδομάδες περίπου και σχεδόν λίγες μέρες μετά την υποτίμηση (σελίδες 16 - 33)

ΑΠΟ αύριο Δευτέρα, ο Παγκόσμιος Ιστός (World Wide Web) θα έχει κάτι παραπάνω να πει σε κάθε άνθρωπο, που αναζητά την αλήθεια για τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις και τη διέξοδο προς έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι νέες σελίδες του ΚΚΕ στον Παγκόσμιο Ιστό "βγαίνουν στον αέρα" και όποιος διαθέτει σύνδεση με το Ιντερνετ αποκτά αυτόματα μια πιο ισχυρή και ενημερωμένη πηγή πληροφοριών, στρατευμένη στον αγώνα για το δίκιο των λαών. Οι σελίδες, φτιαγμένες με καλαισθησία και λειτουργικότητα, με περισσότερα γραφικά και φωτογραφίες από πριν, είναι συνήθως μεγέθους τέτοιου, ώστε να μη δημιουργείται πρόβλημα ακόμα και σε σχετικά αργές συνδέσεις (σελίδα 34)

Η ΕΝΤΑΣΗ της επίθεσης της κυβέρνησης στις θεμελιακές πλέον κατακτήσεις των εργαζομένων, το ξεπούλημα των ΔΕΚΟ, η ιδιωτικοποίηση δημόσιων υπηρεσιών και η όξυνση συνολικά του αντιλαϊκού χαρακτήρα αυτής της πολιτικής, γεννούν τεράστιας σημασίας ευθύνες στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και στην εργατική τάξη της χώρας, για την απόκρουση μέτρων, που, αν τελικά περάσουν, εξαφανίζουν από "προσώπου γης", κατακτημένα με αίμα και αγώνα εργασιακά δικαιώματα. Η Πρωτομαγιά είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για την αντεπίθεση των εργαζομένων. Ο "Ρ" μιλά με τον αν. πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γ. Μαυρίκο (σελίδες 36 - 37)

ΔΥΟ βδομάδες μετά την ψήφιση του νόμου για την "εξυγίανση" της "Ολυμπιακής Αεροπορίας", που βάζει στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στο "γύψο" του εκσυγχρονισμού, ο εθνικός μεταφορέας παραδέρνει... Ο "Ρ" μιλά με τους συνδικαλιστές Σωκράτη Μαντζουράνη, μέλος του ΔΣ της ΟΣΠΑ, και Στέλιο Μανούσο, μέλος του ΔΣ της Ενωσης των Διοικητικών Υπαλλήλων (ΕΕΑΕ)(σελίδες 38 - 39)



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ