"Να γίνουμε πιο απαιτητικοί στην επεξεργασία των κατευθύνσεων, της πολιτικής μας. Να βρίσκουμε και να αναδείχνουμε εκείνη την πλευρά σε κάθε ζήτημα που βοηθάει στην πολιτική συνειδητοποίηση, που οξύνει την πολιτική πάλη. Να δημιουργούμε προϋποθέσεις και να ατσαλώνουμε τις οργανώσεις για μακροχρόνια δουλιά, με εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαϊκού κινήματος και στη δυνατότητα να αλλάξει η κατάσταση".Σ' αυτό τον κεντρικό άξονα της δράσης του Κόμματος, τη βελτίωση της δουλιάς του, ώστε να επικεντρώνεται στην εξασφάλιση αποτελεσμάτων που δημιουργούν τις προϋποθέσεις συγκρότησης του Μετώπου, περιστράφηκε η συζήτηση στην Πανελλαδική Σύσκεψη στελεχών του ΚΚΕ. Η εκτίμηση των δυνατοτήτων αλλαγής στον τρόπο δουλιάς, ώστε ολόκληρο το Κόμμα, με βάση την πολιτική του, να ανταποκριθεί στο ύψος των απαιτήσεων της ταξικής πάλης, αποτελεί και το ουσιαστικό στοιχείο που πρέπει να διαπερνά τη δουλιά των στελεχών μπροστά στις νέες απαιτήσεις. Ο "Ρ" παρουσιάζει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την Εισήγηση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη σύσκεψη.

Η Πανελλαδική αυτή Σύσκεψη στελεχών γίνεται στα πλαίσια των δεσμεύσεων που έχουμε από το 15ο Συνέδριο, για περιοδικό, τακτικό έλεγχο, μελέτη και γενίκευση της πείρας, με στόχο τη βελτίωση και όταν χρειάζεται τη διόρθωση της καθοδήγησης των οργανώσεων στην πάλη για την υλοποίηση δύο κεντρικών καθηκόντων:

- Την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου πάλης και,

- την ισχυροποίηση του Κόμματος ιδεολογικά, οργανωτικά.

Η σύσκεψη αυτή έχει επίκαιρη και ξεχωριστή σημασία, γιατί γίνεται στις παραμονές μιας μεγάλης πολιτικής αναμέτρησης, τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, και σε μία περίοδο καταιγιστικών αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων, με γενικότερες κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις και τα οποία τροφοδοτούν κινητοποιήσεις και ενισχύουν τη διάθεση αντίστασης των εργαζομένων, π. χ. ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ. Γεγονότα που επιβάλλουν και απαιτούν στράτευση, μαχητική, πειθαρχημένη και αποτελεσματική κινητοποίηση όλων των κομματικών και κνίτικων δυνάμεων, των οπαδών και φίλων του Κόμματος. Αυξημένη ικανότητα πολιτικών παρεμβάσεων και χειρισμών σε όλα τα επίπεδα για τη συσπείρωση δυνάμεων. Αντοχή, δύναμη και τέχνη στην οργάνωση του ιδεολογικού αγώνα και την αντιμετώπιση των πολύμορφων πιέσεων και επιθέσεων σε βάρος του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος.

Το Κόμμα, με την πολιτική του και τη δράση του, έχει ανοίξει μεγάλα μέτωπα πάλης και δρόμους συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων. Κατακτά σταθερά νέες θέσεις στο μαζικό λαϊκό κίνημα. Βελτιώνει και πλουτίζει τις μορφές δράσης και παρέμβασής του στις πολιτικές εξελίξεις, στον κόσμο, ενισχύει το κύρος και την απήχηση της πολιτικής του στην ελληνική κοινωνία, αλλά και διεθνώς. Η πολιτική και η γενική δράση του Κόμματος αποτελούν σήμερα ισχυρό όπλο που μας επιτρέπει με μεγαλύτερη αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση να παλέψουμε και να πετύχουμε στο άμεσο μέλλον υπολογίσιμα αποτελέσματα στο κύριο μέτωπο: Αλλαγές στους συσχετισμούς δύναμης σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, συσπείρωση δυνάμεων στα διάφορα μέτωπα και άμεσα στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, βελτίωση της οργανωτικής κατάστασης του Κόμματος από κάθε άποψη.

Αποτελέσματα που ενισχύουν σημαντικά τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του Μετώπου.

Το ότι βρισκόμαστε γενικά σε καλό δρόμο, δε σημαίνει ότι όλα πάνε καλά και ότι πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα της δουλιάς μας και κυρίως στο πώς ανταποκρινόμαστε στη δυναμική των εξελίξεων.

Τα αποτελέσματα της δουλιάς μας για σταθερή συσπείρωση δυνάμεων στα διάφορα μέτωπα, για σταθερό άνοιγμα σε νέες δυνάμεις που βρίσκονται στην επιρροή άλλων πολιτικών δυνάμεων και η ενεργοποίησή τους μέσα από διάφορες μορφές συσπείρωσης και δράσης δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο. Είναι πολύ πίσω από τις δυνατότητες, τις διαθέσεις, αλλά και από τον κόπο που καταβάλλεται. Κι όταν ακόμα μέσα από αγώνες και τη δράση δημιουργούμε ορισμένες καλές προϋποθέσεις δύσκολα δίνεται συνέχεια, με πολλή δυσκολία και λειψά αξιοποιούνται.

Δουλεύουμε μέσα στον κόσμο, κατά κανόνα, χωρίς σχέδιο, χωρίς συγκεκριμένους στόχους και προοπτική. Πληθαίνουν τα φαινόμενα κόσμου που παραπονείται ότι δε βλέπουν άμεσα το Κόμμα στο χώρο τους. Εδώ κάτι φταίει, κάτι δε λειτουργεί σωστά.

Πώς εξηγείται το γεγονός να μην εκδηλώνεται πρωτόβουληαντίδραση σε σοβαρά γεγονότα γενικότερης σημασίας και τα οποία δεν αφορούν στενά το χώρο δράσης των οργανώσεων χωρίς κατεύθυνση;

Πολλές ΚΟΒ εξακολουθούν να υπολειτουργούν, να μη συζητούνται ή να φτάνουν πολύ καθυστερημένα ουσιαστικά ζητήματα της πολιτικής μας, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιείται όλο το κομματικό δυναμικό ή να μην εξοπλίζεται επαρκώς και να κάνει πίσω στις πρώτες δυσκολίες ή να μην μπορεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις.

Θα συμφωνήσουμε ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά για προβλήματα που υπάρχουν, σε μικρότερη ή μεγαλύτερη έκταση, σε όλες τις οργανώσεις και δυσκολεύουν το Κόμμα να ασκήσει τον πρωτοπόρο καθοδηγητικό του ρόλο στην κινητοποίηση και συσπείρωση πλατιών λαϊκών μαζών, ιδιαίτερα από την εργατική τάξη, και μάλιστα στην προοπτική σκληρών συγκρούσεων και ρήξεων με τη σημερινή πολιτική.

Δεν ισχυρίζεται κανένας ότι είναι εύκολο να αλλάξει κανείς παρόμοιες καταστάσεις με τρόπο αυτόματο. Πρέπει όμως να συμφωνήσουμε πως τα προβλήματα αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν αποφασιστικά και ότι μπορούμε σήμερα από καλύτερες θέσεις να τα αντιμετωπίσουμε.

Γι' αυτό πρέπει να βασανίσουμε το ζήτημα.

Κατ' αρχήν δεν πρέπει να τα φορτώσουμε στις αντικειμενικές δυσκολίες γενικά.

Εχει αποδειχτεί ότι όταν αναζητάμε τρόπους υπέρβασής τους και είμαστε σωστά προσανατολισμένοι τις ξεπερνάμε με επιτυχία. Για παράδειγμα τους αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης στο μαζικό κίνημα τους ξεπεράσαμε, σε πολλές περιπτώσεις, με δουλιά από τα κάτω, με σωστή τακτική, με τη δημιουργία Επιτροπών Αγώνα, Συντονιστικών Επιτροπών κτλ. και μάλιστα με θεαματικά αποτελέσματα π. χ. αγροτικοί αγώνες.

Δε θα πρέπει επίσης γενικά να φορτώσουμε τις δυσκολίες στην έλλειψη δυνάμεων. Η πείρα αρκετών οργανώσεων έχει δείξει ότι και δυνάμεις μπορούν να βρεθούν (οπαδοί, φίλοι) και πολλά πράγματα μπορούν να κάνουν τα μέλη του Κόμματος, όταν υπάρχει καλή ενημέρωση, σωστή και υπομονετική προετοιμασία, καλή καθοδήγηση, εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους και επιμονή στην τήρηση των κανόνων λειτουργίας.

Θα μπορούσαμε ωστόσο να συμφωνήσουμε και να αποδεχτούμε ότι όλα αυτά είναι φαινόμενα που έχουν κυρίως ιδεολογικές ρίζες. Με την έννοια ότι πίσω από αυτά κρύβονται λαθεμένες αντιλήψεις, άγνοια θέσεων, όχι συνειδητοποίηση των νέων δεδομένων της ταξικής πάλης, έλλειψη πείρας κτλ. ή αντανακλούν επιδράσεις της αστικής ιδεολογίας.

Στο 15ο Συνέδριο καταλήξαμε στην πολιτική εκτίμηση ότι τα περιθώρια μεταρρυθμίσεων, προς όφελος του λαού, έχουν εξαντληθεί ή περιοριστεί στο ελάχιστο, ανεξάρτητα από ποιο κόμμα ή συνασπισμός κομμάτων βρίσκεται στην κυβέρνηση, εφόσον κινείται στα πλαίσια της σημερινής πολιτικής. Κάτι τέτοιο είναι δυνατό μόνο με ενωμένους μαζικούς αγώνες, μεγάλης κλίμακας, μέσα από σκληρές συγκρούσεις.

Γι' αυτό και θέσαμε ως κύριο καθήκον την προετοιμασία των κομματικών δυνάμεων και του λαϊκού κινήματος στη γραμμή της ρήξης, της σύγκρουσης με τη σημερινή πολιτική μέσα από ένα ισχυρό μέτωπο, αρχίζοντας και από τα κάτω και από τα πάνω την οικοδόμησή του, στη βάση των μεγάλων προβλημάτων, μέσα από επιμέρους ρήξεις και συγκρούσεις.

Οταν λοιπόν μιλάμε για τη δημιουργία των βάσεων, των προϋποθέσεων του Μετώπου, εννοούμε ακριβώς ότι βάζουμε ως άμεσο καθήκον της δράσης σε όλους τους τομείς τη συγκέντρωση δυνάμεων, προκαλώντας μετατοπίσεις μαζών και ρήγματα στη δύναμη και επιρροή των άλλων πολιτικών κομμάτων μέσα στην εργατική τάξη, στο λαό. Ομως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, αν δεν υπάρχει συγκεκριμένος προσανατολισμός, χωρίς μια αυξημένη ιδεολογική πολιτική δουλιά, χωρίς σωστή τακτική και ετοιμότητα για αξιοποίηση κάθε δυνατότητας, μικρής ή μεγαλύτερης, χωρίς μετατοπίσεις και αλλαγές στη συνείδηση.

Ο χρόνος που πέρασε και οι καθημερινές εξελίξεις και εμπειρίες δικαιώνουν πλήρως τη γενική αυτή γραμμή του Κόμματος.

Με τη γραμμή αυτή μπορούμε να ανοίξουμε αναρίθμητα μέτωπα πάλης, παντού όπου έχουμε δυνάμεις, με τον όρο όμως ότι θα υπάρχει απαραίτητα ο γερός συνδετικός κρίκος, ο κοινός παρονομαστής που θα συνδέει όλα αυτά τα επιμέρους μέτωπα και θα τα υποτάσσει στον άμεσο στόχο: Πολύμορφες συσπειρώσεις σε κάθε χώρο και δράση για συνεχή διεύρυνσή τους για να δεθούν όλα αυτά σε ένα ενιαίο Μέτωπο.

Δε δουλεύουμε σε αυτή την κατεύθυνση ολοκληρωμένα και απορροφάται η δράση στα επιμέρους, στα τοπικά, καμπανιακά. Με αυτόν τον τρόπο δεν προωθούμε την πολιτική μας, αλλά συμβάλλουμε άθελά μας στον κατακερματισμό της, στη στρέβλωσή της, δεν έχουμε αποτελέσματα.

Αγώνες, κινητοποιήσεις, δραστηριότητες έχουμε πολύμορφες, δεν είναι όμως πάντα ενταγμένες στην προοπτική που έχουμε καθορίσει, συσπείρωση, οργάνωση και προετοιμασία των λαϊκών μαζών για αποφασιστικές αναμετρήσεις μέσα από το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό μέτωπο πάλης. Δύσκολα διακρίνουμε τον κεντρικό άξονα, το κεντρικό νεύρο που συνδέει τη δράση όλων των οργανώσεων με την κεντρική πολιτική κατεύθυνση του Κόμματος.

Μερικά παραδείγματα επιβεβαιώνουν αυτές τις εκτιμήσεις.

- Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές. Στην πράξη γλιστράμε στο επιμέρους, στο ειδικό, στο τοπικό, χάνεται ο κεντρικός πολιτικός, εκλογικός στόχος και ρουτινιάρικα παλεύεται το καθήκον της συσπείρωσης, των συμμαχιών.

- Τα μέτρα της κυβέρνησης για την "Ολυμπιακή" δεν προβληματίζουν όλες τις οργανώσεις από την άποψη της δράσης, δε βλέπουν τις γενικές πολιτικές προεκτάσεις αυτών των μέτρων και τη δυνατότητα να ανέβει η πολιτική πείρα και ο ταξικός προσανατολισμός ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων.

- Μέλη κομματικών ομάδων έχουν γύρω τους δεκάδες δραστήριους εργάτες και δεν κάνουν καμία κίνηση να τους κάνουν κομμουνιστές ή να τους ενεργοποιήσουν κάπου.

- Στο συνδικαλιστικό κίνημα κυριαρχεί η αιτηματολογία και η γενική έκκληση για αγώνες.

Τα προβλήματα αυτά που έχουμε στην εφαρμογή της πολιτικής του Κόμματος, η μη ολοκληρωμένη υλοποίησή της, η στρέβλωσή της είναι μια βασική πηγή των σημερινών δυσκολιών που έχουμε, της οργανωτικής χαλαρότητας, της αδράνειας, της υποχώρησης μπροστά στις διάφορες δυσκολίες, της μείωσης της κομματικότητας σε μέλη και στελέχη.

Γιατί συμβαίνουν αυτά;

- Παραμένουν ισχυρές συνήθειες και αντιλήψεις που αντιστοιχούν σε προηγούμενες δεκαετίες σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο και τις μορφές δράσης και πάλης. Δεν έχει συνειδητοποιηθεί από όλες τις κομματικές δυνάμεις η καινούρια κατάσταση, με αποτέλεσμα να αιφνιδιάζονται συχνά από τις δυσκολίες. Πάνω σ' αυτό το έδαφος βρίσκουν απήχηση ή αναπτύσσονται διάφορες αντιλήψεις περί μη αποτελεσματικότητας των αγώνων, δε γίνεται τίποτα, μείωση της εμπιστοσύνης στη δύναμη των λαϊκών μαζών, γεννιέται η οργανωτική χαλαρότητα, η αδράνεια. Αυτό το ζήτημα δεν το έχουμε εντοπίσει σε όλο του το βάθος ή δεν το έχουμε αξιολογήσει σωστά για να προσαρμόσουμε τη δουλιά μας.

- Η καθοδηγητική μας δουλιά πάσχει σε έναν κεντρικό κρίκο. Δεν είναι συγκεντρωμένη αποφασιστικά στο κύριο: Στην πολιτική δουλιά, στην οικοδόμηση του Μετώπου. Στην καθοδήγηση των οργανώσεων, των στελεχών, με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να δουλεύουν με ανθρώπους που δε σκέπτονται όπως εμείς, που έχουν διαφορετικές αντιλήψεις.

Δε φτάνει η θεωρητική συμφωνία για το Μέτωπο και η συνθηματολογική προβολή του. Χρειάζεται να είναι πάντα μπροστά μας και να καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια να παραμένει στην πρώτη γραμμή, να προωθείται, να γονιμοποιείται σε κάθε κρίκο, να χωνεύεται, ώστε να επιτυγχάνεται η σύνδεση της κάθε επιμέρους δραστηριότητας με το κύριο καθήκον: Να συγκεντρώνονται δυνάμεις με διαφορετικό επίπεδο συνείδησης και να συγκλίνουν στην πολιτική του Μετώπου. Να προωθείται με δυο λόγια σχεδιασμένα και ολοκληρωμένα η πολιτική μας.

Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να κάνουμε σοβαρές αλλαγές στον τρόπο που καθοδηγούμε.

Να απαλλάξουμε τη δουλιά μας από γενικολογίες και την καθηκοντολογία, τη μηχανιστική και τυποποιημένη μεταφορά καθηκόντων και κατευθύνσεων. Να γίνουμε πιο απαιτητικοί στην επεξεργασία των κατευθύνσεων, της πολιτικής μας. Να βρίσκουμε και να αναδείχνουμε εκείνη την πλευρά σε κάθε ζήτημα που βοηθάει στην πολιτική συνειδητοποίηση, που οξύνει την πολιτική πάλη. Να δημιουργούμε προϋποθέσεις και να ατσαλώνουμε τις οργανώσεις για μακροχρόνια δουλιά, με εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαϊκού κινήματος και στη δυνατότητα να αλλάξει η κατάσταση.

Να μάθουμε τις οργανώσεις να δουλεύουν πιο αποτελεσματικά, έχοντας το "Ριζοσπάστη" ως καθοδηγητή και ο ίδιος ο "Ριζοσπάστης" να γίνει πιο μαχητικός σε αυτή την κατεύθυνση.

- Να αντιμετωπίσουμε τις λαθεμένες αντιλήψεις σε ζητήματα συνεργασιών και να πλουτίσουμε την πείρα μας σε αυτό τον τομέα.

- Η λειτουργία των ΚΟΒ δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι ευθύνη μόνο των άμεσων καθοδηγητών των ΚΟΒ. Διαπιστώνεται ξέκομμα των πρώτων στελεχών της ΚΕ, των Γραφείων και Επιτροπών Περιοχών από τις ΚΟΒ. Εχει αποδειχτεί ότι όταν είναι στην προσοχή μας αυτό το πρόβλημα, μπορούμε σε λίγες μέρες να φτάσουμε σε όλες τις ΚΟΒ.Αλλά δεν είναι κανόνας. Ανακοινώσεις και Αποφάσεις του ΠΓ για σοβαρά ζητήματα, Αποφάσεις της ΚΕ, τοποθετήσεις για σοβαρά ζητήματα δε φτάνουν πάντα έγκαιρα στις ΚΟΒ, δε συζητιούνται, δεν υπάρχει πάντα προσανατολισμός και πνεύμα ανησυχίας να φτάσουν, επιστρατεύοντας το σύνολο των στελεχών, ενώ με ένα σχέδιο κινητοποίησης όλων των στελεχών θα γινόταν πολύ καλή δουλιά και σε σύντομο χρονικό διάστημα. Με ευθύνη της Γραμματείας και των Γραφείων Περιοχών πρέπει να αλλάξει αυτή η κατάσταση άμεσα. Πέρα από το πρόβλημα αυτό, πολλά ΑΓ, ΝΓ δεν έχουν ένα πρόγραμμα δράσης, σχέδιο, που θα συνενώνει όλη τη δράση των ΚΟΒ, των κομματικών ομάδων, σε ορισμένους κεντρικούς στόχους. Δουλεύουν με ό,τι τους πάει ή ό,τι πέσει μπροστά τους.

Θα ήταν διαφορετική η κατάσταση, αν υπήρχε άλλο πνεύμα στην καθοδήγηση των ΚΟΒ από τα ανώτερα καθοδηγητικά όργανα.

- Διακρίνεται επιπλέον και μια τάση υποτίμησης του ρόλου των ΚΟΒ, έλλειψη εμπιστοσύνης στη γνώμη και στην κρίση των μελών, υποκατάσταση της ευθύνης τους στη δράση από τα στελέχη. Στις ΚΟΒ συνήθως φτάνουν καθήκοντα προς υλοποίηση και δεν υπάρχει πάντα η ευθύνη και η ανησυχία για συμμετοχή στη χάραξη και υλοποίηση της πολιτικής, στην οργάνωση των αγώνων, στην υλοποίηση μιας σειράς καθηκόντων.

Εκεί όπου, για παράδειγμα, έγινε καλή συζήτηση και προετοιμασία των ΚΟΒ για την Οικονομική Εξόρμηση, τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλά. Στις ΚΟΒ που δεν είχαμε αποτελέσματα, δεν έγινε καλή προετοιμασία. Το ίδιο συμβαίνει όταν σχεδιάζονται μια σειρά κινητοποιήσεις. Τα παραδείγματα αυτά είναι πολύ χαρακτηριστικά, αλλά δεν είναι τα μόνα. Γενικά δεν υπάρχει εκείνη η υπομονετική φροντίδα για να δημιουργείται στις ΚΟΒ ένα δημιουργικό κλίμα δουλιάς, να ενθαρρύνουμε την ευθύνη των μελών, να πιάνουμε ακόμα το φιλότιμο των συντρόφων.

Δεν μπορεί το Κόμμα να ανοίξει τη δουλιά του και να γονιμοποιήσει σε θετική πολιτική κατεύθυνση τις διεργασίες που γίνονται μέσα στον κόσμο, αν δεν ανέβει το επίπεδο λειτουργίας και η ευθύνη των ΚΟΒ.

- Επόμενα πρέπει να ξαναδούμε πώς φτάνουμε και πώς καθοδηγούμε τις ΚΟΒ και πώς θα γίνει πιο ουσιαστική η συμβολή των καθοδηγητικών οργάνων, να ανοίξει κυρίως η πολιτική τους δράση με πρωτοβουλία, πρωτοτυπία, ζωντάνια. Να ανταλλάξουμε εμπειρίες, να φέρνουμε παραδείγματα που βοηθούν να βελτιώσουμε τη δουλιά μας σε αυτή την κατεύθυνση.

Η ανύψωση της πολιτικής και ιδεολογικής καθοδήγησης σε όλους τους κρίκους του Κόμματος, σε ένα τέτοιο επίπεδο απαιτεί και τις κατάλληλες μεθόδους καθοδήγησης και βοήθειας στα στελέχη, τις ΚΟΒ, τις κομματικές ομάδες. Γενική αρχή πρέπει να γίνει: Κάθε μας ενέργεια, κάθε μας κίνηση σε όποια κατεύθυνση πρέπει να έχει πολιτική βαρύτητα, να έχει στόχο, να επιδιώκει συγκεκριμένα αποτελέσματα. Να δουλεύουμε με σχέδιο, στη βάση της πολιτικής του Κόμματος, και να καταπολεμήσουμε το μεροδούλι, μεροφάι.

Χωρίς να απλοποιούμε τα ζητήματα, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν έντονα, στον τρόπο που καθοδηγούμε, αρνητικά στοιχεία. Λύνονται πολλά ζητήματα πρόχειρα ή παίρνονται αποφάσεις στο πόδι. Δεν προετοιμάζονται καλά συνεδριάσεις, αχτίφ, κινητοποιήσεις. Δε βασανίζουμε τα ζητήματα και όχι σπάνια πάμε απροετοίμαστοι να εκπληρώσουμε διάφορες αποστολές. Οι συνεργασίες δεν είναι οργανωμένες ή γίνονται ευκαιριακά. Τα συμπεράσματα που βγαίνουν στις συνεδριάσεις μας δεν πιάνουν πάντα την ουσία, στέκονται στην επιφάνεια ή κόβονται και ράβονται με βάση την υποκειμενική κρίση και τη διάθεση του άλφα ή βήτα στελέχους. Ετσι, ανακυκλώνονται ζητήματα, χάνεται χρόνος σε εσωκομματικές συζητήσεις, ενισχύεται η ρουτινιάρικη δουλιά ή αμορφία.

Καλλιεργούμε άθελά μας όχι κλίμα ευθύνης, μαχητικότητας, απαιτητικότητας, προοπτικής στη δουλιά. Αλλά κι όταν ακόμα χαράσσεται κάποια κατεύθυνση, θα είναι μια δουλιά όχι ολοκληρωμένη, αν δε συμπληρώνεται με σχέδιο που θα προχωρήσει.

Η συγκρότηση του Μετώπου, η συγκέντρωση και προετοιμασία δυνάμεων για σκληρούς πολιτικούς αγώνες, απαιτεί ανοιχτούς ορίζοντες στη σκέψη, έμπνευση, γνώσεις, αγωνιστικότητα, υψηλό βαθμό πειθαρχίας και συσπείρωσης των κομματικών δυνάμεων. Οι στόχοι αυτοί δύσκολα μπορούν να προχωρήσουν μέσα σε ένα κλίμα χαλαρότητας, ρουτίνας, με χαμηλή πρωτοβουλία και ανοχή σε παρόμοια φαινόμενα.

Εκεί που επόμενα πρέπει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας είναι:

- Να προετοιμάζουμε καλά κάθε δουλιά από κάθε άποψη, στόχου, κατεύθυνσης, χρόνου, ώστε να είναι σαφές το αποτέλεσμα που επιδιώκουμε. Σε ένα τέτοιο πνεύμα χρειάζεται να δυναμώσει η προσωπική δουλιά με τα στελέχη σε όλα τα επίπεδα, ώστε να ενισχύεται η προσωπική ευθύνη για τον τομέα που καθοδηγούν, να δουλεύουν με αποτελέσματα.

- Να πιάνουμε γρήγορα το επίκαιρο, να γενικεύουμε την πολιτική αντιπαράθεση σε κρίσιμα ζητήματα με γρηγοράδα, αξιοποιώντας τον "Ριζοσπάστη".

- Να ρίξουμε ιδιαίτερο βάρος στις μορφές γενίκευσης της πείρας μέσα από τις συνεδριάσεις των οργάνων, μέσα από καλά οργανωμένα αχτίφ, συζητήσεις με τους γραμματείς των ΚΟΒ, με στελέχη που δουλεύουν σε διάφορους τομείς της δουλιάς. Αχτίφ που δεν πρέπει να εξαντλούνται σε τρέχοντα καθήκοντα, αλλά στο πώς προωθούμε την πολιτική μας, πώς δουλεύουμε στον κόσμο.

- Να σχεδιάσουμε καλύτερα την αξιολόγηση της δουλιάς των στελεχών, την ανάδειξη νέων στελεχών, την καλύτερη διάταξή τους.

Αλλά δε φτάνουν αυτά, αν δε βελτιώσουμε αποφασιστικά τον έλεγχο. Σε πολλές περιπτώσεις είναι επιφανειακός, άτολμος, χωρίς αποτελέσματα, με συνέπεια να χρονίζουν ζητήματα, να μεταδίδονται λαθεμένες αντιλήψεις ή να περνούν απαρατήρητες ενέργειες που έρχονται σε αντίθεση με τους κανόνες λειτουργίας.

Από τη σκοπιά αυτή να δούμε τη δουλιά και την κινητοποίηση των δυνάμεων σε όλους τους τομείς εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα, παιδείας, αγροτικό, κλπ. και με κύρια επιδίωξη:

- Τη συσπείρωση δυνάμεων.

- Την αύξηση των εκλογικών ποσοστών με κριτήριο τις σημερινές δυνατότητες και όχι με κριτήριο σύγκρισης το 1994.

Σε ικανοποιητικό βαθμό, μέσα από τις αφηγήσεις, αναδείχτηκαν οι σκληρές και τρομερά δύσκολες συνθήκες, στις οποίες δρούσε το λαϊκό κίνημα μετά τον εμφύλιο πόλεμο, καθώς και οι παντός είδους διώξεις που υπέστησαν οι κομμουνιστές.

Γενικά, κυρίως με τις αναφορές της Ελλης Παππά σε πολιτικές εκτιμήσεις και περιστατικά εκείνων των χρόνων, πιστεύουμε ότι οι τηλεθεατές αποκόμισαν αρκετά χρήσιμα διδάγματα και έβγαλαν μια σειρά συμπεράσματα, απόρροια της τότε μαζικής αυτοθυσίας, μέρος της οποίας υπήρξαν και τα δύο συγκεκριμένα πρόσωπα.

Παρά ταύτα δεν μπορεί κανείς να μην επισημάνει, τόσο ορισμένες ουσιώδεις παραλείψεις, όσο και αρνητικές υπογραμμίσεις στις οποίες στάθηκαν η Διδώ Σωτηρίου και η Ελλη Παππά.

1.Ο Νίκος Μπελογιάννης δε δημιουργήθηκε από το πουθενά. Ο Νίκος Μπελογιάννης υπήρξε γνήσιο παιδί του ΚΚΕ. Στις γραμμές του διαπαιδαγωγήθηκε και αναπτύχθηκε, μέσα στις φυλακές, στην ΕΑΜική Αντίσταση, στο Δημοκρατικό Στρατό, στην παρανομία. Ουσιαστικά ο Μπελογιάννης, όντας στο ΚΚΕ από τα πρώτα εφηβικά χρόνια μέχρι το τέλος του, δε γνώρισε άλλη ζωή πέραν αυτής στο ΚΚΕ. Εκεί διαμόρφωσε την προσωπικότητά του. Δίχως το ΚΚΕ δε θα υπήρχε Μπελογιάννης. Οπως δε θα υπήρχαν και οι χιλιάδες επώνυμοι και μη επώνυμοι Μπελογιάννηδες που γέννησε τούτο το Κόμμα.

Και όμως, αυτό το οφθαλμοφανέστατο, αυτό το χιλιάδες φορές αποδεδειγμένο και θεμελιακής σημασίας θέμα, δε θεώρησαν άξιο λόγου να το αναφέρουν, ούτε για μια φορά, και οι Ελλη Παππά, Διδώ Σωτηρίου και οι δύο δημοσιογράφοι. Το προσπέρασαν ως μη υπάρχον. Και αν μεν οι δύο δημοσιογράφοι το παρέλειψαν λόγω άγνοιας (κάτι που δεν είναι το πιο πιθανό), οι δύο προσκαλεσμένες δε δικαιολογούνται, διότι γνωρίζουν...

Να σημειωθεί με την ευκαιρία, ότι μια σειρά ασχολούμενοι με την ιστορία του ΚΚΕ συνηθίζουν να διαχωρίζουν τα πρόσωπα από το Κόμμα, σαν να πρόκειται για δύο άσχετες μεταξύ τους οντότητες. Και το κάνουν αυτό, είτε για να εξυμνήσουν το πρόσωπο και να συκοφαντήσουν το Κόμμα, είτε για να εξυμνήσουν το πρόσωπο αποσιωπώντας το Κόμμα.

2.Η Ελλη Παππά υποστήριξε ότι σήμερα δεν υπάρχουν επαναστάτες. Επομένως, ίσως έτσι να δικαιολογεί το ότι η ίδια μένει άστεγη, όπως είπε, αντιμετωπίζοντας μόνη της τη βροχή ή το λιοπύρι, δίχως κεραμίδια πάνω από το κεφάλι της.

Ενα δίδαγμα, ωστόσο, από την ιστορία του λαϊκού κινήματος, αλλά και απ' όσα η ίδια πέρασε, είναι, ότι μόνο η συλλογική δράση κάνει ικανό τον αγωνιστή ν' αντιμετωπίζει τις φουρτούνες, δηλαδή να βαδίζει σωστά. Οπως έγραφε ο Μπρεχτ, μόνο του το μάτι ή το χέρι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, ξεκομμένα από το σώμα.

Αλλά και το να μη θεωρεί ότι το ΚΚΕ είναι επαναστατικό κόμμα, όπως έμμεσα άφησε να εννοηθεί, την ίδια στιγμή που η ίδια απομονώνει τον Μαρξ απ' όλη την επαναστατική πορεία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος μετά το 1917, είναι τελείως άστοχο. Γιατί, ναι μεν ο 20ός αιώνας παρήλθε ανεπιστρεπτί, όπως είπε, αλλά ο 21ος δε θα είναι ευοίωνος, αν το κομμουνιστικό κίνημα πετούσε τη θετική προσφορά του στον αιώνα που τελειώνει.

3.Η Διδώ Σωτηρίου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είπε ότι σήμερα δε θα έγραφε κανένα σύνθημα στους τοίχους, αν και στο παρελθόν έγραφε πολλά.

Τα βάσανα, όμως, του λαού δεν έχουν τελειωμό. Και είναι γνωστοί, τόσο οι ένοχοι γι' αυτά, όσο και η αιτία. Οπως είναι γνωστός - και πέρα για πέρα δοκιμασμένος - και ο τρόπος που ο λαός θα λυτρωθεί απ' αυτά.

Το να ψάξει κανείς για τα λάθη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, είναι άλλο πράγμα, και είναι τελείως διαφορετικό, ή το να πετάει και το μωρό μαζί με τα νερά, ή το να αγνοεί την ύπαρξη οραμάτων σε εκατομμύρια ταπεινούς και καταφρονεμένους, σε εκατομμύρια κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές.

Το όραμα υπάρχει, η αναγκαιότητα υπάρχει, οι τοίχοι υπάρχουν και έχουμε άφθονη μπογιά και όρεξη για να γράψουμε συνθήματα, που αυτή τη φορά δε θα μπορέσει κανένας να τα σβήσει.

Μάκης ΜΑΪΛΗΣ