Η οικονομική - νομισματική ένωση και το ΕΥΡΩ για τα οποία πανηγυρίζουν οι θιασώτες τους, σηματοδοτούν την πορεία για την ολοκλήρωση της Ευρώπης των Κεφαλαίων, των πολυεθνικών, του αυταρχισμού και της καταστολής, ενώ ο γολγοθάς των εργαζομένων γίνεται ακόμα πιο ανηφορικός και δύσβατος.Τα παραπάνω υπογράμμισαν οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ Βασίλης Εφραιμίδης καιΓιάννης Θεωνάς κατά τη σχετική συζήτηση και παρέμβασή τους στο Ευρωκοινοβούλιο, ενώ καταψηφίζοντας τη σχετική απόφαση τόνισαν πως, αυτή θα κριθεί από τους ίδιους τους λαούς της Ευρώπης και από τη θύελλα των λαϊκών εξεγέρσεων που θα ξεσπάσουν.

Ειδικότερα ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Βασίλης Εφραιμίδης,στους πανηγυρισμούς του Ευρωκοινοβουλίου για την υπερψήφιση της οικονομικής - νομισματικής ένωσης και του ΕΥΡΩ, αντέτεινε τη φράση: "Ουαί τοις νικηταίς", υπογραμμίζοντας ότι αυτή θα κριθεί από τους ίδιους τους λαούς της Ευρώπης και από τη θύελλα των λαϊκών εξεγέρσεων που θα ξεσπάσουν. Εξηγώντας την καταψήφιση από το ΚΚΕ της οικονομικής - νομισματικής ένωσης και του ΕΥΡΩ, ο Β. Εφραιμίδης υπογράμμισε:

"Οι δύο ευρωβουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας, καταψηφίσαμε γιατί πιστεύουμε βάσιμα, και πειστήκαμε και από τη συζήτηση που έγινε εδώ, ότι το ΕΥΡΩ, η οικονομικονομισματική ένωση απλώς θα βαθύνει, θα οξύνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων στην Ευρώπη, ιδιαίτερα ορισμένων περιφερειών της αλλά και έξω από αυτή.

Δεν πρόκειται να μειώσει ούτε κατά έναν τα 25 εκατομμύρια ανέργους, ούτε τα 50 εκατομμύρια πεινασμένους, συμπλήρωσε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Γιατί αν αυτοί υπάρχουνε τόσα χρόνια δεν είναι γιατί έλειπε το ΕΥΡΩ, ή η οικονομικονομισματική ένωση. Είναι άλλα τα αίτια. Και αυτά θα υπάρχουν και θα επιδεινωθούν με αυτό το εργαλείο της οικονομικονομισματικής ένωσης και το ΕΥΡΩ".

"Καταψηφίσαμε, συνέχισε, γιατί υπάρχει διπλή αντιδημοκρατική πρόκληση. Λένε, λέτε όλοι, ότι αυτά που ψηφίσατε αφορούν το παρόν, το μέλλον της Ευρώπης και των λαών της. Κι όμως αυτά έγιναν ερήμην τους, δεν έχουν πει τη γνώμη τους. Αποφύγατε σαν ο "διάολος το λιβάνι" να πάτε σε δημοψηφίσματα, να πουν οι λαοί τη γνώμη τους".

Και επειδή πολύς λόγος έγινε περί ιστορίας και ιστορικών βημάτων, κατέληξε ο Β. Εφραιμίδης, να μου επιτρέψετε γι' αυτό το αποτέλεσμα που είχατε στην ψηφοφορία, να μεταχειριστώ αυτό που έμεινε στην ιστορία σαν φράση του Καμπρόν στη μάχη του Βατερλό: Αυτή είναι η νίκη σας, και γι' αυτή τη νίκη εσείς οι νικητές αυτής της ψηφοφορίας, όταν θα βρεθείτε μπροστά στη θύελλα των λαϊκών εξεγέρσεων, θα λέτε "ουαί τοις νικηταίς""!

Στη δική του παρέμβαση στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στη συζήτηση για την εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος ΕΥΡΩ, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Θεωνάς, τόνισε συγκεκριμένα:

"Η γέννηση του ΕΥΡΩ σηματοδοτεί την πορεία για την ολοκλήρωση της σύλληψης της Ευρώπης των κεφαλαίων, των πολυεθνικών, του αυταρχισμού και της καταστολής. Ο γολγοθάς των εργαζομένων γίνεται ακόμα πιο ανηφορικός και δύσβατος.

Η Ευρώπη χωρίς σύνορα, και χωρίς διακρίσεις, η Ευρώπη των λαών της, των εργαζομένων, της συνεργασίας, της ειρήνης και της Δημοκρατίας παραμένει το όνειρο των εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών, των εργαζομένων που συνεχίζουν να αγωνίζονται επίμονα για τη δική τους κοινωνία της δικαιοσύνης και της ισότητας, της αρμονικής ανάπτυξης που θα έχει κέντρο της τον άνθρωπο και τις πανανθρώπινες αξίες και όχι το κέρδος και το χρήμα.

Το ΕΥΡΩ δυσχεραίνει αυτόν τον αγώνα, βάζει ακόμα ένα θεμέλιο στην κοινωνία της εκμετάλλευσης και της κοινωνικής αδικίας. Το κοινό αίσθημα όμως, προκαλείται βάναυσα από την ανάλγητη πολιτική των σημερινών ιθυνόντων της ΕΕ και των κρατών - μελών. Και οι λαϊκές αντιδράσεις στα σχέδια του πολυεθνικού κεφαλαίου θα γίνουν ακόμα πιο έντονες και δε θα επιτρέψουν την ευόδωση των σχεδίων του".

Η εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος, συνοδεύεται από τα συντρίμμια του λεγόμενου ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους και με δραματικές συνέπειες στα εργασιακά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Η στάση του ΕΚ όχι μόνο δεν ανέδειξε τις ευθύνες όσων συνέβαλαν με τις αποφάσεις και την πολιτική τους στην καταστροφική αυτή πραγματικότητα, αλλά αντίθετα έδωσε το πράσινο φως στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων και στο περιβόητο EΚΟΦΙΝ να συνεχίσουν την αντιδραστική και αντιλαϊκή πολιτική τους.

Τα σύμφωνα σταθερότητας, δημοσιονομικής πειθαρχίας, "κλειδώματος" των συναλλαγματικών ισοτιμιών, αποτελούν το μέσο εφαρμογής μιας άκρατης μονεταριστικής πολιτικής που φροντίζει να διασφαλίσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και να επιβάλει στα κράτη - μέλη την άσκηση οικονομικής πολιτικής που θα εκφράζει τα συμφέροντά του. Η λεγόμενη ανεξαρτησία της υπό ίδρυση Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προσπαθεί να εξασφαλίσει την περιθωριοποίηση των λαών και να επιτρέψει στο μεγάλο κεφάλαιο να αποφασίζει χωρίς την ενοχλητική παρέμβαση των λαϊκών κινημάτων.

Η εκμετάλλευση, η λιτότητα, οι προσπάθειες για την ανατροπή του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, θα γίνουν ακόμα πιο έντονες μέσα από τα δρακόντεια μέτρα όλων των Συμφώνων και διατάξεων για την προώθηση του ΕΥΡΩ και των ενισχυμένων μηχανισμών πολυμερούς εποπτείας.

Οταν καταλαγιάσουν οι οργανωμένες φιέστες, η κίβδηλη εικόνα της ευρωπαϊκής ενότητας και τα ψεύτικα οράματα, θα αντικατασταθούν σύντομα από την πραγματική εικόνα της ανθρώπινης δυστυχίας που θα κατακλύσει την Ευρώπη, τους εργαζόμενους, τους λαούς. Τα ονομαστικά κριτήρια σύγκλισης θα έρθουν σε σύγκρουση με την πραγματική απόκλιση σχετικά με την απόλυτη εξαθλίωση στην οποία οδηγούνται οι εργαζόμενοι σε ολόκληρη την Ευρώπη. Θα κάνουν ακόμα πιο εμφανείς τις συνέπειες της Ευρώπης των πολλαπλών ταχυτήτων και των ομόκεντρων κύκλων.

Ο,τι και αν γίνει, όσο και αν θωρακίζεται η εξουσία και τα συμφέροντα του κεφαλαίου, οι κοινωνικές αντιδράσεις θα διογκώνονται. Οι εργαζόμενοι με την πάλη τους θα ανατρέψουν αυτό το σαθρό οικοδόμημα. Θα χτίσουν τη δική τους Ευρώπη. Την Ευρώπη που θα έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο. Την Ευρώπη της ειρήνης, της αμοιβαίας επωφελούς συνεργασίας, της προόδου και της κοινωνικής προκοπής. Την Ευρώπη του Σοσιαλισμού.

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (Του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ). - Μακριά απ' τους ευρωπαϊκούς λαούς και εναντίον τους, με "σκυλοφάγωμα" για το Διευθυντήριο της "Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας" (ΕΚΤ) που θα ηγεμονεύει το ΕΥΡΩ-νόμισμα, με έξαρση της εθνικιστικής υστερίας,ιδιαίτερα εκ μέρους της Γαλλίας, με πανικόβλητο τον Γερμανό καγκελάριο Χ. Κολ που "έσωσε την Ευρώπη", αλλά όχι και το κύρος του, με εμφανή απόδειξη της μετριότητας του Βρετανού λόρδου Μπλερ και μικρομεγάλους πανηγυρισμούς Ιταλών και Ισπανών, που ολοκληρώθηκε το "ιστορικό τριήμερο των Βρυξελλών", στο οποίο ελήφθησαν οι οριστικές αποφάσεις για το "τρίτο" και χωρίς τελειωμό "στάδιο" της ΟΝΕ που αρχίζει την 1/1/1999. Επί της ουσίας, τα κείμενα και τα πράγματα είχαν προαποφασιστεί πριν την "ιστορική" συνάντηση. Αλλά το θέαμα που παρουσίασε ο θίασος των 15 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων εκνεύρισε και προβλημάτισε ακόμη και τους πιο ευρω-φανατικούς υποστηρικτές.

Επί δωδεκάωρον οι τέσσερις "μεγάλοι" (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία και Βρετανία ως πρόεδρος του Συμβουλίου) έριζαν για το πώς θα διοριστεί ο τραπεζίτης του Κολ και της Μπούντεσμπανκ ως πρόεδρος της ΕΚΤ, χωρίς να θιχθεί το "κύρος της Γαλλίας" και του προέδρου Σιράκ. Οι υπόλοιποι πρωθυπουργοί"αντάλλαξαν απόψεις για τον καιρό" όπως εξομολογήθηκε δημόσια ο πρωθυπουργός της χώρας Κ. Σημίτης, μετά συμφώνησαν στην απόφαση των "μεγάλων δυνάμεων" και τακτοποιήθηκαν στην "ιστορική" φωτογραφία. Η ελληνική αντιπροσωπεία έχοντας (...) χρόνο προσπαθούσε να βρει τον καλύτερο τρόπο εξαπάτησης του ελληνικού λαού.

Ο πρωθυπουργός και ιδιαίτερα ο ΥΠΕΘΟ, Γ. Παπαντωνίου, τρέμοντας από συγκίνηση έβγαλαν λόγους για την "ιστορική μέρα", την "ειδική δήλωση για την προοπτική ένταξης της Ελλάδας, το 2001 ως 12ο μέλος" και τα "οφέλη του ΕΥΡΩ". Ολα αυτά τη μέρα που αποφασιζόταν η επίσημη εξορία της χώρας από την ΟΝΕ, αναβαθμίζεται ως "ιστορική δήλωση" η αυτονόητη διαδικασία που πρέπει, στα πλαίσια του Μάαστριχτ, να ακολουθήσει η Ελλάδα ως χώρα "εκτός" της ΟΝΕ και ο καθεστωτικός τύπος ωρύεται για το πόσα ΕΥΡΩ θα κοστίζει το ραπανάκι την επομένη μέρα, όταν το ΕΥΡΩ-νόμισμα γίνεται "ενιαίο" νόμισμα μόνο για τους 11 της ΟΝΕ και θα γίνει "αποκλειστικό", δηλαδή το μόνο νόμιμο χρήμα από τις αρχές του 2002 μετά από τρίχρονη, μεταβατική προετοιμασία. Και δεν είναι όλα "αθώα" ή αποτελέσματα "άγνοιας". Γιατί δεν είναι δυνατόν το Σάββατο το βράδυ το Συμβούλιο στις Βρυξέλλες να δημοσιεύει πίνακα με τις διμερείς κεντρικές ισοτιμίες των νομισμάτων των ένδεκα χωρών της ΟΝΕ, και την Κυριακή το πρωί, οι περισσότερες εφημερίδες στην Ελλάδα να δημοσιεύουν πίνακα με τα νομίσματα δώδεκα χωρών, δηλαδή συμπεριλαμβανομένης και της δραχμής!

Ολες οι βασικές "συστάσεις" για την εύρυθμη έναρξη της ΟΝΕ των ένδεκα από την 1/1/1999 είχαν συζητηθεί από πριν και εγκρίθηκαν οριστικά από το ΕΚΟΦΙΝ της Παρασκευής, την Πρωτομαγιά. Μεταξύ αυτών το γερμανικό "σούπερ σύμφωνο" που ενεργοποιεί το Σύμφωνο Σταθερότητας από την 1η Ιούλη 1998, επιβάλλει υποβολή Προγραμμάτων Σταθερότητας για τους 11 και Προγραμμάτων Σύγκλισης για την Ελλάδα και τους άλλους τρεις "μέχρι τέλη του χρόνου",υποχρεώνει σε υποβολή και έλεγχο από τις Βρυξέλλες όλων των "εθνικών" προϋπολογισμών για το επόμενο έτος 1999 και, ουσιαστικά, επιβάλλοντας πλήρη"εποπτεία" και τιμωρίες για "υπερβολικό" ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα και συσσωρευμένο δημόσιο χρέος, απαγορεύει κάθε "μη ελεγχόμενη" από τις Βρυξέλλες κοινωνική πολιτική των κυβερνήσεων, "αδειάζοντας" ακόμη και τους σοσιαλδημοκράτες διαχειριστές που τρέφουν ψευδαισθήσεις.Το μόνο εναπομείναν εκκρεμές ζήτημα για το Σάββατο ήταν η τυπική και αναμενόμενη έγκριση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που υπάρχει μόνο και μόνο για να νομιμοποιεί τις βασικές επιλογές του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων, ηπανηγυρική σύνοδος των 15 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων και η επιλογή προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που αναλαμβάνει επίσημα καθήκοντα από 1/1/1999. Το τελευταίο, δηλαδή ο διορισμός του κεντρικοτραπεζίτη επιλέχθηκε ως βασικό θέμα της ημέρας, ώστε να "πεισθούν" οι χρηματαγορές για τη "συνέπεια" των πολιτικών. Τα πράγματα, όμως, εξελίχθηκαν διαφορετικά. Αναφέρθηκε ήδη η κλειστή διαπραγμάτευση των "μεγάλων δυνάμεων" με αποκλεισμό των υπολοίπων που (... ) χαριεντίζονταν μέχρι να περάσει η ώρα και να τοποθετηθούν στην "ιστορική" φωτογραφία. Αλλά, εκτός από τη διαδικασία που θύμιζε τη δεσποτική Ευρώπη του 19ου αιώνα, ο Κ. Σημίτης δήλωσε σχετικά ότι "όσον αφορά την επιλογή του προέδρου της ΕΚΤ ίσως εκεί υπήρξαν κάποιες ελευθερίες, σχετικά με το πώς εφαρμόζονται οι κανόνες". Ως πρόεδρος εκλέγεται ο Ολλανδός κεντρικοτραπεζίτης Βιμ Ντούιζεμπεργκ "επίσημα" για "θητεία οκτώ χρόνων".

Μέχρις εδώ "εφαρμόζεται" η Συνθήκη του Μάαστριχτ κανονικά. Το παράνομο και γελοίο έρχεται από τις δηλώσεις όλων των 15 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων ότι ο Ντούιζεμπεργκ "δήλωσε ότι οικεία βουλήσει δε θέλει να παραμείνει τόσο χρονικό διάστημα" (Κ. Σημίτης). Δε διορίζεις το πρώτο "ιστορικό" πρόεδρο της ΕΚΤ προαναγγέλλοντας ότι "θα αποχωρήσει κάποια στιγμή για λόγους ηλικίας". Ακόμη χειρότερα δεν προαναγγέλλεις από τώρα δημόσια ότι ο πρόεδρος θα αποχωρήσει οικειοθελώς και "θα" αντικατασταθεί από Γάλλο τραπεζίτη με νέα οκταετή θητεία. Πρώτον, γιατί ξεφτιλίζεις τον πρώτο πρόεδρο και τον εξασθενείς. Δεύτερον, γιατί απαγορεύεται ως διαδικασία από το Μάαστριχτ. Τρίτον, γιατί είναι πασιφανές ότι πρόκειται για νέογαλλο - γερμανικό συμβιβασμό. Τέλος πάντων, οι σχετικές δηλώσεις έχουν ως εξής: ο 62χρονος Βιμ Ντούιζεμπεργκ δήλωσε στο Συμβούλιο ότι "εξ αιτίας της ηλικίας μου δεν προτίθεμαι να εξαντλήσω τη θητεία μου (...). Αυτή είναι μια προσωπική επιλογή και όχι αποτέλεσμα οποιασδήποτε πίεσης (...) και στο μέλλον, η απόφασή μου να παραιτηθώ θα 'ναι προσωπική και μόνο". Ο Γερμανός καγκελάριος Κολ δήλωσε ότι "δυοτρεις φορές απείλησα ότι θα διακόψω τη διαπραγμάτευση για τον πρόεδρο της ΕΚΤ. Αλλά ολοκλήρωση της Συνόδου χωρίς οριστική επιλογή για την ΕΚΤ θα προκαλούσε στο EURO ένα χτύπημα μεγαλύτερο απ' ό,τι θα προέλθει εξαιτίας της συζήτησης για το συμβιβασμό". Και ο Γάλλος Πρόεδρος Ζακ Σιράκ δήλωσε ότι "κανένας δε ζήτησε από τον Βιμ Ντούιζεμπεργκ, να παραιτηθεί, το κάνει αυθόρμητα. Μας διαβεβαίωσε, χωρίς καμιά πίεση, ότι δεν προτίθεται να παραμείνει και πέραν της μεταβατικής περιόδους. Ετσι αποφασίστηκε να διοριστεί ο Ολλανδός τραπεζίτης "επίσημα" για οχτώ χρόνια, αλλά ανεπίσημα μέχρι το 2002. Μετά θα παραιτηθεί "οικειοθελώς" και θα αντικατασταθεί από Γάλλο τραπεζίτη, παρ' όλο που το Μάαστριχτ απαγορεύει εναλλαγή "εθνικοτήτων" ή "εκπροσώπων κρατών - μελών". Φαίνεται ότι το Μάαστριχτ ισχύει μόνο όταν πρέπει να "πειθαρχήσουν" οι εργαζόμενοι. Αντιπρόεδρος της ΕΚΤ διορίστηκε ο Γάλλος Κριστιάν Νουαγιέ, που διευθύνει το γαλλικό θησαυροφυλάκιο από το 1993. Τα τέσσερα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής είναι ο Γερμανός κεντρικοτραπεζίτης Ο. Ισίγκ, ο "σκληρός" της Μπούντεσμπανκ, ο Ιταλός Τ. Παντόα - Σιόπα, ο σύμβουλος του Ζ. Ντελόρ που διεκδίκησε κάποια στιγμή και την αντιπροεδρία της ΕΚΤ, αλλά δε φαίνεται να στηρίζεται από όλο το ιταλικό κεφάλαιο, ο Ισπανός Ευγ. Σολάνς και η Φιλανδέζα Σ. Χαμαλάινεν.

Η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος - μέλος που έμεινε "εκτός" της ΟΝΕ, παρ' όλο που οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το προπαγανδίζουν εδώ και χρόνια ως "το βασικό εθνικό στόχο". Ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, αναγκάστηκε να συνυπογράψει τη σχετική "σύσταση" σύμφωνα με την οποία "η Ελλάδα δεν πληρεί κανένα από τα κριτήρια σύγκλισης" του Μάαστριχτ και "κατά συνέπεια, η Ελλάδα δεν πληρεί τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος". Με δεδομένη τη μη συμμετοχή στην ΟΝΕ, η κυβέρνηση στηρίχτηκε στην περιβόητη "δήλωση", η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αυτονόητη διαδικασία που επιβάλει το Μάαστριχτ 1 για τη μελλοντική ένταξη των χωρών "εκτός" της ΟΝΕ (άρθρο 109 Κ.). Από τους ευρωβουλευτές της ΝΔ, ο Π. Λαμπρίας έκανε λόγο για "μελαγχολική μέρα" και οΕυθ. Χριστοδούλου ότι "η χώρα θα υποστεί τώρα όλες τις αρνητικές συνέπειες της μη συμμετοχής" και ότι "από δω και πέρα θα χρειαστούν μεγαλύτερες προσπάθειες απ' ό,τι πριν για να επιτευχθεί η σύγκλιση". Την Παρασκευή ο ΥΠΕΘΟ Γ. Παπαντωνίου κραύγαζε περί "εθνικής σημασίας" και η "Ελλάδα ως 12ο μέλος της ΟΝΕ". Αυτό το τελευταίο το επανέλαβε και ο πρωθυπουργός το Σάββατο, γιατί φαίνεται ότι στην κυβέρνηση το θεωρούν "προπαγανδιστικό εύρημα". Αλλά μετά τα αρχικά πυροτεχνήματα από το γραπτό κείμενο στις προφορικές απαντήσεις ο Κ. Σημίτης ήταν περισσότερο συγκρατημένος, ενώ ο άνθρωπος που ξέρει τα περισσότερα, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Λ. Παπαδήμος καθόταν δίπλα του σιωπηλός. Επί της ουσίας, τα βασικά συμπεράσματα του "τριημέρου" για τους Ελληνες εργαζόμενους είναι τα εξής:

1. Η ΟΝΕ του Μάαστριχτ και το ΕΥΡΩ θα γίνουν όπως προβλέπει το Μάαστριχτ και αυτό ανοίγει την αυλαία νέων και πιο δυναμικών εργατικών κινητοποιήσεων στην Ευρώπη.

2. Η ελληνική κυβέρνηση είναι πλήρως εξαρτημένη. Πρέπει να πιεστεί να απαντήσει τώρα: α) γιατί η χώρα αποκλείστηκε από την ΟΝΕ όπου θα συμμετέχουν όλοι - ακόμη και η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία που ανήκουν στην ίδια οικονομική κατηγορία με την Ελλάδα, τις λεγόμενες "χώρες συνοχής", με ειδικά κονδύλια από τα περιφερειακά "πακέτα", β) γιατί και ποιος πρέπει να πληρώσει, εκτός από πάγια λύτρα του Μάαστριχτ και τα επιπλέον της επανένταξης στην ΟΝΕ. γ) Γιατί πρέπει να ξεπουληθεί η χώρα, κυνηγώντας τη μελλοντική επανένταξη.

3. Η κυβέρνηση στη βάση του "κανονισμού" (ΕΚ) αριθμ. 1466/97 του Συμβουλίου περί του Συμφώνου Σταθερότητας (Ιούνης 1997) και της απόφασης για το "σούπερ σύμφωνο" του ΕΚΟΦΙΝ της Παρασκευής πρέπει "πριν από το τέλος του χρόνου να υποβάλει πρόγραμμα σύγκλισης" και μετά "ετήσια αναπροσαρμοσμένα προγράμματα" με τα γνωστά στοιχεία εξάρτησης της οικονομίας από τις επιταγές του Μάαστριχτ. Μέχρι τέλος του χρόνου και για κάθε χρόνο από δω και πέρα, είτε "εντός" είτε "εκτός" της ΟΝΕ όλοι οι "εθνικοί" προϋπολογισμοί θα υποβάλλονται για έγκριση στις Βρυξέλλες. Η επανεξέταση για το Μάαστριχτ δε βασίζεται στη "δήλωση", που δε δεσμεύει κανένα, αλλά στο άρθρο 109 Κ της Συνθήκης και γίνεται "αυτόματα", κάθε δύο χρόνια ή "πριν" αν ζητηθεί. Η χώρα τελεί υπό καθεστώς εθνικής εξάρτησης μέχρις ότου πληρωθούν όλα τα "κριτήρια" του Μάαστριχτ. Ολα τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού και για αφελείς.

Η άλλη "κεντροαριστερά", της "αυτόνομης" κομματικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, όπως εκφράζεται με τις δηλώσεις του ηγετικού στελέχους του ΣΥΝ Π. Λαφαζάνη, για την ίδια απόφαση και το ΕΥΡΩ, αποφαίνεται: "Ο τρόπος που οικοδομείται το "ΕΥΡΩ" εκφράζει μια ολοκληρωτική επικράτηση των επιχειρήσεων και των κεφαλαιαγορών επί των λαών της Ευρώπης. Η συμφωνία για το ΕΥΡΩ αντιπροσωπεύει το μεταπολεμικό σύμφωνο του Μονάχου, που στρέφεται, τώρα, κατά της κοινωνικής Ευρώπης..." Γι' αυτό και ο έτερος ευρωβουλευτής τους(Α. Αλαβάνος) απείχε, αντί να καταψηφίσει...

***

***

Γ. Ζ.

Οπως ήταν φυσικό, με βάση το δεδομένο συσχετισμό δύναμης, το Ευρωκοινοβούλιο, σε συνεδρίασή του το Σάββατο, ενέκρινε την απόφαση του ΕΚΟΦΙΝ, του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών της ΕΕ, για την ένταξη των 11 χωρών - μελών της ΕΕ στη ζώνη του κοινού νομίσματος, του ΕΥΡΩ. Καταγράφτηκαν 467 ψήφοι υπέρ, 65 κατά και 24 αποχές. Από τους 25 Ελληνες ευρωβουλευτές, ψήφισαν υπέρ οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οι τελευταίοι δε, εξέφρασαν την άποψη ότι έπρεπε να γίνει πολιτική διαπραγμάτευση για ένταξη και της Ελλάδας, ενώ από το ΣΥΝ ο μεν Μ. Παπαγιαννάκης ήταν υπέρ και ο Αλ. Αλαβάνος απέφυγε να τοποθετηθεί, αφού δεν παραβρέθηκε στην ψηφοφορία, αρκέστηκε όμως να διατυπώσει την εξής πρωτοποριακή και αριστερή ...πρόταση: "Οταν κυκλοφορήσει το ΕΥΡΩ και στην Ελλάδα, η όψη του με τα εθνικά σύμβολα να αφιερωθεί στα μάρμαρα του Παρθενώνα".

Ο ευρωβουλευτής της ΠΟΛ.ΑΝ., Ν. Κακλαμάνης, ψήφισε "αποχή" από την ψηφοφορία και δήλωσε ότι "το Συμβούλιο Κορυφής παραβίασε με λογιστικές αλχημείες τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, όπως στην περίπτωση του Βελγίου και της Ιταλίας".

Ξεκάθαρη και αποκαλυπτική για τα νέα δεινά, που περιμένουν τους ευρωπαϊκούς λαούς, ήταν η στάση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ, Γ. Θεωνά και Β. Εφραιμίδη,που καταψήφισαν την απόφαση για το ΕΥΡΩ.

Με δήλωση - απάντησή του στα όσα ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός για τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής και το ΕΥΡΩ, ο Σπύρος Στριφτάρης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τόνισε:

"Ο στόχος της κυβέρνησης να μπει η χώρα στην ΟΝΕ, που παρουσιάζεται σαν εθνικός, είναι στόχος της πλουτοκρατίας και, σαν τέτοιος, για τους εργαζόμενους σημαίνει μεγαλύτερη εκμετάλλευση, περισσότερη ανεργία, λιγότερα δικαιώματα.

Μόνη διέξοδος, η ανατροπή από όλους τους εργαζόμενους αυτής της πολιτικής".