"Σχέδιο Αμεσης Δράσης με αυστηρό χρονοδιάγραμμα", για την επιτάχυνση και τη μεθοδευμένη επιβολή των αντιλαϊκών διαρθρωτικών αλλαγών, στα πλαίσια της δήθεν εθνικής προσπάθειας για την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, απαιτούν οι μεγαλοβιομήχανοι του ΣΕΒ, κλιμακώνοντας ακόμα περισσότερο τον κατάλογο των αξιώσεων που προβάλλουν προς άμεση υλοποίηση από την κυβέρνηση. Την ιδέα επιβολής ενός τέτοιου προγράμματος πρόβαλε η διοίκηση του ΣΕΒ στα πλαίσια της χτεσινής ετήσιας γενικής συνέλευσης του Συνδέσμου, από την οποία παρέλασαν ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και άλλοι υπουργοί, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, όπου ο καθένας με τον τρόπο του δεσμεύτηκε ότι κάθε πτυχή της κυβερνητικής πολιτικής κινείται στις κατευθύνσεις που υποδεικνύουν οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ. Οι μεγαλοβιομήχανοι, αξιοποιώντας την ομοιομορφία που παρουσιάζουν τα περισσότερα κόμματα της Βουλής στο θέμα της ΕΕ και της ΟΝΕ, διατύπωσαν με τη μεγαλύτερη σαφήνεια την άποψη ότι η "άμεση κινητοποίηση στους τομείς που κατευθυνόμαστε" και η εφαρμογή των πολιτικών που προτείνουν "μπορεί να στηριχτεί από όλη την κοινωνία ή τουλάχιστον από τις δυνάμεις εκείνες που συμμερίζονται το στόχο της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης". Την ίδια στιγμή επιχειρούν να συνδέσουν τη στήριξη των επιχειρήσεων και των κερδών τους με δήθεν οφέλη που υπάρχουν για τους εργαζόμενους, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι την τελευταία τριετία το πραγματικό εισόδημα αυξήθηκε κατά 12%. Ασχετα με τις όποιες αλχημείες μετέρχονται για να καταλήξουν σε ένα τέτοιο ποσοστό, ενδεικτικό του ποιος ωφελείται από την ακολουθούμενη πορεία είναι ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία - που οι ίδιοι έδωσαν στη δημοσιότητα - την τελευταία τριετία τα επίσημα καθαρά κέρδη των επιχειρήσεων - συμπεριλαμβανομένων και των ζημιογόνων - αυξήθηκαν κατά 191%!

Το προτεινόμενο Σχέδιο Αμεσης Δράσης αφορά την άμεση λήψη μέτρων σε τρεις - κύρια - τομείς, όπως είναι τα δημοσιονομικά και το έλλειμμα, οι ιδιωτικοποιήσεις και οι εργασιακές σχέσεις - ασφαλιστικό, που βρίσκονται ήδη στη λαιμητόμο της ελεύθερης αγοράς και του "ανταγωνισμού", συμπαρασύροντας το σύνολο των οικονομικοκοινωνικών σχέσεων στο Μεσαίωνα. Η αναγκαιότητά του, κατά τους εκπροσώπους του ΣΕΒ, βρίσκεται στο γεγονός ότι παρά τα σημαντικά βήματα που έχει κάνει η κυβέρνηση, εντοπίζονται "μεγάλες καθυστερήσεις, ενώ υπάρχει πλήρης συμφωνία για τους στόχους".

Κωδικοποιώντας τους τρεις τομείς του Σχεδίου Δράσης ο Ι. Στράτος, στην ομιλία του απαίτησε μείωση των ελλειμμάτων του δημοσίου με παράλληλη φορολογική ελάφρυνση των επιχειρήσεων! Με το επιχείρημα ότι "σήμερα οι φορολογικοί συντελεστές στην Ελλάδα είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη", ουσιαστικά αξίωσε την παραπέρα επιβάρυνση όσων φορολογούνται με χαμηλότερους συντελεστές, ενώ έμφαση έδωσε "στη μείωση των δαπανών", υπονοώντας πλήρη κατάργηση κάθε κονδυλίου κοινωνικού χαρακτήρα.

Στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων οι μεγαλοβιομήχανοι έκαναν μεν λόγο για σωστή κατεύθυνση της κυβερνητικής πολιτικής. Σημείωσαν ότι "υπάρχουν βάσιμες επιφυλάξεις για τις επιλογές και για τις μεθοδεύσεις που δημιουργούν πάλι ερωτηματικά για την αποτελεσματικότητα του προγράμματος αυτού". Παράλληλα, άσκησαν κριτική για το ότι κρίσιμοι φορείς, όπως οι μεταφορές και η ενέργεια, μένουν ουσιαστικά εκτός ιδιωτικοποιήσεων, ενώ για το τραπεζικό σύστημα τόνισε ότι "το κράτος θα εξακολουθεί να δεσπόζει και μετά την ιδιωτικοποίηση της Ιονικής". Σε ό,τι αφορά το ξεπούλημα που ήδη έχει εξαγγελθεί από την κυβέρνηση το χαρακτήρισαν ως το "ελάχιστο δυνατό" και ζήτησαν παραπέρα κλιμάκωσή του.

Κάνοντας εμφανείς τις ορέξεις των μεγαλοβιομηχάνων για πλήρη έλεγχο του συνόλου της οικονομίας της χώρας, Ο Ι. Στράτος τόνισε ότι οι εξαγγελθείσες μετοχοποιήσεις ΔΕΚΟ σε ποσοστό κάτω του 50% δεν επιβάλλουν στις διοικήσεις των επιχειρήσεων την πειθαρχεία της αγοράς, απαιτώντας ουσιαστικά τον έλεγχο των υπό μετοχοποίηση επιχειρήσεων από τους ιδιώτες. Απαίτησε από την κυβέρνηση "την κατάργηση των κρατικών μονοπωλίων και θέσπιση ρυθμιστικών πλαισίων που θα επιτρέπουν τον ανταγωνισμό", κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στον τομέα της ενέργειας, για τον οποίο δηλώνουν πανέτοιμοι να εισβάλλουν και να καρπωθούν την κερδοφορία των δημοσίων επιχειρήσεων στον τομέα αυτό. Ανάλογη παραίνεση για το θέμα έκανε και ο Α. Κανελλόπουλος, με το επιχείρημα ότι οι επιχειρήσεις δεν είναι δυνατόν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς, "όσο διατηρούμε ουσιαστικά αλώβητα τα εθνικά μονοπώλια στους τομείς ενέργειας και μεταφοράς". Στα πλαίσια της άλωσης της αγοράς από τους ίδιους, επέκριναν την κυβέρνηση για καθυστερήσεις στις συγχωνεύσεις και καταργήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών που έχει εξαγγείλει.

Τρίτο και καθοριστικής σημασίας τομέα στο προτεινόμενο "Σχέδιο Αμεσης Δράσης", θέτει τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση, ζητώντας την άμεση παρέμβαση της κυβέρνησης και τη συναίνεση της ΓΣΕΕ. Δεν είναι εξάλλου άσχετο με τη γενικότερη στάση της ΓΣΕΕ, το γεγονός ότι και οι τρεις εκπρόσωποι του ΣΕΒ έκαναν στις ομιλίες τους ειδική μνεία στην επίτευξη της υπογραφής της Συλλογικής Σύμβασης για τη διετία, την οποία μάλιστα ο Ι. Στράτος χαρακτήρισε ως "ορόσημο στην εργασιακή ειρήνη που έχει επιτευχθεί στον ιδιωτικό τομέα τα τελευταία χρόνια" και δοθείσης της ευκαιρίας την απέδωσε για ευνόητους λόγους στη μη επέμβαση του κράτους. Για την αποτελεσματικότητα των στοχεύσεών τους στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης, αξίωσαν από το κράτος να προσέλθει στον "κοινωνικό διάλογο", που θα ανοίξει για αυτό το θέμα "διατεθειμένο να αναλάβει δεσμεύσεις στις δικές του περιοχές ευθύνης".

Για τη στήριξη των παραπάνω "αναγκαιοτήτων", τόσο ο Ι. Στράτος, όσο και ο έτερος πρόεδρος του ΣΕΒ, Α. Κανελλόπουλος, κατέφυγαν στο μονόδρομο της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ, τον οποίο εμφάνισαν ως αποδεκτό από το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας και ως υποχρέωσή της να τον παλέψει. "Μια τέτοια πολιτική - σημείωσε χαρακτηριστικά ο Ι. Στράτος - μπορεί να στηριχτεί από όλη την κοινωνία ή τουλάχιστον από τις δυνάμεις εκείνες που συμμερίζονται το στόχο της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης, οι οποίες αποτελούν και τη συντριπτική πλειοψηφία". Αναλόγως τοποθετήθηκε και ο Α. Κανελλόπουλος, υπογραμμίζοντας ότι "δεν έχουμε κατορθώσει μέχρι σήμερα να μετατρέψουμε σε πράξη τη σχεδόν καθολική κατάφαση στο στόχο της ένταξης", αποδίδοντας τις όποιες αντιδράσεις στις αντιλαϊκές αυτές επιλογές σε ατομικά και συντεχνιακά συμφέροντα. Κατέφυγαν επίσης σε κινδυνολογίες για "ορατό, αλλά όχι εξασφαλισμένο, ενδεχόμενο συμμετοχής στην ΟΝΕ".

Τέλος, αφού στον απολογισμό τους τόνισαν το σημαντικό συνδικαλιστικό αλλά και θεσμικό ρόλο του ΣΕΒ στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής της χώρας, παροτρύνοντας την κυβέρνηση να μην κάνει πίσω στις όποιες αντιδράσεις, δήλωσαν ότι "από τώρα και στο εξής βασικό στοιχείο αξιοπιστίας της οικονομικής πολιτικής θα είναι οι συγκεκριμένες αποφάσεις και η αποτελεσματική, έγκαιρη εφαρμογή τους και όχι οι προθέσεις και οι στόχοι".

Σας δώσαμε αρκετά μέχρι τώρα και υποσχόμαστε να σας δώσουμε κι άλλα, προκειμένου να εκπληρώσουμε μαζί το μεγάλο... "εθνικό στόχο", που είναι η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Αυτό ήταν, σε ελεύθερη μετάφραση, το στίγμα της παρέμβασης που έκανε στη συνέλευση του ΣΕΒ ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σημίτης."Ενας στόχος για τον οποίο αξίζει να δουλέψουμε αποφασιστικά, αταλάντευτα", όπως είπε, για να πάρει την πλέον καθαρή απάντηση από τον πρόεδρο του ΣΕΒ, που είπε: "Θέλω να διαβεβαιώσω ότι θα πράξουμε όπως πράξαμε μέχρι τώρα, όταν υπάρχουν επιχειρηματικές δυνατότητες", υπονοώντας ότι οι μεγαλοβιομήχανοι θα εξακολουθήσουν να στηρίζουν την κυβέρνηση όσο αυτή πορεύεται με βάση τα δικά τους συμφέροντα. Η ομιλία, πάντως, του πρωθυπουργού ήταν πλήρως εναρμονισμένη με τις ομιλίες της ηγεσίας του ΣΕΒ, που είχαν προηγηθεί και είχαν διατυπώσει όχι μόνο τις θέσεις και απόψεις για τη μέχρι τώρα πορεία της οικονομίας, αλλά και τις αξιώσεις τους για το επόμενο διάστημα.

Αφού εξωράισε τη μέχρι τώρα πολιτική της κυβέρνησης και ανέλυσε τα μέτρα που πήρε για να ενισχύσει και να διευρύνει τα προνόμια των βιομηχάνων, επανέλαβε τους στόχους που θέτει η κυβέρνησή του για την ερχόμενη διετία, προκειμένου να εξασφαλίσει την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Στα πλαίσια αυτά, και απαντώντας στις σχετικές αξιώσεις που είχαν προβάλει λίγο πριν από το ίδιο βήμα τα ηγετικά στελέχη του ΣΕΒ, ο Κ. Σημίτης δεσμεύτηκε δημόσια να κάνει πράξη τις επιθυμίες τους. Δήλωσε χαρακτηριστικά ότι "η κυβερνητική προσπάθεια για την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών επικεντρώνεται:

• στην προώθηση ενός ρεαλιστικού προγράμματος μετοχοποίησης ή αποκρατικοποίησης ορισμένων δημόσιων επιχειρήσεων, τριών τραπεζών, καθώς και των εταιριών του ΟΑΕ
• στην αναδιοργάνωση του κράτους και την αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα
• στη διαμόρφωση των αναγκαίων παρεμβάσεων στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης (...)
• στην προώθηση ορισμένων αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, οι οποίες είναι αναγκαίες για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας...".

Προχωρήστε δυναμικά μπροστά. Εμείς, με την πολιτική μας, σας στηρίξαμε και θα σας στηρίξουμε ομόψυχα και ομόθυμα. Στα πόδια σας παραδίνουμε τις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό σύστημα. Για εσάς ιδιωτικοποιούμε ΔΕΚΟ- Τράπεζες και "ανασυγκροτούμε" τον δημόσιο τομέα. Το αίτημά σας, για την πάση θυσία ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, είναι και ο μεγάλος "εθνικός" στόχος και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Αυτό το μήνυμα έστειλε ουσιαστικά, με την ομιλία του, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου.Για μια ακόμη φορά υπερτόνισε το ρόλο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, σαν καλύτερου διαχειριστή του κεφαλαίου, σε σχέση με την κυβέρνηση της ΝΔ και απέδωσε τα εύσημα στους "κοινωνικούς εταίρους" ΣΕΒ και ΓΣΕΕ για την υπογραφή της νέας Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

Με μεγάλη ευκρίνεια, επίσης, προσδιόρισε τον ταξικό ρόλο που θα έχει να επιτελέσει το "κοινωνικό κράτος" σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης... Οπωςαπροκάλυπτα είπε η παγκοσμιοποίηση "στις νέες συνθήκες του παγκόσμιου ανταγωνισμού κινδυνεύει να περιθωριοποιήσει αδύνατα κοινωνικά στρώματα,που έχουν ανάγκη αποτελεσματικής προστασίας".

Με απολογητικό ύφος ο Γ. Παπαντωνίου ζήτησε από τους βιομηχάνους να αναγνωρίσουν στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την "επιτυχία" στην εφαρμογή των προγραμμάτων λιτότητας. "Επιτυχία", η οποία σκιαγραφείται από την πορεία των μακροοικονομικών μεγεθών μετά το 1993 (ΑΕΠ, πληθωρισμός, δημοσιονομικά ελλείμματα, επενδύσεις κλπ.) και παράλληλη σύγκρισή τους με τις αντίστοιχες επιδόσεις της κυβέρνησης της ΝΔ.

Στη συνέχεια επανέλαβε και τους άξονες των άμεσων κυβερνητικών παρεμβάσεων, που δεν είναι άλλοι από την επιτάχυνση των μετοχοποιήσεων - ιδιωτικοποιήσεων, την "εξυγίανση" ζημιογόνων δημοσίων επιχειρήσεων, τη "μεταρρύθμιση" της κοινωνικής ασφάλισης και την εξασφάλιση συνθηκών "ευελιξίας" στην αγορά εργασίας.

Χαρακτήρισε για μια ακόμη φορά "σοβαρό ανασταλτικό παράγοντα στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας" το σημερινό δημόσιο τομέα και επικαλέστηκε, στη συνέχεια, "τις νέες συνθήκες που επιβάλουν επαναπροσδιορισμό του ρόλου και των προτεραιοτήτων του". Δηλαδή, τη συρρίκνωσή του και την παράδοση ζωτικών του τομέων στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Επανέλαβε και πάλι το κυβερνητικό πρόγραμμα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, σύμφωνα με το οποίο ιδιωτικοποιούνται 11 ΔΕΚΟ και 4 τράπεζες και "εξυγιαίνονται" οι ζημιογόνες ΔΕΚΟ (Αστικές Συγκοινωνίες, Ολυμπιακή, ΕΛ. ΤΑ, ΟΣΕ, Πολεμική Βιομηχανία), ώστε "καθαρές" από ζημίες να ιδιωτικοποιηθούν και αυτές.

Κάλεσε, τέλος τον ιδιωτικό τομέα που "διαθέτει και διαχειρίζεται το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού πλούτου" να ακολουθήσει την πορεία των μεγάλων συγχωνεύσεων και στρατηγικών συμμαχιών, που πραγματοποιούνται στον ευρωπαϊκό χώρο.