Μπορεί ο σύντροφος Λάμπης Σαλασίδης να "έφυγε" από τη ζωή, ωστόσο, ζει ακόμη στις καρδιές και στις μνήμες όλων των φίλων και των συντρόφων του, που τον είδαν στη ζωή και στον αγώνα να στέκει υπερήφανος, πιστός στα ιδανικά του ΚΚΕ. Ο σ. Λάμπης κηδεύτηκε χτες, στο νεκροταφείο της Καλλιθέας, όπου οι συγγενείς του, αλλά και δεκάδες φίλοι του, μέλη και στελέχη του Κόμματος, είπαν το στερνό "αντίο", στον αγαπημένο τους σύντροφο και φίλο.

Μια κόκκινη σημαία πάνω στο φέρετρο, λίγα γαρίφαλα και δύο φύλλα του "Ριζοσπάστη" - για να τον διαβάζει κάθε πρωί, όπως είπαν οι σύντροφοί του - τον συνόδευαν στην τελευταία "κατοικία" του.

Γεννήθηκε στο Σότσι της Σοβιετικής Ενωσης το 1922, ενώ από μικρός διαπαιδαγωγήθηκε με τα κομμουνιστικά ιδεώδη, αφού καταγόταν από οικογένεια κομμουνιστών. Ηρθε στην Ελλάδα το 1938 και πήρε μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, στην περιοχή της Καλλιθέας. Το 1943, εντάχθηκε στο 50ό Σύνταγμα του ΕΛΑΣ στα Πιέρια. Αργότερα, οργανώθηκε στην ΕΔΑ, όπου και παρέμεινε μέχρι τη δικτατορία του 1967 οπότε συνελήφθη. Βασανίστηκε στην ΕΤΑ - ΕΣΑ και στη συνέχεια εξορίστηκε στη Γυάρο και στη Λέρο, όπου έμεινε πάνω από τρία χρόνια. Από το 1974 δούλεψε μέχρι το θάνατό του στα γραφεία της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στον επικήδειο, ο Ν. Κουρκούνης,μιλώντας εκ μέρους της διεύθυνσης των γραφείων της ΚΕ του ΚΚΕ, τόνισε: "Ο σύντροφος Λάμπης μπορεί να έφυγε από τη ζωή, δε θα φύγει όμως από κοντά μας, από τη δράση του λαϊκού κινήματος. Θα είναι κοντά σε όλους τους κατοίκους της Καλλιθέας, σε όλους τους συντρόφους, με τους οποίους για πολλά χρόνια δούλευε στην έδρα της ΚΕ του Κόμματος. Θα μας συντροφεύει στην καθημερινή πορεία μας, στον αγώνα για να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στο μέτωπο της δράσης για τη σοσιαλιστική κοινωνία".

Ο Ερρ. Βακαλόπουλος,μιλώντας εκ μέρους της Κομματικής Οργάνωσης Καλλιθέας, επισήμανε: "Γνωρίζοντας εσένα, μέσα από τους αγώνες σου, καταφέραμε να γνωρίσουμε τον χαρακτήρα του αληθινού κομμουνιστή".

Στην κηδεία του συντρόφου αγωνιστή Λάμπη Σαλασίδη, παραβρέθηκαν ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης,οι Κ. Παρασκευάς και Σπ. Χαλβατζής, μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, οι συγγενείς του, πλήθος αντιστασιακών και βετεράνων κομμουνιστών, εργαζόμενοι στα γραφεία της ΚΕ και φίλοι.

Η πολιτική που πρεσβεύουν ως κόμματα και εφαρμόζουν ως κυβερνήσεις, όλα τα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο - όχι μόνον στους "παροικούντες την Ιερουσαλήμ", αλλά και σε όλους όσοι αντιλαμβάνονται, τουλάχιστον, τα αυτονόητα της πολιτικής - να διατηρεί αυταπάτες, για το ρόλο που παίζουν στην κοινωνική και πολιτική ζωή της Ελλάδας. Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι το καθένα ξεχωριστά και από κοινού προώθησαν:

- Την ενσωμάτωση της χώρας μας στην ΕΕ, ψηφίζοντας τη συμφωνία του Μάαστριχτ και την πορεία προς την Οικονομική και Νομισματική Ενοποίηση.

- Τη μεγαλύτερη πρόσδεση στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, σύροντας την Ελλάδα στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όπου Γης, για την εμπέδωση της "Νέας Τάξης Πραγμάτων".

- Τα μεγάλα συμφέροντα των πολυεθνικών και της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας, με νόμους και διαπλοκές που οδηγούν στο ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και στη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης.

- Την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, την καταπάτηση εργατικών δικαιωμάτων και την αφαίρεση κατακτήσεων χρόνων, με ολομέτωπη επίθεση εναντίον των εργαζομένων.

- Τον περιορισμό ατομικών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού, με ένταση του κρατικού αυταρχισμού και τη χρησιμοποίηση της δικαστικής ρομφαίας.

***

Απ' αυτή την άποψη είναι χαρακτηριστικές οι ψηφοφορίες στη Βουλή για τις αναθεωρητέες διατάξεις του Συντάγματος. Κι ενώ δεν εκπλήσσει κανέναν η σύμπνοια των κομμάτων του δικομματισμού σε θέματα που αφορούν στη "διευκόλυνση της συμμετοχής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενοποίηση", ίσως να ξενίζει κάποιους - "ρομαντικούς", "ανυποψίαστους" και "αφελείς" - το "ανακάτεμα" των ψήφων βουλευτών των δυο κομμάτων σε θέματα όπως η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, η αλλαγή του τρόπου εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, η συμπεριφορά έναντι των αντιρρησιών συνείδησης, η αποδέσμευση του θρησκευτικού χαρακτήρα του όρκου κ.ά.

Η εξήγηση αυτού του "ανακατέματος" δε συνίσταται, τόσο στις διαφορετικές προσωπικές απόψεις των βουλευτών, όσο στο βαθμό που ο καθένας, αποδεσμευόμενος και αποστασιοποιημένος από παλιότερες ιδεολογικές και πολιτικές "αγκυλώσεις", έχει συνειδητοποιήσει τη "νέα κατάσταση" και δε μένει στα "επιμέρους", αλλά ενδιαφέρεται για τα "κοινά και μεγάλα" συμφέροντα που υπηρετούν και τα δυο κόμματα.

Μ' αυτά τα δεδομένα δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη ακόμα και η σύμπλευση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε θέματα που άπτονται όχι μόνο της πολιτικής θεώρησης και πρακτικής, αλλά και της ατομικής, της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ετσι βλέπουμε τον "σοσιαλιστή" Λ. Τζανή να συνάδει, ουσιαστικά, με τον"ακροδεξιό" Απ. Ανδρεουλάκο, στο θέμα των λαθρομεταναστών. Βεβαίως, ο πρώτος δεν τόλμησε - ίσως και να μην πιστεύει ότι χρειάζεται ακόμα - να προτείνει τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και την εξορία στα ξερονήσια των Αλβανών μεταναστών, πρόσφερε όμως "τα δέοντα" στην ξενοφοβία και το ρατσισμό, υπογραμμίζοντας με έμφαση το "πρόβλημα" της παρουσίας τους στα ελληνικά χωριά.

***

Ο ελληνικός λαός συνειδητοποιεί πως η μόνη εναλλακτική λύση στο "κοινό μέτωπο" των κομμάτων του δικομματισμού με το μεγάλο κεφάλαιο και την ΕΕ, είναι το δικό του μέτωπο πάλης που θα συγκρουστεί αδυσώπητα με την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται και θα την ανατρέψει.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ