Ως η γνήσια σοσιαλδημοκρατική συνείδηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να εμφανίζεται ο Α. Τσοχατζόπουλος, αλλά αυτό που τελικά καταφέρνει είναι να γίνεται υπερασπιστής των νεοφιλελεύθερων επιλογών της κυβέρνησης. Κληθείς να σχολιάσει την επίδειξη δύναμης, που έκανε μέσω των ΜΑΤ η κυβέρνηση στις προχτεσινές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, αναγνώρισε ότι το "κόστος προσαρμογής" της ελληνικής οικονομίας στην ΟΝΕ - την οποία υποστηρίζει ανεπιφύλακτα - το πληρώνουν "κύρια" οι εργαζόμενοι, αλλά οι τελευταίοι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κατεβαίνουν στους δρόμους, αλλά να κάνουν διάλογο!

Καλά, ούτε καν τα αποτελέσματα του διαβόητου "κοινωνικού διαλόγου" - απάτη δεν έχει υπόψη του; Δηλαδή, αυτό που θέλει είναι να προσφερθούν εθελοντικά οι εργαζόμενοι να γίνουν τα θύματα του οδοστρωτήρα της ΟΝΕ. Ακριβώς, επειδή η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί ότι δεν πρόκειται να της γίνει αυτή η χάρη, προσφεύγει καθημερινά, πλέον, στη βία και την τρομοκρατία. Ας παρατήσει, λοιπόν, την καραμέλα περί διαλόγου, γιατί ο μόνος διάλογος που θέλει η κυβέρνηση είναι αυτός που καταλήγει στην αποδοχή και στήριξη των αντιλαϊκών μέτρων! Ας κάνει, λοιπόν, αυτό το διάλογο με τον Πολυζωγόπουλο, τον Κουτσούκο και τους άλλους "εκσυγχρονιστές" συνδικαλιστές.

Για γραικύλους (!) έκανε λόγο ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, αναφερόμενος σε όσους τάχθηκαν και τάσσονται υπέρ του διαχωρισμού του κράτους από την Εκκλησία. Επομένως, ο αρχιεπίσκοπος εννοεί, εκτός από τόσους και τόσους πατριώτες που έχουν τέτοια θέση, και το ΚΚΕ.

Κάποιος θα έπρεπε να τον πληροφορήσει, παρότι το γνωρίζει, ότι οι κομμουνιστές έδωσαν το αίμα τους γι' αυτόν το λαό, όταν προκάτοχοί του (όπως ο Δαμασκηνός) καλούσαν το λαό να υποτάσσεται στους Γερμανούς κατακτητές, όταν άλλοι - επίσης προκάτοχοί του - συνεργάζονταν με τα πιο μαύρα στοιχεία για να τσακίσουν το λαό. Και δυστυχώς τέτοιοι ήταν η πλειοψηφία του ανώτερου κλήρου, πλήρως ανάξιοι. Από την άλλη, υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα ιεραρχών, όπως οι μητροπολίτες Κοζάνης Ιωακείμ και Ηλείας Αντώνιος, καθώς και πολλοί άλλοι κληρικοί, που ενώθηκαν με το λαϊκό κίνημα κατά της πολιτικής και θρησκευτικής αντίδρασης, δίχως, εννοείται, να θεωρούν τους κομμουνιστές και τους άλλους αγωνιστές γραικύλους. Το αντίθετο μάλιστα...

Πάντως, πρέπει να υπογραμμιστεί, ότι τα λεγόμενα του Χριστόδουλου είναι εξαιρετικά επικίνδυνα για τους εργαζόμενους. Προσπαθεί να τους διαχωρίσει με βάση το θρησκευτικό "πιστεύω" τους, ενώ οι εργαζόμενοι έχουν συμφέρον να ενωθούν με βάση την ταξική θέση τους, με βάση τη μεγάλη ζημιά που έχουν από την αντιλαϊκή πολιτική. Το βέβαιο, ωστόσο είναι, ότι και ο Χριστόδουλος θα αποτύχει. Η θρησκεία δεν αποτέλεσε, ούτε θα αποτελέσει ενοποιητικό ιστό ενός λαού, όσες προσπάθειες κι αν καταβάλλουν όσοι υπερθεματίζουν για την ΟΝΕ, όπως κάνει ο ίδιος.

* γραικύλος: Ελληνας ανάξιος του ονόματος

Ο συντάκτης του κύριου άρθρου της εφημερίδας, μάλιστα, φτάνει στο σημείο - πρόκληση να κατηγορεί για "αδιαλλαξία" όχι την κυβέρνηση που με τη λογική του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" ανακοίνωσε ξαφνικά την απόφασή της να ξεπουλήσει την αρχαιότερη ελληνική τράπεζα, αλλά τους εργαζόμενους επειδή αγωνίζονται για την παραμονή της Ιονικής στο δημόσιο.

Αυτοί που σήμερα, προσπαθούν να καλλιεργήσουν αισθήματα ενοχής (του τύπου εσείς θα φταίτε αν κλείσει η τράπεζα και βρεθείτε χωρίς δουλιά) στους εργαζόμενους της Ιονικής και τους καλούν να σταματήσουν ν' αντιστέκονται στην αντιλαϊκή και καταστροφική για τη χώρα οικονομική πολιτική με το αστήρικτο επιχείρημα ότι "αυτό απαιτεί το κοινό καλό", είναι επικίνδυνοι. Και είναι επικίνδυνοι, γιατί αύριο - στην προσπάθεια να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των κάθε είδους αφεντικών τους - θα μας ζητήσουν να θυσιάσουμε στοιχειώδη δημοκρατικά - κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες, προβάλλοντας το γνωστό αντιδραστικό επιχείρημα ότι "δημοκρατία και ανάπτυξη" ή "δημοκρατικές ελευθερίες και ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ", δε συμβιβάζονται!

Κι όλ' αυτά γράφονταν πριν η κυβέρνηση προχωρήσει στην προχτεσινή επίδειξη ωμού αυταρχισμού και βαθιάς αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς.

Μαθήματα συνδικαλιστικής τακτικής και στρατηγικής, ανέλαβε να παραδώσει η εφημερίδα "Ημερησία" του κ. Μπόμπολα, στους εργαζόμενους της Ιονικής, που βρίσκονται σε απεργία διαρκείας, για να εκφράσουν έτσι την αντίθεσή τους στην ιδιωτικοποίηση της αρχαιότερης ελληνικής τράπεζας. Στο προχτεσινό κύριο άρθρο της με τον τίτλο "Η αδιαλλαξία και τα έκτροπα στην Ιονική", η εφημερίδα κατηγορεί τους εργαζόμενους ότι με την απεργία διαρκείας οδηγούν την τράπεζα στην καταστροφή και άρα στο να χάσουν τη δουλιά τους και τους καλεί να αντιμετωπίσουν το θέμα "ρεαλιστικά"...

Και με τον όρο "ρεαλιστικά", ο συντάκτης του άρθρου δεν εννοεί τίποτα άλλο παρά να αναστείλουν οι εργαζόμενοι την απεργία διαρκείας και να συναινέσουν στο ξεπούλημα της Ιονικής, με το επιχείρημα ότι αυτή η "λύση" είναι προς το... συμφέρον των εργαζομένων, ενώ αντίθετα οι λύσεις που προτείνουν οι συνδικαλιστές (παραμονή της τράπεζας στο δημόσιο) είναι αδιέξοδες, καταστροφικές και ασύμφορες για τους ίδιους τους εργαζόμενους!

Ελεος, τι άλλο θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε;

Οχι, δε θα ασχοληθούμε με τις έτσι κι αλλιώς απαράδεκτες δηλώσεις του προέδρου της Βουλής, σχετικά με την προχθεσινή επίδειξη κυβερνητικού αυταρχισμού (σχετικό ρεπορτάζ στη σελίδα 3). Ενδεχόμενα, να μην ήταν και σωστά πληροφορημένος.

Με άλλες πλευρές του θέματος θέλουμε εμείς να ασχοληθούμε, περιμένοντας μάλιστα από τον πρόεδρο της Βουλής, να δείξει στην πράξη την ευαισθησία του.

Πρώτον: Αποτελεί ή δεν αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα των εργαζομένων αυτής της χώρας, να διαδηλώνουν τα αιτήματά τους, να φτάνουν έξω από τη Βουλή και μια αντιπροσωπεία τους να παραδίδει το όποιο υπόμνημα ή ψήφισμα στα κόμματα και τους βουλευτές; Αποτελεί ή όχι ευθεία παραβίαση του στοιχειώδους αυτού δικαιώματος η συστηματική πλέον παρουσία και τρομοκρατική δράση των ΜΑΤ και των ροπαλοφόρων; Τι λέει, γι' αυτά ο πρόεδρος της Βουλής και τι πρόκειται να κάνει;

Δεύτερον: Μέχρι πότε, ο πρόεδρος της Βουλής, θα ανέχεται τη βαθιά αντιδημοκρατική και αυταρχική αυτή συμπεριφορά των δυνάμεων καταστολής, ακόμη κι έξω από τη Βουλή; Μέχρι πότε, θα ανέχεται το "στρατωνισμό" των δυνάμεων των ΜΑΤ στο προαύλιο της Βουλής, περιμένοντας τους εκάστοτε διαδηλωτές; 'Η, δε συνιστά σοβαρότατο ζήτημα το γεγονός, πως ακόμη και στους διαδρόμους της Βουλής έτρεχαν προχθές οι ροπαλοφόροι, για να πάρουν τις κατάλληλες θέσεις "μάχης", έναντι του "εχθρού λαού", ενώ την ίδια στιγμή συνεργείο της Ασφάλειας κινηματογραφούσε τους διαδηλωτές και πάλι μέσα από τη Βουλή;

Αυτά για την ώρα και περιμένουμε...