Το εύρος των τοποθετήσεων των αντιπροσωπειών που βρέθηκαν στη συνάντηση ήταν πραγματικά πολύ μεγάλο. Ξεκινούσε, για παράδειγμα, από την τοποθέτηση του εκπροσώπου της Ενωμένης Αριστεράς της Φινλανδίας, που είχε την άποψη ότι συμμετέχοντας στην κυβέρνηση το κόμμα του μπορεί να επηρεάσει περισσότερο τις εξελίξεις, για να συνεχίσει λέγοντας ότι - κατά τη γνώμη του - οι συντηρητικοί στη Φινλανδία είναι λιγότερο συντηρητικοί απ' ό,τι σε κάποιες άλλες χώρες. Για να εισπράξει αμέσως την απάντηση απ' τον εκπρόσωπο του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ολλανδίας που είπε ότι φαντάζεται ο ίδιος πως και οι αριστεροί είναι λιγότερο αριστεροί στη Φινλανδία από αλλού.

Πάντως, αυτό που τονίστηκε σε όλες τις παρεμβάσεις είναι η ανησυχία για τις εξελίξεις, τα προβλήματα που υπάρχουν, αναδείχτηκαν οι συνέπειες. Ωστόσο, θα μπορούσε κανείς να διακρίνει δύο βασικές τοποθετήσεις: Η μία που έβλεπε ως διέξοδο απ' αυτή την κατάσταση μόνο με μια προσπάθεια διαμόρφωσης κοινών πολιτικών θέσεων των αριστερών κομμάτων, σε αντιπαράθεση με τις νεοσυντηρητικές επιλογές που κυριαρχούν σήμερα στην ΕΕ. Και η άλλη, η οποία, υπογραμμίζοντας αυτή την ανάγκη, σημείωνε ταυτόχρονα την ανάγκη οι επεξεργασίες αυτές να ξεκινούν από τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις που κάνουν οι εργαζόμενοι και η όποια συνεργασία να βοηθά και να κλιμακώνει αυτή την πάλη, αυτούς τους αγώνες, να συμβάλει στο συντονισμό τους, να συμβάλει στην ανταλλαγή πείρας και στη διεύρυνσή τους. Είναι ένα θέμα που θα είναι πάντα ανοιχτό, αυτό φάνηκε και από τις προηγούμενες συναντήσεις και στο μέλλον θα κριθεί τελικά η βιωσιμότητα αυτών των προσπαθειών στο βαθμό που καταφέρνουν να ακουμπάνε, να εκφράζουν, να μπολιάζουν τους λαϊκούς αγώνες.

Υπήρχαν φυσικά και παρεμβάσεις που θα μπορούσε κανείς να εκτιμήσει πως πιάνουν μόνο μερικές πλευρές των επιπτώσεων, χωρίς να μπορούν να γενικεύουν ή να θέτουν όλα τα ζητήματα. Για παράδειγμα, κοινός στόχος πολλών τοποθετήσεων ήταν οι νομισματικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις από την ΕΕ. Λιγότερα πράγματα ακούστηκαν όμως για τα ζητήματα της επιθετικής εξωτερικής πολιτικής, το θέμα της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης, του ρόλου της σε σχέση με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ και πολύ περισσότερο με το ΝΑΤΟ και πολλές άλλες τέτοιες πλευρές, που βεβαίως είναι καθοριστικές και για τους λαούς και για το μέλλον της ΕΕ.

Και βεβαίως στη διάρκεια των παρεμβάσεων υπήρχαν και μια σειρά από προτάσεις για το παραπέρα βάθεμα και την ανάπτυξη αυτής της συνεργασίας.

Κλείνοντας τις εργασίες της συνάντησης ο πρόεδρος του ΚΟΔΗΣΟ, Λ. Μπίσκι,συγκράτησε τέσσερα θέματα, που και αυτά αποτελούν αντικείμενο συζητήσεων και παραπέρα επεξεργασιών.

Το ένα ήταν να εξεταστεί το ενδεχόμενο ύπαρξης δυνατότητας για μια έκκληση ενόψει των ευρωεκλογών και γι' αυτό το λόγο υπάρχει και πρόταση για συνάντηση των υπευθύνων διεθνών σχέσεων των κομμάτων για να εξεταστεί αυτό το ενδεχόμενο. Το δεύτερο που κράτησε ο πρόεδρος του ΚΟΔΗΣΟ ήταν σκέψη για μια καμπάνια για το 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών, ενώ αναφέρθηκε και σε μια πρόταση των Ισπανών της Ενωμένης Αριστεράς για ενδεχόμενες τέτοιου τύπου συναντήσεις κάθε φορά που υπάρχουν συναντήσεις κορυφής των πρωθυπουργών της ΕΕ. Τέλος αναφέρθηκε στην πρόταση που έχει προβάλει και το ΚΚΕ, δηλαδή να υπάρξουν συναντήσεις και επαφές με συνδικαλιστικές οργανώσεις από χώρες της ΕΕ.

Πρέπει να σημειωθεί και το γεγονός ότι με δεδομένες τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν και τις διαφορετικές θεωρήσεις, η όποια μελλοντική συνεργασία θα είναι ανοιχτή σε εκείνα τα κόμματα που συμφωνούν στα συγκεκριμένα ζητήματα που τίθενται. Γιατί, για παράδειγμα, γύρω από το θέμα του 35ωρου χωρίς μείωση αποδοχών δεν υπάρχει ενιαία άποψη. Ενιαία άποψη δεν υπάρχει επίσης όσον αφορά και το μέλλον της ΕΕ, υπάρχουν απόψεις που θέλουν τον εκδημοκρατισμό της σημερινής ΕΕ και υπάρχουν απόψεις που μιλάνε ότι χωρίς ριζικές ανατροπές, χωρίς την ανατροπή του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ δεν μπορεί να γίνει λόγος για μια ευρωπαϊκή ενοποίηση, που να απαντάει στις προσδοκίες των εργαζομένων και των λαών και για ειρήνη στην Ευρώπη. Αυτό, εξάλλου είναι το βασικό σημείο διαφοροποίησης και αντιπαράθεσης και είναι ένα ερωτηματικό αν αυτό το σημείο θα ξεπεραστεί στο μέλλον ή όχι.

Με επιτυχία διεξήχθη το περασμένο Σάββατο, σε μεγάλο ανοιχτό χώρο, παράπλευρα της Πλατείας Αλεξάνδρου του Βερολίνου, η ετήσια γιορτή της εφημερίδας "Νόιες Ντόιτσλαντ",με ταυτόχρονη, στον ίδιο χώρο, παρουσίαση των αρκετών πόντιουμ του Κόμματος Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (ΚΟΔΗΣΟ),από τα οποία μίλησαν γερμανικές πολιτικο - κοινωνικές προσωπικότητες και οι αντιπρόσωποι των 20 κομμουνιστικών και άλλων αριστερών κομμάτων από 15 χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ ήταν η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα.

Παρά τον ασυνήθιστο για το Βερολίνο καύσωνα, στις αρχές Ιούνη, πλήθος μελών, φίλων και οπαδών του ΚΟΔΗΣΟ, κατέκλυσε το χώρο της συγκέντρωσης για να ακούσει από τους Γερμανούς και τους ξένους αντιπροσώπους τις απόψεις για μια σειρά θέματα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το Φεστιβάλ αυτό ήταν πραγματικά ένα έντονο πολιτικό γεγονός, για τα δεδομένα της συγκεκριμένης χώρας, πράγμα που φάνηκε και από τις πολλές συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν και στο χώρο του Φεστιβάλ. Εκτός από τη συζήτηση που είχε σχέση με τις κοινωνικές επιπτώσεις του Μάαστριχτ και του ΕΥΡΩ, πολλές άλλες συζητήσεις έγιναν. Μια απ' αυτές είχε να κάνει με τις εξελίξεις γύρω από την επέκταση του ΝΑΤΟ, ζητήματα της ειρήνης στην Ευρώπη και ειδικά στην ΕΕ, συζήτηση για την καμπάνια έντονου αντικομμουνισμού στη Γερμανία και τις φοβερές διώξεις, που γίνονται σε βάρος πολιτών της πρώην Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, είτε είναι καθηγητές, διευθυντικά στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων, δάσκαλοι είτε είναι στελέχη του πρώην στρατού και των οργάνων της Αστυνομίας της πρώην Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Υπήρχαν, επίσης, συζητήσεις με τον τελευταίο πρωθυπουργό της πρώην ΛΔ της Γερμανίας ακριβώς γύρω από το θέμα κατά πόσον η ομοσπονδιακή κυβέρνηση τηρεί τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει από την ενοποίηση. Εγιναν επίσης και συζητήσεις για το κίνημα αλληλεγγύης με διάφορους λαούς της Ασίας και της Αφρικής, συζητήσεις όσον αφορά τα κινήματα της νεολαίας και των γυναικών.

Γενικά, υπήρξε μια ζωντανή και αισιόδοξη ατμόσφαιρα, σε μια πόλη, όπου το ΚΟΔΗΣΟ έχει 30%. Θα μπορούσε κανείς να πει πως η γιορτή αυτή ήταν απάντηση σε μια πολύ έντονη αντικομμουνιστική καμπάνια που γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Μια καμπάνια χυδαίου και πρωτόγονου αντικομμουνισμού, τέτοια που δύο τρία χαρακτηριστικά της στοιχεία είναι τα εξής:

Πρώτα απ' όλα, οι Χριστιανοδημοκράτες και η ίδια η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας θέλει να πείσει τους Γερμανούς ότι το Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού της Γερμανίας είναι το ίδιο με το Σοσιαλ - Εθνικιστικό Κόμμα του Χίτλερ. Αυτό είναι που συζητιέται και άρα τίθεται θέμα συνταγματικότητας του ΚΟΔΗΣΟ.

Ενα άλλο δείγμα αυτής της καμπάνιας είναι η πρόσφατη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, δηλαδή ενός επίσημου εκπροσώπου της δυτικογερμανικής κυβέρνησης, που ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε ότι οι Ανατολικογερμανοί θα πρέπει να σκεφτούν πολύ καλά τι θα πρέπει να ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές, γιατί, αν δε δώσουν σωστή ψήφο, δεν ξέρει ο ίδιος αν η κεντρική κυβέρνηση θα εξακολουθήσει να βοηθάει οικονομικά τα κρατίδια της Ανατολικής Γερμανίας. Αυτή η δήλωση έγινε επειδή στις τελευταίες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στη Σαξονία Ανχάλτη, το κόμμα του Κολ έπεσε από το 34% στο 22% και φυσικά είναι κατανοητός ο εκνευρισμός που υπάρχει στους Χριστιανοδημοκράτες.

Και ένα τρίτο, αλλά όχι ασήμαντο δείγμα των πολύπλευρων πιέσεων που ασκούνται στο ΚΟΔΗΣΟ, είναι το γεγονός ότι και μόνο στο φύλλο της Κυριακής, της μεγάλης βερολινέζικης εφημερίδας "Μπέρλιν Τσάιτουνγκ" υπήρχαν τρία ή τέσσερα άρθρα που αφορούσαν το ΚΟΔΗΣΟ και το ενδιαφέρον είναι ότι, ενώ υπήρχαν τα άρθρα αυτά, με τη γνωστή τακτική που υπάρχει και στην Ελλάδα να διαστρεβλώνονται οι θέσεις αυτού του κόμματος, δεν υπήρχε απολύτως κανένα δημοσίευμα, ούτε στις άλλες μεγάλες γερμανικές αστικές εφημερίδες, ούτε για τη συνάντηση, ούτε φυσικά για την πραγματικά διεθνιστική γιορτή της "Νόιες Ντόιτσλαντ". Η τακτική αυτή εφαρμόζεται, επειδή η άρχουσα τάξη θέλει να δώσει την εντύπωση ότι το ΚΟΔΗΣΟ είναι κόμμα μόνο των Ανατολικογερμανών και ως εκ τούτου δεν έχει κανέναν νόημα και καμιά προοπτική, γι' αυτό και αποσιωπάται η συνάντηση και η συμμετοχή όλων αυτών των κομμάτων απ' όλες τις χώρες της ΕΕ.

Παράλληλα, την Παρασκευή το απόγευμα ο πρόεδρος του ΚΟΔΗΣΟ, Λόταρ Μπίσκι,διοργάνωσε στο "Μπερλίνερ Κόγκρες Σέντρουμ" συνάντηση εργασίας με τους αντιπροσώπους των ευρωπαϊκών κομμάτων, για να ανταλλάξει μαζί τους γνώμες, ανάμεσα σε άλλα, για τις, όπως είπε, εναλλακτικές στρατηγικές ενάντια στη μαζική ανεργία στον ευρωπαϊκό χώρο. Προς αυτό το σκοπό έδωσε στους ξένους αντιπροσώπους ένα κείμενο εργασίας, επεξεργασμένο από το ΚΟΔΗΣΟ. Μίλησε, επίσης, για την ανάγκη συνεργασίας των αριστερών δυνάμεων στο στάδιο της προετοιμασίας των ευρωεκλογών το 1999 και για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΕΕ με εντεινόμενη αφαίρεση των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Μια ιδιαίτερη νότα στο ίδιο το Φεστιβάλ έδωσαν και τα περίπτερα των διαφόρων κομμάτων και οργανώσεων που είναι στο Βερολίνο, μεταξύ των οποίων, για πρώτη φορά έκανε και την εμφάνισή του το περίπτερο του "Ριζοσπάστη" και του ΚΚΕ. Πρέπει να πούμε πως με τη δουλιά της οργάνωσης Βερολίνου του Κόμματος υπήρχαν αρκετά υλικά, ορισμένα απ' αυτά μεταφρασμένα και στα γερμανικά, και γενικά οι σύντροφοι της ΚΟ ενημέρωναν τους επισκέπτες, εξηγούσαν τη γραμμή του Κόμματος, την πολιτική κατάσταση στη χώρα. Συγκεντρώθηκε μια εμπειρία και όλα τα στοιχεία, ώστε στις επόμενες τέτοιου είδους εκδηλώσεις τα υλικά να είναι και περισσότερα, ώστε οιΕλληνες κομμουνιστές να συζητάνε πιο συγκεκριμένα τα διάφορα θέματα που θέτουν οι επισκέπτες. Πάντως, φάνηκε η εκτίμηση που έχουν στους Ελληνες κομμουνιστές οι απλοί επισκέπτες, καθώς επίσης αυτό το έντονο στοιχείο του διεθνισμού στην καρδιά του Βερολίνου που είναι κάτι απαραίτητα χρήσιμο και αναγκαίο, γιατί πράγματι υπάρχει και η άλλη Γερμανία, δεν είναι, δηλαδή, μόνο η Γερμανία του Κολ, όπως θέλουν πολλοί να την παρουσιάζουν, υπάρχει η Γερμανία των αγώνων, της αντίστασης, οι Γερμανοί που παλεύουν σε δύσκολες συνθήκες.