Το εύρος των τοποθετήσεων των αντιπροσωπειών που βρέθηκαν στη συνάντηση ήταν πραγματικά πολύ μεγάλο. Ξεκινούσε, για παράδειγμα, από την τοποθέτηση του εκπροσώπου της Ενωμένης Αριστεράς της Φινλανδίας, που είχε την άποψη ότι συμμετέχοντας στην κυβέρνηση το κόμμα του μπορεί να επηρεάσει περισσότερο τις εξελίξεις, για να συνεχίσει λέγοντας ότι - κατά τη γνώμη του - οι συντηρητικοί στη Φινλανδία είναι λιγότερο συντηρητικοί απ' ό,τι σε κάποιες άλλες χώρες. Για να εισπράξει αμέσως την απάντηση απ' τον εκπρόσωπο του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ολλανδίας που είπε ότι φαντάζεται ο ίδιος πως και οι αριστεροί είναι λιγότερο αριστεροί στη Φινλανδία από αλλού.

Πάντως, αυτό που τονίστηκε σε όλες τις παρεμβάσεις είναι η ανησυχία για τις εξελίξεις, τα προβλήματα που υπάρχουν, αναδείχτηκαν οι συνέπειες. Ωστόσο, θα μπορούσε κανείς να διακρίνει δύο βασικές τοποθετήσεις: Η μία που έβλεπε ως διέξοδο απ' αυτή την κατάσταση μόνο με μια προσπάθεια διαμόρφωσης κοινών πολιτικών θέσεων των αριστερών κομμάτων, σε αντιπαράθεση με τις νεοσυντηρητικές επιλογές που κυριαρχούν σήμερα στην ΕΕ. Και η άλλη, η οποία, υπογραμμίζοντας αυτή την ανάγκη, σημείωνε ταυτόχρονα την ανάγκη οι επεξεργασίες αυτές να ξεκινούν από τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις που κάνουν οι εργαζόμενοι και η όποια συνεργασία να βοηθά και να κλιμακώνει αυτή την πάλη, αυτούς τους αγώνες, να συμβάλει στο συντονισμό τους, να συμβάλει στην ανταλλαγή πείρας και στη διεύρυνσή τους. Είναι ένα θέμα που θα είναι πάντα ανοιχτό, αυτό φάνηκε και από τις προηγούμενες συναντήσεις και στο μέλλον θα κριθεί τελικά η βιωσιμότητα αυτών των προσπαθειών στο βαθμό που καταφέρνουν να ακουμπάνε, να εκφράζουν, να μπολιάζουν τους λαϊκούς αγώνες.

Υπήρχαν φυσικά και παρεμβάσεις που θα μπορούσε κανείς να εκτιμήσει πως πιάνουν μόνο μερικές πλευρές των επιπτώσεων, χωρίς να μπορούν να γενικεύουν ή να θέτουν όλα τα ζητήματα. Για παράδειγμα, κοινός στόχος πολλών τοποθετήσεων ήταν οι νομισματικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις από την ΕΕ. Λιγότερα πράγματα ακούστηκαν όμως για τα ζητήματα της επιθετικής εξωτερικής πολιτικής, το θέμα της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης, του ρόλου της σε σχέση με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ και πολύ περισσότερο με το ΝΑΤΟ και πολλές άλλες τέτοιες πλευρές, που βεβαίως είναι καθοριστικές και για τους λαούς και για το μέλλον της ΕΕ.

Και βεβαίως στη διάρκεια των παρεμβάσεων υπήρχαν και μια σειρά από προτάσεις για το παραπέρα βάθεμα και την ανάπτυξη αυτής της συνεργασίας.

Κλείνοντας τις εργασίες της συνάντησης ο πρόεδρος του ΚΟΔΗΣΟ, Λ. Μπίσκι,συγκράτησε τέσσερα θέματα, που και αυτά αποτελούν αντικείμενο συζητήσεων και παραπέρα επεξεργασιών.

Το ένα ήταν να εξεταστεί το ενδεχόμενο ύπαρξης δυνατότητας για μια έκκληση ενόψει των ευρωεκλογών και γι' αυτό το λόγο υπάρχει και πρόταση για συνάντηση των υπευθύνων διεθνών σχέσεων των κομμάτων για να εξεταστεί αυτό το ενδεχόμενο. Το δεύτερο που κράτησε ο πρόεδρος του ΚΟΔΗΣΟ ήταν σκέψη για μια καμπάνια για το 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών, ενώ αναφέρθηκε και σε μια πρόταση των Ισπανών της Ενωμένης Αριστεράς για ενδεχόμενες τέτοιου τύπου συναντήσεις κάθε φορά που υπάρχουν συναντήσεις κορυφής των πρωθυπουργών της ΕΕ. Τέλος αναφέρθηκε στην πρόταση που έχει προβάλει και το ΚΚΕ, δηλαδή να υπάρξουν συναντήσεις και επαφές με συνδικαλιστικές οργανώσεις από χώρες της ΕΕ.

Πρέπει να σημειωθεί και το γεγονός ότι με δεδομένες τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν και τις διαφορετικές θεωρήσεις, η όποια μελλοντική συνεργασία θα είναι ανοιχτή σε εκείνα τα κόμματα που συμφωνούν στα συγκεκριμένα ζητήματα που τίθενται. Γιατί, για παράδειγμα, γύρω από το θέμα του 35ωρου χωρίς μείωση αποδοχών δεν υπάρχει ενιαία άποψη. Ενιαία άποψη δεν υπάρχει επίσης όσον αφορά και το μέλλον της ΕΕ, υπάρχουν απόψεις που θέλουν τον εκδημοκρατισμό της σημερινής ΕΕ και υπάρχουν απόψεις που μιλάνε ότι χωρίς ριζικές ανατροπές, χωρίς την ανατροπή του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ δεν μπορεί να γίνει λόγος για μια ευρωπαϊκή ενοποίηση, που να απαντάει στις προσδοκίες των εργαζομένων και των λαών και για ειρήνη στην Ευρώπη. Αυτό, εξάλλου είναι το βασικό σημείο διαφοροποίησης και αντιπαράθεσης και είναι ένα ερωτηματικό αν αυτό το σημείο θα ξεπεραστεί στο μέλλον ή όχι.