Την τελευταία του πτήση, μετά από συνολικά 730 ώρες πτήσεων με μαχητικά αεροσκάφη, έκανε χτες το πρωί ο πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας υποσμηναγός (Ι) Ζωντός Μιχαήλ,28 χρόνων, που κατέπεσε στις 9.20 π.μ. στη θαλάσσια περιοχή νότια της νήσου Σχίζα,στις νότιες ακτές της Μεσσηνίας,μετά από ανεπιτυχή χρήση του συστήματος αυτόματης εκτίναξης του καθίσματος, λίγο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Λίγο νωρίτερα είχε φέρει σε πέρας τη δύσκολη αποστολή του, αλλά το αεροσκάφος του, τύπου Α7 (Κορσέρ),τον "πρόδωσε", αφού σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις δεν ανταποκρίθηκε στον επικίνδυνο ελιγμό που απαιτούσε η συγκεκριμένη πτήση.

Το μοιραίο αεροσκάφος είχε απογειωθεί νωρίτερα, από την 115 Πτέρυγα Μάχης στα Χανιά,μαζί με ένα ακόμα του ίδιου τύπου, στο οποίο επέβαινε διμελές πλήρωμα. Αποστολή τους ήταν η εκτέλεση διατεταγμένης εκπαιδευτικής πτήσης στο πεδίο βολής της νήσου Σχίζα. Συγκεκριμένα η εκτέλεση βολών σε στόχο υψηλής απειλής,δηλαδή στόχο που καλύπτεται πλήρως από αντιαεροπορικά συστήματα, πράγμα που υποχρεώνει τα προσβάλλοντα αεροσκάφη να προσεγγίζουν και να απομακρύνονται με συνεχείς ελιγμούς, ώστε να αποφύγουν τα εχθρικά πυρά.

Το συγκεκριμένο αεροσκάφος, στη φάση της "απαγκίστρωσης", της εξόδου από τον ελιγμό της προσβολής και της απομάκρυνσης από το στόχο που έγινε με κλίση, συνεχείς στροφές και ελιγμούς, "ξέφυγε", όπως λέγεται στην ορολογία των πιλότων, από την ομαλή πτήση και "έπεσε" σε ανεξέλεγκτη πτήση. Ο πιλότος, λόγω και της χαμηλής πτήσης αντιλήφθηκε τον κίνδυνο συντριβής στη θάλασσα και ενεργοποίησε αστραπιαία το σύστημα αυτόματης εκτίναξης του καθίσματός του, χωρίς καν να προλάβει να πει κάτι προς το κέντρο. Ομως λόγω του χαμηλού της πτήσης το αεροσκάφος του προσέκρουσε βίαια στην επιφάνεια της θάλασσας και σκοτώθηκε.

Σύμφωνα πάντα με τις πρώτες εκτιμήσεις που διατυπώνονται από τους αρμόδιους, η ανεπιτυχής χρήση του συστήματος εκτίναξης, οφείλεται στο γεγονός ότι το αεροσκάφος τη στιγμή εκείνη βρισκόταν είτε σε μεγάλη κλίση είτε τελείως ανάποδα, με αποτέλεσμα, αντί να τιναχτεί το κάθισμα προς τα πάνω και να ανοίξει στη συνέχεια ομαλά το αλεξίπτωτο, τελικά να καρφωθεί στη θάλασσα. Οπως ακόμα εκτιμάται η πτώση του αεροσκάφους δεν πρέπει να οφείλεται σε μηχανική βλάβη, επειδή αυτό θα γινόταν πιο έγκαιρα αντιληπτό από τον χειριστή και θα το ανέφερε και αποδίδονται όλα στη συμπεριφορά του αεροσκάφους, καθώς, όπως λέγεται, ξεπεράστηκαν τα όρια του.

Ο συγκεκριμένος τύπος αεροσκαφών, που αποτελούν τον κυρίως στόλο των βομβαρδιστικών της Πολεμικής Αεροπορίας, έχουν κατασκευαστεί το 1974, ωστόσο δε θεωρείται ότι έχουν συμπληρώσει το όριο ζωής τους, που μπορεί να φθάσει στα σαράντα χρόνια. Ομως οι δυνατότητές τους για τέτοιου είδους επικίνδυνους και οριακούς ελιγμούς είναι πιο περιορισμένες σε σχέση με τα αεροσκάφη νεότερων τύπων. Μάλιστα στο υποθετικό ερώτημα "αν στη θέση του Α7, δηλαδή αν τον ίδιο ελιγμό εκτελούσε ένα "F-16" ή ένα "Μιράζ 2000", τότε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα;", η απάντηση που δίνεται είναι ότι υπό τις ίδιες συνθήκες ένα αεροσκάφος αυτών των τύπων θα ανταποκρινόταν επιτυχώς. Να σημειωθεί ακόμα ότι μέσα σ' ένα χρόνο στο ίδιο πεδίο βολής έχουν συντριβεί δύο ακόμα Α7, τα πληρώματα τους όμως διασώθηκαν.

Κύκλοι του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, πάντως, διαβεβαίωναν χτες ότι η ασφάλεια των πτήσεων αποτελεί πρώτη μέριμνα της ηγεσίας του και ότι δε συντρέχει λόγος ανησυχίας. Επίσης ανέφεραν ότι η συντήρηση των πτητικών μέσων των Ενόπλων Δυνάμεων βρίσκεται σε άριστο επίπεδο. Σχετικά δε με το συγκεκριμένο δυστύχημα ανέφεραν ότι είναι πρόωρη η διατύπωση ακόμα και εκτιμήσεων για τα αίτια της συντριβής και παρέπεμπαν το όλο θέμα στην επιτροπή εμπειρογνωμόνων που συστήθηκε από το ΓΕΑ γι' αυτό το σκοπό.