Η στιγμή που επιλέχθηκε να δημοσιοποιηθεί η νέα έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα, έχει το στοιχείο της διαβολικής σύμπτωσης. Γιατί, όταν οι φωστήρες του διεθνούς κεφαλαίου συνιστούσαν προς την πειθήνια κυβέρνηση των Αθηνών, σκληρότερη λιτότητα, περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, συνέχιση της νομισματικής πολιτικής της "σκληρής" δραχμής και... μισθολογική μετριοπάθεια, τα κράτη - πρότυπο του καπιταλιστικού κόσμου, οι ξεδοντιασμένες πλέον τίγρεις της ΝΑ Ασίας, αλλά και η κραταιά Ιαπωνία, δοκιμάζονται από μια πρωτοφανή οικονομική κρίση, η οποία εκδηλώνεται με τις ισχυρές πιέσεις που δέχονται τα νομίσματά τους και το κατρακύλισμα των χρηματιστηριακών τιμών των μετοχών τους. Εξελίξεις, οι οποίες, λόγω της διεθνοποίησης των αγορών και των κεφαλαίων, μεταφέρονται και επηρεάζουν πλέον όλα τα διεθνή χρηματιστήρια. Και πρόκειται για κρίση, οι αιτίες της οποίας βρίσκονται ακριβώς στην εφαρμογή υπερφιλελεύθερων πολιτικών, πολιτικών που στόχο έχουν τη συμπίεση των μισθών και των συντάξεων, την περικοπή των κοινωνικών δαπανών και των προνοιακών επιδομάτων, την ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων και τραπεζών προς όφελος του πολυεθνικού κεφαλαίου.

Μετρα, τα οποία "συνιστά" και φέτος το ΔΝΤ μέσω της ετήσιας έκθεσής του και για την ελληνική οικονομία. Πρόκειται για τα ίδια μέτρα που είχε προτείνει και πέρσι, αλλά και πρόπερσι και μπορούμε να διακινδυνεύσουμε να πούμε ότι τα ίδια ακριβώς, λένε οι οικονομολόγοι του διεθνούς ιμπεριαλιστικού οργανισμού δεκαετίες τώρα, όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου. Τα αποτελέσματα της εφαρμογής των οικονομικών δοξασιών, δεν είναι μόνο απτά, αλλά και τραγικά. Πρόσφατο θύμα της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας του ΔΝΤ ο λαός της Ινδονησίας, ο οποίος συγκρουόμενος με τις δυνάμεις καταστολής του δικτάτορα Σουχάρτο μέτρησε καμπόσους νεκρούς. Οι υποδείξεις του ΔΝΤ δεν είναι απλώς υποδείξεις στενοκέφαλων οικονομολόγων. Πρόκειται για υποδείξεις που πολλές φορές συνοδεύονται με κύκλους αίματος.

Δε χρειάζεται, βέβαια, να αναφέρουμε ότι οι επισημάνσεις του ΔΝΤ λαμβάνονται υπόψη με τη δέουσα σοβαρότητα από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, φυσικά και τη σημερινή. Οι υποδείξεις αυτές αποτελούν την πεμπτουσία, την πυξίδα των πολιτικών τους επιλογών. Και όχι μόνο από τις κυβερνήσεις, αλλά και από την αστική αντιπολίτευση. Η εικόνα της κυβέρνησης, η οποία επικαλείται τα θετικά που της αναγνωρίζουν οι άρχοντες της Ουάσιγκτον και της αντιπολίτευσης, που επικεντρώνει την κριτική της στις αρνητικές πλευρές των εκθέσεων αυτών, είναι πολύ γνώριμη στους Ελληνες αναγνώστες των εφημερίδων. Αποτελεί και αυτό μια ακόμα απόδειξη, για το πόσο ισχυρά είναι προσδεμένος ο αστικός πολιτικός κόσμος της Ελλάδας με τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα του πλανήτη.

Στην αρχή του άρθρου επισημάνθηκε ότι η φιλοσοφία των εκθέσεων του ΔΝΤ δεν κινείται στην κατεύθυνση της λύσης των πραγματικών προβλημάτων των διαφόρων χωρών, αλλά οι εκθέσεις συντάσσονται με γνώμονα τα συμφέροντα του διεθνούς, τραπεζικού ιδίως κεφαλαίου, το οποίο είτε έχει συνάψει μακροχρόνια δάνεια με τις εθνικές κυβερνήσεις, είτε έχει επενδύσει χρήματα σε ομολογιακά δάνεια, είτε τέλος τζογάρουν με τις μετοχές. Το κριτήριο για το αν μια οικονομία "πάει καλά" ή το αντίθετο κατά το ΔΝΤ είναι αν είναι σε θέση η εκάστοτε κυβέρνηση να εξοφλήσει τα δάνεια που έχει συνάψει, να εξασφαλίσει υψηλές αποδόσεις στα ομολογιακά δάνεια που εκδίδει και τέλος να διαμορφώσει ένα τέτοιο θεσμικό και οικονομικό περιβάλλον, ώστε να διασφαλιστεί η υπεραπόδοση των τιμών των μετοχών. Μάλλον δεν έχουμε να κάνουμε με οικονομικό οργανισμό, αλλά με... προστάτη του διεθνούς "τζόγου".