Μετά από περίπου τρεις μήνες, έκλεισε ο κύκλος της ΣΥΝασπισμικής κοροϊδίας, καταλήγοντας στο σημείο αναφοράς από το οποίο είχε ξεκινήσει: Στη συμπόρευση και ταύτισή της με το ΠΑΣΟΚ στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Φυσικά, κάτι τέτοιο και για το νησί μας, τη Χίο, δεν είναι καινούριο, μιας και πανελλαδικά, τόσο στον πρώτο δήμο της χώρας, όσο και στη συντριπτική πλειοψηφία των δήμων και των νομαρχιών, ο ΣΥΝ αποτελεί το πολιτικό δεκανίκι της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το άλλοθι της κεντροαριστεράς σούπας που εναγωνίως προετοιμάζει το σύστημα, προκειμένου να φτιασιδωθεί η καπιταλιστική διαχείριση στη χώρα μας.
Η ηγεσία του ΣΥΝ θυμίζει έντονα τα λόγια του ποιητή Καρυωτάκη στο πολιτικού χαρακτήρα πεζό του "Κάθαρση", στο οποίο αναφέρει: "Επρεπε να σκύψω, να σκύψω, να σκύψω. Τόσο, που η μύτη μου να ενωθεί με τη φτέρνα μου. Ετσι βολικά κουλουριασμένος να κυλώ και να φτάσω". Είναι γνωστό βεβαίως τι προτίμησε να κάνει ο ποιητής, για να μη "φτάσει" εκεί που ήταν οι "φτασμένοι" της δικής του εποχής. Δυστυχώς για την ηγεσία του ΣΥΝ, το πολιτικό σκύψιμο, το κουλούριασμα της μέσης, για να "φτάσει", αποτελεί πλέον δεύτερη φύση, μόνιμη πολιτική στάση, πιστοποίηση του γεγονότος ότι αυτό το κόμμα δεν έχει καμία σχέση με τους αγώνες της Αριστεράς, με τις αξίες της.
Εκεί που χρειάζεται να εστιαστεί η προσοχή του πολίτη, του κάθε οπαδού του ΣΥΝ, εκτός φυσικά από την πολιτική ουσία, είναι και η μεθόδευση αυτής της προσέγγισης, αυτής της τακτικής, που, εκτός από το στοιχείο της κουτοπονηριάς που εμπεριέχει, αποτελεί και κορυφαίο παράδειγμα πολιτικαντισμού, απαύγασμα του μακιαβελικού αμοραλισμού, παράδειγμα πολιτικής ανηθικότητας.
Το εν λόγω κόμμα του ΣΥΝ, πριν λίγους μήνες, στα πλαίσια της λειτουργίας του ως παραπλήρωμα του ΠΑΣΟΚ, διά της τοπικής ηγεσίας του, είχε δηλώσει σε κοινή ανακοίνωση με το κυβερνών κόμμα την πρόθεσή του να στηρίξει από κοινού τη συμφωνία - "πακέτο", τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ σ' όλους τους δήμους της Χίου και στη νομαρχία, πλην του Δήμου Ομηρούπολης, στον οποίο κοινός υποψήφιος των δύο κομμάτων θα ήταν ο γραμματέας του ΣΥΝ, Μάρκος Μεννής,ο οποίος, μ' αυτήν του την κίνηση, επέστρεψε στις πολιτικές του ρίζες, άσχετα αν το όχημα επιστροφής ήταν ροζέ.
Αυτή η κοινή ανακοίνωση είναι γνωστό σε όλους ότι προκάλεσε έντονες και ποικίλες αντιδράσεις και στους δύο χώρους των συνεταίρων, ιδιαίτερα μάλιστα στο χώρο του ΣΥΝ, στον οποίο τα πράγματα δεν έπαιρναν μόνο προσωπικές διαστάσεις, αλλά αφορούσαν και τις διαδικασίες παρασκηνίου και αντιδημοκρατικότητας που ακολουθήθηκαν από την ηγεσία του κόμματος και, φυσικά, την πολιτική ουσία του πράγματος. Στη γνωστή επιστολή του στελέχους του ΣΥΝ, Γιώργου Γεωργίτση,που είδε το φως της δημοσιότητας, στοιχειοθετούνταν σαφώς οι αντιδημοκρατικές διαδικασίες αγνόησης της βάσης του κόμματος, ο ετσιθελισμός της ηγετικής ομάδας και η πολιτική ουσία που συνίστατο στο ότι ο ΣΥΝ δεν πρέπει να πάει με το ΠΑΣΟΚ από τη στιγμή που εφαρμόζεται από την κυβέρνησή του μια τεράστιας έκτασης αντιλαϊκή επίθεση, που αφορά τα εισοδήματα, τα εργατικά δικαιώματα, το δημόσιο χαρακτήρα των κρατικών επιχειρήσεων και τόσα άλλα γνωστά δεινά.
Εδώ, λοιπόν, φτάνουμε στην κορύφωση του εμπαιγμού αυτού του κόμματος, όχι μόνο προς τους οπαδούς του, αλλά και προς ολόκληρη την κοινωνία. Κάτω από το βάρος αυτών των αντιδράσεων, η ηγεσία του αναδιπλώνεται, προχωρώντας σε "δημοκρατικές" διαδικασίες εκ των υστέρων, ώστε να μπαλώσει τα αμπάλωτα, αλλά και να ψαρέψει στα θολά νερά με δήθεν προτάσεις ενότητας σε "όμορους" χώρους, όπως το ΚΚΕ, όταν είναι γνωστή σε όλους η θέση του Κόμματος, που απέκλειε οποιαδήποτε είδους συναλλαγή σε επίπεδο των άλλων κομμάτων και, άρα, και τον ΣΥΝ. Κι αυτό όμως να μην ίσχυε, τι είδους συνεργασία μπορεί να γίνει με κάποιον όταν εκ των προτέρων έχει αποφασιστεί ο επικεφαλής ενός εκ των δύο; Στην ουσία, η ηγεσία του ΣΥΝ, εκτός από το θέατρο που έπαιζε, έψαχνε και για πιθανούς νεροκουβαλητές της πολιτικής της. Γι' αυτό και πολύ πριν φρόντισε να απορρίψει την πρόταση που της έγινε από τη σημερινή "Αγωνιστική Πρωτοβουλία Δημοτών" - προτού, βεβαίως, η ίδια καταλήξει στο δικό της υποψήφιο - και που αφορούσε την από κοινού στήριξη στο Δήμο Ομηρούπολης του Δημήτρη Αθανασόπουλου,προέδρου της ΕΛΜΕ Χίου και στελέχους του ΣΥΝ, που, όμως, ως πρόσωπο παρείχε εγγυήσεις μιας αγωνιστικής πορείας, άσχετα από το κόμμα του.
Ποιο ήταν, όμως, το ζητούμενο για το ΣΥΝ; Να δημιουργήσει έναν πολιτικό φερετζέ, ώστε να καταλήξει σ' αυτό που πανελλαδικά επιδιώκεται. Η κοινή κάθοδος ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, που φυσικά κυρίαρχα σηματοδοτείται στον πρώτο δήμο της χώρας με την κοινή στήριξη της Δαμανάκη.
Ετσι, την ώρα που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαθλιώνει τον ελληνικό λαό με την πολιτική της, την ώρα που τα ΜΑΤ αποτελούν τη μόνιμη επωδό σε κάθε εργατική κινητοποίηση, την ώρα που ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία και καίγεται η Ελλάδα από την εμπρηστική πολιτική της κυβέρνησης, την ώρα που η χώρα μας αποτελεί το προτεκτοράτο των ΗΠΑ και των Βρυξελλών λόγω, της οσφυοκαμψίας του Σημίτη και των ομοίων του, αυτή την ώρα, το κόμμα του ΣΥΝ ανακάλυψε τη σύγκλισή του με το ΠΑΣΟΚ, επιβεβαιώνοντας το μοναδικό ρόλο ύπαρξής του, αυτόν της πολιτικής ουράς του συστήματος. Τα περί τοπικών κοινωνιών και αυτοδιοικητικών συνεργασιών έχουν αποδειχτεί χιλιάδες φορές στο παρελθόν φούμαρα, αφού η Τοπική Αυτοδιοίκηση ανέκαθεν αποτελούσε βραχίονα του αστικού κράτους. Αυτοί οι αιρετοί που ξέφευγαν, που έγραψαν ιστορία στο χώρο της Αυτοδιοίκησης, ήταν αυτοί που πήγαιναν κόντρα στις επιλογές της κεντρικής εξουσίας, αυτοί που αγωνίζονταν και διεκδικούσαν στο πλευρό του λαού, όχι μόνο για τα τοπικά, μα και για τα γενικά του προβλήματα. Τι πιο τρανό παράδειγμα, που δείχνει την άμεση εξάρτηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από την κεντρική εξουσία, από την πρόσφατη πολιτική δίωξη ενάντια στην τέως δήμαρχο Νίκαιας, Βέρα Νικολαϊδου,από τον περιφερειάρχη Αττικής, με τη μεθόδευση, φυσικά, των ΠΑΣΟΚοΣΥΝεταίρων, που ελέγχουν τον αντίστοιχο δήμο; Ας θυμηθούμε, όμως, για πολλοστή φορά τις προγραμματικές συγκλίσεις των δύο χώρων για να αποκαλυφθεί και το ποιος πρόκειται να πληρώσει την κεντροαριστερή συμπαιγνία. Συμφωνούν, λένε, στο νομοθετικό πλαίσιο που αναγεννά την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με αποκορύφωμα το νόμο "Καποδίστρια".
Ποιο είναι το νομοθετικό πλαίσιο; Με το νόμο 1828/89 εισάγεται η δυνητική φορολογία και καλλιεργείται το έδαφος για δήμους - φορομπήχτες. Ο νόμος 2218/94 θεσπίζει το φορολογικό πλαίσιο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, προβλέποντας φόρους και τέλη για κάθε υπηρεσία ή έργο που αφορά τη βελτίωση της ζωής των κατοίκων. Ο νόμος 2469/97 κινείται στην ίδια κατεύθυνση που αφορά την επιχειρηματική δραστηριότητα των ΟΤΑ, οι δε προϋπολογισμοί τους δεν εγκρίνονται και επιστρέφονται, εφόσον παρουσιάσουν αποκλίσεις από τις κατευθύνσεις του κρατικού προϋπολογισμού και τις απαιτήσεις, κατ' επέκταση, της εκάστοτε κυβέρνησης. Η οδηγία δε της Ευρωπαϊκής Ενωσης 92/50 οδηγεί κατευθείαν στη δυνατότητα ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών που προσφέρει η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Τέλος, ο νόμος του "Καποδίστρια" με τις αναγκαστικές συνενώσεις αποτελεί τον τελικό άξονα μετατροπής των δήμων και νομαρχιών σε ανώνυμες επιχειρήσεις. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι οι συγκλίσεις τους αφορούν συγκλίσεις της "μάσας και της αρπαχτής" σε βάρος του λαού και του τόπου.
Γι' αυτό και πρέπει αυτή η φαρσοκωμωδία των κεντροαριστερών συνεταίρων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ να απαντηθεί από τον κάθε σκεπτόμενο πολίτη, ανεξάρτητα το πού ψήφιζε τις άλλες φορές. Ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι, που εξακολουθούν να πιστεύουν σε οράματα, να χρησιμοποιούν τη μεζούρα της ανθρωπιάς και της ηθικής της ζωής τους και όχι τους δείκτες της ΟΝΕ και των Χρηματιστηρίων, που σφίγγουν τα δόντια και αντιστέκονται είτε συλλογικά είτε μέσα από τη "μοναξιά" τους, πρέπει να καταδικάσουν με την ψήφο τους αυτούς που καπηλεύτηκαν και καταπάτησαν τους αγώνες και τα ιερά και όσια του λαϊκού μας κινήματος, προκειμένου να γίνουν συνδαιτυμόνες της άθλιας ΠΑΣΟΚικής πολιτείας.
Επειδή αποτελούν πολιτικά ρετάλια του συστήματος και μάλιστα μιας χρήσης, γι' αυτό είναι και επικίνδυνοι, αφού λειτουργούν χωρίς κανένα φραγμό στην πολιτική τους δράση, προκειμένου να παραμείνουν "φτασμένοι" πλέον.
Γι' αυτό, κλείνοντας, κρίνουμε σκόπιμο να παραφράσουμε τα λόγια του μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Γόντικα,σε πρόσφατη ομιλία του με αφορμή την υποψηφιότητα Δαμανάκη, που έχει δημοσιευτεί στην "Αλήθεια", χωρίς βεβαίως να χάνουν το νόημά τους. Θα αποτελεί ντροπή και κατάπτωση, αν άνθρωποι που σέβονται τον εαυτό τους και, πολύ περισσότερο, τις ιδέες και αξίες του αριστερού κινήματος, δώσουν πίστη και ψήφο στους συνεταίρους του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, ψήφο, γενικότερα, στις πολιτικές εκφράσεις του δικομματισμού, γιατί κάτι τέτοιο σημαίνει επιδοκιμασία και επιβράβευση του πολιτικού αμοραλισμού.
Μάρκος ΣΚΟΥΦΑΛΟΣ
Μια ολοσέλιδη ρεκλάμα. Στο κάτω μέρος της σελίδας μια μικρή πυραμίδα. Τι να 'ναι; Αυτοκίνητο χωρίς ρόδες; Σπίτια χωρίς δόσεις; Δωρεάν ταξίδι στην Αίγυπτο; Εβαλα τα γυαλιά μου να δω ποια εταιρία είναι και τι πουλάνε. Κάτω από την πυραμίδα έγραφε. "Ινστιτούτο Δημοκρατίας. Κωνσταντίνος Καραμανλής". Στην κορυφή με μεγάλα γράμματα. "Τα δάση καίγονται. Η κυβέρνηση ανίκανη. Ας κάνουμε κάτι". Τι μπορεί να 'ναι αυτό το κάτι. Βγάζω τα γυαλιά μου. Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι θα πιαστούν αγκαζέ με το ΠΑΣΟΚ θα μπουν όλοι μαζί στον Τιτανικό και θα τραβήξουν για τις Σεϋχέλες αφήνοντας τον ελληνικό λαό να ζήσει. Ομως γρήγορα απέρριψα αυτή τη σκέψη σαν όνειρο "θερινής Νύχτας". Αλλο θα 'ναι το κάτι. Ξαναβάζω τα γυαλιά μου. Παρακάτω λοιπόν έχει μια δήλωση που έκανε ο Κ. Σημίτης στις 5.8.98: "Πρώτη φορά υπήρξε τόσο αποτελεσματικός συντονισμός". Αυτό το βάλαν για ν' αποδείξουν ότι η κυβέρνηση δεν είναι μόνο ανίκανη, αλλά και ότι δεν καταλαβαίνει τι κάνει. (Μωρέ καταλαβαίνει και παρακαταλαβαίνει). Εγώ δεν καταλάβαινα γιατί αυτή η επίθεση κατά του ΠΑΣΟΚ. Ως προχτές συμφωνούσαν και υπερθεμάτιζαν σ' όλα. Θεωρούσαν το ΠΑΣΟΚ πνευματικό τους παιδί και η μόνη τους αντίρρηση ήταν ότι το παιδί βγήκε λίγο αργό. Και τι θα κάνουν, δηλαδή, αυτοί πιο γρήγορα αν γίνουν κυβέρνηση; Θ' ανάβουν πιο γρήγορα τις πυρκαγιές; Το βρήκα. Σκέφτηκαν ότι οι πυρκαγιές ρίξαν τόσο πολύ τη δημοτικότητα (ποια δημοτικότητα) του ΠΑΣΟΚ, ώστε τώρα είναι η ευκαιρία να τους δώσουν τη σπρωξιά. Γιατί να σερβίρονται δεύτεροι; Γιατί να μη δέχονται απ' ευθείας την ευαρέσκεια του Κλίντον και της ΕΕ; Ναι, αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν παραδίνεται έτσι εύκολα. Εχει τον κατάλληλο άνθρωπο, στην κατάλληλη θέση. Ο πρωθυπουργός τους λοιπόν, ύστερα από την καταστροφή και το ξεσκέπασμα αντί να αντικαταστήσει τους υπεύθυνους υπουργούς με πρώτο τον εαυτό του αναλαμβάνει - αυτό θα πει παλικαριά - τη συλλογική ευθύνη κι έτσι ούτε τιμωρεί ούτε αντικαθιστά κανέναν και ούτε παραιτείται. Και νάτος ο Κώστας πάλι στην απόξω. Κρίμα γιατί η ΝΔ στις βουλευτικές εκλογές είχε σαν βασικό σύνθημα: "Εχουμε τις λύσεις". Σαν δείγμα των μεγαλοφυών λύσεων προτείνει δέκα μέτρα που αποδεικνύουν ότι αντιμετωπίζει την πυρκαγιά σαν μεμονωμένο και φυσικό φαινόμενο. Σαν να είναι όλα ωραία στην Ελλάδα, οικονομία, ανεργία, βία, ναρκωτικά, ασφάλεια, συντάξεις, αγροτιά και μας τα χάλασαν οι πυρκαγιές. Είναι κήπος σπαρμένος με πανέμορφα λουλούδια και ανάμεσα σ' αυτά μια τσουκνίδα. Η πυρκαγιά. Κι ακόμα την πυρκαγιά τη βλέπει σαν φυσικό φαινόμενο. Γι' αυτό μιλά περισσότερο για ελικόπτερα, για συμμετοχή του στρατού, για 3.000 εργαζόμενους. Για πράγματα που χρειάζονται, αφού ξεσπάσει η πυρκαγιά. Αν πραγματικά δεν επιτρέπαν χτίσιμο σε καμένη περιοχή θα σταματούσαν το χτίσιμο στην πρώτη θεμέλιο πέτρα.
Για το Ινστιτούτο Δημοκρατίας δεν ξέρω πολλά πράγματα. Δε θυμάμαι καν αν ο ιδρυτής του συνέλαβε την ιδέα όταν ήταν ακόμα υπουργός του Παπάγου ή πρωθυπουργός το υπερδημοκρατικό έτος 1961. Δε βαριέσαι, η λέξη Δημοκρατία κακοποιείται συνεχώς. Τώρα μάλιστα με τις εκλογές θ' ακούσετε ό,τι θέλετε.
Λίγα δείγματα από παλιές βουλευτικές και δημοτικές εκλογές. ΝΔ: "Εχουμε τις λύσεις". ΠΑΣΟΚ: "Δύναμη ελπίδας για τους αγρότες". "Εμπρός για μια Ελλάδα ισχυρή, για μια κοινωνία δίκαιη, με αλληλεγγύη και ευαισθησία". "Μέτρα κατά της ατμοσφαιρικής και περιβαλλοντικής καταστροφής". ΣΥΝ: "Πρόταση ελπίδας για την Αθήνα". (Ολοι για ελπίδα και για άλλη Ελλάδα μιλάνε). "Κοιτάξτε μας στα μάτια και ψηφίστε". (Αυτό είναι ένα από τα καλύτερα. Αυτός που το σκέφτηκε ή ερωτευμένος ήταν ή αλλήθωρος). "Η Αθήνα μπορεί να βγει από το τέλμα". Γι' αυτό το σκοπό έρχεται ο κύριος Αβραμόπουλος που θα βγει στον προεκλογικό αγώνα το Σεπτέμβρη και θα συνεχίσει το δούλεμα. Θα ξαναϋποσχεθεί πεζόδρομο στην Πανεπιστημίου, θα φυτεύει ένα δέντρο για κάθε παιδί που γεννιέται και θα φυτέψει όλες τις ταράτσες με έξοδα του Δήμου. Οπως βλέπετε προτιμάνε να 'ναι γελοίοι παρά φτωχοί.
Θα γελάμε με τη γελοιότητά τους ή θα κάνουμε κάτι; Τώρα είναι πάλι ευκαιρία να τους ξεφορτωθούμε με την ψήφο σ' αυτούς που παλεύουν με το λαό για το λαό. Ψήφο στην Βέρα τη Νικολαϊδου. Για να τη φοβούνται θα πει ότι είναι καλή. Εμπρός, φιλότιμο και μαύρισμα αυτών που μας κοροϊδεύουν χρόνια. Θα γελάσει η Ελλάδα. Θα ανακουφιστεί ο τόπος. Μαυρίστε τους.
Feeds
