Ως ένα βιβλίο "πολύτιμης ιστορικής αξίας", χαρακτηρίζει, ο Θανάσης Πορφύρης,αντιστασιακός και μέλος του ΕΑΜ, το βιβλίο "Στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου", του καθηγητή ιστορίας Π. Πετρίδη.Ετσι, ο Θ. Πορφύρης, στο γράμμα του προς τον "Ρ", αναφέρει ορισμένα από τα γεγονότα που δείχνουν τον ιστορικό ρόλο του ΕΑΜ στην προσπάθεια για την Εθνική Ανεξαρτησία, αλλά και τον ηγετικό ρόλο της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης του ΚΚΕ. Είναι ένα κείμενο, που διαψεύδει κατηγορηματικά τα λόγια του Γ. Παπανδρέου: "Ενας λαός άξιος της ιστορίας του και μια ηγεσία ανάξια".

"Με προσοχή διάβασα το βιβλίο "Στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου" του ιστορικού καθηγητή, κ. Παύλου Πετρίδη.

Πρόκειται για ένα βιβλίο πολύτιμης ιστορικής αξίας, σπάνιο σε περιεχόμενο. Για να είμαι ειλικρινής, διαβάζοντάς το, ένιωσα λίγο περήφανος γιατί, μέλος του ΕΑΜ ήμουν και εγώ, αλλά πιο πολύ γιατί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ήταν με το ΕΑΜ, το οποίο με την πατριωτική του δράση έγραψε μια από τις λαμπρότερες σελίδες του αιώνα μας.

Δεν μπορώ να εξηγήσω τη στάση πολλών αστών ιστορικών της χώρας μας που δε βρίσκουν να γράψουν δυο λόγια για το εθνικό μας αυτό μεγαλείο και ακόμη χειρότερο για όλες χωρίς εξαίρεση τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις που κάνουν ό,τι μπορούν όχι μόνο να το συκοφαντήσουν, με διάφορα ανέντιμα - φυσικά - μέσα, αλλά αν είναι δυνατόν να πνίξουν αυτό το περήφανο ΕΑΜικό κίνημα. Μπαίνει το ερώτημα: Γιατί; Με τη δική μου ταπεινή γνώση, όλοι αυτοί σχεδόν ήταν απόντες απ' τον εθνικό ξεσηκωμό, είχαν βάλει, όπως και τώρα βάζουν πάνω από τα συμφέροντα του τόπου τα ατομικά τους συμφέροντα.

Και τώρα στην ουσία, στο περιεχόμενο του βιβλίου. Παντού βλέπεις τον πατριωτισμό και την ευαισθησία της ΕΑΜικής ηγεσίας για το καλό του κινήματος δίνοντας απλόχερα ό,τι περνάει απ' το χέρι της, για το λαό μας. Ιδιαίτερα για την τότε ηγεσία του ΚΚΕ που ήταν ο εμψυχωτής, ο ηγέτης και ο αιμοδότης της Εθνικής Αντίστασης, τίποτα δεν έβλεπε με κομματική σκοπιμότητα, αλλά όλα με μια λαχτάρα για το καλό του τόπου μας, με αποτέλεσμα πολλές απ' τις υποχωρήσεις της, ζημίωσαν τη χώρα μας.

Τι γίνεται όμως απ' την άλλη, την κυβερνητική πλευρά; Αυτή η κυβερνητική πλευρά με υποστηριχτές τους "συμμάχους μας" Εγγλέζους, άλλο τίποτε δεν είχαν στο μυαλό τους, παρά μόνον πώς θα θάψουν, πώς θα χαντακώσουν αυτό το περήφανο αντιστασιακό κίνημα. Ολες οι συμφωνίες που έγιναν, Λίβανος, Γκαζέρτα, Βάρκιζα κλπ., ενώ απ' την πλευρά της ηγεσίας του ΕΑΜ, με θρησκευτική ευλάβεια τηρήθηκαν, και εκπληρώθηκαν όλες οι υποχρεώσεις που της αναλογούσαν, απ' την κυβερνητική πλευρά όχι μόνο δεν τηρήθηκε καμία, αλλά απεναντίας μεταχειρίστηκαν κάθε άτιμο και βρομερό μέσο για να χαντακώσουν όχι μόνο το κίνημα, αλλά και την ίδια την Ελλάδα αδιαφορώντας όχι μόνο για το φρόνημα του λαού μας, αλλά και το αθώο ελληνικό αίμα που χυνόταν.

Οσο για τους "συμμάχους μας" Εγγλέζους, άλλο που δεν ήθελαν αφού βρήκαν γκαουλάιντερ τον Γ. Παπανδρέου, και να τα χάλια μας. Φτάσαμε σήμερα στο σημείο να 'χουμε ένα επικίνδυνο ποσοστό ανέργων, η ακρίβεια και η εγκληματικότητα να βρίσκονται στο κατακόρυφο, να ξεπουλούν ό,τι ιερό και όσιο έγινε με στερήσεις του λαού, η χώρα μας έγινε ένα αμπέλι ξέφραγο χάρη της Νέας Τάξης Πραγμάτων, με φωστήρες τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές και μπόλικο ελληνικό δουλικό, τύπου Α. Παπανδρέου, Κ. Σημίτη και δε συμμαζεύεται.

Το ευχάριστο είναι ότι βρίσκονται προσωπικότητες, σαν τον εξαίρετο καθηγητή κ. Παύλο Πετρίδη, που βγάζουν στην επιφάνεια τις βρωμιές και τις λαμπρές αγωνιστικές σελίδες του λαού μας, σαν αυτές που περιγράφει το βιβλίο του. Ενθαρρυντικό είναι και το γεγονός ότι το δημοκρατικό κίνημα στη χώρα μας έχει βαθιές ρίζες, το οποίο πολλοί δοκίμασαν και στο παρελθόν να το ξεριζώσουν, αλλά έσπασαν τα μούτρα τους, σε αντίθεση με τους κυβερνήτες που ποτέ δε στάθηκαν στο ύψος τους. Εδώ αξίζει να ειπωθεί ότι είχε πει ο λαοπλάνος Γ. Παπανδρέου στη σύσκεψη του Λιβάνου: "Ενας λαός άξιος της ιστορίας του και μια ηγεσία ανάξια".

Οσο για το λαό μας, είναι περήφανος γιατί έχει για φωτεινό παράδειγμα τη δοκιμασμένη ηγεσία του ΚΚΕ το οποίο δεν το φοβίζουν οι μπόρες, ούτε οι δυσκολίες, ούτε η κάθε είδους συκοφαντίες και προβοκάτσιες που του στήνουν οι κάθε είδους καλαμαράδες.

Με το ΚΚΕ επικεφαλής των αγώνων μας ανατρέπεται το ρητό του λαοπλάνου Γ. Παπανδρέου και γίνεται: "Ενας λαός άξιος της ιστορίας του και μια ηγεσία περήφανη για το λαό της"".

"Είμαστε ξεχασμένοι και εγκαταλειμμένοι απ' όλους. Νιώθουμε μεγάλη πίκρα, δυσφορία και απογοήτευση, ακόμα και αγανάκτηση". Οι λέξεις αυτές εμπεριέχονται σε ένα γράμμα, που ξεκίνησε από τα βάθη της Ασίας, από την Τασκένδη, καταλήγοντας, στον Μήτσο Κατσή,συγγραφέα και αντιστασιακό, ο οποίος το έστειλε πριν από λίγες μέρες στο "Ρ". Είναι ένα γράμμα που, όπως μας είπε και ο Μ. Κατσής, "σου σπαράζει την καρδιά". Είναι ένα γράμμα που "ζωγραφίζει" τα προβλήματα των ξεχασμένων - από όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις - συμπατριωτών μας.

Ετσι, ο Μ. Κατσής μάς διηγείται: "Αυτό το συνταρακτικό, δραματικό και πολυπονεμένο γράμμα, μαζί με τη φωτογραφία του πυρπολούν τη συνείδησή σου και σε κάνουν να θυμηθείς πολλά, καθώς σε συγκινούν ως τα κατάβαθα της ψυχής σου". Ολοι τους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Ολοι τους είναι αναγνωρισμένοι ως αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Ολοι τους, συμβολίζουν την απεριόριστη αγάπη προς την πατρίδα και διακατέχονται από αφοσίωση στα πιο δίκαια ανθρώπινα ιδανικά: Της ελευθερίας, της δημοκρατίας και τηςκοινωνικής δικαιοσύνης.

Στην Τασκένδη, διαμένουν ακόμη και μέχρι σήμερα, μερικές εκατοντάδες Ελληνες πολιτικοί πρόσφυγες. Οσο ήταν εκεί εργάστηκαν σε διάφορες κρατικές επιχειρήσεις και έχουν στο ενεργητικό τους, τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες προσφοράς στην παραγωγή. Σήμερα, όλοι τους συνταξιούχοι, πλέον, άλλοι ακόμη και υπερήλικες, παίρνουν μια πενιχρή σύνταξη περίπου 10.000 δραχμών (!), μας διηγείται ο Μ. Κατσής.

Ο Πασχάλης Γάλλος,είναι κι αυτός ένας από τους πολιτικούς πρόσφυγες που παρέμειναν στην Τασκένδη. Είναι ο συντάκτης του γράμματος που έλαβε ο Μ. Κατσής. Ετσι, ο Π. Γάλλος, γράφει στον φίλο του:

"Είμαστε ξεχασμένοι και εγκαταλειμμένοι απ' όλους. Νιώθουμε μεγάλη πίκρα, δυσφορία απογοήτευση, ακόμα και αγανάκτηση. Γιατί οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις και όλα τα ελληνικά κόμματα, χωρίς εξαίρεση, δεν έκαναν μέχρι σήμερα τίποτα για την επίλυση αυτού του δίκαιου πατριωτικού, ανθρωπιστικού και ζωτικού για μας προβλήματος.

Και εάν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί για λίγα ακόμη χρόνια, τότε κανένας από εμάς δεν πρόκειται να δει την Ελλάδα και είμαστε καταδικασμένοι ν' αφήσουμε τα κόκαλά μας στα βάθη της μακρινής Μέσης Ασίας"...

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι - όπως τονίζει και ο Μ. Κατσής - από επαφές που είχαν εκπρόσωποι των πολιτικών προσφύγων της Τασκένδης με κυβερνητικούς παράγοντες του Ουζμπεκιστάν, διαπιστώθηκε, ότι οι τελευταίοι συμφωνούν να συναντηθούν οι κρατικές αντιπροσωπείες των δύο χωρών, ώστε να γίνουν διαπραγματεύσεις για τη μεταφορά των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων που εργάστηκαν στη χώρα αυτή.

Το ζήτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι αν η ελληνική κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να βοηθήσει τους ανθρώπους αυτούς να γυρίσουν στην πατρίδα τους...