"Είμαστε ξεχασμένοι και εγκαταλειμμένοι απ' όλους. Νιώθουμε μεγάλη πίκρα, δυσφορία και απογοήτευση, ακόμα και αγανάκτηση". Οι λέξεις αυτές εμπεριέχονται σε ένα γράμμα, που ξεκίνησε από τα βάθη της Ασίας, από την Τασκένδη, καταλήγοντας, στον Μήτσο Κατσή,συγγραφέα και αντιστασιακό, ο οποίος το έστειλε πριν από λίγες μέρες στο "Ρ". Είναι ένα γράμμα που, όπως μας είπε και ο Μ. Κατσής, "σου σπαράζει την καρδιά". Είναι ένα γράμμα που "ζωγραφίζει" τα προβλήματα των ξεχασμένων - από όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις - συμπατριωτών μας.

Ετσι, ο Μ. Κατσής μάς διηγείται: "Αυτό το συνταρακτικό, δραματικό και πολυπονεμένο γράμμα, μαζί με τη φωτογραφία του πυρπολούν τη συνείδησή σου και σε κάνουν να θυμηθείς πολλά, καθώς σε συγκινούν ως τα κατάβαθα της ψυχής σου". Ολοι τους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Ολοι τους είναι αναγνωρισμένοι ως αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Ολοι τους, συμβολίζουν την απεριόριστη αγάπη προς την πατρίδα και διακατέχονται από αφοσίωση στα πιο δίκαια ανθρώπινα ιδανικά: Της ελευθερίας, της δημοκρατίας και τηςκοινωνικής δικαιοσύνης.

Στην Τασκένδη, διαμένουν ακόμη και μέχρι σήμερα, μερικές εκατοντάδες Ελληνες πολιτικοί πρόσφυγες. Οσο ήταν εκεί εργάστηκαν σε διάφορες κρατικές επιχειρήσεις και έχουν στο ενεργητικό τους, τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες προσφοράς στην παραγωγή. Σήμερα, όλοι τους συνταξιούχοι, πλέον, άλλοι ακόμη και υπερήλικες, παίρνουν μια πενιχρή σύνταξη περίπου 10.000 δραχμών (!), μας διηγείται ο Μ. Κατσής.

Ο Πασχάλης Γάλλος,είναι κι αυτός ένας από τους πολιτικούς πρόσφυγες που παρέμειναν στην Τασκένδη. Είναι ο συντάκτης του γράμματος που έλαβε ο Μ. Κατσής. Ετσι, ο Π. Γάλλος, γράφει στον φίλο του:

"Είμαστε ξεχασμένοι και εγκαταλειμμένοι απ' όλους. Νιώθουμε μεγάλη πίκρα, δυσφορία απογοήτευση, ακόμα και αγανάκτηση. Γιατί οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις και όλα τα ελληνικά κόμματα, χωρίς εξαίρεση, δεν έκαναν μέχρι σήμερα τίποτα για την επίλυση αυτού του δίκαιου πατριωτικού, ανθρωπιστικού και ζωτικού για μας προβλήματος.

Και εάν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί για λίγα ακόμη χρόνια, τότε κανένας από εμάς δεν πρόκειται να δει την Ελλάδα και είμαστε καταδικασμένοι ν' αφήσουμε τα κόκαλά μας στα βάθη της μακρινής Μέσης Ασίας"...

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι - όπως τονίζει και ο Μ. Κατσής - από επαφές που είχαν εκπρόσωποι των πολιτικών προσφύγων της Τασκένδης με κυβερνητικούς παράγοντες του Ουζμπεκιστάν, διαπιστώθηκε, ότι οι τελευταίοι συμφωνούν να συναντηθούν οι κρατικές αντιπροσωπείες των δύο χωρών, ώστε να γίνουν διαπραγματεύσεις για τη μεταφορά των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων που εργάστηκαν στη χώρα αυτή.

Το ζήτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι αν η ελληνική κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να βοηθήσει τους ανθρώπους αυτούς να γυρίσουν στην πατρίδα τους...